Jörn Donner: regie en cast.
Er zijn 10 films gevonden.

Ingmar Bergman - über Leben und Arbeit

1998 | Documentaire, Biografie

Zweden​/​​Duitsland 1998. Documentaire van Jörn Donner.

Män kan inte vȧldtas

1977 | Drama, Thriller

Zweden 1977. Drama van Jörn Donner. Met o.a. Anna Godenius, Gösta Bredeveldt, Toni Regnér, Veronika Mattson en Nils Brandt.

Een vrijgezellin wordt na een avondje uit door haar partner verkracht. Omdat een eventuele aanklacht toch niet serieus zal worden genomen, begint ze een psychologische wraakactie, die de hanigheid van de man steeds meer ondermijnt. Donner nam als producent de regie van een debutante over en maakte er een wat modieus-opportunistische in plaats van een doorvoelde film van. Bevat evenwel een paar treffende observaties van verschillen in mannelijk en vrouwelijk gedrag. Het open einde over de biologische onmogelijkheid van verkrachting door vrouwen is een te gemakkelijke flauwiteit, die afbreuk doet aan het voorgaande in de film. Ook bekend als MEN CAN'T BE RAPED.

Baksmälla

1973 | Drama

Zweden 1973. Drama van Jörn Donner. Met o.a. Jörn Donner, Diana Kjaer, Lisbeth Westergaard en R. Bengtson.

Op een ludieke manier wordt een echtpaar in beeld gebracht dat onvoorbereid in het huwelijk is getreden, en er wordt ook de draak gestoken met materiële huwelijken.

Naisenkuvia

1970 | Erotiek

Finland 1970. Erotiek van Jörn Donner. Met o.a. Jörn Donner, Kirsti Wallasvaara, Aarre Elo en Ritva Vepsä.

Komisch bedoelde fantasie over de verhouding pornografie- kunst-erotiek-film met Donner zelf als een filmregisseur die naar eigen zeggen kunst zou willen bedrijven en geen platvloerse seksfilms, maar die ondertussen tamelijk expliciete copulatiescènes zit te filmen. Bij momenten goedkoop en vulgair.

69

1969 | Erotiek, Drama

Zweden​/​​Finland 1969. Erotiek van Jörn Donner. Met o.a. Sven-Bertil Taube, Jörn Donner, Ritva Vepsa en Selja Tyni.

Baanbrekend werk van Fins regisseur, die zelf het scenario schreef. Hoewel de titel wat dubieus zou kunnen verwijzen naar een oppervlakkige seksfilm wordt het verhaal verteld van een vrouw die tot de ontdekking komt dat haar man een verhouding heeft. Zij gaat daarop vrijwillig een verhouding aan met haar arts (gespeeld door Donner zelf) en zij organiseert haar leven in functie van haar twee mannen. De liefdesscènes, gevangen in een vorm van onmenselijkheid, zijn op prachtige wijze in beeld gebracht.

Tvärbalk

1967 | Drama

Zweden 1967. Drama van Jörn Donner. Met o.a. Ulf Palme, Gunnel Broström, Harriet Andersson, Ernst-Hugo Järegård en Brita Oberg.

De komst van een joods-Hongaarse vluchtelinge in het gezin van een Zweedse ambtenaar van middelbare leeftijd brengt diens onvrede met tragische gevolgen aan het oppervlak. De emotieloze afrekening met Zweedse afkeer van vreemdelingen (overigens is de regisseur van Finse afkomst) krijgt in de bijna mechanisch zorgvuldige vormgeving geen dramatische adem, zodat (positieve of negatieve) belangstelling voor het lot van de personages geen kans krijgt. Het vermoeden dat de jodin veel interessanter is dan de crisis in het redelijk goede leven van haar gastgevers wordt tot de slotscènes niet gehonoreerd. Andersson blijft ook filmisch een te marginaal personage.

