Magali Noël

La fidélité

Frankrijk 2000. Drama van Andrzej Zulawski. Met o.a. Sophie Marceau, Guillaume Canet, Pascal Greggory, Michel Subor en Magali Noël.

Le dernier fils

1998. Etienne Périer. Met o.a. William Nadylam, Magali Noël en Jean-Pierre Jorris.

La nuit des Hulottes

Frankrijk 1998. Komedie van Michaëla Watteaux. Met o.a. Julien Guiomar, Elizabeth Bourgine, Magali Noël, Antoine Du Merle en Jean Nehr.

Les héritiers

Frankrijk 1997. Drama van Josée Dayan. Met o.a. Richard Anconina, Christopher Thompson, Anna Falchi, Florence Darel en Stéphane Guerin-Tillie.

La nuit de l'éclusier

Zwitserland 1989. Komedie van Franz Rickenbach. Met o.a. Michel Robin, Magali Noël, Alain Cuny, Edith Winkler en J. Schlegel.

Een komedie die zich afspeelt in Biel, waarin het kleine wereldje van gemeenteambtenaren het mikpunt is. De film is opgebouwd rond de acteur Robin (LES PETITES FUGUES, L'INVITATION), een grote persoonlijkheid, die de volslagen idioot uithangt in een stroom van grappige, voor het meerendeel dubbelzinnige vondsten. Een film zonder pretenties maar tevens een klein succes, vooral binnen de Zwitserse film, die zelden uitblinkt door grote vindingrijkheid.

Lundi noir

Frankrijk 1988. Drama van Jean-François Delassus. Met o.a. Henri Serre, Magali Noël, Bernard Dhéran, François Duval en Gerard Loussine.

Serre speelt een op een zijspoor gezette tv-journalist die door zijn baas tijdens de beurskrach van oktober 1987 naar Lyon wordt gestuurd, omdat een kleine spaarder daar met zijn geweer een makelaarskantoor bedreigt. Een geslaagde pilot voor een tv- serie rond een kleine tv-ploeg die reportages maakt over randgebeurtenissen van grote evenementen uit de actualiteit. Noël speelt de rol van directrice van een bejaardeninstelling.

Vertiges

Frankrijk 1985. Muziek van Christine Laurent. Met o.a. Magali Noël, Krystina Janda, Paulo Autran, Hélène Lapiower en Henri Serre.

Dit zijn slechts de repetities voor de [KL]Bruiloft van Figaro[KLE] van W.A. Mozart, die gehouden worden in een Portugees theater. Alweer een variatie op het thema `de komiek en zijn evenbeeld` dat sinds de Franse schrijver en samensteller van een universele encyclopedie Denis Diderot (1713-84) velen bezighoudt. Een overpeinzing over werkelijkheid en bedrog evenals over theater op film. Spiegeleffecten met spel en werkelijkheid, dankzij de subtiele stijl van de regisseuse en de boeiende vertolking. Het scenario is van regisseuse Laurent. Het camerawerk is van Acácio de Almeida.

Exit-Exit

Frankrijk 1985. Drama van Luc Monheim. Met o.a. Philippe Léotard, Frédérique Hender, Magali Noël, Georges Géret en Jean-Pierre Sentier.

Het is tekenend dat de Vlaamse cineast Luc Monheim zijn derde film in Frankrijk maakt (na 8 jaar afwezigheid) met Franse acteurs. De Franse critici bejubelden deze film die eigenlijk slechts een naturalistisch, duister drama is over het kleffe leven in de vuile stad en het idyllische leven op een vuilnisbelt bewoond door paria's. Een partijdige film met enkele verrassende scènes in een voor de rest dikke brei.

Diesel

Frankrijk 1985. Misdaad van Robert Kramer. Met o.a. Gérard Klein, Agnès Soral, Richard Bohringer, Niels Arestrup en Magali Noël.

Bloedbaden, afrekeningen en opnieuw bloedbaden rondom een gebouw, een huis van plezier in een futuristische stad die geregeerd wordt door Diesel, een echte despoot. Door een bekende Amerikaanse regisseur verfilmd (THE EDGE, MILESTONES, ICE). Deze Franse MAD MAX is bespottelijk, gemaakt zonder enige vernieuwing, en zelfs de acteurs lijken enigszins belachelijk. Is Kramer slecht op z'n gemak buiten z'n land? Nog even vermeld: er zit extreem geweld in deze film.

La mort de Mario Ricci

Zwitserland​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1983. Drama van Claude Goretta. Met o.a. Gian Maria Volonté, Magali Noël, Heinz Bennent, Mimsy Farmer en Jean-Michel Dupuis.

De beroemde journalist Bernard Fontana (Volonté) reist af naar het platteland om voedseldeskundige Henri Kremer (Bennent) te interviewen. Vlak voor hij aankomt wordt het op het eerste gezicht zo ordentelijke dorp waar het gesprek zal plaatsvinden, opgeschrikt door de dood van de jonge Italiaanse gastarbeider Mario Ricci. De omstandigheden zijn verdacht, de journalist gaat op onderzoek uit. Sterk drama van Goretta (La dentellière, L'invitation) met een mooie hoofdrol voor Volonté (For a Few Dollars More), die er in Cannes de prijs voor de beste acteur voor kreeg.

