Jacques Lagrange: scenario.
Er zijn 3 films gevonden.

Trafic

1971 | Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1971. Komedie van Jacques Tati. Met o.a. Jacques Tati, Maria Kimberly, Marcel Fraval, Honoré Bostel en François Maisongrosse.

Lolbroek Tati (Playtime) geeft een laatste maal gestalte aan zijn alter ego Monsieur Hulot, ditmaal ontwerper van een vernuftige campingwagen. Het wonderlijke vehikel met een claxon die tevens dienst doet als scheerapparaat en een bumper waar men vlees op kan braden - dient te worden gepresenteerd op de autobeurs in Amsterdam. De tocht ernaartoe loopt door voortdurende pech echter volledig in het honderd. Aanvankelijk zou Tati deze charmante, maar voor zijn doen teleurstellende komedie samen met Bert Haanstra regisseren, maar die verliet na ruzie de productie.

Playtime

1967 | Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1967. Komedie van Jacques Tati. Met o.a. Georges Montant, Barbara Dennek, Billy Kearns, Jacques Tati en Reinhard Kolldehoff.

In dit meesterwerk binnen zijn bescheiden oeuvre (hij maakte vijf bioscoopfilms) belicht Jacques Tati (1909-1982) met grote vrolijkheid de keerzijde van moderne technologie. Zijn vaste personage Monsieur Hulot (hoedje, pijp, iets te korte broek) raakt verstrikt in het Parijs van de jaren zestig, waar grootse glimmende gebouwen, drukte en nieuwe snufjes het leven ingewikkeld en anoniem maken. Prachtige beeldgrappen werden met immense nauwkeurigheid van de meester in scène gezet en blíjven leuk. De productie, die jaren duurde en waarvoor Tati een stukje stad ('Tativille') nabouwde, betekende het faillissement van de regisseur toen de film flopte. Inmiddels staat Playtime steevast op menig klassiekerslijstje.

Mon oncle

1958 | Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1958. Komedie van Jacques Tati. Met o.a. Jacques Tati, Adrienne Servantie, Jean-Pierre Zola, Lucien Frégis en Betty Schneider.

Mon oncle is Jacques Tati's tweede optreden (na Les vacances de monsieur Hulot, 1953) in de huid van zijn alter ego monsieur Hulot. Het personage dat Frankrijk op de mentale kaart zette met zonovergoten, dommelende dorpjes, bruisende steden en kluchtige misverstanden. Hulot woont in het oude Parijs. Zijn familie - zus, schoonbroer en neefje - wonen in een hypermodern buitenhuis en ieder contact staat garant voor minutieus uitgewerkte visuele misverstanden met de kille moderniteit als aanjager. Onvergetelijk is de fontein in de strakke, stenen tuin. Het ding is bedoeld om indruk te maken op het bezoek en gaat alleen aan als er wordt aangebeld. De film kreeg de Oscar voor Beste Buitenlandse Film.