In dit fragment uit eigen werk zien we Erik van Lieshout bij zijn psycholoog, zijn editor Core en met zijn moeder. Hij houdt haar verantwoordelijk voor zijn (maag)problemen.

Erik over zijn videokunst: 
“Ik ben op mijn best als ik confronterend ben. Mijn vroegere schilderijen Neger aan het Spit en Zonder Tieten en zo waren niet direct genoeg. Met films kan ik mensen echt even van de wereld af halen. En ik probeer altijd zelf een gevoel te krijgen, bijvoorbeeld door met mijn broer te zoenen in Respect.[…] Ik maak heel wringende beelden. Bij mij moet dat. Dat kan over politiek gaan of over mijn moeder, die dingen liggen heel dicht bij elkaar. “