Qu'est-ce qui fait courir David?

Frankrijk 1982. Drama van Elie Chouraqui. Met o.a. Francis Huster, Nicole Garcia, Charles Aznavour, Magali Noël en Michel Jonasz.

Een dertig-jarige cineast schrijft een scenario voor een autobiografische tweede film. Hij gaat zó op in herinneringen dat hij zijn vriendin verwaarloost en de huidige situatie van zijn ouders niet onderkent. Dit beeld van een joods gezinsleven levert aandoenlijke en komische momenten op, maar de zelfvertedering van de regisseur holt zijn film op den duur uit, waardoor het totaal van geslaagde scènes en spelprestaties, nul is. De titelrol van Huster is conform de film: zó ingespannen bezig om te charmeren dat het averechts gaat werken. Scenario van Elie Chouraqui.

Die Bekenntnisse des Hochstaplers Felix Krull

Duitsland 1981. Komedie van Bernhard Sinkel. Met o.a. John Moulder-Brown, Oliver Wehe, Klaus Schwarzkopf, Daphne Wagner en Franziska Walser.

Vrij onopvallende verfilming in vijf delen van de gelijknamige schelmenroman van Thomas Mann (1954) over het leven rond de eeuwwisseling van 1900 van een impressionistische genotsmens die zich voortdurend beweegt op het randje van het ongeoorloofde. De jonge titelpersonage (Wehe als tiener), die al vroeg beseft dat iedereen hem sympathiek vindt, heeft zijn eerste ervaringen op het liefdesgebied met het dienstmeisje Genoveva (Walser). Wanneer het bedrijf van zijn vader (Schwarzkopf), ook een genieter, op de fles gaat, pleegt die zelfmoord en voor het eerst wordt Felix geconfronteerd met de keiharde werkelijkheid van het leven. De volwassen Felix (nu Moulder-Brown) gaat in Frankfurt wonen, waar zijn moeder (Wagner) een pension heeft geopend. Hier geraakt hij in de ban van het hoertje Rosza (Pajanou), maar die stelt steeds hogere eisen en wil hem tot haar beschermer en gigolo maken. Zijn grootvader Schimmelpreester (Paryla) stelt hem voor in een chique hotel in Monte Carlo te gaan werken. Tijdens de douanecontrole laat hij het juwelenkistje van een medereizigster in zijn bagage verdwijnen. Met behulp van zijn kamergenoot Stanko (Zacher) maakt Felix de juwelen meteen te gelde, maar dan duikt de eigenaresse, Madame de Houfl[KA1]e (No[KA3]el), op. Ze lokt hem mee naar haar suite, en laat hem bekennen. Intussen promoveert Felix van liftboy tot ober. Bij de vrouwtjes blijft hij onthutsend populair. Zelf wordt hij verliefd op de trapezewerkster Zaza (Kolbin), maar op een avond leert hij de markies De Venosta (Pistoria) kennen, die hem voorstelt in zijn plaats een wereldreis te maken. Met het vertrek van Krull voor een wereldreis worden de galante avonturen afgebroken. Regisseur Sinkel, noch scenarioschrijver Alf Brustelin slaagden erin het fragmentarische van de roman van Mann te overbruggen. Het blijft bij een groot aantal min of meer geestig aan elkaar geknoopte avonturen over een knappe jongen die in de hoogste maatschappelijke kringen van die tijd weet door te dringen. Een jaar later werd deze miniserie gemonteerd tot een bioscoopfilm van 114 minuten (op de tv dan weer 127 minuten) en is het verhaal beperkt tot Krulls erotische escapades, die voornamelijk uit dialogen bestaan. De bioscoopfilm werd uitgebracht door CIC- Taurus. Het camerawerk is van Dietrich Lohmann.

Le chemin perdu

Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​België 1979. Drama van Patricia Moraz. Met o.a. Charles Vanel, Delphine Seyrig, Magali Noël, Vania Vilers en Clarisse Barrère.

Meisje zoekt met haar jonger broertje troost voor de plichtmatige affectie van haar ouders bij hun grootvader - een militante communist - en zijn vrienden. Na een 1-mei-defilé sterft hij en zoekt zijn vriendin toevlucht bij de zoon van een van de kameraden van weleer, die voor het meisje object van een idealiserende kalverliefde was geworden. In een aantal opzichten boeiende en treffende Zwitserse film, overtuigt in andere aspecten en personages in het geheel niet: de tekening van de ouders, de kreupele bioscoopouvreuse bij wie het meisje ook een toevlucht kan nemen; en heeft ook weinig controle over ritme en tempo, waardoor scènes òf vluchtig worden afgeraffeld òf onnodig worden uitgesponnen zonder relatie tot het belang ervan. Rol van Vanel en zijn entourage compenseren echter het merendeel van de bezwaren.

