Dan van Bever: geluid.
Er zijn 7 films gevonden.

Film 1

1999 | Thriller, Komedie, Drama

België 1999. Thriller van Willem Wallyn. Met o.a. Peter Van den Begin, Herbert Flack, Carl Ridders, Fujio Hishimaru en Pascale Bal.

Combinatie van politieke thriller, psychologisch drama en tragikomedie. De film combineert elementen uit het beruchte Agusta-omkopingsproces en de persoonlijke betrokkenheid daarbij van de familie Wallyn, met een fictief verhaal over een ontvoeringszaak. Zoals de titel al doet vermoeden, is Film 1 een debuutfilm, een als vanzelfsprekend ambitieuze maar ook betrokken want sterk persoonlijk getinte mix van fictie en realiteit. Film 1 is ook qua vorm een intrigerende film. Er wordt gebruik gemaakt van een analoge camera en van digitale mini-camera's.

State of Dogs

1998 | Documentaire, Fantasy

België​/​​Mongolië 1998. Documentaire van Dorjkhandyn Turmunkh en Peter Brosens. Met o.a. Nyam Dagyrantz, Baatar Galsansukh, Purevdavaa Oyungerel en Jamyansuren Oyunstingel.

Baasar was een zwerfhond die werd doodgeschoten op de eerste dag van de lente op een van de stoffige straten van Oelan Bator, de hoofdstad van Mongolië. Baasar hield van mensen. Nu is zijn vertrouwen voor altijd geschonden. Normaal gesproken keren honden, als ze doodgaan, terug als mens. Maar nu twijfelt Baasar of hij dat wel wil. In een poging zijn lot te aanvaarden begint hij een reis door zijn herinneringen. Hij herinnert zich zijn dagen als herdershond op de steppe. Hij herinnert zich de pijn en het verdriet op de dag dat zijn baas hem achterliet, de avonturen op de straten van Oelan Bator tussen de duizenden andere straathonden. Ondertussen dreigt de mythische draak Rah de zon in te slikken en zo catastrofes over het land af te roepen. Overal in het land bidden monniken om de zonsverduistering af te wenden. De wedergeboorte van Baasar hangt nu af van het succes van de mensen om Rah te verjagen. In dwingende, hypnotiserende beelden vertelt State of Dogs het verhaal van een hond die geen mens wilde worden, in een stad van 800.000 inwoners en 120.000 honden. De doodgeschoten honden blijven soms op straat liggen rotten, andere worden gebruikt als bemesting; zo ligt er een hond onder elke boom aan de weg naar het vliegveld. De unieke combinatie van Brosens' Belgische documentaire kwaliteit en Turmunkhs Mongolische gevoel voor de mythes van zijn land bezorgden State of Dogs onder andere de grote prijs van het documentairefestival van Nyon.

Los taxicos

1998 |

Nederland 1998. Lars Damoiseaux. Met o.a. Lin Mestre, Geneviève Lagraviere, Ludo Troch, Marc Peeters en Angelique de Bruijne.

Baasar was een zwerfhond die werd doodgeschoten op de eerste dag van de lente op een van de stoffige straten van Oelan Bator, de hoofdstad van Mongolië. Baasar hield van mensen. Nu is zijn vertrouwen voor altijd geschonden. Normaal gesproken keren honden, als ze doodgaan, terug als mens. Maar nu twijfelt Baasar of hij dat wel wil. In een poging zijn lot te aanvaarden begint hij een reis door zijn herinneringen. Hij herinnert zich zijn dagen als herdershond op de steppe. Hij herinnert zich de pijn en het verdriet op de dag dat zijn baas hem achterliet, de avonturen op de straten van Oelan Bator tussen de duizenden andere straathonden. Ondertussen dreigt de mythische draak Rah de zon in te slikken en zo catastrofes over het land af te roepen. Overal in het land bidden monniken om de zonsverduistering af te wenden. De wedergeboorte van Baasar hangt nu af van het succes van de mensen om Rah te verjagen. In dwingende, hypnotiserende beelden vertelt State of Dogs het verhaal van een hond die geen mens wilde worden, in een stad van 800.000 inwoners en 120.000 honden. De doodgeschoten honden blijven soms op straat liggen rotten, andere worden gebruikt als bemesting; zo ligt er een hond onder elke boom aan de weg naar het vliegveld. De unieke combinatie van Brosens' Belgische documentaire kwaliteit en Turmunkhs Mongolische gevoel voor de mythes van zijn land bezorgden State of Dogs onder andere de grote prijs van het documentairefestival van Nyon.

