Marcel de Hoogd

Verdwaald

Nederland 2004. Drama van Marcel Visbeen. Met o.a. Ricky Koole, Martijn Nieuwerf, Anke Engels en Romijn Conen.

Twee dromen

Nederland 2004. Drama van Arend Steenbergen. Met o.a. Jeroen Spitzenberger, Maria Kraakman en Annet Malherbe.

Shouf shouf habibi!

Nederland 2004. Komedie van Albert ter Heerdt. Met o.a. Mimoun Oaïssa, Najib Amhali, Touriya Haoud, Tanja Jess en Salah Eddine Benmoussa.

Pretentieloze komedie verhaalt over de avonturen van de twintigjarige geboren Amsterdammer Ap (Mimoun Oaïssa) en zijn Marokkaanse familie. Zijn oudste broer is politieman, volledig verkaasd. Zijn tienerzus heeft verkering met een Nederlander, zijn kleine broertje schippert tussen ontzag en rebellie. De krakkemikkige vader probeert de boel respectabel Marokkaans te houden, een klus die wordt bemoeilijkt door continue sabotage van zijn vrouw. Ap verkent alle uitersten, van kippen slachten, inbreken en 'iets met een bureau' tot een serieus leven inclusief een gearrangeerd Marokkaans huwelijk. Shouf shouf habibi! is luchtig, vlot en toegankelijk zonder te vervallen in persiflage.

Bijlmer Odyssee

Nederland 2004. Korte film van Urszula Antoniak. Met o.a. Egbert Jan Weeber, Katja Herbers, Karina Smulders en Henk Poort.

Vlak voor haar vertrek naar New York, waar ze een nieuw leven zal beginnen, ontmoet Penny de liefde van haar leven. Na een nacht vol passie worden de geliefden echter door het lot van elkaar gescheiden. Binnen één nacht moeten ze elkaar zien terug te vinden. De duisternis, het Bijlmer-labyrint en de tijdsdruk drijven hen bijna tot wanhoop. In deze film worden de romantische en magische ingrediënten van de klassieke Odyssee met de rauw-realistische omgeving van de Bijlmer gecombineerd, waardoor een geheel eigen realiteit ontstaat.

Lastpak

Nederland 2001. Frans van de Staak. Met o.a. Nienke van Spreeuwel, Betty Schuurman, Marlies Heuer en René van het Hof.

Vlak voor haar vertrek naar New York, waar ze een nieuw leven zal beginnen, ontmoet Penny de liefde van haar leven. Na een nacht vol passie worden de geliefden echter door het lot van elkaar gescheiden. Binnen één nacht moeten ze elkaar zien terug te vinden. De duisternis, het Bijlmer-labyrint en de tijdsdruk drijven hen bijna tot wanhoop. In deze film worden de romantische en magische ingrediënten van de klassieke Odyssee met de rauw-realistische omgeving van de Bijlmer gecombineerd, waardoor een geheel eigen realiteit ontstaat.

Papa's Song

Nederland 2000. Drama van Sander Francken. Met o.a. René van Asten, Romana Vrede, Lisette Merenciana, Victor Bottenbley en Tyronne Meerzorg.

Vlak voor haar vertrek naar New York, waar ze een nieuw leven zal beginnen, ontmoet Penny de liefde van haar leven. Na een nacht vol passie worden de geliefden echter door het lot van elkaar gescheiden. Binnen één nacht moeten ze elkaar zien terug te vinden. De duisternis, het Bijlmer-labyrint en de tijdsdruk drijven hen bijna tot wanhoop. In deze film worden de romantische en magische ingrediënten van de klassieke Odyssee met de rauw-realistische omgeving van de Bijlmer gecombineerd, waardoor een geheel eigen realiteit ontstaat.

Dichter op de Zeedijk

Nederland 2000. Drama van Gerrard Verhage. Met o.a. Benja Bruijning, Carry Tefsen, Bart Oomen, Angelique de Bruijne en Monic Hendrickx.