Les Rendez-vous d'Anna

België​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1978. Drama van Chantal Akerman. Met o.a. Aurore Clément, Helmut Griem, Magali Noël, Hanns Zieschler en Jean-Pierre Cassel.

Het centrale personage en tegelijk de titelfiguur, de twintigjarige onafhankelijke vrouw Anna, vrijgezellin en cineaste van beroep, is voortdurend onderweg; als een soort handelsreiziger gaat zij haar film her en der vertonen. Het is geen echt verhaal dat de motor is van de film, maar de filmtaal die vorm geeft aan de gemoedsbewegingen. De door Akerman vindingrijk gekozen expressievorm weet op een treffende manier de culturele crisis op te roepen: de economische crisis, de filosofische malaise, het morele en spirituele onbehagen, de onzekerheid van een samenleving waarin de essentiële waarden zijn weggevallen en stukgeslagen en die nu met een kater in het slop zit.

La banca di monate

Italië 1976. Komedie van Francesco Massaro. Met o.a. Walter Chiari, Magali Noël, Vincent Gardenia en Lia Tanzi.

Italiaanse komedie over een fabrieksdirecteur die zijn omzet wil vergroten. Hij sticht daartoe een bank, die algauw beroofd wordt. Een oubollige, humorloze situatie-komedie. Regie en spel beneden de maat.

Il Tempo degli assassini

Italië 1976. Actiefilm van Marcello Andrei. Met o.a. Joe Dallesandro, Martin Balsam, Magali Noël en Rossano Brazzi.

Actiefilm waarin alles draait om een jeugdbende die de omgeving terroriseert. Geweld en sex zijn de voornaamste ingrediënten.

Paolo Barca, maestro elementare praticamente nudista

Italië 1975. Komedie van Flavio Mogherini. Met o.a. Renato Pozzetto, Janet Agren, Magali Noël, Stefano Satta Flores en Miranda Martino.

Een progressieve onderwijzer uit Milaan - die in zijn priv[KA1]eleven allerhande remmingen heeft - krijgt een aanstelling op een lagere school in Sicili[KA3]e. Daar veroorzaakt zijn seksuele voorlichting in de klas de nodige beroering en uiteindelijk resulteert dit in zijn eigen rijping. Deze kenmerkende Italiaanse klucht over morele repressie en de daaruit resulterende uitwassen heeft een tweedimensionale simpelheid in de situaties en dialogen, wat contrasteert met de uiterst verzorgde en geraffineerde vormgeving. Kleurrijke bijrollen van No[KA3]el en Satta Flores als de collega- leerkrachten, maar de appreciatie van Pozzetto is een kwestie van (nationale) smaak.

Amarcord

Italië​/​​Frankrijk 1973. Drama van Federico Fellini. Met o.a. Puppella Maggio, Pupella Maggio, Armando Brancia, Magali Noël en Ciccio Ingrassia.

Is Amarcord het Italië van ooit of het Italië van nooitgeweest? In Fellini's semi-autobiografische meesterwerk over zijn geboorteplaats Rimini doet het er niet toe. Herinnering wordt nostalgische poëzie, waarheid verwaait in de tijd als het pluiszaadje van een paardenbloem. Niets anders dan de tragikomedie van het leven wordt bezongen in deze ultiem volkse, plotloze film over een kuststadje tijdens de fascistenjaren 30. De magische slinger van pittoreske scènes en personages werd glorieus gefotografeerd door Giuseppe Rotunno. 'Amarcord' betekent 'Ik herinner mij' in het streekdialect van Emilia-Romagna.

Kyrkoherden

Zweden 1970. Komedie van Torgny Wickman. Met o.a. Jarl Borrsén, Diana Kjaer, Magali Noël, Anna Grete Nissen en Solveig Andersson.

Een jonge dorpspastoor merkt dat hij - vanwege WO I - de enige man in de streek is, zodat jonge en ook minder jonge vrouwen uit alle rangen en standen een aanslag op zijn celibaatsgelofte doen. Deze fleurige komedie naar een verhaal van Bengt Anderberg houdt de voor de hand liggende pikanterie binnen redelijke grenzen en doet door de verschuiving van normen nu zelfs tamelijk voorzichtig aan. Vreeswijk zingt verschillende scènes aan elkaar met ironische balladen.

Il prete sposato

Frankrijk​/​​Italië 1970. Marco Vicario. Met o.a. Lando Buzzanca, Rossana Podestà, Salvo Randone, Magali Noël en Enrico Maria Salerno.

Een Siciliaanse pastoor wordt overgeplaatst naar Rome, waar de losse zeden in zijn parochie hem in grote verwarring brengen. Een goedhartige call-girl die wekelijks komt biechten doet zijn celibaat wankelen, omdat een huwelijk tenslotte haar redding zou betekenen. Het aangezette komische spel van Buzzanca in zijn confrontaties met de frivole kerkgemeente maakt van de film een standaardklucht, waarbij de kritische portretten van de religieuze hiërarchie nauwelijks iets kunnen bijdragen aan een zinnige satire. Podestà brengt enige warmte en gevoeligheid als de call-girl die zich wegcijfert om de priesterroeping niet in gevaar te brengen.

