Hélène Vincent (1943): cast.
Er zijn 37 films gevonden.

Hors normes

2019 | Komedie, Drama

Frankrijk 2019. Komedie van Olivier Nakache en Éric Toledano. Met o.a. Vincent Cassel, Reda Kateb, Hélène Vincent en Bryan Mialoundama.

Frans regisseursduo Nakache en Toledano, vooral bekend van de hit Intouchables (2011), is gespecialiseerd in feelgoodfilms over ernstige thema’s. Hors normes (internationale titel: The Specials) is geen uitzondering. We volgen Bruno (Cassel), die een opvanghuis voor zwaar autistische kinderen leidt, en zijn goede vriend Malek (Kateb), die kansarme jongeren opleidt tot begeleiders van die kinderen. Saillant detail: Bruno is orthodox-joods, Malek islamiet. Qua plot heeft dit op waarheid beruste drama weinig om het lijf, maar de ondanks-alles-optimistische toon is bijzonder aanstekelijk, en er wordt prachtig gespeeld, zowel door de professionele als niet-professionele (autistische) acteurs.

Noces d'Or

2019 | Komedie

Frankrijk 2019. Komedie van Nader T. Homayoun. Met o.a. Alice Taglioni, Babak Hamidian, Hélène Vincent, Bernard Verley en Nasser Memarzia.

Frans regisseursduo Nakache en Toledano, vooral bekend van de hit Intouchables (2011), is gespecialiseerd in feelgoodfilms over ernstige thema’s. Hors normes (internationale titel: The Specials) is geen uitzondering. We volgen Bruno (Cassel), die een opvanghuis voor zwaar autistische kinderen leidt, en zijn goede vriend Malek (Kateb), die kansarme jongeren opleidt tot begeleiders van die kinderen. Saillant detail: Bruno is orthodox-joods, Malek islamiet. Qua plot heeft dit op waarheid beruste drama weinig om het lijf, maar de ondanks-alles-optimistische toon is bijzonder aanstekelijk, en er wordt prachtig gespeeld, zowel door de professionele als niet-professionele (autistische) acteurs.

Attila Marcel

2013 | Komedie

Frankrijk 2013. Komedie van Sylvain Chomet. Met o.a. Guillaume Gouix, Anne Le Ny, Bernadette Lafont en Hélène Vincent.

Het live action speelfilmdebuut van de maker van de voor een Oscar genomineerde animatiefilms Les triplettes de Belleville en L'illusionniste. Over de 33-jarige zwijgende pianist Paul (Guillaume Gouix), die - hoewel zijn ouders overleden toen hij pas twee jaar was - gebukt gaat onder een verlammend oedipuscomplex. Betoverend waar het surrealistische vondsten en droogkomische observaties betreft à la Charlie Chaplin of Wes Anderson, maar heel wat rommeliger in het overbruggen van de tijd daartussenin.

Le premier été

2014 | Drama

Frankrijk 2014. Drama van Marion Sarraut. Met o.a. Romane Bohringer, Nina Mazodier, Hélène Vincent, Marianne Basler en Jean-François Stévenin.

Vijftien jaar is Catherine, solitaire boekhandelaarster die van haar familie vervreemd is geraakt, niet in het dorp van haar grootouders geweest. Nu, na de dood van haar oma, zet ze zich met oudere zus Angélique aan de uitruiming van het huis in de Haute-Saône waar ze allebei de zomers van hun jeugd doorbrachten. Voor Catherine is het niet zo zeer een afscheid als wel de confrontatie met een onverwerkte tragedie. Kleinschalige tv-productie met mooie rolbezetting vertaalt de bitterheid van Anne Percins intieme roman discreet en bijzonder effectief naar film.

Quelques heures de printemps

2012 | Drama

Frankrijk 2012. Drama van Stéphane Brizé. Met o.a. Vincent Lindon, Hélène Vincent, Emmanuelle Seigner, Sylvie Jobert en Olivier Perrier.

Na een tijd in de gevangenis trekt veertiger Alain (Lindon), vrachtwagenchauffeur, noodgedwongen in bij zijn moeder. Dat valt beiden, de ene nog koppiger dan de ander, niet mee. Mooie observaties van onderhuidse spanningen, waarbij ook de familiehond betrokken raakt, gaan vervolgens over in een bijna documentaire weergave van de euthanasie die moeder Yvette (Vincent), ongeneeslijk ziek, in een Zwitserse kliniek pleegt. Vier Césarnominaties in eigen land, waaronder voor beide uitstekende hoofdrolspelers. Muziek van Nick Cave en Warren Ellis.