Sancta Mortale

1997 |

België 1997. Ilse Somers. Met o.a. Flor Hermans, Julien Schoenaerts, Ingrid De Vos, Laurien Van den Broeck en Lucas Van den Eynde.

Baasar was een zwerfhond die werd doodgeschoten op de eerste dag van de lente op een van de stoffige straten van Oelan Bator, de hoofdstad van Mongolië. Baasar hield van mensen. Nu is zijn vertrouwen voor altijd geschonden. Normaal gesproken keren honden, als ze doodgaan, terug als mens. Maar nu twijfelt Baasar of hij dat wel wil. In een poging zijn lot te aanvaarden begint hij een reis door zijn herinneringen. Hij herinnert zich zijn dagen als herdershond op de steppe. Hij herinnert zich de pijn en het verdriet op de dag dat zijn baas hem achterliet, de avonturen op de straten van Oelan Bator tussen de duizenden andere straathonden. Ondertussen dreigt de mythische draak Rah de zon in te slikken en zo catastrofes over het land af te roepen. Overal in het land bidden monniken om de zonsverduistering af te wenden. De wedergeboorte van Baasar hangt nu af van het succes van de mensen om Rah te verjagen. In dwingende, hypnotiserende beelden vertelt State of Dogs het verhaal van een hond die geen mens wilde worden, in een stad van 800.000 inwoners en 120.000 honden. De doodgeschoten honden blijven soms op straat liggen rotten, andere worden gebruikt als bemesting; zo ligt er een hond onder elke boom aan de weg naar het vliegveld. De unieke combinatie van Brosens' Belgische documentaire kwaliteit en Turmunkhs Mongolische gevoel voor de mythes van zijn land bezorgden State of Dogs onder andere de grote prijs van het documentairefestival van Nyon.

Big in Belgium

1997 | Korte film, Thriller

België 1997. Korte film van Pieter Van Hees. Met o.a. Viviane de Muynck, Robby Cleiren, Pieter Embrechts, Frank Focketyn en Stefan Perceval.

Baasar was een zwerfhond die werd doodgeschoten op de eerste dag van de lente op een van de stoffige straten van Oelan Bator, de hoofdstad van Mongolië. Baasar hield van mensen. Nu is zijn vertrouwen voor altijd geschonden. Normaal gesproken keren honden, als ze doodgaan, terug als mens. Maar nu twijfelt Baasar of hij dat wel wil. In een poging zijn lot te aanvaarden begint hij een reis door zijn herinneringen. Hij herinnert zich zijn dagen als herdershond op de steppe. Hij herinnert zich de pijn en het verdriet op de dag dat zijn baas hem achterliet, de avonturen op de straten van Oelan Bator tussen de duizenden andere straathonden. Ondertussen dreigt de mythische draak Rah de zon in te slikken en zo catastrofes over het land af te roepen. Overal in het land bidden monniken om de zonsverduistering af te wenden. De wedergeboorte van Baasar hangt nu af van het succes van de mensen om Rah te verjagen. In dwingende, hypnotiserende beelden vertelt State of Dogs het verhaal van een hond die geen mens wilde worden, in een stad van 800.000 inwoners en 120.000 honden. De doodgeschoten honden blijven soms op straat liggen rotten, andere worden gebruikt als bemesting; zo ligt er een hond onder elke boom aan de weg naar het vliegveld. De unieke combinatie van Brosens' Belgische documentaire kwaliteit en Turmunkhs Mongolische gevoel voor de mythes van zijn land bezorgden State of Dogs onder andere de grote prijs van het documentairefestival van Nyon.

