‘Iedereen in dit huis kijkt naar porno op het internet,’ klaagt veertigplusser Anne. En met iedereen bedoelt ze haar man en twee zonen, ook al is haar jongste nog geen tien. Want: ‘Ook al kijkt hij nu nog niet, straks gaat hij dat zeker doen.’

Anne is boos, en in de war. Voor een groot artikel in de Elle volgt ze twee studentes die zich prostitueren om wat bij te verdienen voor de studie. De verhalen die de meisjes vertellen hebben haar uit het lood geslagen.

Anne moet voor haar man een belangrijk diner met zijn baas voorbereiden, en loopt de hele tijd achter haar zoons aan. En ze begint zich af te vragen of wat zij thuis voor haar mannen doet nou werkelijk zo anders dan wat de studentes doen.

Op die veronderstelling valt wel wat af te dingen, maar aan nuance doet de Poolse filmmaakster Malgorzata Szumowska niet. Alle mannen in Elles zijn zielig, gewelddadig of lui. Inhouden doet Szumowska zich ook niet, want de ontmoetingen die de studentjes met hun klanten hebben worden uitvoerig – en soms in alle heftigheid – getoond.

Szumowska neemt risico’s in vorm en uitvoering, maar dat kan niet verhullen dat Elles uiteindelijk een tamelijk simplistisch feministisch traktaat is geworden. Dat de film desondanks intrigeert is de verdienste van de actrices. In het bijzonder van Juliette Binoche, die Anne speelt.

Haar Anne walgt van wat ze hoort van de studentes, wordt er boos over, maar raakt er ook seksueel opgewonden van. Al die emoties vind je terug in het spel van Binoche, zonder dat ze die ook maar een moment nadrukkelijk speelt. Een dergelijk subtiele aanpak had regisseur Szumowska ook wel vaker mogen hanteren. Veel vaker.