Le Mois le plus beau

Frankrijk 1968. Drama van Guy Blanc. Met o.a. Georges Géret, Michel Galabru, Muriel Baptiste, Yves Rénier en Jean Bouise.

Een kroniek van de dagelijkse beslommeringen in een dorpje in de Franse provincie aan de vooravond van WO II.

L'astragale

Frankrijk​/​​Duitsland 1968. Romantiek van Guy Casaril. Met o.a. Marlène Jobert, Horst Buchholz, Georges Géret, Magali Noël en Jürgen Draeger.

De autobiografische roman van Albertine Sarrazin over een jonge vrouw die na de gevangenis een nieuw leven probeert op te bouwen met een ex-inbreker. De film werd door de regie en het scenario een onwaarschijnlijke smartlap. Het intense spel van Jobert in de hoofdrol zorgt voor de enige authenticiteit.

Requiem pour un caïd

Frankrijk 1964. Misdaad van Maurice Cloche. Met o.a. Pierre Mondy, Magali Noël, Janine Villa, Jean-Pierre Bernard en Jacques Duby.

Een inspecteur van politie probeert een gangster en bordeel-exploitant te pakken te krijgen en krijgt daarbij aanwijzingen van een afgetuigde prostituée, zodat de arrestatie kan plaatsvinden op het moment dat de misdadiger een nieuwe slag wil slaan. Ondanks melodramatische toevalligheden onderscheidt deze film zich wat het scenario betreft door de bijna documentaire schildering van onderzoeksmethoden en bureaucratie bij de politie in plaats van door spectaculair aangedikte actiescènes. Bekwaam geacteerd, maar de regie is zo gortdroog dat de film onnodig saai uitvalt.

Le Dernier tiercé

Frankrijk 1964. Sportfilm van Richard Pottier. Met o.a. Odile Versois, Michele Le Royer, Magali Noël, Raymond Souplex en Jean Richard.

Een schoonheidsspecialiste erft een paardenfokkerij, waardoor ze in de schulden belandt. Tegen de testamentaire bepalingen in laat ze zich door haar verloofde overhalen één van de paarden te laten uitkomen in een concours hippique, waar het inderdaad wint omdat een concurrerende jockey naar het leven is gestaan. Film die speculeert op tv-succes van de acteurs - zoals Raymond Souplex die hier de rol van politieman herhaalt uit de serie LES DERNIERS CINQ MINUTES - is ondanks de situering in het milieu van de paardenrennen weinig dynamisch en versierd met zouteloze grappen.

Tempesta su Ceylon

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Italië 1963. Avonturenfilm van Gerd Oswald. Met o.a. Lex Barker, Maurice Ronet, Eleonora Rossi-Drago, Ann Smyrner en Magali Noël.

Een archeoloog krijgt de opdracht om in de jungle van Ceylon een oude tempel op te sporen met een kostbaar Boeddha-beeld. Avonturiers en fortuinjagers zijn ook op de buit uit en staan elkaar naar het leven, waarbij een jager voor de internationale dierentuinen te hulp komt. De jungle-avonturen kregen een vlotte filmvorm van de uit Hollywood teruggekeerde B-filmveteraan, maar het onbegrip of de desinteresse van de acteurs voor wat ze moeten doen, bevordert de spanning niet.

L' Accident

Frankrijk 1962. Drama van Edmond T. Gréville. Met o.a. Danick Pattison, Georges Rivière, Magali Noël, Roland Lesaffre en Jean Lobal.

Een nieuwe lerares op een dorpsschool wordt verliefd op haar directeur, die door diens aan alcohol verslaafde echtgenote wordt vermoord. De lerares probeert haar rivale de schuld te geven. Het op een eiland gesitueerd broeierig drama - naar een verhaal van Frédéric Dard - overtuigt nauwelijks in de tekening van de personages, maar is sfeervol gefotografeerd. Een sfeer waarop Tsjaikowsky's muziek een averechts effect heeft.

Il Colpo segreto di d'Artagnan

Italië​/​​Frankrijk 1962. Avonturenfilm van Siro Marcellini. Met o.a. George Nader, Magali Noël, Georges Marchal, Massimo Serato en Allessandra Panaro.

Nieuwe avonturen van de helden van Alexandre Dumas. D'Artagnan en Porthos moeten een complot tegen Koning Lodewijk XIII ontrafelen en ontdekken dat diens broer er achter zit. Redelijk onderhoudende schermavonturen, met een weinig homogene rolbezetting.

Mörderspiel

Duitsland​/​​Frankrijk 1961. Misdaad van Helmuth Ashley. Met o.a. Harry Meyen, Magali Noël, Götz George, Hanne Wieder en Wolfgang Reichmann.

Een man vermoordt zijn vrouw, de kijker is getuige van de moord en weet ook waarom zij vermoord wordt. In de rest van de film is de politie in actie in een poging de dader te ontmaskeren. Ondanks het feit dat de moordenaar bekend is blijft dit een uitstekend misdaadverhaal.

