Eclipse
1994 | Drama, Experimenteel
Duitsland/Canada 1994. Drama van Jeremy Podeswa. Met o.a. Von Flores, John Gilbert, Pascale Montpetit, Manuel Aranguiz en Maria Del Mar.
De film begint met Brian (Gilbert), die midden in de veertig is en Henry (Flores), een mannelijke prostitu[KA1]e, oppikt. Na een nauwelijks bevredigende ontmoeting keert hij huiswaarts, waar hij eenmaal thuis de hulp in de huishouding Sylvie (Montpetit) pakt, omdat het woensdag is en zijn vrouw er niet is. Vervolgens zien we hoe Sylvie Engelse les geeft (ze draagt totaal iets anders, zodat je haar niet meteen herkent) en uit de kleren gaat voor haar leerling Gabriel (Aranguiz), een vluchteling uit Centraal-Amerika, die vervolgens met Sarah (Del Mar), de vrouw van de advocaat, die zijn vluchtelingenstatus behartigt, tussen de lakens glijdt; Sarah`s echtgenoot Norman (Ellwand) blijkt een voorkeur voor heren te hebben; en zo gaat het nog een tijdje door met totaal tien personen; de ontmoetingsplaatsen zijn wisselend en zo zien we o.a. nog dingen gebeuren in de studio van een kunstenaar en in het toilet van een nachtgelegenheid. Dit alles binnen een tweetal kaders: een middelbare scholier, Angelo (Ferguson) wil een video maken en de zonsverduistering vastleggen. Dat laatste zien we op de film, gedraaid in 1991 door Podeswa in Mexicaans Californi[KA3]e en moet als symbolisch beschouwd worden, omdat je er met het blote oog niet naar mag kijken en zo is het eigenlijk met de film. Er zullen kijkers zijn, die deze rolprent saai erotisch gedoe (in zwart-wit) vinden, terwijl er kijkers zijn die Podeswa beschouwen als een geesteskind van David Cronenberg en Atom Egoyan, die een nieuwe SEX, LIES AND VIDEOTAPE heeft gemaakt. Homo`s, biseksuelen en hetero`s komen aan hun trekken, maar (feministische) lesbische vrouwen komen niet voor - daarover kunnen (dus) protesten komen! Hoe het ook zij, de Canadese rolverdeling doet verschrikkelijk zijn best en het camerawerk van Miroslaw Baszak mag er zijn. Het scenario is van debuterend regisseur Podeswa. De tweede film van Podeswa THE FIVE SENSES liet vijf jaar op zich wachten en werd geselecteerd voor de Quinzaine des réalisateurs op het festival van Cannes. David Cronenberg was dat jaar voorzitter van de jury. Voor liefhebbers zijn er nog THE WAY WE ARE en THE CHAIN REACTION van andere regisseurs weliswaar. Ultra Stereo.
