Nini Crépon

(G)r[KA2]eve party

Frankrijk 1998. Komedie van Fabien Onteniente. Met o.a. Daniel Russo, Vincent Elbaz, Bruno Solo, Micheline Presle en Nini Crépon.

Docteur Petiot

Frankrijk 1990. Oorlogsfilm van Christian de Chalonge. Met o.a. Michel Serrault, Pierre Romans, Zbigniew Horoks, Bérangère Bonvoisin en Aurore Prieto.

Parijs, WO II. De arts Petiot staat bekend als een barmhartig man die joden helpt om te vluchten, maar in 1944 blijkt dat hij al deze mensen vergiftigd en de lijken verbrand heeft. Met valse papieren weet Petiot te ontsnappen, totdat hij een kleine vergissing begaat

Altazor o el viaje en paracaidas

Frankrijk​/​​Chili 1988. Experimenteel van Jean-Paul Fargier en Juan Forch. Met o.a. Nini Crépon, Luis Vera, Javier Maldonado, Tati Penna en Carola Fredes.

Vastgeketend in een metalen bouwsel dragen de `acteurs` delen van de gedichten-cyclus van Vincente Huidobro (1931) voor. Dat is een vrij ontoegankelijke en slechts voor ingewijden begrijpelijke cyclus, hetgeen ook voor de film opgaat. Het gevolg is een wezenlijk communicatieprobleem tussen de voorlezers en de toeschouwers. Kortom, een ondermaatse en soms ergeniswekkende film. Dit cinematografische experiment is desondanks een uniek en bizar werkstuk.

Le Léopard

Frankrijk 1984. Avonturenfilm van Jean-Claude Sussfeld. Met o.a. Claude Brasseur, Dominique Lavanant, Marius Weyers, Max Magy en Nini Crépon.

Een romanschrijfster en een ex-commandant beleven ongelooflijke avonturen. Ze reizen van Parijs naar Afrika op zoek naar een geheimzinnige organisatie. Een soort stripverhaal dat verfilmd werd door een weliswaar niet geniale, maar toch vakkundige regisseur. Goede opnamen van Afrika en mooie stunts, zoals een locomotief die een auto in de kreukels rijdt. Aardige muziek. Scenario van regisseur Sussfeld en Alain Riou.

Neige

Frankrijk 1981. Misdaad van Juliet Berto en Jean-Henri Robert. Met o.a. Juliet Berto, Jean-François Stévenin, Robert Liensol, Jean-François Balmer en Patrick Chesnais.

De dood van een jonge dealer veroorzaakt dat junks in en om Pigalle zonder hero[KA3]ine komen te zitten. De pogingen van Anita (Berto), een moederlijk barmeisje, om hen te helpen brengt haar in conflict met haar vriend, een scharrelaar, die in een poging haar terug te winnen zelf hero[KA3]ine bemachtigt en daarbij in de val van de politie loopt. Dit clich[KA1]ematig zelfkant-drama krijgt meerwaarde door het reportage-achtige, authentieke beeld van Pigalle en haar bewoners. Berto heeft zichzelf een irritant nobele rol toebedeeld en is als actrice veel beter op dreef in de regie van anderen. De titel slaat op drugs zoals coca[KA3]ine (of heroïne). Het scenario is van Marc Villard. Het camerawerk is van William Lubtchansky. Mono.