Jacqueline Dufranne: cast.
Er zijn 4 films gevonden.

Fils d'un autre

1992 | Drama, Misdaad

Frankrijk 1992. Drama van Michel Lang. Met o.a. Sophie Barjac, François Marthouret, Massimo Wetmüller, Valeria D'Obici en Jan Vancoillie.

Dr. Francis Blancvillain (Marthouret) en zijn vrouw Brigitte (Barjac) hebben zich na het overlijden van hun dienstbode ontfermd over haar zoontje Johan (Vancoillie). Ze hebben hem als hun eigen kind opgevoed. Johans vader Ralph (Wetmüller), een Portugees, werd destijds na een gevangenisstraf Frankrijk uitgezet. Hij heeft echter nooit afstand gedaan van zijn rechten als vader. Nu verschijnt hij weer ten tonele met een eenvoudig chantageplan. Als Dr. Blancvillain hem niet snel een flink bedrag betaalt, zal hij de jongen opeisen. Prangend drama over ouderlijke en adoptie-rechten. Erg overtuigend werd het niet uitgewerkt en de kleine Vancoillie is nog het geloofwaardigst. Houd de zakdoek maar binnen handbereik. Het scenario is van Carlos Sasoga naar een origineel verhaal van Claude d'Anna en Laure Bonin. Het camerawerk is van Mário Barosso.

Loulou

1980 | Drama

Frankrijk 1980. Drama van Maurice Pialat. Met o.a. Isabelle Huppert, Gérard Depardieu, Guy Marchand, Humbert Balsan en Christian Boucher.

'Ik zou zo nog meer films met hem maken, met de ogen dicht,' zei Isabelle Huppert na Loulou over cineast Pialat (1925-2003). Met haar hele hebben en houden was de actrice in het confronterende script van Pialat en co-scenariste Arlette Langmann gedoken. Resultaat: een hyperrealistisch psychodrama over verveelde bourgeoise Nelly die aan haar ziekelijk jaloerse wederhelft (Marchand) ontsnapt met semi-analfabete ex-bajesklant en uitvreter Loulou (Depardieu). Ongemakkelijk schurende cinema van een man voor wie het acteurtje tergen tot de modus operandi behoorde - en die daarmee vaak opmerkelijke resultaten boekte.

Mes petites amoureuses

1974 | Drama

Frankrijk 1974. Drama van Jean Eustache. Met o.a. Martin Loeb, Ingrid Caven, Jacqueline Dufranne, Dyonis Mascolo en Henri Martinez.

De zoon van een ongehuwde moeder, die door zijn grootmoeder is grootgebracht, wordt door zijn moeder in huis genomen als ze gaat samenwonen met een Spaanse gastarbeider. Hij neemt een baantje bij een fietsenmaker, om in de kosten bij te dragen, maar zijn toekomstdroom over een voortgezette opleiding valt daarbij in het water, en staat zijn eerste verliefdheid in de weg, evenals de dikdoenerij van zijn leeftijdgenoten bij het versieren van meisjes in het suffe provincieplaatsje. Formeel minder dwars en baanbrekend dan LA MAMAN ET LA PUTAIN, maar nauwelijks een minder persoonlijke film over gesmoorde illusies en bevrijdende dromen die echter de kijker vrijwel onmiddellijk teleurstelt door het gebrek aan rake details.

La maison des bois

1971 | Oorlogsfilm, Komedie

Frankrijk 1971. Oorlogsfilm van Maurice Pialat. Met o.a. Pierre Doris, Jacqueline Dufranne, Agathe Nathanson, Henri Puff en Hervé Levy.

Uitgebreide kroniek waarvoor de regisseur ook het oorspronkelijke scenario geschreven heeft. Laten we grosso modo stellen dat het verhaal over een familie gaat die van 1917 tot 1918 in Villeneuve woont en dat het zich vooral afspeelt rond het huis van de jachtopziener van het kasteel en zijn familie, de bewoners van het kasteel en de Duitse bezetters van de nabijgelegen luchtmachtbasis, met alle tragische (het verongelukken van de markies, de dode Duitse piloot), tragikomische (wanneer een man van de voorraden van de Duitsers steelt, schieten ze hem in zijn achterwerk, waardoor hij plotseling een held wordt) of komische (de klas, het drinken van de wijn van de pastoor) gevolgen van dien. We vinden in deze film al Pialats dierbare onderwerpen terug, wanneer hij op zeer realistische wijze dit kleine wereldje beschrijft. Prima acteerwerk.