Rainer Rohloff

Nachtgestalten

Duitsland 1999. Komedie van Andreas Dresen. Met o.a. Meriam Abbas, Dominique Horwitz, Oliver Bäßler, Susanne Bormann en Michael Gwisdek.

Polizeiruf 110: Der Tausch

Duitsland 1997. Misdaad van Andreas Dresen. Met o.a. Günter Naumann, Manfred Möck, Ulrike Krumbiegel, Ernst Georg Schwill en Peter Wilczynski.

Polizeiruf 110: Grawes letzter Fall

Duitsland 1995. Misdaad van Christian Steinke. Met o.a. Andreas Schmidt-Schaller, Matthias Ponnier, Annett Kruschke, Joachim Zschocke en Ulrike Mai.

Oberkommissar Grawe (Schmidt-Schaller) probeert de raadselachtige moord op te lossen die heeft plaatsgevonden voor de huisdeur van zijn nicht Iris Karsube (Kruschke). Het slachtoffer was haar ex-man en de vader van haar twee kinderen. Ze zegt tegen haar neef Grawe dat haar ex voor de deur stond en geld eiste, maar dat hij door twee ongure types werd achtervolgd en dat er een fataal knokpartijtje was ontstaan. Rainer Asch (Ponnier), de nieuwe vriend van Iris, was toevallig in de woning aanwezig en kan haar verhaal bevestigen. Grawe besluit het doen en laten van zijn nicht eens na te gaan en ontdekt dat ze overdag de zorgzame moeder speelt en 's nachts de liefhebbende vrouw is voor wie dat maar wil, op voorwaarde dat hij haar goed betaalt. Wilde de ex-man van Iris aan haar losbollige gedrag een einde maken en is Rainer soms een profiteur en beschermer, die zijn kip met gouden eieren niet wilde laten slachten? Het voorspelbare scenario van Wolfgang Brenner is in de traditie van de oude Oostduitse afleveringen geschreven. Schmidt-Schaller, die als Oberleutnant in de DDR in de serie begonnen was, stapte er met deze definitief uit en kwam enige tijd later in een succesvolle reeks van vijftig minuten SOKO Leipzig terug. Bijna tien jaar later dook hij eventjes op in een POLIZEIRUF 110 als de succesvolle privédetective, die zijn collega's van toen tipt. Het camerawerk is van Jürgen Heimlich. Aflevering 176.

Mein unbekannter Ehemann

Duitsland 1994. Romantiek van Andreas Dresen. Met o.a. Sabine Urig, Ade Sapara, Jeannette Arndt, Dirk Glodde en Rade Radovic.

Blonde, levenslustige Claudia (Arndt) is jong, mooi, gehuwd en allesbehalve trouw. Haar zwarte, Afrikaanse minnaar Farouk (Sapara) wordt bedreigd met uitwijzing. Ze bedenkt een list: ze kletst haar hartsvriendin om, de stijve, vierkante donkerharige Britta (Urig) die haar tegenpool is, om een schijnhuwelijk met Farouk aan te gaan. Farouk is een vrijbuiter en zet het geordende leventje van mannenhaatster Britta aardig op zijn kop en veroorzaakt de nodige chaos. Claudia kijkt behoorlijk op haar neus als ze erachter komt dat Britta en Farouk het uiteindelijk heel goed met elkaar kunnen vinden. De bedriegster bedrogen! Sympathieke komedie in het genre van Peter Weirs GREEN CARD. Dresen brengt echter een multi-raciaal aspect in beeld dat zuiver formeel langzaam maar zeker overgaat in vriendschap en zelfs liefde. Leuk scenario, met ernstige ondertoon, van Laila Stieler. Achter de camera stond Andreas Höfer. Gedraaid in de zomer van 1994 in de omgeving van Baden-Baden en de stad zelf.

Stilles Land

Duitsland 1992. Komedie van Andreas Dresen. Met o.a. Thorsten Merten, Jeanette Arndt, Kurt Böwe, Petra Kelling en Horst Westphal.

DDR, herfst 1989. In het theater van de noordelijke provinciestad Anklam staat de jonge idealist Kai Finke voor de edele taak Wachten op Godot te ensceneren. De ware uitdaging blijkt echter het motiveren van de gedesillusioneerde troupe. In Dresens warme regiedebuut, nog niet in zijn latere semi-docustijl gedraaid, schetst de zoon van een Oost-Duitse theaterregisseur en een actrice het gevoel van DDR-burgers vlak voor die Wende. Becketts Godot is hier metafoor voor succes dat nooit zal komen. Onder alle tragikomedie en alledagchagrijn ligt de melancholie: het einde van het gedroomde gelijkheidsparadijs is nabij.