Mahmoud Zemmouri

Beur blanc rouge

Algerije​/​​Frankrijk 2005. Komedie van Mahmoud Zemmouri. Met o.a. Julien Courbey, Karim Belkhadra en Yasmine Belmadi.

100% Arabica

Frankrijk 1997. Komedie van Mahmoud Zemmouri. Met o.a. Khaled, Cheb Mami, Mouss, Najim Laouriga en Farid Fedjer.

Cheb Mami, le Môme

Frankrijk 1996. Documentaire van Eric Sandrin. Met o.a. Cheb Mami, Idir, Saharaoui, Fadéla en Zahouania.

L'Honneur de la tribu

Algerije​/​​Frankrijk 1993. Drama van Mahmoud Zemmouri. Met o.a. Saïd Amadis, Magid Bouali, Marianne Caron, Djamel Dekkar en Edith Develeyne.

De stad Zitouna in Algerije heeft door het koloniale tijdperk zijn identiteit verloren. Omar el Mabrouk (Amadis) en Ourida (Kervoas) zijn er opgegroeid toen Algerije nog uit Franse departementen bestond en het vreemdelingenlegioen er gelegerd was. De strijd om de onafhankelijkheid van Frankrijk was in 1954 losgebrand. Omar doodt Paulo (Bellanti), een legionair, en moet onderduiken. Na de onafhankelijkheid van 1963 komt hij weer boven water en vertegenwoordigt het FLN, dat de sympathie van velen genoot. Helaas heeft de FLN haar beloftes nooit waargemaakt en is deze revolutionaire partij een oligarchie geworden, waar de corruptie hoogtij vierde. Dat duurde langer dan de bezetting van de Fransen. Het gekleurde scenario van regisseur Zemmouri is gebaseerd op de roman van Rachid Mimouni. Het camerawerk is van Mustafa Ben Mihoub. De film is interessant voor kijkers, die inzicht willen verkrijgen in een stukje Algerijnse geschiedenis. Tot stand gekomen met diverse culturele subsidies van de Franse overheid.

Hexagone

Frankrijk 1993. Drama van Malik Chibane. Met o.a. Jalil Naciri, Farid Abdedou, Hakim Sarahoui, Karim Chakir en Faiza Kadour.

Deze film gaat over de wederwaardigheden van een vijftal jongelui van arabische en Noordafrikaanse afkomst, die als tweede generatie van immigranten in de lichtstad probeert hun bestaan te veroveren. Dat gaat met een lach en een traan aan de hand van soms frustrerende ervaringen. Overtuigend gedaan. Debuut van Chibane, die hoge ogen gooide tijdens het festival van Cannes. Hij schreef zijn eigen scenario en Patrice Guillou stond achter de camera. De titel slaat op de zeshoekige vorm, die Frankrijk op de landkaart heeft en dikwijls zo genoemd wordt.

Julie Lescaut

Frankrijk 1991. Misdaad van Caroline Huppert en Marion Sarraut. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Angier, Blanchette Brunoy, Eric Prat en Mouss Diouf.

Genest (Julie Lescaut) wordt eindelijk bevorderd tot commissaris van politie in een voorstad, waar veel fabrieken staan en dat voornamelijk bewoond wordt door migranten. Nog voordat ze aan de mensen heeft kunnen wennen, krijgt ze een belangrijke zaak in de schoot geworpen: de ontvoering van een kind. Omdat ze zelf moeder is, is ze vastbesloten de zaak op te lossen. Routineuze politiefilm die echter opvalt omdat hij aandacht besteedt aan de moeilijkheden die de politie ondervindt in een wijk met verschillende culturen. Erg veel schokkends heeft het scenario van Alexis Lecaye en Michèle Letellier, naar een roman van Lecaye niet te bieden. Film uit blik voor massaconsumptie, gefotografeerd door Jean Monsigny.

De Hollywood à Tamanrasset

Frankrijk​/​​Algerije 1990. Komedie van Mahmoud Zemmouri. Met o.a. Mustapha El Anka, Mostefa Stiti, Larbi Zekkal, Driss Jahoui en Arezhi Nebti.

