Tsjechoslowakije 1972. Drama van Dušan Hanák. Met o.a. Verony Ralíkovej, Adama Kura, Jozefa Orságha, Juraja Michelíka en Antona Mičeka.

VPRO Cinema

Uitgangspunt van deze film-vérité zijn de foto's die Martina Marinčeka maakte van oude mensen. Deze mensen zijn het resultaat van jaren van communistisch bewind. Een heel leven hebben ze het land bewerkt, en nu zijn ze oud, uitgeput en getekend. Toch zijn het mensen die vergroeid zijn met hun grond. Hen overplanten zou hun dood betekenen. Ze bezitten niets dan het allernoodzakelijkste en een dak boven hun hoofd, maar de beelden die van hen werden gemaakt zijn doordrongen van liefde en poëzie. Regisseur Hanák benadert hen met grote bewondering, en volgens hem is 'elk van deze mensen te vergelijken met een boek waarin iedereen, op een bepaalde pagina, zichzelf zal terugvinden'. Hanák schreef het scenario samen met Boris Hochel. De tekst is ingesproken door Ladislao Chudik. Achter de camera stond Alojz Hanúsek. Twaalf jaar lang verbood de Tsjechische censuur elke vertoning van deze film. Nadien won deze poëtisch politieke film prijzen op diverse festivals en de prijs van de filmcritici van Los Angeles.