Verfilming van het gelijknamige boek van Kees van Beijnum over een jeugd, die werd doorgebracht op de Amsterdamse Zeedijk in de jaren 1960 toen de dijk bevolkt werd door hoeren, pooiers en drugsdealers. De film concentreert zich op een jongen van dertien, die bij zijn oma woont omdat zijn moeder in een psychiatrische instelling verblijft. Grootmoeder is de uitbaatster van café De Rode Laars en hoopt dat haar kleinzoon de kroeg zal overnemen als hij groot is. De jongen koestert echter literaire ambities en schrijft gedichten. Een pooier, ruwe bolster en blanke pit, stimuleert hem om zijn roeping te volgen. Bij het verschijnen van het boek merkte recensente Xandra Schutte fijntjes op dat Van Beijnums roman een overbekend sjabloon in de Nederlandse literatuur betrof en met deze tv-film is het niet anders gesteld. Op de Utrechtse filmdagen bekroond met een Gouden Kalf, maar dat zegt niet zo veel omdat er weinig concurrentie is en het om een thuiswedstrijd gaat.

Kaas

Nederland​/​​België 1999. Drama van Orlow Seunke. Met o.a. Frieda Pittoors, Dirk Roofthooft, Bert Andre, Robert Borremans en Bert André.

Willem Elsschot geeft aan het begin van zijn roman een opsomming van de personages en 'elementen' (rekwisieten), alsof hij van plan is om een toneelstuk te gaan schrijven. Of een filmscenario. Een indruk die wordt versterkt door de beginregel van hoofdstuk 5: 'De kaasfilm begint zich voor mij te ontrollen.' Regisseur Seunke volgt Elsschots Kaas vrijwel op de voet. Hij hanteert dezelfde (beeld)taal, kiest perfecte locaties, bedient zich van fraai bezonken kleuren. Komt nog bij dat Josse De Pauw een overtuigende Laarmans neerzet, een gedroomde vertegenwoordiger in kaas, die er tragisch genoeg niet in slaagt om z'n volvette Edammers te slijten.

Dichtweefsel

Nederland 1999. Frans van de Staak. Met o.a. Stefan van de Staak en Thekla Reuten.

Willem Elsschot geeft aan het begin van zijn roman een opsomming van de personages en 'elementen' (rekwisieten), alsof hij van plan is om een toneelstuk te gaan schrijven. Of een filmscenario. Een indruk die wordt versterkt door de beginregel van hoofdstuk 5: 'De kaasfilm begint zich voor mij te ontrollen.' Regisseur Seunke volgt Elsschots Kaas vrijwel op de voet. Hij hanteert dezelfde (beeld)taal, kiest perfecte locaties, bedient zich van fraai bezonken kleuren. Komt nog bij dat Josse De Pauw een overtuigende Laarmans neerzet, een gedroomde vertegenwoordiger in kaas, die er tragisch genoeg niet in slaagt om z'n volvette Edammers te slijten.

De greep van de staat - De panter en de pissebed

Nederland 1998. Gerrard Verhage. Met o.a. Malka de Beer, Thom Hoffman, Edda Barends, Wilbert Bank en Marcel Hensema.

Willem Elsschot geeft aan het begin van zijn roman een opsomming van de personages en 'elementen' (rekwisieten), alsof hij van plan is om een toneelstuk te gaan schrijven. Of een filmscenario. Een indruk die wordt versterkt door de beginregel van hoofdstuk 5: 'De kaasfilm begint zich voor mij te ontrollen.' Regisseur Seunke volgt Elsschots Kaas vrijwel op de voet. Hij hanteert dezelfde (beeld)taal, kiest perfecte locaties, bedient zich van fraai bezonken kleuren. Komt nog bij dat Josse De Pauw een overtuigende Laarmans neerzet, een gedroomde vertegenwoordiger in kaas, die er tragisch genoeg niet in slaagt om z'n volvette Edammers te slijten.

Het jaar van de opvolging

Nederland 1997. Drama van Frans Weisz. Met o.a. Victor Löw, Porgy Franssen, Will van Kralingen, Pierre Bokma en Titus Muizelaar.

Willem Elsschot geeft aan het begin van zijn roman een opsomming van de personages en 'elementen' (rekwisieten), alsof hij van plan is om een toneelstuk te gaan schrijven. Of een filmscenario. Een indruk die wordt versterkt door de beginregel van hoofdstuk 5: 'De kaasfilm begint zich voor mij te ontrollen.' Regisseur Seunke volgt Elsschots Kaas vrijwel op de voet. Hij hanteert dezelfde (beeld)taal, kiest perfecte locaties, bedient zich van fraai bezonken kleuren. Komt nog bij dat Josse De Pauw een overtuigende Laarmans neerzet, een gedroomde vertegenwoordiger in kaas, die er tragisch genoeg niet in slaagt om z'n volvette Edammers te slijten.

