Sophie Coussein: montage.
Er zijn 7 films gevonden.

J'entends plus la guitare
Frankrijk 1991. Misdaad van Philippe Garrel. Met o.a. Yann Collette, Mireille Perrier, Brigitte Sy, Johanna ter Steege en Benoît Régent.
Sophie Coussein: Montage
vpro cinema
bezoekers
Ik
Jean de Florette
Frankrijk/​Zwitserland/​Italië 1986. Komedie van Claude Berri. Met o.a. Yves Montand, Gérard Depardieu, Daniel Auteuil, Elisabeth Depardieu en Margarita Lozano.
Sophie Coussein: Montage
D
vpro cinema
bezoekers
Ik
À nos amours
Frankrijk 1983. Drama van Maurice Pialat. Met o.a. Sandrine Bonnaire, Maurice Pialat, Evelyne Ker, Anne-Sophie Maillé en Dominique Besnehard.
Sophie Coussein: Montage
vpro cinema
bezoekers
Ik
Loulou
Frankrijk 1980. Drama van Maurice Pialat. Met o.a. Isabelle Huppert, Gérard Depardieu, Guy Marchand, Humbert Balsan en Christian Boucher.
Sophie Coussein: Montage
vpro cinema
bezoekers
Ik
La vie devant soi
Frankrijk 1977. Drama van Moshé Mizrahi. Met o.a. Simone Signoret, Michal Bat-Adam, Samy Ben Youp, Costa-Gavras en Claude Dauphin.
Sophie Coussein: Montage
vpro cinema
bezoekers
Ik
Le cinéma de papa
Frankrijk 1971. Biografie van Claude Berri. Met o.a. Yves Robert, Hénia Suchar, Claude Berri, Alain Cohen en Prudence Harrington.
Sophie Coussein: Montage
vpro cinema
bezoekers
Ik
Le vieil homme et l'enfant
Frankrijk 1967. Drama van Claude Berri. Met o.a. Michel Simon, Alain Cohen, Luce Fabiole, Charles Denner en Zorica Lozic.
Sophie Coussein: Montage
D
vpro cinema
bezoekers
Ik
Le vieil homme et l'enfant
 Claude Berri, 1967

J'entends plus la guitare

1991 | Misdaad, Drama, Erotiek

Frankrijk 1991. Misdaad van Philippe Garrel. Met o.a. Yann Collette, Mireille Perrier, Brigitte Sy, Johanna ter Steege en Benoît Régent.

Gerard heeft een zekere mate van geluk teruggevonden in het gezelschap van zijn geliefde. Ze wonen een tijdje in Positano met een ander echtpaar en keren vervolgens naar Parijs terug, waar Gerard (Regent) zijn tijd doorbrengt met het bespelen van zijn gitaar, het roken van hasjiesj en het bepraten van zijn ex- vriendin, die hem heeft verlaten voor een andere man. Alle films van deze - soms experimentele - regisseur moeten het doen zonder scenario en zijn echte introspectieve röntgenopnamen van zijn personages. Deze keer wordt er een serie contemplatieve sequenties gekoppeld aan een aantal marginale individuën. Het soort film dat de een boeit en de ander irriteert, maar dat in ieder geval zeer persoonlijk te noemen is. Gebruikelijke en tamelijk onbekende maar overtuigende acteurs. Marc Cholodenko schreef mee aan de subtiele en genuanceerde dialogen.

Jean de Florette

1986 | Komedie, Drama

Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​Italië 1986. Komedie van Claude Berri. Met o.a. Yves Montand, Gérard Depardieu, Daniel Auteuil, Elisabeth Depardieu en Margarita Lozano.

Stadsmens Jean de Florette (Depardieu) erft een landgoed in de Provence en verhuist met vrouw en dochter Manon (Ernestine Mazurowna) naar de boerderij. Maar buurboeren Le Papet (Montand) en Galignette (Auteuil) azen zelf op het stuk grond en proberen hem geniepig en achterbaks beentje te lichten. Het acteerwerk van vooral Depardieu, Montand en Auteuil is geïnspireerd en komt optimaal tot zijn recht op de sissend hete gronden van Zuid-Frankrijk. Sterk psychologisch drama naar een roman van Marcel Pagnol. Al snel verscheen een vervolg: Manon des sources.

À nos amours

1983 | Drama, Romantiek

Frankrijk 1983. Drama van Maurice Pialat. Met o.a. Sandrine Bonnaire, Maurice Pialat, Evelyne Ker, Anne-Sophie Maillé en Dominique Besnehard.

