Philippe Defrance: regie en cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Les cinq dernières minutes : Au nom du coq

1993 | Mysterie, Misdaad

Frankrijk 1993. Mysterie van Philippe Defrance. Met o.a. Pierre Santini, Pierre Hoden, Elie Pennont, Loulou Boislaville en Annie Millon.

Antoine Barrier (Hoden), de adjunct van commissaris Mossard (Santini), brengt zijn vakantie door op Martinique in de Franse Antillen, waar hij logeert bij zijn knappe vriendin Laetitia (Millon). Een politieman wordt zoals de traditie het wil, ook tijdens zijn vakantie gestoord voor moord. Omdat kennelijk niemand dit kan oplossen, gaat hij uitzoeken waarom het slachtoffer, dat hanen fokte voor de populaire, maar wrede hanengevechten, werd koudgemaakt. Het is een gesloten wereldje, waarin de concurrentie dodelijk is, omdat de inzetten bij de illegale weddenschappen hoog zijn. Het decor is exotisch met schilderachtige folklore en mooie meiden. Het scenario van Patrick Chamoiseau is mager en met deze fraaie toeristische plaatjes is getracht de film een beetje op te vijzelen. Op enkele spannende momenten na lukt dit niet helemaal. Het camerawerk is van Francis Junek. Aflevering nummer 64 van totaal 82. Mono.

L'homme qui amait deux femmes

1983 | Erotiek

Frankrijk 1983. Erotiek van Philippe Defrance. Met o.a. François Marthouret, Anna Prucnal, Denise Chalem, Louis Samier en Robin Renucci.

De liefdesavonturen van een man die op drie vrouwen tegelijk verliefd is, en niet kan en zelfs niet wil kiezen, want hij zou niet weten wie. Met alle bijbehorende moeilijkheden en tragikomische situaties, maar het loopt goed af want 'Laten we met z'n drieën een appartement delen!' Geen scenario en net zoveel dialogen als in de films van Eric Rohmer, maar met een minder constante trefzekerheid. De kijker aarzelt erover met wie van de sympathieke en zonderlinge personages zich te identificeren, die min of meer consequent zijn neergezet. Gedeeltelijk geslaagd.

Le fou de mai

1980 | Misdaad, Film noir

Frankrijk 1980. Misdaad van Philippe Defrance. Met o.a. Claude Levêque, Zorica Lozic, Nathalie Perrey, Jean-Paul Gêne en Jean-Luc Hennig.

In 1975 wordt Pierre vijfenveertig jaar. Tijdens een depressie evalueert hij zijn leven op dat moment en vergelijkt het met mei 1968. Dit zelfportrtet wordt in deze kroniek afgewisseld met stukken uit de film LE JOLI MOIS DE MAI, door de ARC-groep in 1968 gemaakt. De stukken passen slecht bij elkaar. Bovendien zijn zowel het onderwerp als de hoofdpersoon nauwelijks interessant. Met vele amateuracteurs die zichzelf spelen en zelfs een groep journalisten van de Libération. De sfeer van 'intellectuelen onder elkaar' overheerst de film. Nogal pretentieus.