De Hollywood-mythe, in die zin dat de diverse personages Colombo, Barretta, Sue Ellen, Clint Eastwood, Rambo of Bud Spencer heten. In werkelijkheid niets anders dan een klucht, waarin de schade aan de kaak wordt gesteld, die de tv-zenders met hun overheersende verbeeldingskracht aanrichten in het menselijk brein, dat van zijn inhoud wordt ontdaan. Een meedogenloze aanval op deze subcultuur. De humormachine werkt niet altijd goed en de grappen zijn niet allemaal even leuk, maar in grote lijnen bereikt de regisseur-schrijver zijn doel. Camerawerk van Mustapha Belmihoub.

L'oeil au beurre noir

Frankrijk 1987. Komedie van Serge Meynard. Met o.a. Julie Jézéquel, Pascal Légitimus, Smaïn, Dominique Lavanant en Martin Lamotte.

De liefde, avonturen en ruzies van Virginie en haar twee jeugdige vrienden, Arabier Rachid en de zwarte schilder Denis. Een ironische ontknoping: een derde (een zakkenroller) duikt op en wint het van de anderen. Opgenomen in Parijs in de stijl van de cinema-direct tegen de achtergrond van werkloosheid, latent racisme en woningnood. Serge Meynard, wiens eerste film dit is, heeft op basis van dit vrij realistische thema een scherpe, sarcastische en spontane komedie gemaakt, waarin een eerlijk beeld van de werkelijkheid van de jaren 1980-90 wordt gegeven. Wisselend van kwaliteit, omdat het thema wat op de achtergrond raakt, de karakters soms oppervlakkig zijn en sommige beschuldigingen een beetje zwaar, maar de film op zich is heel aardig. Scenario van Patrick Braoudé en Jean-Paul Lilienfeld. Camerawerk van Jean-Jacques Tarbes.

Les folles années du Twist

Algerije​/​​Frankrijk 1984. Komedie van Mahmoud Zemmouri. Met o.a. Malik Lakhdar Hamina, Fawzi B. Saichi, Jacques Villeret, Mustapha El Anka en Richard Bohringer.

In tegenstelling tot wat de titel weergeeft, is dit een koddige komedie over de oorlog in Algerije, de putsch, het Nationale Bevrijdingsfront (FLN) en de OAS. Er was veel durf voor nodig en de regisseur is niet bepaald verfijnd. Erg grof en bovendien eenzijdig: het FLN wordt nauwelijks aangevallen terwijl de OAS, de para's, de harki-collaborateurs en de kolonisten het zwaar te verduren krijgen. Ook is het verhoren van verdachten door onderdompeling in een bad geheel niet komisch. Met andere woorden: niet de moeite van het exporteren waard. Scenario van regisseur Zemmouri. Camerawerk van Larbi Lakhdar Hamina.

Tchao Pantin

Frankrijk 1983. Drama van Claude Berri. Met o.a. Coluche, Richard Anconina, Philippe Léotard, Agnès Soral en Mahmoud Zemmouri.

Sinds de dood van zijn zoon leidt voormalig politieman Lambert (Franse topkomiek Coluche, 1944-1986) een troosteloos bestaan als een veelal beschonken pompbediende in de Parijse voorstad Pantin. Zijn lethargie slaat om in catastrofale wraakzucht nadat zijn surrogaatzoon, de jonge crimineel Bensoussan (Anconina), voor zijn ogen wordt vermoord. Een onderhoudende film over de zelfkant van het Parijse leven, die speelt in de milieus van punks en Noord-Afrikanen. Meesterfilmer Berri (Jean de Florette) baseerde het scenario op de roman van Alain Page.

Prends 10.000 balles et casse-toi

Frankrijk 1981. Komedie van Mahmoud Zemmouri. Met o.a. Fawzi, Yves Neff, Sir Lechea, Stiti en Annie Rousset.

Verleid door een oprot-premie van tienduizend Francs keert een Algerijnse familie na jaren in Frankrijk te hebben gewoond, terug naar hun geboorteland. Zoon en dochter spreken geen woord Arabisch en de aanpassingsproblemen zijn niet van de lucht. Zoon en dochter worden in de primitieve, conservatieve gemeenschap in het dorpje in het binnenland Miss Lipstick en Mr. Travolta genoemd. Uitgestoten door het Westen en niet opgenomen in het Nabije Oosten, moeten ze onderduiken in de anonimiteit van Algiers. Een komedie over een schrijnende kwestie.