Les petits ruisseaux

2010 | Drama

Frankrijk 2010. Drama van Pascal Rabaté. Met o.a. Daniel Prévost, Bulle Ogier, Hélène Vincent, Philippe Nahon en Julie-Marie Parmentier.

Tragikomedie van Pascal Rabaté over oude man die na de dood van zijn flierefluitende vismaatje zichzelf nieuw leven inblaast.

La résidence

2010 | Drama

Frankrijk 2010. Drama van Laurent Jaoui. Met o.a. Michel Jonasz, Hélène Vincent, Marthe Keller, Guy Marchand en Nicole Calfan.

Sterk bezette tv-adaptatie van Lune captive dans un oeil mort van Pascal Garnier (1949-2010). Na een noest arbeidsleven in de Parijse banlieue betrekken Martial en Odette Node een huis in de seniorenenclave Les Conviviales aan de idyllische Méditerranée. Een tweede echtpaar en een vrijgezelle dame worden buren. Alles is lavendelgeur en zonneschijn, totdat de aanwezigheid van het aangelegen zigeunerkamp zich doet gelden. Jaoui fileert de opkomende paranoia met eenzelfde psychologische finesse en zwarte humor als noir-auteur Garnier. Ook met Guy Marchand en Nicole Calfan.

Ticket gagnant

2009 | Komedie

Frankrijk 2009. Komedie van Julien Weill. Met o.a. Wladimir Yordanoff, Hélène Vincent en Lionel Abelanski.

Sterk bezette tv-adaptatie van Lune captive dans un oeil mort van Pascal Garnier (1949-2010). Na een noest arbeidsleven in de Parijse banlieue betrekken Martial en Odette Node een huis in de seniorenenclave Les Conviviales aan de idyllische Méditerranée. Een tweede echtpaar en een vrijgezelle dame worden buren. Alles is lavendelgeur en zonneschijn, totdat de aanwezigheid van het aangelegen zigeunerkamp zich doet gelden. Jaoui fileert de opkomende paranoia met eenzelfde psychologische finesse en zwarte humor als noir-auteur Garnier. Ook met Guy Marchand en Nicole Calfan.

Les irréductibles

2006 | Drama, Komedie

Frankrijk 2006. Drama van Renaud Bertrand. Met o.a. Jacques Gamblin, Kad Merad, Anne Brochet, Rufus en Valérie Kaprisky.

Sympathiek filmregiedebuut van de maker van de dramareeks Clara Sheller ontpopt zich als Franse variant op Brits sociaal realisme. Wanneer veertigers Michel (Gamblin) en Gérard (Merad) werkloos worden, besluit het fabrieksarbeidersduo alsnog hun middelbareschooldiploma te halen. Onder de vaak grappige scènes ligt bitterheid. De fabriekssluiting symboliseert de globalisering van het gewetenloze neoliberalisme. En in een competitieve wereld die alleen oog heeft voor jong en dynamisch wordt de oudere arbeider het eerst afgedankt. Gamblin en Merad, goed harmoniërend, doorvoelen hun rollen.

Le soleil au-dessus des nuages

2001 | Komedie

Frankrijk 2001. Komedie van Eric Le Roch. Met o.a. Daniel Prévost, Serge Hazanavicius, Hélène Vincent, Lisa Martino en Claudine Baschet.

Sympathiek filmregiedebuut van de maker van de dramareeks Clara Sheller ontpopt zich als Franse variant op Brits sociaal realisme. Wanneer veertigers Michel (Gamblin) en Gérard (Merad) werkloos worden, besluit het fabrieksarbeidersduo alsnog hun middelbareschooldiploma te halen. Onder de vaak grappige scènes ligt bitterheid. De fabriekssluiting symboliseert de globalisering van het gewetenloze neoliberalisme. En in een competitieve wereld die alleen oog heeft voor jong en dynamisch wordt de oudere arbeider het eerst afgedankt. Gamblin en Merad, goed harmoniërend, doorvoelen hun rollen.

L'impasse du Cachalot

2001 | Komedie

Frankrijk 2001. Komedie van Élisabeth Rappeneau en Lorenzo Gabriele. Met o.a. Camille Japy, Elisabeth Vitali en Hélène Vincent.

Sympathiek filmregiedebuut van de maker van de dramareeks Clara Sheller ontpopt zich als Franse variant op Brits sociaal realisme. Wanneer veertigers Michel (Gamblin) en Gérard (Merad) werkloos worden, besluit het fabrieksarbeidersduo alsnog hun middelbareschooldiploma te halen. Onder de vaak grappige scènes ligt bitterheid. De fabriekssluiting symboliseert de globalisering van het gewetenloze neoliberalisme. En in een competitieve wereld die alleen oog heeft voor jong en dynamisch wordt de oudere arbeider het eerst afgedankt. Gamblin en Merad, goed harmoniërend, doorvoelen hun rollen.

