Netflix-tips: Cash en Certain Women

Komedie is een duivels ingewikkeld genre, zo bleek wel in 1953 toen regisseur John Huston en acteur Humphrey Bogart voor het laatst samen een film afleverden. In Beat the Devil, geschreven door Truman Capote, hengelt de legendarische acteur subtiel naar de lach in een bont avontuur waarin een bende wanhopige mannen rond de Middellandse Zee aast op een stuk uraniumrijke grond, aangespoord door twee prachtige vrouwen. De film was bepaald geen succes toen die in Amerika uitkwam in 1954, daarvoor was de film te experimenteel van aard voor het grote publiek. Maar door de jaren heen kreeg Beat the Devil een cultstatus en groeide de schare fans die de film prees om zijn geïmproviseerde karakter en onorthodoxe vertelstijl.

In een Frans dorpje waar niets anders te doen is dan werken voor het parfumimperium van een rijke familie, moet ook de werkloze Daniel eraan geloven om zijn leven weer een beetje op de rit te krijgen. Corrupte leidinggevenden en een spanningsloze baan brengen hem en zijn beste vriend, vernoemd naar een vrachtwagenmerk, op het idee om parfum te verduisteren en te verkopen op de zwarte markt. Het Franse Cash laat zich duidelijk inspireren door de stijl van regisseur Guy Ritchie en in sneltreinvaart komen er allerlei verrassende plotwendingen voorbij. Wel is deze vermakelijke komedie door dat hoge tempo af en toe wat onoverzichtelijk.

De Amerikaanse indieregisseur Kelly Reichardt (Old Joy, First Cow) zet haar publiek graag aan het werk. Waar gaat de film precies over? Wat beweegt de personages? We mogen het zelf invullen. Zo ook weer bij deze bewerking van een aantal korte verhalen van auteur Maile Meloy. In een afgelegen stukje Montana ontmoeten we een advocaat (Laura Dern), een docent (Kristen Stewart), een paardenverzorger (Lily Gladstone) en een vrouw die haar eigen huis bouwt (Michelle Williams). Hun verhalen staan min of meer op zichzelf, maar de vrouwen delen een zekere eenzaamheid en onzichtbaarheid. Reichardt en haar uitstekende actrices geven ze een gezicht. Niet opdringerig, wel vol empathie.

Oorlogsthriller 1917 wekt de indruk in één ononderbroken shot te zijn gefilmd – een vorm die altijd iets opzichtigs heeft. Ervaren kijkers zullen zich dan ook geregeld afvragen hoe cinematograaf Roger Deakins het kunstje heeft geflikt. De verbluffende techniek zit het drama echter niet in de weg, maar draagt bij aan een zeldzaam beklemmende spanning. Regisseur Sam Mendes baseerde de plot, over twee Britse soldaten die in de Noord-Franse loopgraven op een levensgevaarlijke missie worden gestuurd, op ervaringen van zijn grootvader, en weet de chaos en tragiek van the Great War adembenemend dichtbij te brengen. Winnaar van drie Oscars en verkozen tot VPRO Cinema's Film van het Jaar 2020.

Lees meer over de totstandkoming van de film: 'Verbluffende techniek én meeslepend drama