Pialats in Frankrijk bejubelde en meermalen bekroonde filmsucces gaat over 'de eeuwige triestheid' in een Frans doorsnee gezin, nadat de vader zijn vrouw en twee kinderen in de steek liet. Centraal staat de vijftienjarige Suzanne (Bonnaire) die het verstikkende milieu ontvlucht en relaties aangaat met tal van vriendjes. Met een van hen trouwt ze uiteindelijk, niet omdat ze van hem houdt maar omdat die wat aardiger is dan de rest. Alleen met haar vader, gespeeld door Pialat zelf, heeft Suzanne nog een emotionele band.

Loulou

1980 | Drama

Frankrijk 1980. Drama van Maurice Pialat. Met o.a. Isabelle Huppert, Gérard Depardieu, Guy Marchand, Humbert Balsan en Christian Boucher.

'Ik zou zo nog meer films met hem maken, met de ogen dicht,' zei Isabelle Huppert na Loulou over cineast Pialat (1925-2003). Met haar hele hebben en houden was de actrice in het confronterende script van Pialat en co-scenariste Arlette Langmann gedoken. Resultaat: een hyperrealistisch psychodrama over verveelde bourgeoise Nelly die aan haar ziekelijk jaloerse wederhelft (Marchand) ontsnapt met semi-analfabete ex-bajesklant en uitvreter Loulou (Depardieu). Ongemakkelijk schurende cinema van een man voor wie het acteurtje tergen tot de modus operandi behoorde - en die daarmee vaak opmerkelijke resultaten boekte.

La vie devant soi

1977 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1977. Drama van Moshé Mizrahi. Met o.a. Simone Signoret, Michal Bat-Adam, Samy Ben Youp, Costa-Gavras en Claude Dauphin.

Ook bekend als Madame Rosa, deze Oscarwinnaar (voor de beste niet-Engelstalige film) uit 1977 van de Israëlische ­cineast ­Moshe Mizrahi. De film vertelt het ­verhaal van Madame Rosa, een Joodse voormalige prostituee met een concentratiekampsyndroom, die de zorg voor een aantal kinderen op zich heeft genomen. Haar favoriet is het ­Algerijnse joch Momo (Ben-Youp), een moslim. De film is bij tijd en wijle nogal sentimenteel en voorspelbaar, maar Mizrahi heeft met hoofdrolspeelster ­Simone Signoret een ijzersterke troef in handen. De regisseur zou vier jaar na La vie devant soi nog eens met Signoret ­samenwerken, voor het plattelands­drama Chère inconnu.

Le cinéma de papa

1971 | Biografie, Drama

Frankrijk 1971. Biografie van Claude Berri. Met o.a. Yves Robert, Hénia Suchar, Claude Berri, Alain Cohen en Prudence Harrington.

In dit liefdevolle autobiografische drama blikt regisseur Berri terug op zijn jeugd. Als jongeman groeide hij in de jaren zestig op in een Parijs, Joods gezin. Neemt hij de zaak van zijn vader over, of kiest hij voor de cinema? De term 'le cinéma de papa' werd eind jaren vijftig door de hemelbestormers van de Nouvelle Vague gebruikt ter aanduiding van de naoorlogse, artistiek conservatieve films. Berri, die later films als Jean de Florette en Manon des sources zou maken, lijkt zich daar juist wel bij thuis te voelen.

Le vieil homme et l'enfant

1967 | Drama, Oorlogsfilm, Komedie

Frankrijk 1967. Drama van Claude Berri. Met o.a. Michel Simon, Alain Cohen, Luce Fabiole, Charles Denner en Zorica Lozic.

Dat tijdens de opnamen van Le vieil homme et l'enfant soms alleen de impromptu ingehuurde chauffeur op leeftijd kon communiceren met wispelturigheidskoning Michel Simon, deed uiteindelijk niets af aan de karaktercompositie die het monstre sacré neerzette. Als de virulent antisemitische oude knar die tijdens WO II een recalcitrante stadsjongen opneemt zonder diens joodse origines te kennen, is Simon simpelweg ontroerend. Berri draaide zijn autobiografische regiedebuut nabij Grenoble, op het platteland waar hij zelf indertijd als knaap ondergedoken zat. Onfortuinlijk miste de film Cannes-competitie en Oscar-inzending, maar scoorde in slechts twee Parijse bioscopen al 400.000 bezoekers.
imdb: Zoek Sophie Coussein op IMDB