Bibi Dumon Tak (Rotterdam, 1964) is schrijfster. Theo Maassen interviewt haar over haar favoriete televisieavond.

de fragmenten van Bibi Dumon Tak

  • Van Dis in de IJsbreker (1991)
  • Vedette (2021)
  • Justiça (2004)
  • Klassen (2020)
  • De nieuwe maan (2018)
  • Kedi (2016)
  • Olga Tokarczuk (2013)
  • Pauw (2016)
  • Omroep Gelderland (2021)
  • Three Billboards Outside Ebbing, Missouri (2017)
  • Deux (2019)
  • The Late Late Show With James Corden (2018)

over Bibi Dumon Tak

Bibi Dumon Tak is bekend om haar non-fictiekinderboeken over dieren. Ze won in 2023 zowel een Zilveren Griffel als de Woutertje Pieterseprijs voor Vandaag houd ik mijn spreekbeurt over de anaconda (samen met illustratrice Annemarie van Haeringen). Als vertelvorm hanteert ze dieren - van de poetsvis tot de helmkasuaris - die spreekbeurten over elkaar geven en zo in aantrekkelijke vorm de feiten overbrengen aan de lezer.

Ook in haar werk voor volwassenen baseert ze zich op de werkelijkheid. In de roman De dag dat ik mijn naam veranderde (2020) schrijft ze over de onmacht, het verdriet en de woede die ze voelt als haar zwager haar na de dood van haar zusje verbiedt om haar neefjes nog te zien. Het boek kwam op meerdere eindejaarslijsten terecht.

Eerder oogstte ze al lof met onder meer Rotjongens (2007), waarin ze het verhaal vertelde van jongeren in jeugdgevangenissen. Bibi Dumon Tak won in 2018 de driejaarlijks uitgereikte Theo Thijssenprijs voor kinder- en jeugdliteratuur, een oeuvreprijs van de Stichting P.C. Hooftprijs.

'Toen ik werk van haar ging lezen was ik onmiddellijk verkocht. Haar boeken zijn zo gevoelig, zo grappig ook en leerzaam. Wat een lucide ideeën ook, zoals dieren die spreekbeurten voor andere dieren houden. Ik wou dat het al zover was, mijn ontmoeting met Bibi Dumon Tak.'

Theo Maassen over Bibi Dumon Tak

Bibi Dumon Tak groeit op in Capelle aan de IJssel en Rotterdam. Na haar studie Nederlands aan de Universiteit Utrecht geeft ze taallessen aan migranten. Daarna gaat ze aan het werk als freelancejournalist: ze schrijft over kunst en literatuur voor het Rotterdamse kindertijdschrift BoekieBoekie en over frieten voor het Rotterdams Dagblad.

In 2001 verschijnt haar debuut Het koeienboek. Ze ging daarvoor op onderzoek uit bij keuringen, een slachthuis en bij boeren. Ze won er meteen een Zilveren Griffel mee. Een prijs die ze daarna nog vaker zou winnen, voor onder meer Bibi’s bijzondere beestenboek (2007), Fiet wil rennen (2010, ook Prentenboek van het jaar), Winterdieren (2012, Gouden Griffel), en Laat een boodschap achter in het zand (2019).

In 2021 hield ze in haar Albert Verweylezing ‘Wipneus en zijn schimmelige vriendje Pim’ een pleidooi voor avontuurlijk lezen voor kinderen, in boeken waar een onbekende wereld op hen wacht. Dumon Tak werkte zeven jaar (2007-2014) als vrijwilliger bij de justitiële jeugdinrichting De Hartelborgt in Spijkenisse en vervolgens bij de dierenambulance in Amsterdam. 

Op dit moment werkt ze aan een serie voor de NRC waarin ze mensen interviewt die hun leven wijden aan het helpen van dieren. 

'Deze avond zou ik een stem willen geven aan de stemlozen. Aan de mensen en dieren van wie we denken dat ze ons niets te zeggen hebben. Maar dat hebben ze wel degelijk. We weten alleen niet goed hoe naar hen te luisteren en wat we met hun verhalen moeten aanvangen. Zelf weet ik dat ook niet altijd. Het blijft - ook deze avond - een zoektocht met de oren en ogen open.'

Bibi Dumon Tak over Zomergasten