Antilles-sur-Seine

2001 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 2001. Komedie van Pascal Légitimus. Met o.a. Med Hondo, Chantal Lauby, Thierry Desroses, Edouard Montoute en Pierre-Olivier Mornas.

Sympathiek filmregiedebuut van de maker van de dramareeks Clara Sheller ontpopt zich als Franse variant op Brits sociaal realisme. Wanneer veertigers Michel (Gamblin) en Gérard (Merad) werkloos worden, besluit het fabrieksarbeidersduo alsnog hun middelbareschooldiploma te halen. Onder de vaak grappige scènes ligt bitterheid. De fabriekssluiting symboliseert de globalisering van het gewetenloze neoliberalisme. En in een competitieve wereld die alleen oog heeft voor jong en dynamisch wordt de oudere arbeider het eerst afgedankt. Gamblin en Merad, goed harmoniërend, doorvoelen hun rollen.

Que faisaient les femmes pendant que l´homme marchait sur la lune?

2000 | Drama

België 2000. Drama van Chris Vander Stappen. Met o.a. Hélène Vincent en Marie Bunel.

Sympathiek filmregiedebuut van de maker van de dramareeks Clara Sheller ontpopt zich als Franse variant op Brits sociaal realisme. Wanneer veertigers Michel (Gamblin) en Gérard (Merad) werkloos worden, besluit het fabrieksarbeidersduo alsnog hun middelbareschooldiploma te halen. Onder de vaak grappige scènes ligt bitterheid. De fabriekssluiting symboliseert de globalisering van het gewetenloze neoliberalisme. En in een competitieve wereld die alleen oog heeft voor jong en dynamisch wordt de oudere arbeider het eerst afgedankt. Gamblin en Merad, goed harmoniërend, doorvoelen hun rollen.

Que faisaient les femmes pendant que l'homme marchait sur la lune ?

2000 | Drama

Frankrijk 2000. Drama van Chris Vander Stappen. Met o.a. Marie Bunel, Hélène Vincent, Tsilla Chelton, Mimie Mathy en Macha Grenon.

Sympathiek filmregiedebuut van de maker van de dramareeks Clara Sheller ontpopt zich als Franse variant op Brits sociaal realisme. Wanneer veertigers Michel (Gamblin) en Gérard (Merad) werkloos worden, besluit het fabrieksarbeidersduo alsnog hun middelbareschooldiploma te halen. Onder de vaak grappige scènes ligt bitterheid. De fabriekssluiting symboliseert de globalisering van het gewetenloze neoliberalisme. En in een competitieve wereld die alleen oog heeft voor jong en dynamisch wordt de oudere arbeider het eerst afgedankt. Gamblin en Merad, goed harmoniërend, doorvoelen hun rollen.

Prison à Domicile

1999 | Komedie

Frankrijk 1999. Komedie van Christophe Jacrot. Met o.a. Jean-Roger Milo, Ticky Holgado, Hélène Vincent, Marina Tomé en Elie Kakou.

Sympathiek filmregiedebuut van de maker van de dramareeks Clara Sheller ontpopt zich als Franse variant op Brits sociaal realisme. Wanneer veertigers Michel (Gamblin) en Gérard (Merad) werkloos worden, besluit het fabrieksarbeidersduo alsnog hun middelbareschooldiploma te halen. Onder de vaak grappige scènes ligt bitterheid. De fabriekssluiting symboliseert de globalisering van het gewetenloze neoliberalisme. En in een competitieve wereld die alleen oog heeft voor jong en dynamisch wordt de oudere arbeider het eerst afgedankt. Gamblin en Merad, goed harmoniërend, doorvoelen hun rollen.

Le comte de Monte-Cristo

1998 | Avonturenfilm, Actiefilm, Historische film

Frankrijk 1998. Avonturenfilm van Josée Dayan. Met o.a. Gérard Depardieu, Ornella Muti, Jean Rochefort, Pierre Arditi en Sergio Rubini.

Sympathiek filmregiedebuut van de maker van de dramareeks Clara Sheller ontpopt zich als Franse variant op Brits sociaal realisme. Wanneer veertigers Michel (Gamblin) en Gérard (Merad) werkloos worden, besluit het fabrieksarbeidersduo alsnog hun middelbareschooldiploma te halen. Onder de vaak grappige scènes ligt bitterheid. De fabriekssluiting symboliseert de globalisering van het gewetenloze neoliberalisme. En in een competitieve wereld die alleen oog heeft voor jong en dynamisch wordt de oudere arbeider het eerst afgedankt. Gamblin en Merad, goed harmoniërend, doorvoelen hun rollen.

