Mike Marshall

Le Grand Batre

Frankrijk 1997. Drama van Laurent Carcélès. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Jean-Claude Drouot, Jean-Yves Berteloot, Jean-Yves Gautier en Louis Velle.

Neuf mois

Frankrijk 1994. Komedie van Patrick Braoudé. Met o.a. Patrick Bouchitey, Philippine Leroy-Beaulieu, Catherine Jacob, Patrick Braoudé en Daniel Russo.

Psychiater Braoudé preekt altijd: 'Waarom willen we kinderen? Iedereen zou zich dit moeten afvragen, voordat hij of zij gaat vrijen!' Als zijn vrouw Leroy-Beaulieu hem vertelt dat zij in verwachting is van een tweede, krijgt hij een zenuwinzinking. Rondom dit idee is een film gemaakt, die met een slakkengang de zwangerschapsperiode tot een eeuwigheid maakt. Kluchtig en smakeloos gesnier op slecht geoutilleerde ziekenhuizen, onervaren gynaecologen, vreetbuien, slapeloosheid en de angst om te vrijen met een dikke buik moeten het leuk maken. De finale die iedereen gelukkig moet maken met de geboorte, is ronduit banaal. Het was de bedoeling een TROIS HOMMES ET UN COUFFIN of een LA VIE EST UN LONG FLEUVE TRANQUILLE te maken, maar dat is niet gelukt. Scenario van regisseur/hoofdrol Braoudé. Het camerawerk is van Jean-Yves Le Mener.

Le retour

Frankrijk 1990. Romantiek van Michel Boisrond. Met o.a. Michèle Morgan, Marie-France Pisier, Daniel Gélin, Michael Lonsdale en Heinz Bennent.

Een bewerking van de roman van Danièle Thompson, een soort Barbara Cartland. Daarmee is alles wel gezegd over deze suikerzoete feuilleton, waarin de hoofdpersonen zich van Italië via Parijs naar Brazilië spoeden, want daar komt het allemaal zo'n beetje op neer. Het is spijtig om zulke grote filmacteurs in de huid van zulke stereotiepe en al even weinig consequente personages te zien kruipen, maar het is waar dat enkele bijrollen toendertijd debuutrolletjes waren, die voor de acteurs de doorbraak in het televisiewereldje betekende. Vervelend.

La grande dune

Frankrijk 1990. Film noir van Bernard Stora. Met o.a. Danièle Delorme, Bulle Ogier, Niels Arestrup, André Marcon en Mila Parély.

Gezusters Delorme en Ogier bewonen het familiehuis dat gebouwd werd naast een dominerende duin, die het huis bedreigt. Het heeft betere dagen gekend, maar ze wonen er rustig. Op een avond wordt er gebeld. Het is Ogiers ex-echtgenoot die dringend geld nodig heeft. Ook al zijn ze gescheiden, haar naam staat nog steeds genoteerd als mede-eigenaar van zijn firma en als ze hem geld weigert zal hij ervoor zorgen dat ze de gevangenis in gaat wegens frauduleuze handelingen. Delorme, die vreest dat haar zuster gevaar loopt, schiet de man neer. Knap in elkaar gestoken série noire-film die de toeschouwer op handige wijze manipuleert. Prachtig spel van beide hoofdactrices. Het scenario van Berroyer en Stora is gebaseerd op een thriller van Madeleine Coudray. Goede fotografie van Jacques Guerin en een macabere score van Jean-Claude Petit.

La rencontre

Frankrijk 1987. Edouard Molinaro. Met o.a. Michèle Morgan, Marie-France Pisier, Jeanne Moreau, Daniel Gélin en Michael Lonsdale.

Deze film maakt deel uit van de cyclus LE TIROIR SECRET, een serie films waarin dezelfde hoofdpersonen verschillende avonturen beleven. Deze keer is het plot opgebouwd rond een reis naar Rome en een autentieke Stradivarius. Het fantasieloze scenario, dat van Danièle Thompson zelf is, doet weinig degelijk aan en is over het geheel genomen tamelijk wee. Deze onderneming, waaraan Molinario met zijn vakkennis een duidelijke bijdrage levert door nog maar net te voorkomen dat er te veel toeristische plaatjes in zitten, bevat dan ook weinig belangwekkends. Afgezien van dit alles is deze onbeduidenende familiegeschiedenis ook een film waarin wij weer zes leden van de familie Morgan tegenkomen.

Maine Océan

Frankrijk 1985. Experimenteel van Jacques Rozier. Met o.a. Bernard Menez, Luis Rego, Yves Alfonso, Lydia Feld en Rose-Marie Gomès.