Legge di guerra

Italië​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1961. Drama van Bruno Paolinelli. Met o.a. Mel Ferrer, Peter van Eyck, Magali Noël, Jean Desailly en Maria Michi.

Italiaanse partizanen hebben een Duitse militaire trein opgeblazen, waarop het Obercommando dertig dorpelingen gijzelt die ge[KA3]executeerd zullen worden als de schuldigen zich niet melden. Hun verwanten verdenken een horlogemaker van een sabotage-actie en zij leveren hem uit aan de Duitsers, waarna de werkelijk verantwoordelijke burgemeester zichzelf min of meer aangeeft om geen onschuldige slachtoffers te maken. Een vaker voor de film gebruikt gewetensconflict krijgt extra spanning door eenheid van tijd en de beklemmende fotografie (van Aldo Scavarda) van het ingesneeuwde dorp. In de sterke rolbezetting is Ferrer als de verzetsheld-in-crisis de enige zwakke plek.

La ragazza in vetrina

Italië​/​​Frankrijk 1961. Drama van Luciano Emmer. Met o.a. Marina Vlady, Lino Ventura, Magali Noël, Bernard Fresson en Peter Faber.

Een Italiaanse mijnwerker wordt op de walletjes verliefd op een prostituee, terwijl een oudere collega ook een Amsterdamse weekend-affaire heeft zonder romantische illusies. Deze in Nederland bijna legendarisch geworden maar nooit vertoonde 'Italiaanse walletjesfilm' is een stuk beter dan de verhalen deden vermoeden. Pasolini schreef mee aan het scenario; de film begint beklemmend met een aantal claustrofobische scènes in de Limburgse staatsmijnen. De rosse buurt-romances komen minder pathetisch over dan was bedoeld, omdat Nederlands-Italiaanse communicatiestoornissen met Franse acteurs niet overtuigend worden. Wie goed oplet kan bij de edelfiguratie bekende gezichten herkennen, zoals een piepjonge Peter Faber.

Gioventù di notte

Frankrijk​/​​Italië 1961. Misdaad van Mario Sequi. Met o.a. Sami Frey, Tod Windsor, Christina Gaioni, Nadia Gray en Magali Noël.

Een nietsnut beraamt met een viertal vrienden een overval op een bioscoopeigenaar, die daarbij per ongeluk om het leven komt. Vier van de vijf worden gearresteerd, maar de vijfde geeft zich uit gewetensnood zelf aan. Dit vlot gemaakte melodrama legt meer accent op het amoureuze wel en wee van de jonge inbrekers dan op de misdaadintrige. De uitgebreide en sterke rolbezetting maakt de clichématigheid van de situaties en personages toch nog tamelijk bezienswaardig.

La dolce vita

Italië​/​​Frankrijk 1960. Drama van Federico Fellini. Met o.a. Marcello Mastroianni, Anita Ekberg, Anouk Aimée, Lex Barker en Yvonne Furneaux.

Journalist Marcello Rubini (Mastroianni) holt van de ene primeur naar het volgende schandaal, slaapt in een bordeel, bezoekt een intellectueel, alles te midden van de jetset van Rome. Hij weet zijn cynische afstandelijkheid te bewaren, maar hij ontdekt te laat dat hij van zichzelf en van het 'echte leven' is vervreemd. Een van de beste en in elk geval meest toegankelijke films uit Fellini's oeuvre, met spectaculaire, aangrijpende en vermakelijke episodes, waaronder de beroemde scène van Mastroianni en Ekberg in de Trevifontein. Gouden Palm in Cannes.

Boulevard

Frankrijk 1960. Drama van Julien Duvivier. Met o.a. Jean-Pierre Léaud, Monique Brienne, Magali Noël, Pierre Mondy en Jacques Duby.

Eén jaar na Truffauts Nouvelle Vague-mijlpaal Les 400 coups draaide vakman-van-de-oude-stempel Duvivier (Pépé le Moko, La Bandera) met Boulevard zijn eigen Léaud-kroniek van een moeilijke jeugd. In de Parijse rosse buurt Pigalle moet de 16-jarige Jojo (Léaud) zich vrijwel alleen staande houden. Rotte stiefmoeder, flutbaantjes, armoede, dubieus gezelschap, liefde en andere misère krijgen hem er echter nét niet onder. Ouderwets goed scénario en béton, een natuurlijk spelende Léaud, treffend volkse nevenrollen en de prachtige fotografie van Roger Dormoy leveren een laat maar fraai poëtisch-realistisch staaltje qualité française op.

Noi siamo due evasi

Italië​/​​Spanje 1959. Komedie van Giorgio Simonelli en Giorgio C. Simonelli. Met o.a. Ugo Tognazzi, Raimondo Vianello en Magali Noël.