Ma vie en rose

1997 | Drama, Komedie

België​/​​Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 1997. Drama van Alain Berliner. Met o.a. Georges Du Fresne, Michèle Laroque, Jean-Philippe Écoffey, Hélène Vincent en Daniel Hanssens.

De zevenjarige Ludovic (Du Fresne) snapt niet waarom hij een jongen is, want hij was veel liever een meisje geweest. Hij kleedt en gedraagt zich daarom vaak als een meisje. Dit past niet bij de bekrompen kleinburgerlijke normen van zijn buurt, waardoor uiteindelijk iedereen het gezin behandelt als paria's. Vader verliest zijn werk en de sfeer thuis wordt grimmig. Je zou denken dat het om loodzware kost gaat, maar regisseur Berliner benadert het gegeven op een frisse, poëtische en genre-vernieuwende manier. Het drama van Ludovic wordt echter teveel benadrukt (achtereenvolgens bekeken door de ogen van Ludovic, zijn vader en zijn moeder), waardoor het niet helemaal geslaagd genoemd mag worden.

Les filles du maître de chai

1997 | Familiefilm, Romantiek, Historische film

Frankrijk​/​​België 1997. Familiefilm van François Luciani. Met o.a. Sophie De la Roche Foucauld, Olivia Bonamy, Frédéric Deban, Henri Marteau en Jacques Spiesser.

De zevenjarige Ludovic (Du Fresne) snapt niet waarom hij een jongen is, want hij was veel liever een meisje geweest. Hij kleedt en gedraagt zich daarom vaak als een meisje. Dit past niet bij de bekrompen kleinburgerlijke normen van zijn buurt, waardoor uiteindelijk iedereen het gezin behandelt als paria's. Vader verliest zijn werk en de sfeer thuis wordt grimmig. Je zou denken dat het om loodzware kost gaat, maar regisseur Berliner benadert het gegeven op een frisse, poëtische en genre-vernieuwende manier. Het drama van Ludovic wordt echter teveel benadrukt (achtereenvolgens bekeken door de ogen van Ludovic, zijn vader en zijn moeder), waardoor het niet helemaal geslaagd genoemd mag worden.

Les filles du maître de chai

1996 | Romantiek, Drama, Familiefilm

Frankrijk​/​​België 1996. Romantiek van François Luciani. Met o.a. Sophie de La Rochefoucauld, Olivia Bonamy, Frederic Deban, Henri Marteau en Geneviève Mnich.

De zevenjarige Ludovic (Du Fresne) snapt niet waarom hij een jongen is, want hij was veel liever een meisje geweest. Hij kleedt en gedraagt zich daarom vaak als een meisje. Dit past niet bij de bekrompen kleinburgerlijke normen van zijn buurt, waardoor uiteindelijk iedereen het gezin behandelt als paria's. Vader verliest zijn werk en de sfeer thuis wordt grimmig. Je zou denken dat het om loodzware kost gaat, maar regisseur Berliner benadert het gegeven op een frisse, poëtische en genre-vernieuwende manier. Het drama van Ludovic wordt echter teveel benadrukt (achtereenvolgens bekeken door de ogen van Ludovic, zijn vader en zijn moeder), waardoor het niet helemaal geslaagd genoemd mag worden.

Bernie

1996 | Komedie, Drama

Frankrijk 1996. Komedie van Albert Dupontel. Met o.a. Albert Dupontel, Claude Perron, Roland Blanche, Hélène Vincent en Catherine Samie.

Als Bernie (Dupontel) op dertigjarige leeftijd uit het kindertehuis komt wil hij maar een ding: zijn ouders vinden. Medewerking van de autoriteiten krijgt hij niet. Gelukkig krijgt hij hulp van een aan heroïne verslaafde jongedame, die met haar zuipende vader samenwoont. Erg subtiel is deze komedie niet, maar sommige scènes zijn hilarisch. De snoeiharde grappen van Dupontel, in Frankrijk behalve gewaardeerd acteur ook een populaire komiek, zullen zeker niet door iedereen gewaardeerd worden. Collega-regisseur Terry Gilliam verklaarde bijvoorbeeld bepaalde scènes ondanks het extreme geweld toch grappig te vinden, en vond dat 'very disturbing'. Wees gewaarschuwd.