Stimulantia

1967 | Komedie

Zweden 1967. Komedie van Hans Abramson, Jörn Donner, Lars Görling, Ingmar Bergman en Arne Arnblom. Met o.a. Hans Alfredson, Harriet Andersson, Ingrid Bergman, Gunnar Björnstrand en Gunnel Broström.

Een episodenfilm waarin regisseurs vorm kunnen geven aan wat hen in het leven opwindt. Dit vrijblijvende uitgangspunt leidt tot hoogst ongelijksoortige resultaten, waarbij Bergman een familiefilmpje over de geboorte van zijn zoon inbrengt. De leukste sketch is die van Donner, waarin een paar het bedrijven van de liefde zo systematisch en klinisch voorbereid, dat ze er tenslotte maar van afzien. Veteraan Molander haalde zijn ontdekking Ingrid Bergman na ruim 27 jaar terug voor de Zweedse camera's voor verfilming van De Maupassants Halssnoer. Deze optelsom geeft inzicht in de gevarieerdheid van de Zweedse cinema, maar helaas slechts weinig meer.

Här börjar äventyret

1965 | Drama

Zweden 1965. Drama van Jörn Donner. Met o.a. Harriet Andersson, Matti Oravisto, Claude Titre, Göran Cederberg en Testa Ista.

In de relatie tussen een Zweedse moderedactrice en een Finse architect is de romantische bevlogenheid voorbij, maar beiden missen het inzicht om tussen compromis, sleur en de onzekerheid van een nieuw begin te kiezen. Dit als hommage aan Douglas Sirk bedoeld melodrama heeft voor een Scandinavische film een ongewoon elegante vorm - mede dankzij de Franse cameraman Jean Badal - maar het scenario blijft te zweverig in Antonioni-land. Andersson en Helsinki zijn niettemin het aanzien waard.

Att älska

1964 | Komedie, Romantiek, Drama, Erotiek

Zweden 1964. Komedie van Jörn Donner. Met o.a. Harriet Andersson, Zbigniew Cybulski, Isa Quensel, Tomas Svanfeldt en Jane Friedmann.

Jonge weduwe Louise (Andersson) ontmoet op de begrafenis van haar echtgenoot Fredrik (Cybulski), de buitenlandse employé van reisbureau, die al snel haar minnaar wordt en bij haar intrekt. In die relatie bloeit ze meer op dan in haar huwelijk en geniet onbekommerd van de verhouding, ondanks de twijfel over de bestendigheid ervan. Het simpele scenario van Donner zelf werd met voor Zweden ongewone lichtvoetigheid gefilmd en vooral met aanstekelijke animo geacteerd door Andersson. Verpakte sleutelfilm, waarbij minnaar voor Noor Donner zèlf staat en wijlen de echtgenoot voor Ingmar Bergman die Anderssons carrière domineerde tot Donner haar trouwde. Andersson werd op het filmfestival van Venetië gelauwerd voor haar acteerprestatie. Het camerawerk is van 42-jarige Sven Nykist, die toen al kon terugkijken op roemrijke carrière, die nog vele tientallen jaren zou voortduren. Mono.

En Söntag i september

1963 | Drama

Zweden 1963. Drama van Jörn Donner. Met o.a. Harriet Andersson, Thommy Berggren, Harry Ahlin, Barbro Kollberg en Axel Düberg.

Jonge mensen worden verliefd op elkaar en trouwen weinig overwogen, omdat het meisje zwanger is. De man vindt bevrediging in zijn werk, terwijl zijn vrouw in het huishouden steeds ontevredener wordt. Onwil en onvermogen om zich aan elkaar aan te passen leiden tot een pijnloze, zakelijke scheiding. Een laconieke en vooral sociologische visie op een mislukkend huwelijk onderscheidt deze debuutfilm binnen de toenmalige zwartgalligheid van de Zweedse cinema, maar maakt hem tegelijk dramatisch nogal vlak, hoe herkenbaar en boeiend de acteurs hun rollen ook spelen.