Een niet al te humoristische komedie die wordt gered door de aanwezigheid van twee goede blijspelacteurs, Tognazzi en Vianello, in de rol van een paar kantoorklerken, die worden verleid door een ballerina. Ze proberen dit geheim te houden voor hun bazin, een lastige oude vrouw, maar raken dieper in de problemen, wanneer zij zich teveel met de ballerina inlaten.

Marie des Isles

Frankrijk​/​​Italië 1959. Avonturenfilm van Georges Combret. Met o.a. Belinda Lee, Magali Noël, Folco Lulli, Alain Saury en Jacques Castelot.

Een aan een corrupte despoot uitgehuwelijkte vrouw gaat met hem naar het 17e-eeuwse Martinique, waar ze de zeekapitein hervindt op wie ze vóór haar huwelijk verliefd was. Samen met hem bindt ze de strijd tegen de piraten aan. Deze driestuiversromantiek had onderhoudende kitsch à la ANGELIQUE kunnen opleveren, maar de amechtige regie maakt er niets van, terwijl de acteurs alleen maar desinteresse demonstreren.

Gastone

Italië 1959. Drama van Mario Bonnard. Met o.a. Alberto Sordi, Vittorio De Sica, Anna-Maria Ferrero, Franca Marzi en Magali Noël.

Gastone, een bescheiden varié-artist, droomt van grote avonturen. Als hij Nannina, een jonge balletdanseres, ontmoet besluit hij haar in zijn nieuwe voorstelling te presenteren als zijn partner. Daarvoor laat hij zijn vriendin-van-het-moment, de Russische gravin Sonja, in de steek. Nannina wordt beroemd, loopt over naar een andere partner, maar succes blijft uit. Intussen wordt hij achterna gezeten door zijn geldschieters, anderen draaien hem de rug toe. Maar dan komt Nannina terug... Prima verhaal, goed gespeeld.

Oh qué mambo!

Italië​/​​Frankrijk 1958. Komedie van John Berry. Met o.a. Jean Poiret, Michel Serrault, Magali Noël, Darío Moreno en Alberto Sordi.

Omwille van zijn ambitieuze echtgenote bedenkt een man allerlei tactieken om zijn status en financiën te verbeteren, maar laadt zo de verdenking van criminaliteit en overspel op zich. Tenslotte wordt hij ontdekt als zanger en als ster gelanceerd. Dit met de losse pols ontworpen burleske scenario kreeg een vlotte regie, hoewel de poging om de dikke bijrolspeler Moreno als sterkomiek te lanceren geen goed idee blijkt. Naar de roman van René Masson.

L'île du bout du monde

Frankrijk 1958. Erotiek van Edmond T. Gréville. Met o.a. Magali Noël, Rossana Podesta, Christian Marquand en Dawn Addams.

Drie vrouwen en een man komen op een onbewoond eiland terecht en de man begint hen een voor een met liefdesbetuigingen te achtervolgen. Een vrij verdienstelijke sfeerschildering, bekende actrices en een voor een seksfilm bijna ideaal handelingsverloop. Volgens de huidige opvattingen weinig expliciete seksscènes. Ook bekend als TEMPTATION.

Il giovane leone

Frankrijk​/​​Italië 1958. Komedie van John Berry. Met o.a. Darío Moreno, Alberto Sordi en Magali Noël.

Een interessante studie over veranderend gedrag van mensen in onverwachte omstandigheden. Bij een bankroof verandert het saaie leventje van een eenvoudige bankbediende op slag. Uitstekend gespeeld, al is de film zo nu en dan wat al te sentimenteel.

Des Femmes disparaissent

Frankrijk 1958. Misdaad van Edouard Molinaro. Met o.a. Robert Hossein, Magali Noël, Philippe Clay, Jacques Dacqmine en Jane Marken.

De cocktailparty's in een chique villa fungeren als lokaas voor goedgelovige meisjes die als blanke slavinnen verkwanseld worden. De wantrouwende verloofde van een van hen ontdekt de opzet, waarna de villa een door de politie belegerde vesting wordt. Dit banale en simpele B-filmscenario wordt naar een boeiend niveau getild door de kwaliteit van de vormgeving, fotografie en dwingende muzikale ondersteuning van The Jazz Messengers. Molinaro is met inhoudelijk beter materiaal wel eens minder goed op dreef geweest.

Si le roi savait ça

Frankrijk​/​​Italië 1957. Avonturenfilm van Caro Canaille. Met o.a. Jean Danet, Magali Noël, Roberto Risso, Mireille Granelli en Henri Vilbert.

Een luitenant in Napoleons leger rekent op de onweerstaanbaarheid van zijn uniform, maar legt het in de hofmakerij af tegen een ander die hij uit wraak als soldaat laat recruteren. Als deze zich dan ook nog als held ontpopt, probeert de rivaal hem landverraad in de schoenen te schuiven. Deze eenmalige regiepoging van een journaliste mist de dynamiek voor onderhoudend avontuur en verwart snaakse humor met platvloersheden. De in theorie sterke rolbezetting probeert er nog wat van te maken - tegen beter weten in.

Le Désir mène les hommes

Frankrijk 1957. Misdaad van Mick Roussel. Met o.a. Magali Noël, Philippe Lemaire, Christian Marquand, Gérard Blain en Noël Rocquevert.

