Anne is boos, en in de war. Voor een groot artikel in de Elle volgt ze twee
studentes die zich prostitueren om wat bij te verdienen voor de studie. De
verhalen die de meisjes vertellen hebben haar uit het lood geslagen.
Anne moet voor haar man een belangrijk diner met zijn baas voorbereiden, en
loopt de hele tijd achter haar zoons aan. En ze begint zich af te vragen of wat
zij thuis voor haar mannen doet nou werkelijk zo anders dan wat de studentes
doen.
Op die veronderstelling valt wel wat af te dingen, maar aan
nuance doet de Poolse filmmaakster Malgorzata Szumowska niet. Alle mannen in
Elles zijn zielig, gewelddadig of lui. Inhouden doet Szumowska zich ook niet,
want de ontmoetingen die de studentjes met hun klanten hebben worden uitvoerig
– en soms in alle heftigheid – getoond.
Szumowska neemt risico’s in
vorm en uitvoering, maar dat kan niet verhullen dat Elles uiteindelijk een
tamelijk simplistisch feministisch traktaat is geworden. Dat de film desondanks
intrigeert is de verdienste van de actrices. In het bijzonder van
Juliette Binoche, die Anne speelt.
Haar Anne walgt van wat ze
hoort van de studentes, wordt er boos over, maar raakt er ook seksueel
opgewonden van. Al die emoties vind je terug in het spel van Binoche, zonder dat
ze die ook maar een moment nadrukkelijk speelt. Een dergelijk subtiele aanpak
had regisseur Szumowska ook wel vaker mogen hanteren. Veel vaker.
‘Iedereen in dit huis kijkt naar porno op het internet,’ klaagt veertigplusser Anne. En met iedereen bedoelt ze haar man en twee zonen, ook al is haar jongste nog geen tien. Want: ‘Ook al kijkt hij nu nog niet, straks gaat hij dat zeker doen.’