Tijd van leven - aflevering 3, 6, 9

Nederland 1995. André van Duren. Met o.a. Myranda Jongeling, Tim Kreuse, Daniël Boissevain, Victor Löw en Anneke Blok.

Willem Elsschot geeft aan het begin van zijn roman een opsomming van de personages en 'elementen' (rekwisieten), alsof hij van plan is om een toneelstuk te gaan schrijven. Of een filmscenario. Een indruk die wordt versterkt door de beginregel van hoofdstuk 5: 'De kaasfilm begint zich voor mij te ontrollen.' Regisseur Seunke volgt Elsschots Kaas vrijwel op de voet. Hij hanteert dezelfde (beeld)taal, kiest perfecte locaties, bedient zich van fraai bezonken kleuren. Komt nog bij dat Josse De Pauw een overtuigende Laarmans neerzet, een gedroomde vertegenwoordiger in kaas, die er tragisch genoeg niet in slaagt om z'n volvette Edammers te slijten.

Gestolen uren

Nederland 1995. Drama van Sander Francken. Met o.a. Coen van Vlijmen, Willem Nijholt, Maike Meijer, Annet Nieuwenhuijzen en Maike Meyer.

Achtergestelde en ondergeschoven lichamelijk gehandicapte Van Vlijmen krijgt een baantje op de administratie van het ziekenhuis, waar zijn vader Nijholt geneesheer-directeur is. Hij ontdekt dat zijn lichamelijke gebrek veroorzaakt is door de ondeskundige verlossing 25 jaar ervoor die gedaan werd door een aankomend arts zonder ervaring. Hij komt erachter dat het zijn vader was. Als hij die met de feiten confrontreert, neemt Nijholt ontslag uit zijn functie. Goed gespeeld, maar typisch Hollands drama dat niet geheel vrij is van vals sentiment. Het scenario voor dit uurtje tv werd geschreven door Rosan Dieho.

Filmpje!

Nederland 1995. Komedie van Paul Ruven. Met o.a. Paul de Leeuw, Willeke Alberti, Pleuni Touw, Olga Zuiderhoek en Arjan Ederveen.

Voor adepten van Paul de Leeuw in klassieke vorm is dit een hoogst vermakelijk filmpje. Waarin de grapjurk afscheid neemt van zijn Bob & Annie de Rooy-typetjes. Waarin Bob - tijdens een echtscheidingszaak - afscheid neemt van Annie, 'dat lijk' dat het steeds maar vertikt om hem te pijpen. Maar waarin het gescheiden tweetal dan toch nog op Curaçao verzeild raakt. Wie weet valt daar nog wat te vieren. Rijk de Gooyer speelt een maffiabaas, Willeke Alberti is een adoptief moeder, Pleuni Touw een telefoniste van Stichting Correlatie. Filmpje! werd kersthit van 1995.

Beauville

Nederland 1995. Komedie van Rudolf Mestdagh. Met o.a. Ray Rodriguez, Richard King, Pat Ast, Marianne Sägebrecht en Julien Schoenaerts.

Voor adepten van Paul de Leeuw in klassieke vorm is dit een hoogst vermakelijk filmpje. Waarin de grapjurk afscheid neemt van zijn Bob & Annie de Rooy-typetjes. Waarin Bob - tijdens een echtscheidingszaak - afscheid neemt van Annie, 'dat lijk' dat het steeds maar vertikt om hem te pijpen. Maar waarin het gescheiden tweetal dan toch nog op Curaçao verzeild raakt. Wie weet valt daar nog wat te vieren. Rijk de Gooyer speelt een maffiabaas, Willeke Alberti is een adoptief moeder, Pleuni Touw een telefoniste van Stichting Correlatie. Filmpje! werd kersthit van 1995.

Wildgroei

Nederland 1994. Drama van Frouke Fokkema. Met o.a. Hilde Van Mieghem, Thom Hoffman, Ellen ten Damme, Julien Schoenaerts en Hans Croiset.

