Het zit de gescheiden vader in dit Uruguayaanse drama niet mee: krijgt hij eindelijk de tijd om zijn mokkende dochter en jongere zoon mee op vakantie te nemen, valt de regen de hele week met bakken uit de hemel. Een prelude op haar puberteit, want zoals The Pixies over de aftiteling zingen: It is time for stormy weather.

Dat nummer 'Stormy Weather' zorgt voor het meest enerverende moment van de hele film. Want van dit soort films zijn er onderhand wel genoeg: aardige driesterrenfilms die kabbelend de problemen van pubers dan wel van hele gezinnen observeren, met hier en daar een komische noot omdat het allemaal zo ellendig nog niet is.

Voor de duidelijkheid: er is weinig mis met het spel, met de regie of met de timing van de gebeurtenissen. En een- en tweesterrenfilms zijn er ook al in overvloed, dus we zouden ons gelukkig moeten prijzen. Maar wat voegt Tanta agua toe? De kalm observerende camera en de al even afwachtende personages, overgeleverd aan het levensritme en de aangeleerde terughoudendheid van de middenklasse, leveren geen verrassing. En inderdaad, de puberteit is een lastige periode, dus wat kun je doen als ouder? Geef ze de ruimte.

Volgende akte dus. Zij wordt voor het eerst verliefd, maar de bewuste jongen wil liever de blonde vriendin die ze net een dag eerder op het vakantiepark ontmoette. Of hij haar telefoonnummer mag. Ze ziet net als wij met lede ogen aan hoe hij en blondie vervolgens plezier hebben in het zwembad (als het even niet regent), terwijl ze net zo chagrijnig als die ochtend aan de ontbijttafel de hele godganse boel vervloekt. Van binnen dan, want dit is een observerende film . 
 
Haar broertje wordt door de regie handig uit de weg gemanoeuvreerd, want anders wil die steeds mee naar het zwembad en dat kunnen we niet hebben. Die krijgt een vriendje om mee te spelen. Pa duikt af en toe met een madam uit de buurt in bed, waarbij duidelijk is dat een kleurloze persoonlijkheid en overgewicht in Uruguay geen belemmering zijn om flink te scoren. Het is nog net geen Shakespeare – als je iemand niet meer nodig hebt, laat 'm vermoorden – maar het scheelt niet veel.

Het is inderdaad tijd voor een storm. Maar dan op de filmopleidingen en de scenarioworkshops. Er zijn nu wel genoeg degelijke herhalingsoefeningen van de lopende band gerold.