Michel Ardan: cast en productie.
Er zijn 7 films gevonden.

Les assassins de l'ordre

1971 | Misdaad, Drama

Frankrijk​/​​Italië 1971. Misdaad van Marcel Carné. Met o.a. Jacques Brel, Catherine Rouvel, Michael Lonsdale, Paola Pitagora en Charles Denner.

Onderzoeksrechter Level (Brel) vecht tegen de bierkaai wanneer hij in een smerig zaakje duikt: de dood van een kleine crimineel als gevolg van een zinloos bruut politieverhoor. In een van zijn laatste films trachtte Carné (Les enfants du paradis, Le quai des brumes) de tijdgeest en een sociaalkritische toon. Dat mislukte, voornamelijk omdat de ouderwetse regiestijl niet rijmt met het onderwerp. In dit als semi-rechtbankdrama vermomde ‘J‘accuse’ staan niettemin de acteurs hun mannetje – Brel als underdogverdediger en Lonsdale als fielt voorop.

Vers l'extase

1960 | Drama

Frankrijk 1960. Drama van René Wheeler. Met o.a. Pascale Petit, Gianni Esposito, Monique Mélinand, Serge Sauvion en Michel Etcheverry.

De vrouw van een Franse boer in de omgeving van Casablanca geeft haar huwelijk op, als ze de Arabische mystiek ontdekt. Ze verloochent zichzelf en gaat bij een tyranniek echtpaar werken. Na een mislukte poging om een zwanger straatmeisje van abortus te weerhouden, zoekt ze steun bij een katholieke missionaris en keert terug naar haar man. Hoewel de mystieke levenshouding voor Petit en haar toenmalige echtgenoot een persoonlijke relevantie had, geeft dit hun acteren geen enkele overtuigingskracht en blijven het scenario en de regie hol en pretentieus. De interessante locatie-opnamen bieden te weinig tegenwicht.

Les Mordus

1959 | Drama, Misdaad

Frankrijk 1959. Drama van René Jolivet. Met o.a. Sacha Distel, Danik Pattison, Bernadette Lafont, Daniel Cauchy en Richard Winckler.

Een ontspoorde jongeman ontsnapt uit de gevangenis en duikt met een valse identiteit onder in het kamp van een groep olieboorders. De weldadige invloed van zijn collega's en een verliefd meisje brengen hem op het rechte spoor, zodat hij zich tegen zijn vroegere handlangers keert en vrijwillig zijn straf gaat uitzitten. De poging om het zangidool Distel te lanceren als dramatische acteur verzandt in een reeks van voorspelbare clichés met minimale spanning en een krakkemikkige regie.

Marchandes d'illusions

1954 | Drama

Frankrijk 1954. Drama van Raoul André. Met o.a. Nicole Courcel, Raymond Pellégrin, Giselle Pascal, Philippe Lemaire en Louise Carletti.

Parijse prostituées hebben twee jongemannen ontmoet die niets van hun beroep weten, tot een moordzaak dat bekend maakt. De zorg van een lekezuster van de reclassering brengt voor een van beiden een verzoening met haar vriend tot stand en weet de ander tot een nieuw leven te brengen. De fletse relatie van het traktaat-achtig drama steunt op een overdadige en nietszeggende dialoog en geeft geen van de personages enige authenticiteit.

Boniface somnambule

1951 | Komedie

Frankrijk 1951. Komedie van Maurice Labro. Met o.a. Fernandel, Gaby André, Andrex, Louis de Funès en André Roanne.

Een winkeldetective lost de diefstal op die hij zelf als slaapwandelaar gepleegd heeft en maakt daardoor promotie, zodat hij een gezin kan stichten. Dit aardig gegeven is slechts bij vlagen echt komisch uitgewerkt, zodat Fernandel zich overmatig moet inspannen om de film over de stroeve regie heen te helpen.

L' Héroique Monsieur Boniface

1949 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1949. Komedie van Maurice Labro. Met o.a. Fernandel, Liliane Bert, Yves Deniaud, Andrex en Michel Ardan.

Een timide etaleur wordt buiten zijn medeweten door een groep gangsters gebruikt om hun misdaden op hem af te schuiven, maar weet uiteindelijk zijn onschuld te bewijzen en de daders in te rekenen. Een vlot gemaakt lopende band-vehikel voor Fernandel, die met geroutineerd animo opnieuw niet zo dom blijkt te zijn als hij er uitziet. Vervolgfilm: BONIFACE SOMNAMBULE.

Dernier refuge

1947 | Misdaad, Drama

Frankrijk 1947. Misdaad van Marc Maurette. Met o.a. Giselle Pascal, Mila Par ély, Raymond Rouleau, Félicien Tramel en Noël Roquevert.

Een nogal onbeduidende verfilming van Le Locataire van Georges Simenon. Deze auteur heeft nooit veel geluk gehad met verfilmingen en deze rolprent is geen uitzondering, daar een persoonlijke stijl geheel en al ontbreekt. Toch is de film het bekijken waard en dat dan dankzij het goede acteren, het goede scenario, het goede camerawerk van Léonce-Henry Burel en niet in de laatste plaats de mooie decors van Jacques Colombier. Debuut van De Funès.