Van Mieghem leest tijdens een boottocht van Amsterdam naar de Betuwe voor uit haar boek aan de twee aardige heren, Schoenaerts en Croiset. Uit flash-backs wordt duidelijk hoe en waarom het misliep tussen haar uitgever en minnaar Hoffman. Zij moest na een tijdje bij hem de plaats inruimen voor haar knappere en vooral minder gecompliceerde zusje Ten Damme. In de finale vallen heden en verleden samen in een confrontatie van het trio. Sfeervol, met vooral knappe fotografie van de bekende cameraman Gerard Vandenberg, die Nederland en de Betuwe met de camera (her)ontdekt. Stemmig en symbolisch met soms te toneelmatige dialogen.

Oude Tongen

Nederland 1994. Drama van Gerardjan Rijnders. Met o.a. Catherine ten Bruggencate, Mark Rietman, Fred Goessens, Lieneke le Roux en Pierre Bokma.

Gebaseerd op een schandaal, anno 1987 in Oude Pekela, waarbij tientallen kinderen betrokken waren bij een grootschalige pornozaak. Nooit is bewezen of er sprake was van massa-hysterie, of de kinderen een gemeenschappelijke fantasie-aanval hadden en of er echte kinderlokkers rondliepen die zich als clowns uitdosten om vieze spelletjes met de peuters en tieners uit te halen. Regisseur Rijnders recruteerde zijn acteurs bij het eigen gezelschap Toneelgroep Amsterdam. Hij liet hen hun mening opdissen via de mensen die ze spelen: betrokkenen, ouders, politiefunctionarissen en journalisten, met Heebink als onderwijzeres en Admiraal als oude, stervende burgemeester. Satirisch, maar chaotisch en onrealistisch. Sommigen amuseren er zich kostelijk mee, anderen vinden de film een irritante mislukking, die niet past in de Nederlandse filmtraditie (?). Later als drie-delige tv-serie.

Eenmaal geslagen, nooit meer bewogen

Nederland 1994. Komedie van Gerrard Verhage. Met o.a. Ineke Veenhoven, Jack Wouterse, Ariane Schluter, Kethenka Woudenberg en Stefan de Walle.

In een broeierig Hollands huis wonen de tirannieke moeder Veenhoven, haar volwassen zoon Wouterse, raadselachtige dochter Schluter en neef-huurder De Walle, die rond deze personages een roman probeert te schrijven. Aan de andere kant van de straat woont de knappe vrouw Woudenberg. Van haar wordt verteld dat zij een moord heeft gepleegd. Nooit is iets bewezen, maar het levert De Walle wel enige inspiratie voor zijn boek-in-wording. Een en ander in dit spel met taal en sobere dramaconventies leidt tot een kleine zwarte komedie, waarin de moeder een hond het raam uit keilt en de dochter lesbisch blijkt te zijn. Lichtjes gebaseerd op de vergeten, sombere maar boeiende psychologische roman [KL]La m[KA2]eche[KLE]/[KL]De lont[KLE] (1948) van de Belgische, door haar huwelijk Nederlands geworden schrijfster Lucie Flore Veldhuyzen-Marchal. Ger Beukenkamp bewerkte het verhaal. Op het Nederlands Filmfestival 1994 werd regisseur Verhage genomineerd als een van de drie beste speelfilmregisseurs van het seizoen 1993-94, maar hij moest het voor een Gouden Kalf afleggen tegen Rosemarie Blank. Of: hoe een interessante mislukking al snel tot de top behoort.

Crankybox

Nederland 1994. Frans Weisz. Met o.a. Hylke van Sprundel, Christine Vroom, Tamar van den Dop, Robijn Wendelaar en Anne Martien Lousberg.

In een broeierig Hollands huis wonen de tirannieke moeder Veenhoven, haar volwassen zoon Wouterse, raadselachtige dochter Schluter en neef-huurder De Walle, die rond deze personages een roman probeert te schrijven. Aan de andere kant van de straat woont de knappe vrouw Woudenberg. Van haar wordt verteld dat zij een moord heeft gepleegd. Nooit is iets bewezen, maar het levert De Walle wel enige inspiratie voor zijn boek-in-wording. Een en ander in dit spel met taal en sobere dramaconventies leidt tot een kleine zwarte komedie, waarin de moeder een hond het raam uit keilt en de dochter lesbisch blijkt te zijn. Lichtjes gebaseerd op de vergeten, sombere maar boeiende psychologische roman [KL]La m[KA2]eche[KLE]/[KL]De lont[KLE] (1948) van de Belgische, door haar huwelijk Nederlands geworden schrijfster Lucie Flore Veldhuyzen-Marchal. Ger Beukenkamp bewerkte het verhaal. Op het Nederlands Filmfestival 1994 werd regisseur Verhage genomineerd als een van de drie beste speelfilmregisseurs van het seizoen 1993-94, maar hij moest het voor een Gouden Kalf afleggen tegen Rosemarie Blank. Of: hoe een interessante mislukking al snel tot de top behoort.

