Evelyne Dandry

Une chance sur six

Frankrijk 2018. Komedie van Jacques Malaterre. Met o.a. Patrick Sébastien, Evelyne Dandry, Nicolas Van Beveren, Anne Sila en Édouard Court.

Une femme d'honneur : Mort clinique

Frankrijk 1999. Misdaad van Alain Bonnot. Met o.a. Corinne Touzet, Evelyne Dandry, Franck Capillery, Pierre-Marie Escourrou en Christian Bujeau.

Sitcom

Frankrijk 1998. Komedie van François Ozon. Met o.a. Evelyne Dandry, Marina de Van, Adrien De Van, Stéphane Rideau en Lucia Sanchez.

Nini

Frankrijk 1997. Komedie van Myriam Touzé. Met o.a. Laura Saglio, Diane Dassigny, Annick Blancheteau, Jacques Boudet en Paulette Dubost.

La paranthèse

Frankrijk 1996. Drama van Jean-Louis Benoît. Met o.a. Philippe Volter, Natacha Lindinger, Emmanuelle Bach, Nils Tavernier en François Berléand.

La milliardaire

Frankrijk 1991. Jacques Ertaud. Met o.a. Nicole Courcel, Judith Magre, Bernard Fresson, Klaus Grundberg en Philippe Rouleau.

Men zou deze produktie als `zakenfilm` kunnen betitelen. De film verhaalt over de talrijke verwikkelingen rond het personage van de miljardaire Ir[KA2]ene Aubrac (Courcel) en heeft als hoofdthema Geld met een grote G: race om een industrieel imperium, redding van een bedreigde holding, duistere financiële operaties, tussenkomst van een 'Zuid-Amerikaanse' dictator, vertrouwde raadsmannen op de achtergrond, verloren contracten, etc.. Deze hele santekraam werd geregisseerd door een ex-cineast die een zeer invloedrijke tv-maker is geworden: men heeft hem dus de nodige middelen gegeven, maar het is niets meer dan een handige fabrikatie. Zeker, miljardairs bestaan, maar in een tijd dat het openbare bod voor overname van bedrijven in de mode is, zal deze film een groot, niet erg ontwikkeld publiek trekken. Degenen die daarentegen verstand hebben van zaken doen, lopen een grote kans in lachen uit te barsten, zo is alles in deze miniserie teruggebracht naar stereotiepen. Wij hebben het sterke vermoeden dat de Franse socialistische regering achter de politieke afstandsbediening van deze produktie zit. De acteurs zijn goed, dus laten we barmhartig zijn en zeggen dat de film bijna GEMIDDELD is.

Par la bande

Frankrijk 1990. Misdaad van François Dupont-Midy. Met o.a. Jacques Morel, Jacques Serres, Evelyne Dandry, Jean-Pierre Darras en Jacques François.

Een gevangene, die zich op het dak van de landelijke strafgevangenis bevindt, maakt luidkeels zijn onschuld kenbaar en dreigt zelfmoord te plegen als zijn dossier niet opnieuw geopend wordt. Dat is het uitgangspunt van het onderzoek dat Julien Fontanes (Morel) moet gaan uitvoeren. Een langzaam voorthobbelende en weinig soepel gemonteerde film, die een langdradig verhaal vertelt, dat toch een zekere humor bevat. Het resultaat is een televisiefilm met twee kanten, gemaakt door een (middelmatig getalenteerde) afvallige van het witte doek.

La double inconstance

Frankrijk 1990. Komedie van Marcel Bluwal. Met o.a. Claude Brasseur, Jean-Pierre Cassel, Evelyne Dandry, Danielle Lebrun en Judith Magre.

Verfilming van het voor toneel geschreven meesterwerk van Marivaux (1723). Bij het knippen en monteren van deze film is de ruimte uitstekend benut. De regisseur is een oude rot in het vak, die als het ware in het theater is geboren. Verpletterend acteerwerk, dat zeer goed de gekunstelde stijl van Marivaux' werk weergeeft.