Een jonge Braziliaanse topless-danseres reist eersteklas in de expresstrein Maine Océan. Bij controle door twee gekke treinconducteurs blijkt er iets niet in orde te zijn met haar ticket, maar het meisje spreekt Frans noch Engels. Een advocate in hetzelfde compartiment zorgt ervoor dat alles in orde komt. Ze nodigt het meisje uit om enkele dagen met haar door te brengen op het île d'Yeu. Onderweg ontmoeten ze nog allerhande vreemde figuren. Een schijnbaar alledaags avontuur met heel wat komische verwikkelingen, vooral door de taalverwarringen. De film toont aan dat verschillende culturen, hoever ze ook uit elkaar liggen, best kunnen samenleven. Een vermakelijke kroniek geschreven door Rozier en Lydia Feld en stijlvol in beeld gebracht door Acacio De Almeida.

La Morte vivante

Frankrijk 1983. Horror van Jean Rollin. Met o.a. Marina Pierro, Françoise Blanchard, Mike Marshall, Carina Barone en Fanny Magier.

Een curieuze variant op het zombie-thema van de Franse cult- regisseur Rollin. Een beeldschone, maar dode jonge vrouw komt onder de invloed van chemisch afval weer tot leven, maar de ontdekking dat ze bloed nodig heeft om deze toestand te continueren, doet haar de dood verkiezen. Bij Rollin gaan poëzie en verbazingwekkend onsmakelijke taferelen dikwijls hand in hand. Zo ook hier.

Ça va pas être triste

Frankrijk 1982. Komedie van Pierre Sisser. Met o.a. Darry Cowl, Catherine Lachens, Hubert Deschamps, Philippe Castelli en Daniel Prévost.

Een logge klucht rond een drietal amateurgangsters, een burgemeester die zich verbeeldt dat hij een cowboy is, en andere stereotypen, w.o. een antiquair die het tegenzit en die zich tracht om te scholen tot bankrover. Een onzinnig scenario in de vorm van een parodie. Niets nieuws onder de zon. Een waardelozige regie en ontzettend klunzige acteurs.

Teheran 43

Zwitserland​/​​USSR​/​​Frankrijk 1981. Thriller van Alexander Alov en Wladimir Naoumov. Met o.a. Natatsja Belokjovstiova, Igor Kostolevsky, Alain Delon, Curd Jürgens en Claude Jade.

Een Russisch geheim agent ontdekt op een veiling in 1980 de geheime documenten van een nazi-complot, waarin staat hoe men in 1943 de geallieerde topconferentie van de grote drie, Churchill, Stalin en Roosevelt, in de Perzische hoofdstad Teheran wilde benutten om hen te liquideren. De verantwoordelijken daarvoor zijn met een andere identiteit nog steeds actief in (het politieke) leven en proberen getuigen en bewijzen te laten verdwijnen. Een merkwaardige film waarin getracht wordt een historische reconstructie en een James Bond-achtig avontuur te combineren; het resultaat is een voortdurende en verwarrende afwisseling van periode en toon. Onderhoudend is deze internationale co-productie wel. De op een na de laatste filmrol van J[KA3]urgens als Ma[KA4]itre Legraine (en de miniserie SMILEY'S PEOPLE uit 1982 van Simon Langton niet meegerekend) en een verrassend gastoptreden van Delon als Inspector Foche, die men vanwege zijn maar al te bekende bijna extreem rechtse sympathieën niet in een sovjetfilm zou verwachten, maar die wel met ongewoon lichte ironie acteert. Het scenario is van regisseur Alov, regisseur Naoumov en M. Shatrov. Het camerawerk is van Valentin Zheleznyakov. Dolby.

Le coup du parapluie

Frankrijk 1980. Komedie van Gérard Oury. Met o.a. Pierre Richard, Gert Fröbe, Valérie Mairesse, Christine Murillo en Vittorio Caprioli.

Een berooide acteur komt solliciteren voor een rol in een gangsterfilm, maar belandt per ongeluk op het kantoor van een mafioso. Deze verwacht een killer die een rivaal voor hem moet uitschakelen. Hij neemt nietsvermoedend de opdracht aan en blijft tot aan de bloedige afloop in de waan dat hij zich op een filmset bevindt. Dit aardige uitgangspunt kreeg een uitermate teleurstellende en flauwe uitwerking, waarbij iedere grap eindeloos wordt uitgekauwd (voorzover de film niet wordt stopgezet voor uitvoerige sluikreclame). Pogingen van Richard om leuk te doen zonder dat het scenario de kans ertoe geeft maakt het werk onuitstaanbaar. Scenario van regisseur Oury en Danièle Thompson. Camerawerk van Henri Decae.

Les Chemins de Katmandou

Italië​/​​Frankrijk 1969. Drama van André Cayatte. Met o.a. Renaud Verley, Jane Birkin, Elsa Martinelli, Arlene Dahln en Pascale Audret.