Op de fiets naar Hollywood

Nederland 1993. Documentaire van Robbe De Hert en Willem Thijssen. Met o.a. Paul Verhoeven, Guido Pieters, Jan de Bont, George Sluizer en Freek de Jonge.

Door sommigen de hemel in geprezen documentaire (`dynamisch gestructureerd overzicht`), die door anderen met de grond gelijk werd gemaakt (`als het doorbladeren van een plakboek`; `voorspelbaar, warrige opeenstapeling van clich[KA1]es over de dromen van filmmakers en ontoereikende middelen`) over 35 jaar Nederlandse film, opgeluisterd met illustratieve filmmomenten, aardig commentaar, vrolijke anecdotes, inside-jokes, trailers, werkopnamen, sfeerbeelden, stilistische hoogstandjes (een montage van fietsfragmenten!). De Hert en Thijssen, die eerder al soortgelijke documentaires draaiden (DE DROOMPRODUCENTEN over de ambities van Belgische en Nederlandse filmmakers en JANSEN EN JANSSENS DRAAIEN EEN FILM over de Vlaamse filmgeschiedenis), putten uit dertig uur filmmateriaal. Zowat alle bekende Nederlandse filmmakers, producenten en acteurs komen aan het woord - behalve Dick Maas, Paul Ruven, Digna Sinke, Louis van Gasteren, Rudolf van den Berg, Leon de Winter, Jean Van De Velde - en alle documentairemakers, op Johan van der Keuken na. Een stukje geschiedenis, met beelden geschreven. De Hert deed de cameraregie, Thijssen de interviews: tachtig namen vormen de ruggegraat, vijftig films de mijlpalen. Voer voor ingewijden, maar ook outsiders kunnen glimlachen om aardige, pikante en soms onthullende ontboezemingen, of grimlachen om het gezeur, geklaag en gejammer van betrokkenen die zichzelf te kijk zetten als exponenten van een armoedig en bekrompen denkend industrietje.

Bureau Kruislaan

Nederland 1993. Vivian Pieters. Met o.a. Kees Coolen, Guus Van der Made, Marcel Musters, Frederik de Groot en Peter Tuinman.

Door sommigen de hemel in geprezen documentaire (`dynamisch gestructureerd overzicht`), die door anderen met de grond gelijk werd gemaakt (`als het doorbladeren van een plakboek`; `voorspelbaar, warrige opeenstapeling van clich[KA1]es over de dromen van filmmakers en ontoereikende middelen`) over 35 jaar Nederlandse film, opgeluisterd met illustratieve filmmomenten, aardig commentaar, vrolijke anecdotes, inside-jokes, trailers, werkopnamen, sfeerbeelden, stilistische hoogstandjes (een montage van fietsfragmenten!). De Hert en Thijssen, die eerder al soortgelijke documentaires draaiden (DE DROOMPRODUCENTEN over de ambities van Belgische en Nederlandse filmmakers en JANSEN EN JANSSENS DRAAIEN EEN FILM over de Vlaamse filmgeschiedenis), putten uit dertig uur filmmateriaal. Zowat alle bekende Nederlandse filmmakers, producenten en acteurs komen aan het woord - behalve Dick Maas, Paul Ruven, Digna Sinke, Louis van Gasteren, Rudolf van den Berg, Leon de Winter, Jean Van De Velde - en alle documentairemakers, op Johan van der Keuken na. Een stukje geschiedenis, met beelden geschreven. De Hert deed de cameraregie, Thijssen de interviews: tachtig namen vormen de ruggegraat, vijftig films de mijlpalen. Voer voor ingewijden, maar ook outsiders kunnen glimlachen om aardige, pikante en soms onthullende ontboezemingen, of grimlachen om het gezeur, geklaag en gejammer van betrokkenen die zichzelf te kijk zetten als exponenten van een armoedig en bekrompen denkend industrietje.

