Ik had me voorgenomen om het volledig van me af te laten glijden, maar ik ben een mens met een goed geheugen. Helaas, denk ik soms, wanneer er dan toch weer iets uit al die terabytes omhoog plopt en begint te zeuren: weet je nog? De Volkskrant heeft een tijdschriftenrecensent, die in zijn eigen krant over zijn voorkeuren werd geïnterviewd en vertelde dat hij lang geleden een abonnement op de Varagids had genomen, vanwege het linkse karakter van de omroep, maar ook – en was dat nou een rechtvaardiging of een verontschuldiging? – omdat hij de vpro wat te elitair vond. Contradictio in terminis, té elitair kan niet. We staan al aan de top, daar gaat niets boven (grapje). Niets tegen de Varagids overigens, mooi blad, leuke hoofdredacteur.
In de podcast De krokante leesmap (fantastische titel) bespreken Noortje Veldhuizen, Marcel van Roosmalen en Roelof de Vries wekelijks drie tijdschriften. In aflevering 36 was de VPRO Gids aan de beurt. U mag zelf even luisteren, maar ik pikte eruit dat het zo jammer was dat we in dit blad voornamelijk over publieke televisie schrijven. Ik hoor daar in de ondertoon dat we onszelf te goed zouden vinden om over commerciële programma’s te schrijven. Niets is minder waar, maar wanneer ik vandaag in de krant lees dat het zestiende seizoen van Temptation Island (RTL 5) zo tegenviel omdat de deelnemers weigerden zich dronken te laten voeren om vervolgens met ‘verleiders’ naar bed te gaan, terwijl hun vriend of vriendin dit een eiland verderop moest gadeslaan, kan ik me wel voorstellen dat de jury van de Nipkowschijf er voor koos Stuk (VPRO), Zeven kleine criminelen (VPRO) en Sinan Can (BNNVara) dit jaar te nomineren. Dan maar (te) elitair.
Hugo Blom