Radio à la Carte
Vincent Bijlo: Ischa Meijer in Groningen
Ischa Meijer in Groningen - Door Vincent Bijlo
Juist, de VPRO in Groningen, bij u ingeleid door niemand minder dan de oude omroeper van dienst, Cor Galis. Een uur Ischa, altijd goed om nog eens te beluisteren. 15 september 1987. Er staan veel Uren Ischa op Woord.nl, ze zijn allemaal de moeite van het beluisteren waard, vanwege de toon, de oude, slowe toon.
Ik heb al die radio nog meegemaakt, ik was 22 in 1987, maar het is alsof je een ander tijdperk betreedt. Wat een rust! Ischa begint met een chanson, dat zijn pianist Jan Robijns onderbreekt, omdat Ischa vals zingt. Daarna is Fred van der Spek heeeeel lang aan het woord, kent u hem nog, de oude PSP’r Van der Spek?
Een jazztrio onder leiding van Dolf de Vries speelt ‘It Might As Well Be Spring’ en ‘Sesamstraat’. Een lang intermezzo, prachtige jazzstukken, ontzettend goede muzikanten. Niet onderbroken door verkeersinformatie of afgekapt omwille van de tijd.
Als ik aan Sesamstraat denk, denk ik aan Bert, en ja, daar is Bert, althans, Paul Haenen, die zijn stem aan Bert heeft geleend, dat doet hij nog steeds overigens. Hij heeft de halve pot Margreet Dolman meegenomen, en zijn vriend Dammie van Geest. Ze spreken over hun nieuwe voorstelling Mens En Gevoelens, die gaat over het leven, romantiek, het leven in al zijn facetten eigenlijk.
Ischa is duidelijk zeer op ze gesteld, dat hoor je ook zelden meer tegenwoordig, mensen op de radio die elkaar graag mogen en toch een geestig gesprek voeren dat niet klef is, de radio barst nu van de klefheid, maar enige intellectualiteit is vaak ver te zoeken.
O jongens, ik lijk wel een oude lul van ‘vroeger was alles beter’. Dat ben ik niet, maar wat betreft de radio soms wel. Wat je bij Ischa hoorde, was radio zoals radio moet zijn. Een café, musici, gasten, publiek, wat microfoons erbij en maar ouwehoeren, zonder gedetailleerd draaiboek. Volkomen vanzelfsprekend klinkt het, radio zoals ik radio vaker zou willen horen.
Het is niet meer van deze tijd, zegt men, maar waarom niet? Het gesprek is toch van alle tijden? De rust, het café, ze kunnen altijd nog. Natuurlijk, Oba Live bestaat nog, maar waarom op Radio 5 in zo’n ver hoekje?
Ach, ik luister naar de oude dode Ischa, de oude dode Galis, de levede Haenen en Van Geest, met wie ik gelukkig deze oudemannengesprekken kan voeren en dat doe ik dan ook.
Ischa, hij stierf in 1995, ik mis zijn geestigheid nog steeds.