Een verleidelijke vrouw heeft verscheidene minnaars, maar kiest voor een verwende erfgenaam die zijn onderneming slecht beheert en de schuld daarvan afschuift op zijn voorman. Deze raakt tijdelijk op het slechte pad, maar rehabiliteert zich en wint de heldin. De matig geregisseerde film met een zwak scenario kreeg beter spel dan hij verdient, vooral in de kleurrijke bijrollen.

Assassins et voleurs

Frankrijk 1957. Misdaad van Sacha Guitry. Met o.a. Jean Poiret, Michel Serrault, Magali Noël, Darry Cowl en Clément Duhour.

Een man met zelfmoordneigingen vraagt een inbreker om hem te vermoorden en legt hem uit waarom: hij heeft ooit de echtgenoot van een minnares vermoord en daar een insluiper voor laten opdraaien, die inmiddels is vrijgekomen en wraak zal willen nemen. Hoewel de ontknoping zich laat voorspellen zijn er ondertussen genoeg verrassende verhaalswendingen en cynische dialogen om de aandacht geamuseerd vast te houden. De rolbezetting van cabaret- en theaterkomieken met (toen) te weinig filmervaring legt het er soms èrg dik op. Scenario van de regisseur. Camerawerk van Paul Cotteret.

O.S.S. 117 n'est pas mort

Frankrijk 1956. Jean Sacha. Met o.a. Yvan Desny, Magali Noël, Jacqueline Pierreux, Marie Déa en Danik Patisson.

Een politicus wordt verdacht van het ontvreemden van belangrijke documenten. Geheim agent 117 moet bewijzen tegen hem verzamelen, maar ontdekt dat diens dochter de schuldige is. Deze eerste film naar de spionageromans van Jean Bruce biedt onderhoudende actie, dichter bij huis dan de latere afleveringen (die overigens pas nà het succes van James Bond gemaakt zouden worden).

Elena et les hommes

Frankrijk 1956. Romantiek van Jean Renoir. Met o.a. Ingrid Bergman, Mel Ferrer, Jean Marais, Jean Richard en Magali Noël.

Een Poolse prinses interesseert zich alleen voor mannen die ze maatschappelijk omhoog kan helpen. Dus kiest ze tussen drie aanbidders die door een rechtse groep gemanipuleerd worden om een staatsgreep te plegen waarbij zij ook haar enthousiaste invloed doet gelden. Elegante en symbolisch gestileerde zedenkomedie ligt in de lijn van eerdere Renoirfilms over vrouw-tussen-drie-mannen, hoewel het ditmaal meer om satire op de Belle Epoque- onbezonnenheid gaat. (De Engelstalige versie Paris Does Strange Things is door verandering in dialoog en montage buiten Renoir om van strekking veranderd).

Razzia sur la chnouf

Frankrijk 1955. Misdaad van Henri Decoin. Met o.a. Jean Gabin, Lino Ventura, Lila Kedrova, Marcel Dalio en Magali Noël.

De Parijse drugsbaas Liski (Dalio) huurt de sterke arm in van gangster Henri uit Nantes, die het vak leerde in de VS, om de handel in Parijs onder zijn hoede te nemen. Henri krijgt toegang tot alle informatie, maar heeft een verborgen agenda. Sfeervol portret van het drugswereldje in de vroege jaren '50 met sterk spel van Kedrova als beklagenswaardige verslaafde, van Ventura als gangster Roger le Catalan en van de altijd geweldige Gabin als Henri. Naar een roman van de Franse misdaadauteur Auguste Le Breton (Du rififi chez les hommes).

Les grandes manoeuvres

Frankrijk​/​​Italië 1955. Komedie van René Clair. Met o.a. Gérard Philipe, Michèle Morgan, Brigitte Bardot, Jean Desailly en Magali Noël.

Frankrijk 1914, aan de vooravond van La Grande Guerre. Luitenant Armand de la Verne wedt met medesoldaten dat hij eender welke vrouw kan inpalmen eer het garnizoen aan de zomermanoeuvres begint. De elegante hoedenmaakster Marie-Louise Rivière, onkundig van de weddenschap, valt inderdaad voor de zelfverzekerde dragonder. Dan wordt de Casanova echter verliefd op haar. Philipe en Morgan vormen een romantisch koppel zonder weerga in deze met de fameuze Clair-esprit geregisseerde studioproductie halverwege komedie en tragedie. Fantastisch gefotografeerd in Eastmancolor door Robert Lefebvre (1907-1989), die alle ruimte kreeg voor dynamiek en brede shots. Prix Louis Delluc.

Les Possedées

Frankrijk​/​​Italië 1955. Drama van Charles Brabant. Met o.a. Raf Vallone, Magali Noël, Madeleine Robinson, Dany Carrel en Julien Carette.