Voor een verloren soldaat

Nederland 1992. Drama van Roeland Kerbosch. Met o.a. Maarten Smit, Jeroen Krabbé, Andrew Kelley, Freark Smink en Elsje de Wijn.

De twaalfjarige Jeroen (Smit) wordt tijdens de hongerwinter van 1944-45 in Friesland ondergebracht en beleeft daar na de bevrijding zijn eerste seksuele ervaringen met Canadese soldaat Kelley. Het zal zijn leven tekenen. Dertig jaar later komt Jeroen (nu gespeeld door Krabbé) er als choreograaf terug, waar hij het zich allemaal herinnert. Gebaseerd op autobiografische roman van Rudi van Dantzig, die boeiender is dan deze wat kabbelende film, alledaags en simplistisch alsof hij ook dertig jaar eerder werd gemaakt. Kerbosch kreeg er wel een prijs voor op het International Gay & Lesbian Film Festival van Turijn.

Ik ga naar Tahiti

Nederland 1992. Oorlogsfilm van Gerrard Verhage. Met o.a. Hans Dagelet, Peter Tuinman, Peer Mascini, Els Ingeborg Smits en Ids van der Krieke.

Volstrekt geloofwaardige Dagelet als de Groningse drukker en graficus Hendrik Werkman. Film vertelt de laatste dagen uit het leven van de kunstenaar, die een paar dagen voor de bevrijding in 1945 door de SD werd opgepakt en gefusilleeerd. Scenario van Ger Beukenkamp en film reconstrueren niet minutieus de feiten maar zijn eerder een poging om de verantwoordelijkheden van een kunstenaar in oorlogstijd te doorvorsen. Tuinman kan ook overtuigen als de onsympathieke SD-er Schaap die zich nochtans alles laat uitleggen in het atelier van Werkman. Teder filmdocument met enkele geslaagde vondsten, zoals de gedachten van Werkman te illustreren met Charlie Chaplin-fragmenten.

De Peck en Veder methode

Nederland 1991. Korte film van Eddie Habbema. Met o.a. Kaatje van Zomeren, Tieneke Haverkamp, Michiel Nooter en Richard Gonlag.

Volstrekt geloofwaardige Dagelet als de Groningse drukker en graficus Hendrik Werkman. Film vertelt de laatste dagen uit het leven van de kunstenaar, die een paar dagen voor de bevrijding in 1945 door de SD werd opgepakt en gefusilleeerd. Scenario van Ger Beukenkamp en film reconstrueren niet minutieus de feiten maar zijn eerder een poging om de verantwoordelijkheden van een kunstenaar in oorlogstijd te doorvorsen. Tuinman kan ook overtuigen als de onsympathieke SD-er Schaap die zich nochtans alles laat uitleggen in het atelier van Werkman. Teder filmdocument met enkele geslaagde vondsten, zoals de gedachten van Werkman te illustreren met Charlie Chaplin-fragmenten.

Kracht

Nederland 1990. Drama van Frouke Fokkema. Met o.a. Theu Boermans, Anneke Blok, Dave van Dinther, Rik Launspach en Marieke Heebink.

Gearriveerd theatermaker Theu Boermans (1950), onder meer voormalig artistiek directeur van het Nationale Theater, is ook een begenadigd acteur. Zoals te zien is in het vergeten Limburgse plattelandsdrama Kracht uit 1990. Boermans nam voor de film de bezetting van zijn zojuist gevormde theatergroep De Trust mee. Hijzelf speelt een rouwende weduwnaar die een stadse vrouw (Anneke Blok) naar zijn boerderij lokt om voor de financiën en zijn zoontje te zorgen. Het blijkt het recept voor een gierput vol zwartgallige kwellingen. Debuterend regisseur Frouke Fokkema kreeg een Gouden Kalf voor haar subtiele regie.

Taxi in de nacht

Nederland 1988. Drama van Floor Foelkel en Floor Foekel. Met o.a. Sacha Bulthuis en Gerard Thoolen.

Passagier Thoolen en taxichauffeuse Bulthuis maken een rit door de nacht. Beider zielen zijn gekwetst en ze storten hun hart aan elkaar uit, bijna één uur lang, afgewisseld door de eentonige bewegingen van ruitenwissers, donkere opnames van de verlaten snelweg, sombere Hollandse polderlandschappen, etc. Het met minimale middelen gemaakte tv-filmdebuut van Foelkel. Je vraagt je af: is dat nou film- of dialoogkunst?