Edmond Ardisson: cast.
Er zijn 12 films gevonden.

La Demoiselle d'Avignon

1989 | Romantiek

Frankrijk 1989. Romantiek van Michel Wyn. Met o.a. Marthe Keller, Louis Velle en Edmond Ardisson.

Een bewerking van de succesvolle volksroman van Frédérique Hébrard. Deze film volgt wat de inhoud betreft het boek. Wyn is na twee bioscoopfilms, beide commercieële flops, naar de televisie overgestapt. Hier volbrengt hij nauwgezet en foutloos een klus die geen moment verveelt, mede dankzij het talent van Keller. Maar enige creatief belvogenheid was blijkbaar teveel gevraagd.

Heureux qui comme Ulysse...

1979 | Komedie

Frankrijk 1979. Komedie van Henri Colpi. Met o.a. Fernandel, Rellys, Henri Tisot, Mireille Audibert en Edmond Ardisson.

Een boerenknecht heeft een jarenlange vriendschap met een paard, dat op zijn oude dag wordt verkocht voor de stierengevechten in Arles. Hij slaagt erin het dier van de corrida's te bevrijden en voert het naar de wilde paarden van de Camargue. De laatste rol van Fernandel, wiens paardachtig uiterlijk zijn liefde voor de viervoeter een merkwaardige diepgang geeft. De poging om de provinciale tragi-komedies van Pagnol te laten herleven, valt soms erg sentimenteel en door het al te simpele verhaal ook nogal langdradig uit. Scenario van regisseur Colpi en André Var. Camerawerk van Roger Fellous.

La Barricade du Point du Jour

1977 | Drama

Frankrijk 1977. Drama van René Richon. Met o.a. Anicée Alvina, Edmond Ardisson, Jean-Luc Bideau, Eliane Boéri en Raymond Bussières.

Zowel wat middelen als filmische vormgeving betreft eenvoudige, maar integere en vrij boeiende reconstructie van de Parijse commune-opstand in 1871. De afstandelijkheid van de regisseur werkt weliswaar een emotionele identificatie met de personages niet direct in de hand, wat echter niet belet dat de film als geheel toch wel aangrijpend is. Noiret heeft een kleine gastrol als Eugène Poittier en mag in die functie de Internationale voorlezen.

Honoré de Marseille

1956 | Komedie

Frankrijk 1956. Komedie van Maurice Regamey. Met o.a. Fernandel, Andrex, Francis Blanche, Maryse Paris en Michel Etcheverry.

Een werkloze Provençaal waant zich een afstammeling van antieke helden en ontleent daaraan het recht om liefdadigheid en vermaak te brengen in Marseille en omgeving, zonder zich te bekommeren om de praktische consequenties. Deze magere komedie in dialect moet op lengte worden gebracht met verbeelde flash- backs van Fernandel tijdens zijn eerdere levens, maar het blijft matig en de flauwiteiten werken averechts. De toegewijde vrolijkheid van de acteurs heeft geen enkel effect. Scenario van Jean Mause en Yves Favier. Camerawerk van Walter Wottitz.

Ali-Baba et les quarante voleurs

1954 | Familiefilm, Fantasy, Avonturenfilm, Komedie

Frankrijk 1954. Familiefilm van Jacques Becker. Met o.a. Fernandel, Samia Gamal, Dieter Borsche, Henri Vilbert en Edmond Ardisson.

Ali Baba moet van zijn wrede meester een slavin kopen op wie hij zelf verliefd wordt. Hij vindt de schat van een roversbende waarmee hij zijn aanbedene kan terugkopen en weet zowel zijn meester als de rovers te slim af te zijn, waardoor de schat ten goede komt aan de bevolking. Gering commercieel succes van persoonlijke films noodzaakte Becker tot een film om den brode. Parodistisch sprookje met een socialistische ondertoon kreeg meer animo dan verwacht mocht worden, maar is niettemin een teleurstelling. De grap om alle Arabieren door Provençaalse dialect-komieken te laten spelen werkt niet buiten Frankrijk. Scenario van Cesare Zavattini, Jean Manse en Marc Maurette.

La Maison dans la dune

1951 | Misdaad

België​/​​Frankrijk 1951. Misdaad van Georges Lampin. Met o.a. Roger Pigaut, Ginette Leclerc, Jean Chevrier, Marie-Claire Olivia en Arthur Devère.

Een smokkelaar heeft per ongeluk een douanier gedood en wordt als hij een tijdje onderduikt verliefd op een jong meisje, wat jaloezie en wraakzucht van zijn geliefde uitlokt. De smokkelaarsromantiek was een inmiddels vergeten standaardgenre in de jaren vijftig, wat de film nu een curiositeitswaarde geeft die hij destijds niet had.

Sombre dimanche

1948 | Drama, Film noir

Frankrijk 1948. Drama van Jacqueline Audry. Met o.a. Michèle Alfa, Marcelle Derrien, Colette Mars, Palmyre Levasseur en Paul Bernard.