Altijd zomer

1996 | Korte film

België 1996. Korte film van Johan Seeuws. Met o.a. André Simon, Els Dottermans, Peter Gorissen, Ingrid De Vos en Frederik Van Der Veken.

Baasar was een zwerfhond die werd doodgeschoten op de eerste dag van de lente op een van de stoffige straten van Oelan Bator, de hoofdstad van Mongolië. Baasar hield van mensen. Nu is zijn vertrouwen voor altijd geschonden. Normaal gesproken keren honden, als ze doodgaan, terug als mens. Maar nu twijfelt Baasar of hij dat wel wil. In een poging zijn lot te aanvaarden begint hij een reis door zijn herinneringen. Hij herinnert zich zijn dagen als herdershond op de steppe. Hij herinnert zich de pijn en het verdriet op de dag dat zijn baas hem achterliet, de avonturen op de straten van Oelan Bator tussen de duizenden andere straathonden. Ondertussen dreigt de mythische draak Rah de zon in te slikken en zo catastrofes over het land af te roepen. Overal in het land bidden monniken om de zonsverduistering af te wenden. De wedergeboorte van Baasar hangt nu af van het succes van de mensen om Rah te verjagen. In dwingende, hypnotiserende beelden vertelt State of Dogs het verhaal van een hond die geen mens wilde worden, in een stad van 800.000 inwoners en 120.000 honden. De doodgeschoten honden blijven soms op straat liggen rotten, andere worden gebruikt als bemesting; zo ligt er een hond onder elke boom aan de weg naar het vliegveld. De unieke combinatie van Brosens' Belgische documentaire kwaliteit en Turmunkhs Mongolische gevoel voor de mythes van zijn land bezorgden State of Dogs onder andere de grote prijs van het documentairefestival van Nyon.

Het verdriet van België

1994 | Drama

Nederland​/​​Frankrijk​/​​België 1994. Drama van Claude Goretta. Met o.a. Mathias Engelbeen, Ronny Cuyt, Hilde Wils, Yvette Merlin en Greta Van Langendonck.

Niet helemaal geslaagde verfilming van Hugo Claus` gelijknamige monumentale bestseller uit 1983, tot een tv-serie gemaakt van 3 x 90m of 5 x 60m. Net als het boek is de lange tv- film gesitueerd in de periode 1939-1947, met delen die in elkaars verlengde liggen. Het is het verhaal van de jonge Louis (Engelbeen als kind, Cuyt als jongeman), die overeind blijft ondanks leugens, oorlog, hypocrisie, repressie, collaborerende vader van Uffelen en verbitterde moeder Basler, die het aanlegt met een Duitse officier. Speelt in een afgesloten, katholiek, Vlaams milieu vol tantes en ooms, nonnen en priesters, buurvrouwen, caf[KA1]ekameraden, oude bekenden en bekende vijanden. De centrale figuur heeft een beetje talent om de leugen te formaliseren (en wordt schrijver). Hij leert afstand te nemen en te glimlachen. Het is godgeklaagd dat een buitenlandse cineast, al is het dan de getalenteerde Zwitser Goretta, de roman van Claus (die zelf het scenario en de dialogen schreef) mocht, kon en wilde verfilmen. De beelden van Dominique Brenguier ogen mooi maar de personages blijven afstandelijk. Het geestige van de taal waarin het boek werd geschreven gaan door de harkerigheid van de meeste acteurs (Van Uffelen uitgezonderd) de mist in. De oppervlakkige anekdote onthult een aantal fundamentele zaken, maar in de mini-serie blijft het een plat verhaal over een Vlaams gezin dat fout was in WO II.