Als een lawine. Zo dendert de Poolse thriller Poklosie (Aftermath) over je heen. De film leidde in Polen tot doodsbedreigingen aan het adres van de hoofdrolspeler en de regisseur.

Eerst is het stil. Een man van rond de veertig arriveert in 2001 per vliegtuig in Polen en neemt de taxi, de trein en dan de bus naar zijn geboortedorp. Zo is meteen duidelijk dat we diep in het Poolse heartland zitten . Sommigen zouden zeggen: de ziel van het land. Twintig jaar heeft deze Franciszek Kalina in Chicago gewoond, vertelt hij de taxichauffeur. Tot zover niks aparts.

Tussen de bushalte en de boerderij van zijn broer gebeurt echter iets vreemds. Het eerste teken dat er iets niet in orde is. Bij aankomst op de boerderij staat zijn broer met een bijl klaar en al snel is duidelijk dat de dorpsbewoners zich uiterst vijandig gedragen. Vanaf dat moment is er geen houden meer aan, ook al geeft deze thriller van Wladyslaw Pasikowski niet meteen al z'n geheimen prijs en ook al schroeft Pasikowski regelmatig het tempo even terug.

Aftermath gebruikt de thrillervorm om een zeer duistere en lang verborgen gebeurtenis uit de Poolse geschiedenis te laten zien . De film is gebaseerd op het boek Neighbors van Jan T. Gross uit 2000. Een boek van slechts 216 pagina's, dat na publicatie voor wereldwijde aandacht zorgde. Gross ontdekte in 1996 dat in een aantal Poolse dorpen niet de nazi's maar de Polen zelf hun Joodse dorpsgenoten op gruwelijke wijze hadden vermoord. Mannen, vrouwen, kinderen, baby's. Onthoofdingen, verkrachtingen, verbrandingen.

De dorpsbewoners in Pasikowski's film zijn dan ook niet zozeer bang voor de Joodse grafstenen die de broers Kalina opgraven (die na de oorlog als straatstenen werden gebruikt), of zelfs voor de dreigende landonteigeningen als bekend zou worden dat ze de Joodse boerderijen en het land hebben gestolen. Nee , ze vrezen dat naar boven komt wat nog veel dieper in het Poolse verleden begraven ligt.

Als film verliest Aftermath halverwege onvermijdelijk iets van z'n mysterie, zodra bekend wordt waarom de spanningen in het dorp zo hoog zijn opgelopen. Maar dat doet er niet toe. Deze waargebeurde geschiedenis is zo verpletterend dat de fictievorm slechts een verre afgeleide wordt van de beestachtigheid van mensen en de noodzaak om het verhaal te laten zien. De doodsbedreigingen bij het verschijnen van de film in 2012 geven aan dat er nog steeds Polen zijn die dit goedkeuren.