Virginijus Sinkevičius is een Litouws politicus namens de Litouwse Unie van Boeren en Groenen. Sinds 1 december 2019 is hij Eurocommissaris voor Milieu, Oceanen en Visserij in de commissie-Von der Leyen. Hij heeft een achtergrond in de economie en is verantwoordelijk voor de uitvoer van het verbod op bodemvisserij per 2030. 

Volgens Sinkevičius ligt het onderwerp gevoelig omdat er zoveel verschillende spelers zijn. Volgens hem moet er veel veranderen aan de visserij, maar is het niet per se de schuld van de vissers dat de vispopulatie is afgenomen. De toekomst van de vloot zit volgens Sinkevičius in schone energie. Volgens hem is er voor vissers echt wel plek is binnen de Green Deal.

Walter van Halberden is scheepsbouwarchitect en projectleider bij Machinefabriek Padmos Stellendam. Hij ontwierp de nieuwe kotter Jasmine, die een lager brandstofverbruik moet hebben dan de oude kotters. Kotters moeten kleiner en duurzamer, maar een visser moet er even veel mee kunnen verdienen. 

In de toekomst ziet hij vissen naar data als een optie: niet alleen focussen op het vangen van vis, maar ook op het verzamelen van data over die vissen. Volgens Van Halberden zijn er een hoop onderzoekers die veel baat zouden kunnen hebben bij de data die de kotters kunnen verzamelen. 'Dat zou een leuke bijvangst zijn,' aldus Van Halberden.

Harmen Klein Woolthuis is ondernemer en ingenieur. Hij zorgde ervoor dat de veelbesproken pulsvisserij een grote vlucht kon nemen. Een grote bedreiging voor de visserij is het aanstaande verbod op bodemberoerende visserij. Dat is de meest effectieve vorm van vissen op platvissen zoals tong en schol. De vis onder het zand schrikt van de kettingen over de bodem, zwemt omhoog en wordt gevangen. Effectief, maar niet zuinig in brandstof en ook de grote bijvangst is een probleem. 

Klein Woolthuis droomt van een oplossing voor het ‘bijvangst-probleem’: een visnet uitgerust met een secuur echoapparaat dat moet voorkomen dat er ooit nog te jonge visjes, zoogdieren en vissen van de verkeerde soort in de netten belanden.

Suzanne Poiesz is marinebioloog, zee-ecoloog en webontwikkelaar. Ze is op dit moment bezig met een PhD bij het NIOZ (Royal Netherlands Institute for Sea Research), waarvoor ze onderzoek doet naar de veranderende vispopulatie in de Waddenzee. Dat doet ze op Texel: de plaats waar de Waddenzee en de Noordzee zijn verbonden.

Poiesz vergelijkt historische data met data die ze zelf verzamelt. Bij het NIOZ vangen ze elke dag vissen met een fuik die bij de ‘ingang’ van de Waddenzee hangt. Zo verzamelen ze een steekproef van alle vissen die de Waddenzee bezoeken. Poiesz hoopt hiermee voorspellingen te kunnen doen over de toekomst van het zeeleven.

Michaël Laterveer is zeebioloog en eigenaar van Blue Linked, dat hij in 2011 oprichtte. Bij Blue Linked ontwerpen ze publieksaquaria, werken ze aan natuurbehoudsprojecten en zijn ze pionier in het kweken van mariene algen, zoöplankton (voedseldiertjes), vissen en ongewervelde zeedieren zoals koralen. Door vissen en algen te kweken in een veilige omgeving wordt hun overlevingskans vergroot. Dat helpt bij het laten groeien van de vispopulatie. 

Voor die tijd werkte Laterveer als marien bioloog in Diergaarde Blijdorp, waar hij nauw betrokken was bij het ontwerp en de bouw van het Oceanium. Laterveer vindt dat we als mensheid meer moeten doen voor het behoud van vissoorten.

Louwe Post is een van de vissers die vindt dat het anders moet. Daarom richtte hij Weforsea Shipping op, een bedrijf dat als doel heeft om een vloot vissersschepen vanaf wal te managen en te monitoren. 

Door middel van data wil Post de visserij radicaal veranderen. Smart fishing noemt hij het: hij hing zijn visserskotter vol met sensoren en koppelt data over temperatuur, windrichting en de maanstanden aan, bijvoorbeeld, toerisme. Zo weet hij precies wat de vis én de markt doet. En kan hij niet alleen energiezuinig vissen, maar ook alleen de vis uit de zee halen waar echt vraag naar is.

Arie Koffeman is een schipper in hart en nieren. Hij komt uit een gezin van achttien. Hij vist zelf niet meer, maar handelt nu in tweedehands scheepsonderdelen. Volgens Koffeman wordt er al sinds 1974 geprobeerd om de vissers kapot te krijgen door alle regeltjes, bureaucratie en verboden. 

Voor Koffeman, een gepassioneerd visserman, is het verschrikkelijk dat ze bodemvisserij willen verbieden. Hij heeft het gevoel dat invloeden van buitenaf hen dwarsbomen, bijvoorbeeld politieke partijen uit Europa. Volgens hem willen ze de Noordzee tot een groot windmolenpark maken en de vissers verbannen. In klimaatverandering gelooft Arie wel; hij ziet de vispopulaties zich verplaatsen (niet verdwijnen) door de temperatuur van het water. Maar hij zal altijd blijven vechten voor de visserij.