De miniserie Picnic at Hanging Rock voegt gelukkig wel iets toe aan de gelijknamige filmklassieker uit 1975. Zo komen we bijvoorbeeld meer te weten over de verdwenen meisjes en over de mysterieuze Mrs. Appleyard.

‘Kleed je als een snol en je wordt behandeld als een snol. Maar kleed je als een weduwe…’ De Britse Hester heeft duidelijk al een zwaar leven achter de rug voordat ze zich in 1900 in koloniaal Australië opnieuw uitvindt. Vaarwel Hester, hallo weduwe Appleyard.

Diep in de Australische outback richt ze Appleyard College for Young Ladies op, dat ze met fluwelen stem en ijzeren hand tot een succes weet te maken. Hoe broos dat succes is, blijkt wanneer op Valentijnsdag drie ‘jongedames’ tijdens een schooluitje verdwijnen in het spookachtige Hanging Rockgebergte. De meisjes worden nooit teruggevonden, wat grote gevolgen heeft voor de reputatie van de school en de geestelijke gezondheid van de weduwe.

Als dit gegeven u bekend voorkomt, dat kan kloppen. Het is afkomstig uit Joan Lindsays roman Picnic at Hanging Rock uit 1967 en werd acht jaar later wereldberoemd door Peter Weirs verfilming. En nu is er ook een zesdelige tv-serie, waaruit bovenstaand citaat afkomstig is.

Een remake van Weirs nog altijd ijzersterke, broeierige film zou nergens op slaan, maar een serie voegt wel degelijk iets toe. Om te beginnen ruim vier uur (de film duurt iets meer dan anderhalf uur, de serie bijna zes) en die tijd wordt door scenarioschrijver Beatrix Christian en regisseur Larysa Kondracki goed besteed. We komen meer te weten over de verdwenen meisjes, maar vooral over de mysterieuze weduwe Appleyard, die in Weirs film weinig meer is dan het tweedimensionale kwaad.

De serie Picnic at Hanging Rock voegt gelukkig wel iets toe aan de gelijknamige filmklassieker uit 1975.

Gerhard Busch

Lily Sullivan in Picnic at Hanging Rock

De mens achter het kreng

In de serie is Mrs. Appleyard aanzienlijk jonger en wordt ze gespeeld door Game of Thrones-actrice Natalie Dormer (koningin Margaery Tyrell, voor de kenners). Die zei vooral ‘ja’ tegen de rol, zo vertelde ze aan filmblad Variety, dankzij een persoonlijke brief van regisseur Kondracki waarin stond: ‘Deze vrouw mag geen archetype worden. Ze moet driedimensionaal en psychologisch geloofwaardig zijn en vol zitten met fouten en angsten. Ik moet haar als mens kunnen zien, niet alleen als kreng.’

In dat laatste is Dormer zonder meer geslaagd. Hoe hard Mrs. Appleyard ook is voor haar pupillen, als kijker weet je dat ze dit alleen doet om hen te behoeden voor fouten die zij ooit zelf maakte. Dat blijkt bijvoorbeeld uit een bloedstollende scène in de eerste aflevering, met de vrijgevochten Miranda (een van de verdwenen meisjes), een hitsige soldaat en een hooivork. De manier waarop Mrs. Appleyard die kwestie oplost, suggereert een schat, of
liever, een mesthoop aan persoonlijke ervaringen. Het past allemaal prima in de #MeToo-discussie van nu. Iets waar Dormer ook op doelde toen ze tegen Variety zei: ‘Het is eng hoe 1900 en 2018 op elkaar lijken als het gaat om vrouwelijke onafhankelijkheid. Zowel op emotioneel, spiritueel als financieel gebied. De zoektocht naar identiteit, zonder een man, en zonder dat je omgeving dit voor je bepaalt. Ik denk dat het ook nu spannende tijden zijn voor jonge vrouwen. Vragen als “wie ben ik in godsnaam?” zijn nog even relevant als in 1900.’

Picnic at Hanging Rock is door distribiteur Lumière op dvd uitgebracht en is sinds 25 juli te zien op Videoland

Meer over Picnic at Hanging Rock