Francis Reusser: regie en schrijver.
Er zijn 5 films gevonden.

Voltaire et l'affaire Calas

2007 | Historische film, Drama

Zwitserland​/​​Frankrijk 2007. Historische film van Francis Reusser. Met o.a. Claude Rich, Barbara Schulz en François Germond.

Sec geregisseerde, op een historische misdaad gebaseerde tv-film die zich vrij strikt houdt aan de bekende feiten. 1761, Toulouse. Textielkoopmanszoon Marc-Antoine Calas wordt dood gevonden in zijn ouderlijk huis. In een juridisch volledig poreus snelrechtproces wordt vader Jean tot een gruweldood veroordeeld. Hij zou zijn oudste zoon hebben belet, zich tot het katholicisme te bekeren. Wanneer denker Voltaire zich met de zaak bemoeit, wasemt de lucht uit de sektarische beerput over heel Frankrijk uit. Hetzelfde gegeven inspireerde de Argentijnse meesterverteller Pablo de Santis tot de fantastische roman El calígrafo de Voltaire.

Pas si grand que ça !

1993 | Komedie, Familiefilm

Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Komedie van Bruno Herbulot. Met o.a. Marianne Denicourt, Christophe Odent, Clément van den Bergh, Katia Douvalian en Marie Matheron.

Sinds hij gescheiden is van Camilla (Denicourt) mag Bruno (Odent) zijn zoontje Lucas (Van den Bergh) nog maar om de twee weken zien. Daar is hij niet mee akkoord. Tot groot genoegen van Lucas wint hij het vertrouwen van het kindermeisje Nina (Douvalian), zodat hij de dag, als Camilla werkt, met de jongen kan doorbrengen. Dit gaat goed tot Camilla zich zorgen begint te maken: Lucas zeurt niet meer over het feit dat hij zijn vader zo weinig mag zien. Ze neemt contact op met Bruno. Zwak relaas van de verhouding van een kind met zijn gescheiden ouders. Er zit veel meer in het scenario van Emmanuelle de Riedmatten, naar een idee van Francis Reusser, dan er door de regisseur uit gehaald werd. In zijn drang om het geheel licht verteerbaar te maken voor kinderen gaat hij veel te oppervlakkig te werk zodat hij naast zijn doel schiet. Achter de camera nam Guillaume Schiffman plaats.

Derborence

1985 | Drama

Zwitserland 1985. Drama van Francis Reusser. Met o.a. Isabel Otero, Jacques Penot, Jean-Marc Bory, Bruno Cremer en Isabelle Otéro.

Trouwe adaptatie van het meesterwerk van Charles Ferdinand Ramuz (1934). De gelijkenis is echter te ver gedreven en leidt tot een starre verfilming van Reusser die veel minder revolutionair is dan in 1968. Afgezien van het verhaal wordt in het boek met veel lyrisme ingegaan op de metafysica die de man en bergen aan elkaar bindt, maar dat is helaas niet terug te vinden in de film. Weinig subtiliteit over het door de bergen geregeerde noodlot van de inwoners van het dal. De beelden zijn té nauwkeurig gemaakt om de kijker te kunnen vermaken.

Seuls

1981 | Drama

Zwitserland 1981. Drama van Francis Reusser. Met o.a. Niels Arestrup, Christine Boisson, Michael Lonsdale, Bulle Ogier en Olimpia Carlisi.

Een dertiger duikt in zijn jeugdherinneringen als hij in een foto-automaat een vergeten kiekje vindt van een jonge vrouw die frappant veel op zijn overleden moeder lijkt. Na een reeks van ontmoetingen met mensen die het ook moeilijk hebben in hun liefdesbeleving en nadat hij via een transseksueel tot de ontdekking komt dat hij wellicht homofiel is, verdwijnt hij samen met het kind dat hij ooit zelf was. Een volledig in mineur gehouden film met overdreven opzettelijke en uitsluitende treurigheid die een monument van verveling wordt, en niet eens het compliment mag krijgen dat hij zo interessant bedoeld was. De uiterst begaafde acteurs houden een wedstrijdje somber staren; alleen de fotografie heeft kwaliteiten.

Le Grand soir

1975 | Drama

Italië​/​​Zwitserland 1975. Drama van Francis Reusser. Met o.a. Niels Arestrup, Jacqueline Parent, Arnold Walter, Marina Bücher en François Berthet.

Jonge werkloze in Lausanne komt door verliefdheid op meisje in contact met een leninistische activistengroep en hoewel hij zich buiten hun ideologische discussies houdt, is hij de enige die tot de daad overgaat en uit een wapenhandel negen revolvers steelt. De groep noemt hem terrorist, mogelijk zelfs politie-infiltrant, en keert zich van hem af. Hij wordt gearresteerd en veroordeeld. De film heeft met andere Zwitserse films het gevoel van onmacht tot sociale veranderingen gemeen, maar behoudt de verbetenheid, alsof het nog steeds 1968 is. Arestrup vult zijn buitenstaandersrol ironisch in, maar wordt daarin niet gevolgd door de regisseur die gortdroge en humorloze film maakte, waardoor de uitzichtloosheid meer van buitenaf opgelegd lijkt dan voortkomend uit de situatie.