Le dernier chant

1995 | Komedie, Oorlogsfilm

Zwitserland​/​​Frankrijk 1995. Komedie van Claude Goretta. Met o.a. Michel Duchaussoy, Frédérique Meininger, Nathalie Quenard, Jean-François Balmer en Hélène Vincent.

1943. Toen Alberi (Duchaussoy), een oudere weduwnaar, de mooie jonge Emma (Quenard) voor de eerste maal ontmoette merkte hij haar nauwelijks op. Toch was het dank zij hem dat het meisje een baan aangeboden kreeg in de zoo van de stad. Dan wordt hij smoorverliefd op Emma waardoor hij zijn leven en zijn relatie met het meisje in vraag gaat stellen. Aangrijpend verhaal van een oude man die verliefd wordt op een jong meisje. Hoe moeten ouderen staan tegenover de jongeren, zeker wanneer deze confrontatie emotionele omvang krijgt? Duchaussoy speelt zijn rol met veel gevoel en kan door zijn charme overtuigen in dit personage van een Don Juan op zijn retour. Goretta en Pascal Lainé bewerkten de roman Le bon vieux et la belle enfant van Italo Svevo. Mooie fotografie van Dominique Brenguier. Stereo.

La rivière Espérance

1995 |

Frankrijk 1995. Josée Dayan. Met o.a. Manuel Blanc, Carole Richert, Claire Nebout, Pascal Greggory en Jean-Claude Drouot.

Tv-fresco in negen delen, naar de gelijknamige trilogie van Christrian Signol, met centraal het leven en de vele dramatische gebeurtenissen van een familie van binnenvaartschippers op de Dordogne, in de tweede helft van de 19e eeuw. Liefde, passies, haat, ambities, hoop, mislukkingen, menselijk lijden en min of meer avontuurlijke ondernemingen vormen de ingredi[KA3]enten van een familiekroniek [KA2]a la Fran[KA10]caise. De handeling begint in het jaar 1832 wanneer de dertien-jarige Benjamin Donnadieu (Wiik), net als zijn vader en grootvader, met een sleepboot hout gaat vervoeren van de bovenloop van de Dordogne naar de laagvlakte - precies te zijn van Souillac naar Libourne. De jongen hoopt later onder de knoet van Ars[KA2]ene Lombard (Verley), de grote baas, en voor eigen rekening te kunnen varen. Zeven jaar later slaagt de inmiddels volwassen Benjamin (nu gespeeld door Blanc) erin een nieuwe afzetmarkt voor het hout te vinden. De toekomst ziet er stralend uit en Benjamin stapt fier in de voetsporen van zijn vader. Hij heeft ook een `verboden` relatie met Marie Paradou (Richert) en hij wordt weggestuurd voor een harde opleiding bij de marine. De zwangere Marie is wanhopig en twijfelt tussen haar liefde voor Benjamin en een verstandshuwelijk (met materi[KA3]ele zekerheid) die de notarisklerk Alexandre Duthil (Gr[KA1]eggory) haar en haar kind kan bieden. Benjamin gaat zich later met het vervoer van ondermijnende republikeinse geschriften bezighouden. Een gepland trac[KA1]e van de spoorlijn tot Souillac betekent een nekslag voor de schippers. Opvallend mooie landschappen van de P[KA1]erigord, Corr[KA2]eze en vooral van de Dordogne maken dit lange epos van de Isra[KA3]elische generaalsdochter Dayan (zij speelt zelf een rolletje) het volgen waard. Zij liet zich duidelijk inspireren door het oeuvre van John Ford. Bij het geheel kwamen negentig acteurs, honderd figuranten en een technische ploeg van 45 personen te pas. Scenaristen zijn Jean- Pierre Sinapi en Daniel Tonachella, die eerder al voor de tv de hit JALNA maakten. Drouot - van oorsprong een Belg en waar is de tijd van THIERRY LA FRONDE, Frankrijks populairste serie! - is een robuuste vijftiger, de familiepatriarch Victorien en vader van Benjamin, met madame Depardieu als zijn tv-echtgenote Elina.

Tom est tout seul

1994 | Komedie

Frankrijk 1994. Komedie van Fabien Onteniente. Met o.a. Florent Pagny, Jean Rochefort, Martin Lamotte, Hélène Vincent en Sandrine Kiberlain.

In een wasserette ontmoet Tom (Pagny) Jean-Pierre (Rochefort) die daar zijn territorium heeft als goeroe en gesoigneerde heer. Een hoop gezwets en weinig lol. Het scenario is van Jean-Luc Gaget en Fabien Onteniente.

Le montreur de boxe

1994 | Drama, Komedie

Frankrijk 1994. Drama van Dominique Ladoge. Met o.a. Richard Bohringer, Karl Makinen, Riccardo Cucciolla, Peter McEnery en Cécile Bois.