Na de mislukking van 'mei 1968' vertrekt een gedesillusioneerde student naar Nepal om zijn vader op te zoeken die bij zijn gescheiden moeder financieel in het krijt staat. Hij wordt verliefd op een aan drugsverslaafde uit een hippiecommune en gaat na haar dood door een overdosis, zich aan liefdadigheid wijden. De film zit er in elk opzicht naast, niet alleen in tekening van flower power-beweging, maar ook van de volwassen jet set die daar contrasterend naast wordt geplaatst. Het zien hoe acteurs en regisseur van naam zich volkomen belachelijk maken, geeft de film bepaalde fascinatie.

Vendo cara la pelle

Italië 1968. Western van Ettore M. Fizzarotti. Met o.a. Mike Marshall, Michèle Girardon, Valerio Bartoleschi en Dane Savours.

Een scherpschutter zit een moordenaar op de hielen en raakt bij dit avontuur bevriend met een klein jochie. Bovendien wordt diens moeder ook nog verliefd op hem. Aangezien de scherpschutter 'Shane' heet is er niet eens moeite gedaan om te verbergen waar het idee vandaan kwam.

Die Wirtin von der Lahn

Oostenrijk​/​​Duitsland​/​​Italië 1967. Erotiek van Franz Antel. Met o.a. Terry Torday, Pascale Petit, Harald Leipnitz en Mike Marshall.

Een flauw werkje uit de eindeloze reeks 'Tiroler'-seksfilms, dat zich afspeelt tijdens de Napoleontische bezetting van 1810 in de beroemde en beruchte herberg, Goldene Krone. De Hongaarse Torday - in haar eerste rol in het Westen - speelt een voormalige toneelspeelster, die per toeval het rossige etablissement geërfd had. De nieuwbakken, weelderige gastvrouwe hopt vrolijk in en uit haar brede bed met wie ze maar wil: studenten, plaatselijke notabelen en zedenmeesters. Ook bekend als SUSANNE, DIE WIRTIN VON DER LAHN.

Con lui cavalca la morte

Italië 1967. Western van Giuseppe Vari. Met o.a. Mike Marshall, Robert Hundar en Helen Chanel.

Een vrij onbekende western die zelfs nog niet op video is uitgebracht. Dat is niet zo verwonderlijk want de film is het aankijken nauwelijks waard. Een bandiet wil senator worden maar moet in actie komen als hij hoort dat er een ruiter onderweg is met voor hem uiterst belastende papieren.

La grande vadrouille

Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 1966. Oorlogsfilm van Gérard Oury. Met o.a. Louis de Funès, Bourvil, Marie Dubois, Claudio Brook en Andréa Parisy.

Een toestel van de Royal Air Force wordt anno 1942 boven Parijs uit de lucht geschoten. De drie inzittenden brengen zich met hun parachute in veiligheid. Eentje belandt bij Opera-directeur Stanislas Lefort (De Funès), een ander raakt in de dierentuin van Vincennes verzeild en het derde bemanningslid komt terecht op een bouwsteiger bij de plaatselijke Kommandantur. Het uitstapje uit de titel behelst de pogingen om het geallieerde drietal richting vrij Frankrijk te loodsen. De zo nu en dan zeer geestige film stond decennialang nummer een op de Franse ranglijst van best bekeken films aller tijden.

Les Deux orphélines

Italië​/​​Frankrijk 1965. Drama van Riccardo Freda. Met o.a. Valeria Ciangottini, Sophie Darès, Jean Desailly, Simone Valère en Mike Marshall.

Zoveelste filmversie van beroemd melodrama over weesmeisjes die na veel kommer en kwel liefde en familie in de aristocratie vinden kreeg fraaie aankleding en benadering zonder knipoog. Acteurs spelen breeduit hun nobelheid of slechtheid, maar van de centrale personages maakt alleen Ciangottini als blinde wees indruk. Marshall (zoon van Michèle Morgan) is meest kleurloze jeune premier in tientallen jaren.

Déclic et des claques

Frankrijk 1964. Philippe Clair. Met o.a. Philippe Clair, Mike Marshall, Annie Girardot, André Nader en Georges Blanes.

Verfilming van de roman van André Couteaux. In tegenstelling tot wijn wordt Philippe Clair er niet beter op naarmate hij ouder wordt. Zijn beste films maakte hij nog met technische man Pierre Granier-Deferre. Alhoewel boordevol flauwe en soms botte grappen, toch een meedogenloze schets van jonge Algerijnen, die in een grote Franse stad trachten te integreren. Er bevinden zich nogal wat luiwammesen en nietsnutten onder hen. De clichés liggen voor het oprapen. Teveel een opeenvolging van sketches in plaats van een helder verhaal, maar er zijn goede momenten.