L'ère de la calomnie

Frankrijk 1989. Komedie van Victor Vicas. Met o.a. Jean-Claude Bouillon, Jean-Paul Tribout, Pierre Maguelon, François Maistre en Evelyne Dandry.

Het is oorlog tussen de `Republiek der kameraden` en de pers maar beide partijen komen nader tot elkaar in weer zo`n vreselijke flutfilm. Alleen een jonge afgevaardigde stelt zich `keihard` op, naar het voorbeeld van Robespierre (?). Het plaatsen van deze vluchtige, meer naar de gemakkelijke satire dan naar iets anders neigende film in het Parijs van 1914 was een verkeerd idee. Bovendien lijkt de van oorsprong Russische niet meer zo jonge routinier Victor Vicas (geboren in 1918) al net zo`n middelmatige carri[KA2]ere als televisiemaker op te gaan bouwen als hij al als cosmopolitisch filmmaker (1953-1961) heeft gedaan, met uitzondering van THE WAYWARD BUS. Het goede humeur van de vertolkers en de huppelmuziek redden deze film nog net van de algehele ondergang.

L'amour en douce

Frankrijk 1984. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Daniel Auteuil, Jean-Pierre Marielle, Emmanuelle Béart, Sophie Barjac en Daniel Ceccaldi.

In deze klassieke komedie passeren tal van amoureuze perikelen in een keurige samenleving de revue. Een meesterwerk van de oude rot Edouard Molinaro, die er altijd in slaagt een succes van dit soort films te maken zonder te vervallen in vulgariteit. Met uitzondering van Mathieu Carrière zijn alle acteurs voortreffelijk. Dit scherpzinnige portret van de Franse jan-modaal mag misschien oppervlakkig lijken, maar een goede komedie in deze tijd van sombere films, is nooit weg. Scenario van Jean Sagols en Christine Watton.

Tendres cousines

Frankrijk 1980. Drama van David Hamilton. Met o.a. Thierry Tevini, Anja Shüte, Elise Cervier, Jean-Yves Chatelais en Macha Méril.

Een vijftienjarige puber brengt in 1939 de zomervakantie buiten door zonder zich van de economische crisis en politieke beroeringen bewust te zijn. Hij is verliefd op een nichtje dat echter de verkering van een oudere zus verkiest, maar hij mag zich toch niet beklagen over gebrek aan aandacht van andere meisjes en jonge vrouwen. De prentbriefkaarten-aanpak van Hamilton met jonge meisjes in verschillende staten van ontkleding in dit `artistiek` wazige beelden, kreeg de steun van een iets minder wezenloos scenario (van LA DENTELLIERE-auteur Pascal Lainé) en redelijk spel van de oudere generatie, maar dat blijft bijzaak in het decoratieve prentenboek.

D'où viens-tu... Johnny?

Frankrijk 1963. Drama van Noël Howard. Met o.a. Johnny Hallyday, Sylvie Vartan, Evelyne Dandry, Henri Vilbert en Fernand Sardou.

Ontstemd dat hij door een Parijse nachtclubuitbater is gebruikt als drugskoerier, kiepert zingende vetkuif Johnny Rivière een fortuintje smokkelsneeuw in de Seine. Onderduiken in zijn Camargue-geboortedorp blijkt matig succesvol: in het kielzog van vriendinnetje Gigi komt rancuneus boeventuig op visite. Temporijke pastiswestern met flutscript plus yéyé-droompaar Hallyday en Vartan valt in de categorie 'niet goed, wel leuk'. Walter Wottitz' puntgave Cinemascope-fotografie trakteert op Parijse pre-optitelingsscènes in zwart-wit en Camargue-deel in Eastmancolor. Feestvreugdeverhogend: bijrolspelers Henri Vilbert en Fernand Sardou.