Deze sombere intrigegeschiedenis rond een beroemd lied is weliswaar verplaatst naar Frankrijk maar berust gedeeltelijk op ware feiten die zich in Hongarije kort voor WO II hebben afgespeeld. Het lied `Sombre dimanche` had een zelfmoordepidemie tot gevolg. Jacqueline Audry - een cineaste om opnieuw te ontdekken (1908-1977) - beschikte over voldoende talent om van een dergelijk melodramatisch scenario iets te maken, terwijl zij tegelijkertijd een goede psychologische studie van de vrouw aflevert.

Manon

1948 | Drama, Misdaad, Erotiek

Frankrijk 1948. Drama van Henri-Georges Clouzot. Met o.a. Cécile Aubry, Serge Reggiani, Michel Auclair, Gabrielle Dorziat en Henry Gilbert.

Een ex-verzetsstrijder wordt hopeloos verliefd op een frivole jonge vrouw die onder invloed van haar inhalige broer van een modehuis in een bordeel belandt en daar een Britse officier leert kennen die met haar wil trouwen. Als haar aanbidder de broer vermoordt kiest ze toch voor hem en vlucht met hem. Clouzot verplaatste de roman Manon Lescot naar de woelige naoorlogse jaren en stopte er al zijn niet van sensatie vrij zijnde zwartgalligheid in. De film overtuigt daardoor nauwelijks, maar blijft boeien. Debutante Aubry kan niet acteren, maar is ideaal als gemanipuleerde ledenpop.

Le secret de Monte-Christo

1948 | Drama

Frankrijk 1948. Drama van Albert Valentin. Met o.a. Marcelle Derrien, Madeleine Lebau, Jacqueline Marbeaux, Liliane Guyot en Pierre Brasseur.

Voorlaatste film van de van origine Belgische Valentin (1903- 1968), die al heel wat scenario's op zijn naam had staan voordat hij de kans kreeg een paar films te regisseren. Helaas moest hij zich daarna weer aan zijn oude vak van scenarioschrijver wijden, wat hij deed tot aan zijn dood. Deze film verwijst niet naar Alexandre Dumas, maar wel naar Mémoires tirées des archives de la police van Peuchet. François Picault gaat aan wraak ten onder. Het onderwerp wordt op een originele manier behandeld, met mooie beelden in de romantische stijl van Robert Batton, en het acteerwerk wordt gedomineerd door de opmerkelijke prestatie van Pierre Brasseur, die in goed gezelschap is. Een flamboyant melodrama. Helaas is de film geen succes geworden.

L' Ecole buissonière

1948 | Komedie, Familiefilm

Frankrijk 1948. Komedie van Jean-Paul Le Chanois. Met o.a. Bernard Blier, Juliette Faber, Édouard Delmont, Edmond Ardisson en Georges Chamarat.

De nieuwe dorpsonderwijzer verwerpt de disciplinaire aanpak van zijn voorganger, maar komt daardoor in conflict met de gemeente-autoriteiten. Als hij erin slaagt om alle leerlingen te doen slagen, zal hij echter gehandhaafd worden. Simpel verhaal kreeg door spontane kinderregie een boeiende authenticiteit, met een uitstekende rol van Blier als de jonge idealist (die door zijn latere ontwikkeling tot humeurige dikkerd nu extra- verrassend werkt). Het onderwerp blijkt na veertig jaar nog steeds actueel.

Dernier refuge

1947 | Misdaad, Drama

Frankrijk 1947. Misdaad van Marc Maurette. Met o.a. Giselle Pascal, Mila Par ély, Raymond Rouleau, Félicien Tramel en Noël Roquevert.

Een nogal onbeduidende verfilming van Le Locataire van Georges Simenon. Deze auteur heeft nooit veel geluk gehad met verfilmingen en deze rolprent is geen uitzondering, daar een persoonlijke stijl geheel en al ontbreekt. Toch is de film het bekijken waard en dat dan dankzij het goede acteren, het goede scenario, het goede camerawerk van Léonce-Henry Burel en niet in de laatste plaats de mooie decors van Jacques Colombier. Debuut van De Funès.

L' Héritier de Mondésir

1939 | Komedie

Frankrijk 1939. Komedie van Albert Valentin. Met o.a. Fernandel, Jules Berry, Elvire Popesco, Gabrielle Andrew en Félicien Tramel.

Een postbode blijkt de bastaardzoon en enige erfgenaam te zijn van een rijke baron. Fortuinjagers proberen hem op te lichten, maar hij blijkt lang niet zo na[KA3]ief als hij eruit ziet. Toch zal hij uit eigen keus terugkeren naar zijn vroegere leven. Deze film, op het lijf van Fernandel geschreven, stijgt boven het (vooroorlogs) gemiddelde uit dankzij de vlotte regie, spitse dialogen en het chronische tegenspel van Berry. Behalve postbode speelt Fernandel ook de spoken van zijn voorvaderen.