Frankrijk rond 1900. Bokspromotor Abel Ginoux (Bohringer) recruteert door een toeval een jonge houthakker om beruchte boksers uit te dagen. De jongeman komt terecht in een knokwereldje wat voor sport moet doorgaan. Wat later de professionele bokssport zal worden, is op dat moment nog een grote janboel, waarvan de invloed veel verder reikte dan de ring. Deze film is het debuut van de jonge Ladoge die duidelijk wat in zijn mars heeft, maar hij weet nog niet goed hoe hij dat het beste in beelden kan vertellen. Bohringer is een grote steun, maar is niet in staat alle hiaten in het scenario van Ladoge en Robin Katz op te vullen. Wel geeft de film een aardig portret van een haast totaal vergeten aspect van het bokswereldje. Fotografie van Etienne Fauduet.

Des feux mal éteints

1994 | Oorlogsfilm, Actiefilm

Frankrijk 1994. Oorlogsfilm van Serge Moati. Met o.a. Manuel Blanc, Maria de Medeiros, Emmanuel Salinger, Hélène Vincent en Rufus.

J[KA1]er[KA4]ome (Blanc) heeft een opleiding genoten als journalist en wordt tegen het einde van de Algerijnse vrijheidsoorlog opgeroepen voor actieve dienst. Hij wordt ingedeeld bij de gemuilkorfde redactie van een krant voor de strijdkrachten. Het akkoord van Evian is getekend, maar de OAS begint met zijn verzet en de tactiek van de verschroeide aarde. Van een vriend die al in Algerije zit, ontvangt J[KA1]er[KA4]ome een lijst met namen van gevaarlijke rechtse personen. Vlak voor zijn inscheping wordt hij neergeknuppeld en ontfutselen zijn belagers hem de lijst. De vriend wordt vermoord en J[KA1]er[KA4]ome sluit vriendschap met diens mooie vriendin Tweedy Bird (De Medeiros) en raakt in Algerije bekneld in het strijdgewoel. Met vaart gefilmd stukje gescheidenis over Frankrijks Algerijnse verleden en erfenis. Wie daar niet goed mee op de hoogte is, geniet veel minder van deze rolprent. Naar het boek van Philippe Labro uit 1967 dat door Jean-Jacques Zilberman, Didier Decoin en regisseur Moati tot scenario werd bewerkt. Het puike camerawerk was in handen van Jacques Guerin en Georges Orset. De titel is afkomstig van een gedicht van de 19e eeuwse dichter Apollinaire en is bijna veertig jaar na het beëindigen van de Algerijnse oorlog helaas nog maar al te waar.

Trois Couleurs: Bleu

1993 | Drama

Polen​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​Verenigd Koninkrijk 1993. Drama van Krzysztof Kieslowski. Met o.a. Juliette Binoche, Benoît Régent, Florence Pernel, Charlotte Véry en Hélène Vincent.

Emotioneel en visueel virtuoos eerste deel van Kieslowski’s drieluik dat werd gebaseerd op de Franse driekleur, oftewel de begrippen vrijheid, gelijkheid en broederschap. De eerste kleur, blauw, slaat op vrijheid. Die moet Julie (Binoche) vinden als haar man en kind omkomen bij een auto-ongeluk en ze zich niet los kan maken van haar verdriet. De korte serie, later aangevuld met Blanc en Rouge, zou Kieslowski’s testament betekenen. Na de voltooiing had hij al aangekondigd te zullen stoppen met filmen omdat hij ‘uitgepraat’ was, in het voorjaar van 1996 stierf de Pool die wel Europa’s meest originele hedendaagse filmmaker werd genoemd.

Simon Tanner

1993 | Komedie

Zwitserland​/​​Frankrijk 1993. Komedie van Joël Jouanneau. Met o.a. Philippe Demarle, Hélène Vincent, Marie Guittier, Yvette Théraulaz en Jean-Quentin Chatelain.

Simon Tanner (Demarle) is een onstuimige jongeman van twintig die niet kan aarden in een beroep. Zowel in de bibliotheek als op de bank waar hij achtereenvolgens werd aangenomen, komt hij al vlug in de moeilijkheden omdat hij geen gezag kan verdragen. Hij trekt erop uit. Eerst komt hij bij Théraulaz die betoverd door zijn jeugdige charme, hem gratis onderdak geeft. Daarna wordt hij vertrouweling van 'Madame' Vincent om tenslotte te gaan wonen bij zijn zus Guittier. Zij is lerares op een dorpsschooltje. Hij hoopt bij haar de onschuld van hun jeugd terug te vinden. Nostalgische prent over een jongeman die er niet in slaagt zich aan zijn omgeving aan te passen. Bewerking van het toneelstuk waarmee Jouanneau succes had op de Parijse planken in 1990. Jouanneau en Jean Launay schreven het scenario dat gebaseerd is op de roman Les enfants Tanner van Robert Walser. De meeste acteurs stonden ook in dezelfde rol op de planken. Fotografie van Jacques Bouquin.

