Renato Zero: cast en muziek.
Er zijn 3 films gevonden.

Renato Zero - Zero 40 Live

1991 | Muziek

Italië 1991. Muziek van Giacomo De Simone.

Renato Zero, de populaire tweeslachtige pop-zanger uit Rome, viert op 28, 29 en 30 september 1990 met duizenden fans zijn veertigste verjaardag in het Teatro Tenda in Florence. Het Stellarium Orkest begeleidt hem. Zero is wat minder uitbundig uitgedost dan anders en richt zich dikwijls direct tot het publiek. De meeste songs zijn sentimentele ballades, waaronder zijn populaire hits 'Il Cielo', 'Accade', 'Artisti', 'Amico' en 'Rose'. Er zijn geen spectaculaire effecten in de show, zoals vroeger. Aan het eind draagt men een enorme taart met vier kaarsen het toneel op. De reportage laat wat foto's zien van zijn huidige gedaantewisselingen en uit het verleden. De kwaliteit is matig.

Renato Zero - La notte di Icaro

1991 | Muziek

Italië 1991. Muziek van Valerio Lazarov. Met o.a. Renato Zero, Dino D'Autorio, Flaviano Cuffari, Michele Santoro en Massimo Fumanti.

Reportage van de concerttournee van popzanger Renato Zero van 22 december 1980 tot 18 januari 1981 in Rome en Turijn. Uitgebracht op video in 1991. De begeleidende band is goed, maar niet meer dan dat. De musici zijn: Dino D'Autorio, bas; Flaviano Cuffari, drums; Santoro en Fumanti, guitaar; Piero Pintucci, keyboard, met Stefano Sensi en Franco di Stefano. Zero zingt vijftien van zijn bekendste nummers, waaronder 'Vivo', 'Madame', 'Un uomo da bruciare' en 'Potrebbe essere Dio'. Niet de zang, maar de opzichtige, extravagante kostuums en Zero's tweeslachtige persoonlijkheid zijn de attractie. De kwaliteit van de video is niet best, maar dat zal aanhangers van Zero niet kunnen schelen.

Ciano Nì!

1978 | Muziek

Italië 1978. Muziek van Paolo Pieti. Met o.a. Renato Zero, Enzo Rinaldi, Nerina Montagnani, Carlo Monni en Franco Garofalo.

Zero speelt zichzelf in deze surrealistische fantasie, door hemzelf en regisseur Pieti geschreven. Zowel de kwaliteit, mise- en-scène als het acteren en de regie zijn erg slecht. Het verhaal is gebaseerd op Zero in zijn enorme, ronde tent waarin hij iedere avond voor het publiek optreedt. Hij krijgt een brief waarin hij met de dood wordt bedreigd. Was getekend: Ciao Nì. In zijn dromen gaat Zero terug naar het verleden, waar hij zijn ouders, een non en een officier ontmoet. Zijn moeder wilde een zoon, zijn vader een dochter, en zo werd Zero hermafrodiet. De non mishandelde hem als kind. Zero verdenkt iedereen van de dreigbrief, met inbegrip van een gekke geleerde. Maar de moordenaar-in-spe is zijn eigen spiegelbeeld. Er zijn wat goede liedjes en extravagante kostuums.