De weduwe van een oorlogsheld woont met haar dochter en een schoonzuster op een afgelegen boerderij, als een bezoeker zich aanmeldt en zegt dat de man in zijn armen is gestorven en hem als opvolger heeft aangewezen. Hij verleidt zowel de boerin als de schoonzuster en maakt ook de dochter het hof, tot de veroorzaakte rivaliteit en jaloezie zich tegen hem keren. De sfeervol gefotografeerde verfilming van Ugo Betti's toneelstuk is niet vrij van gekunsteldheid, maar de acteurs zorgen voor een broeierige spanning.

Du rififi chez les hommes

Frankrijk 1955. Film noir van Jules Dassin. Met o.a. Jean Servais, Carl Möhner, Robert Manuel, Magali Noël en Janine Darcey.

Du rififi chez les hommes is een toonbeeld van film noir en kluizenkrakerij tegelijk, met een sterke invloed op toekomstige genregenoten. Invloed op dieven zelfs: in Mexico werd de film verboden omdat dieven succesvol methodes imiteerden uit Rififi. Een groepje inbrekers met verschillende specialiteiten besluit een juwelier te beroven. Een kwart van de film bestaat uit een spannend en gedetailleerd verslag van de roof zelf - zonder dialoog of muziek. Na jaren te zijn gekopieerd en ook geparodieerd, maakte regisseur Dassin zelf de ultieme persiflage op Rififi: Topkapi.

Chantage

Frankrijk 1955. Misdaad van Guy Lefranc. Met o.a. Raymond Pellegrin, Magali Noël, Leo Genn, Georges Chamarat en Noël Roquevert.

Nadat haar vader als chanteur is gearresteerd, wordt zijn onwetende dochter verkoopster bij een bevriende antiquair. Zowel haar werkgever als de buurman die haar het hof maakt zijn ook lid van de bende en proberen haar mogelijk belastende getuigenis te voorkomen. De verliefdheid van de buurman wordt echter geleidelijk aan oprecht, waardoor hij in gewetensnood komt. Deze conventionele film noir krijgt onbedoelde suspense omdat het louche voorkomen van Pellegrin zijn goede bedoelingen voor de toeschouwer heel lang twijfelachtig doet lijken.

Mourez, nous ferons le reste

Frankrijk 1954. Komedie van Christian Stengel. Met o.a. Roger Nicolas, Magali Noël, Noël Roquevert, Roland Armontel en Antoine Balpêtré.

Iemand die wel van een grapje houdt brengt een Provencaals dorpje in de waan dat een aldaar geboren matroos in de Verenigde Staten miljonair is geworden. Alle notabelen zoeken dan zijn financiële steun en de zogenaamde miljonair stelt voor om het gemeenteterrein te transformeren in een groots kerkhof 'in Amerikaanse stijl'. De vaak venijnige satire, die aan de Britse Ealing-komedies herinnert, heeft een soms wat vlakke regie en komieken in overbekende typeringen, maar is beslist onderhoudend.

Le fils de Caroline Chérie

Frankrijk 1954. Avonturenfilm van Jean Devaivre. Met o.a. Jean-Claude Pascal, Sophie Desmarets, Jacques Dacqmine, Georges Descrières en Brigitte Bardot.

De in Spanje opgegroeide zoon van Caroline Chérie verzet zich tegen de Spaanse de bezetting door Napoleon. Na ettelijke reeksen van avonturen waarbij verliefde vrouwen hem uit de nood helpen, hervindt hij zijn identiteit en zijn vader. Pascal was naar de normen van jaren 1950-60 een mooie man, maar als acteur zo'n houten klaas dat de van zijn pikante moeder geërfde amoureuze aanleg potsierlijk overkomt. Camerawerk van Maurice Barry. Het scenario is van de regisseur die de roman van Cécil Saint Laurent bewerkte.

Seul dans Paris

Frankrijk 1951. Komedie van Hervé Bromberger. Met o.a. Bourvil, Magali Noël, Léconce Corne en Albert Rémy.

Een pasgetrouwd provinciaal stel maakt een huwelijksreis naar Parijs, waar ze elkaar tijdens de 14 juli-festiviteiten in de metro kwijtraken. De man onderneemt een ongeruste speurtocht, zijn bruid amuseert zich prima zonder hem. De wat melancholiek getinte komedie wordt door de soepel gefotografeerde straatscènes en de aandoenlijke naïviteit van Bourvil op een innemend niveau getild.

Demain, nous divorçons

Frankrijk 1950. Komedie van Louis Cuny. Met o.a. Sophie Desmarets, Jean Desailly, Jean Gaven, Armand Bernard en Denise Grey.

Van een temperamentvol jong echtpaar dreigen de partners elkaar bij ieder conflict met scheiding, om zich vervolgens met des te meer vuur te kunnen verzoenen - tot het een keer ernst lijkt te worden. Vlak voor de scheiding ontmoeten de echtelieden elkaar bij toeval met nieuwe partners in Deauville. Deze met slapstick-elementen versierde komedie werkt ondanks zijn simpelheid aanstekelijk door de animo van de acteurs. Magali Noël debuteert als de prille verleidster die het op de echtgenoot heeft voorzien.