Golab Adineh: cast.
Er zijn 5 films gevonden.

Tales

2014 | Drama

Iran 2014. Drama van Rakhshan Bani-Etemad. Met o.a. Fatemah Motamed-Aria, Peyman Moaadi, Baran Kosari, Habib Rezaei en Mohammad Reza Forutan.

Omnibusfilm van Irans belangrijkste vrouwelijke filmmaker, waarin zeven losse verhalen over drugsmisbruik, huiselijk geweld, liefde en corruptie samenkomen. Die vorm werd uit noodzaak geboren: korte films waren onder het regime van Ahmadinejad niet aan dezelfde strenge regels gebonden als speelfilms. Het maakt van Tales een fraai pleidooi tegen censuur, dat bovendien een gelaagd beeld schept van de talloze problemen in de moderne Iraanse samenleving. Niet alle vignetten, die veelal voortborduren op eerdere films van Bani-Etemad, zijn echter even sterk.

Les pieds dans le tapis

2015 |

Frankrijk 2015. Nader T. Homayoun. Met o.a. Michel Vuillermoz, Aurélia Petit, Babak Hamidian en Golab Adineh.

Omnibusfilm van Irans belangrijkste vrouwelijke filmmaker, waarin zeven losse verhalen over drugsmisbruik, huiselijk geweld, liefde en corruptie samenkomen. Die vorm werd uit noodzaak geboren: korte films waren onder het regime van Ahmadinejad niet aan dezelfde strenge regels gebonden als speelfilms. Het maakt van Tales een fraai pleidooi tegen censuur, dat bovendien een gelaagd beeld schept van de talloze problemen in de moderne Iraanse samenleving. Niet alle vignetten, die veelal voortborduren op eerdere films van Bani-Etemad, zijn echter even sterk.

Zendan-e zanan

2002 | Drama

Iran 2002. Drama van Manijeh Hekmat en Manijeh Hekmat. Met o.a. Roya Nonahali, Roya Taymourian, Pegah Ahangarani, Golab Adineh en Maryam Boubani.

In 2003 werd tijdens het International Film Festival Rotterdam voor het eerst de Amnesty International DOEN Award uitgereikt aan een filmmaker die in zijn of haar werk mensenrechten onder de aandacht brengt. De prijs ging naar de Iraanse Manijeh Hekmat. In haar boeiende en fraai geconstrueerde speelfilmdebuut schetst zij in een tijdsbestek van twintig jaar het leven in een Iraanse vrouwengevangenis en laat de veranderingen die elders in de maatschappij plaatsvinden, doorklinken binnen de dikke gevangenismuren. Hekmat kreeg een filmverbod opgelegd. Pas nadat de film met succes in het buitenland was vertoond mochten Iraniërs zelf komen kijken. Die kwamen in groten getale.

Banoo-ye ordibeheshi

1998 |

Iran 1998. Rakshan Bani-Etemad. Met o.a. Baran Kosari, Atefeh Razavi, Golab Adineh, Mani Kasraian en Minoo Farshchi.

In 2003 werd tijdens het International Film Festival Rotterdam voor het eerst de Amnesty International DOEN Award uitgereikt aan een filmmaker die in zijn of haar werk mensenrechten onder de aandacht brengt. De prijs ging naar de Iraanse Manijeh Hekmat. In haar boeiende en fraai geconstrueerde speelfilmdebuut schetst zij in een tijdsbestek van twintig jaar het leven in een Iraanse vrouwengevangenis en laat de veranderingen die elders in de maatschappij plaatsvinden, doorklinken binnen de dikke gevangenismuren. Hekmat kreeg een filmverbod opgelegd. Pas nadat de film met succes in het buitenland was vertoond mochten Iraniërs zelf komen kijken. Die kwamen in groten getale.

Fassloh Padjom

1997 | Komedie, Drama, Experimenteel

Iran​/​​Frankrijk 1997. Komedie van Rafi Pitts. Met o.a. Roya Nonahali, Ali Sarkhan, Golan Adineh, Parviz Poorhosseini en Gorban Nadjafi.

The fifth season is een boel tegelijk. Een boertige klucht over een al generaties lang durende vete tussen de families Jamalvandi en Kamalvandi. Meer nog een Iraanse `Romeo en Julia´ met een sterke, wraakzuchtige vrouw (Nonahali) in de hoofdrol. Maar ook een antieke tragedie inclusief een koor van `neutralen´ die de gebeurtenissen van commentaar voorzien terwijl ze op het stoffige dorpsplein zonnebloempitten zitten te kauwen. De dorpsvete concentreert zich rond de aanschaf van een aftandse autobus, pardon twee aftandse autobussen, want als de Kamalvandi´s er een kopen, kunnen de Jamalvandi´s niet achterblijven. Niemand is van plan om de bus - symbool voor de aansluiting op de nieuwe tijd - te missen. Regisseur Rafi Pitts en cinematograaf Nemat Haghighi hebben een scherp oog voor de schoonheid van het kleurrijke Iraanse land en haar dito bewoners waarbij de verliefde camera nauwelijks afstand kan nemen van de mystieke grijsgroene oogopslag van Nonahali. Optimisme overheerst. (VM/VPRO Gids)