Le bal des casse-pieds

1992 | Komedie

Frankrijk 1992. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Jean Rochefort, Jacques Villeret, Victor Lanoux, Miou-Miou en Jean Carmet.

Het lijkt erop dat de filmer een vervolg op het amusante en geenszins verouderde LES CASSE-PIEDS (1948) van Jean Dr[KA1]eville heeft willen maken, met als gangmaker de fascinerende No[KA3]el-No[KA3]el. Het resultaat is vlees noch vis want met het inconsequente scenario (van de regisseur en Jean- Loup Dabadie), dat nogal eens in herhalingen vervalt, is slordig omgesprongen. Soms valt er even te lachen maar de vele mogelijkheden van het thema - het dagelijks bestaan wordt immers voortdurend verstoord door lastige, domme en middelmatige figuren, met name door achterlijke ambtenaren - werden helaas niet ten volle benut. Een speciale vermelding voor Lemercier die op treffende wijze verbijstert. Camerawerk van Robert Alazraki.

L'instinct de l'ange

1992 | Oorlogsfilm

België​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1992. Oorlogsfilm van Richard Dembo. Met o.a. Lambert Wilson, François Cluzet, Jean-Louis Trintignant, Hélène Vincent en Marie Trintignant.

Het bijzondere van Diagonale du fou ontbreekt in deze, vaag gebleven film van Dembo. De film doet verslag van de levenswandel van een jongeman uit een keurige familie die, om zichzelf te leren kennen en zijn perfectionisme bot te vieren, in WO I in dienst treedt als piloot. Dembo laat zijn camera meer dan eens de lucht in gaan en ontvlucht zo het eigenlijke thema van zijn film: de psychologie van zijn hoofdpersoon en diens problematische relatie met zijn wapenbroeders. Wilson doet wat in zijn vermogen ligt maar blijft een held waar niet veel van uitgaat.

Le billard écarlate

1991 | Thriller

Frankrijk 1991. Thriller van Bernard Queysanne. Met o.a. Ann-Gisel Glass, Hélène Vincent, Paul Barge, Bruno Madinier en Michel Vitold.

Alice (Glass) verneemt dat haar vader zojuist is overleden. Zij keert terug naar het huis van haar kinderjaren en zoekt naar sporen van haar verleden. Dat bevalt slecht, want enerzijds treft zij er haar stiefmoeder aan en, anderzijds beleeft zij opnieuw de conflicten uit haar mislukte jeugd. Ergo, zij slaagt erin zichzelf wijs te maken dat haar stiefmoeder haar vader heeft vermoord. Produkt van een voormalig cineast, van het scherm verdwenen sinds 1977, na drie speelfilms. Een pretentieus maar weinig geloofwaardig scenario, dat slecht van opbouw is. Er is geprobeerd heden en verleden te vermengen, maar dat is nauwelijks gelukt. Maar daarentegen is er wel sprake van een zeer onheilspellende sfeer. Kortom, half mislukt dan wel half gelukt en een eervolle vermelding voor Glass, die het maar als te verwarrende personage op subtiele wijze neerzet (heeft zij gelijk, ziet zij het allemaal wel in de juiste proporties?). Dankzij deze actrice bijna

J'embrasse pas

1991 | Drama

Frankrijk 1991. Drama van André Téchiné. Met o.a. Manuel Blanc, Philippe Noiret, Emmanuelle Béart, Hélène Vincent en Yvan Desni.

Pierre (Blanc) is een jongeman uit de provincie, die zijn geluk wil beproeven in Parijs. De realiteit van het dagelijkse bestaan blijkt keihard te zijn en om zich in leven te houden, moet hij zich prostitueren. Hierdoor heeft hij talloze ontmoetingen met de meest uiteenlopende mensen. De vergelijking met MIDNIGHT COWBOY dringt zich op, maar Téchiné is geen Schlesinger en deze film is ook geen meesterwerk. Het onderwerp is ongenuanceerd behandeld, de personages zijn vaag en de film is nauwelijks geloofwaardig. De som van het totaal is onaangenaam. Jammer. Scenario van Jacques Nolot, Michel Grisolia en de regisseur. Camerawerk van Thierry Arbogast.

Le déjeuner de Sousceyrac

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Lazare Iglesis. Met o.a. Hélène Vincent, Claude Brosset, Jean-Yves Berteloot, Christiane Jean en Bernard Freyd.

Op basis van de roman van Pierre Benoit (1886-1962), die opeens uit het niets tevoorschijn lijkt gehaald. De dialogen van Patrick Besson houden het origineel letterlijk aan, evenals de bittere zedenschets van de gegoede plattelandsbevolking van destijds. Overtuigend acteerwerk. De film heeft de Pierre Benoît-prijs van de Académie française verkregen.

La photo de Paul

1989 | Misdaad, Mysterie

Frankrijk 1989. Misdaad van Michel Favart. Met o.a. Alexandra Stewart, Jean-Pierre Sentier, Bernard Waver, Cécilia Hornus en Nicolas Tronc.

De ouders van Paul wenden zich tot een bureau dat vermiste personen helpt opsporen en er komt een privé-onderzoek op gang. Deze film is eigenlijk niet meer dan een grove bewerking van een reeks boeken, verschenen bij de 'Librairie des Champs- Elysées'. Noch in goede noch in slechte zin valt er verder veel over op te merken maar het is altijd leuk om de mooie Stewart weer te zien.

Les Maris, les Femmes, les Amants

1988 | Drama, Komedie

Frankrijk 1988. Drama van Pascal Thomas. Met o.a. Susan Moncur, Clément Thomas, Emilie Thomas, Olga Vincent en Michel Robin.

Een prettige verrassing, deze eerste film van Thomas sinds 1980. Een ironische en soms felle film over een groepje mensen dat de vakantie aan zee doorbrengt. Geen echt verhaal, maar een soort mozaïek à la Jacques Tati en Pierre Etaix. Hoewel de regisseur niet het niveau haalt van deze twee meesters, bevat de film een serie grappige scènes. De personages worden nooit echt belachelijk gemaakt, want Thomas voelt zich duidelijk met hen verbonden. Scenario van de regisseur en François Caviglioli. Camerawerk van Renan Polles.

La vie est un long fleuve tranquille

1988 | Komedie, Drama

Frankrijk 1988. Komedie van Étienne Chatiliez. Met o.a. Benoît Magimel, Valérie Lalande, Daniel Gélin, Patrick Bouchitey en Denis Barbier.

In de (weinig talrijke) gelederen van satirische cineasten is het wegvallen van een Jacques Tati extra goed te merken terwijl Pierre Etaix erg weinig filmt sinds 1971. Deze debuutfilm verraadt een bijzonder temperament. De beschrijving van het dagelijks bestaan van twee families: een 'fatsoenlijk' burgergezin en een ander gezin waar de domheid en slechte smaak van afstraalt. Chatiliez en zijn co-scenariste Florence Quentin hebben naar hartelust zoveel mogelijk wrange, sarcastische en pikante sketches bij elkaar gezocht. Deze schets van de Fransen is niet erg vrolijk en niet bepaald vriendelijk, maar in elk geval kan er gelachen worden.

L'école est finie

1979 | Familiefilm

Frankrijk 1979. Familiefilm van Olivier Nolin. Met o.a. Corinne Dacla, Bertrand Waintrop, Catherine Rouvel, Hélène Vincent en François Nocher.

Dappere, zij het eigenlijk mislukte poging om het thema van de kalverliefde op een ernstige, beetje provocerende toon in een dramatische film te behandelen. Twee adolescenten, kinderen uit een middenklasse-gezin met gescheiden ouders, worden verliefd op elkaar en willen voor die liefde tot het uiterste gaan. Als het meisje zwanger raakt reageert hun omgeving echter beduidend minder enthousiast. De toch wel talrijke mogelijkheden van het scenario worden onbenut gelaten ten voordele van zeurderige clich[KA1]es (de sympathieke, begrijpende grootvader bijv.) die de stootkracht van het thema serieus ondergraven.

Les Camisards

1970 | Drama, Historische film

Frankrijk 1970. Drama van René Allio. Met o.a. Jean Bouise, Jacques Debary, Gérard Desarthe, Dominique Labourier en François Marthouret.

Na het Edict van Nantes wordt de Franse protestanten opgedragen van hun geloof afstand te doen, waarna ze zich formeren in kleine verzetsgroepen die na een strijd van drie jaar tegen de koninklijke dragonders worden geëlimineerd. Sobere historische reconstructie ziet af van spektakel en legt accent op ideologische dialogen. Opmerkelijke fotografie maakt film meer dan geïllustreerde geschiedenisles.