Nicolas Traube: productie.
Er zijn 43 films gevonden.

Monsieur Max et la rumeur

2014 | Drama

Frankrijk 2014. Drama van Jacques Malaterre. Met o.a. Patrick Sébastien, Margot Faure en Danièle Lebrun.

Zuid-Franse dorpsslager Max Legrand verdenkt zijn veel jongere, flirterig-uitdagende echtgenote Caroline van buitenechtelijke escapades. Na een slaande ruzie blijkt Caro de volgende dag spoorloos en al snel steken geruchten de kwaadaardige kop op. Onkarakteristiek ingehouden optreden van Sébastien, luidruchtig presentator van kijkcijferhits Le plus grand cabaret du monde en Les années bonheur. Het nogal vileine scenario, naar een theaterstuk geschreven door de hoofdrolspeler en Christophe Duthuron, heeft een sterke Simenon-inslag. Opgenomen in de pittoreske Drôme-dorpen Dieulefit en Le Poët-Laval.

La clinique du docteur Blanche

2014 | Drama

Frankrijk 2014. Drama van Sarah Lévy. Met o.a. Stanley Weber, Serge Riaboukine, Bruno Lochet, Lionnel Astier en Grégoire Leprince-Ringuet.

Parijs 1850. Afgestudeerd medicus Émile Blanche is specialist in geestesziekten en tegenstander van opsluiting en brute behandelmethodes. Zijn humanere benaderingswijze past hij toe op de met stomheid geslagen patiënt Saturnin, die hij opneemt in de revolutionaire privékliniek van zijn vader Esprit Blanche. Geserreerd scenario, kundige acteurs en authentieke sfeertekening resulteren in een bovengemiddelde tv-productie die schetst hoe er pre-Freud met mentaal malheur werd omgesprongen. Naar Émile Blanches pionierende vader zijn in Parijs een straat en metrostation vernoemd.

L'amour fraternel

2011 |

Frankrijk 2011. Gérard Vergez. Met o.a. Andy Gillet, Grégory Fitoussi, Maurice Bénichou, Maryline Even en Aubert Fenoy.

Tien jaar na de dood van hun moeder zoekt Marc zijn broer Henri weer op. Marc (Fitoussi) is ooit naar Parijs vertrokken en omringt zich daar met artistieke types. Henry (Gillet) is in de Provence gebleven en leidt daar een rustig, wat eenzaam bestaan. De hernieuwde kennismaking van de broers verloopt beslist ongemakkelijk. Matig uitgewerkt televisiedrama heeft wel een leuke rol van Fitoussi, de acteur die met rollen in World War Z en de serie Mr Selfridge een internationale carrière ambieert.

Fausses innocences

2009 | Drama

België​/​​Frankrijk 2009. Drama van André Chandelle. Met o.a. Thierry Godard, Hélène de Fougerolles, Jean-Paul Comart, Etienne Lejeune en Geneviève Mnich.

Een burgervader van een provinciestadje (Godard) is stiekem dolblij als de vrouw (De Fougerolles) op wie hij al jaren verliefd is beweert dat haar man in het buitenland is overleden. Tegelijkertijd worstelt hij met de vraag of hij zijn twijfels over het sterfgeval moet ventileren. Een titel als Valse onschuld suggereert dat de makers zozeer vertrouwden op de kwaliteit van de verwikkelingen, dat de plot wel kon worden verklapt. En wat blijkt? Valse onschuld stelt niet teleur en beloont de alerte kijker met een verrassend gelaagd drama.

Coco Chanel

2008 | Biografie, Historische film, Romantiek

Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk​/​​Italië 2008. Biografie van Christian Duguay. Met o.a. Shirley MacLaine, Barbara Bobulová, Malcolm McDowell, Brigitte Boucher en Alice Cambournac.

Coco avant Chanel volgt het feministisch-romaneske pad van de Franse mode- en parfumrevolutionaire, Coco Chanel & Igor Stravinsky licht er een getroebleerd-amoureuze episode uit. Deze dure 2 uur en 19 miniserieminuten in flashback daarentegen zijn vooral een schoongeboende soapweergave van Coco's woelige leven. De troebele WO II-jaren en minder glamoureuze karaktertrekken blijven discreet buiten beeld. MacLaine, fataal on-Frans, moet de wereldwijze Chanel op leeftijd verpersoonlijken, maar in deze Europudding is haar Irma la Douce-brille ver te zoeken. De Slowaaks-Italiaanse Bobulova steelt de show als de jongere Coco.

Les amants du Flore

2006 | Biografie, Drama, Historische film

Frankrijk 2006. Biografie van Ilan Duran Cohen. Met o.a. Anna Mouglalis, Lorànt Deutsch, Caroline Silhol en Kal Weber.

Simone de Beauvoir en Jean-Paul Sartre zijn nu dan vooral grote namen in de twintigste-eeuwse filosofie, ze zijn natuurlijk ook gewoon jong geweest. In 1924 is De Beauvoir een teruggetrokken studente wanneer ze Sartre ontmoet. Ze worden minnaars. Regisseur Ilan Duran Cohen grijpt met zijn aantrekkelijke hoofdrolspelers terug naar het begin van hun bijzondere relatie en traceert de lijnen tussen hun intieme liefdesleven en hun intellectuele band, en het invloedrijke werk dat daaruit voort kwam. Acteur Lorànt Deutsch (die zijn stem verleende aan Goudurix in Asterix en de Vikingen) heeft zelf ook filosofie gestudeerd.

Princesse Marie

2004 | Drama, Historische film

Frankrijk​/​​Oostenrijk 2004. Drama van Benoît Jacquot. Met o.a. Catherine Deneuve, Heinz Bennent, Anne Bennent, Sebastian Koch en Michèle Gleizer.

Marie Bonaparte denkt dat Freud haar kan helpen bij de vele problemen die ze heeft. Televisiefilm (meestal in twee delen uitgezonden) van Benoit Jacquot, Filmmaker in Focus tijdens het IFFR 2005.

Soraya

2003 | Biografie, Historische film, Drama

Italië​/​​Duitsland 2003. Biografie van Lodovico Gasparini en Lodovico Gasperini. Met o.a. Anna Valle, Erol Sander, Mathilda May, Anja Kruse en Marco Vivio.

Nadat de Engelsen en de Sovjets Iran hadden bezet in 1941 uit angst voor collaboratie met nazi-Duitsland trad de sjah af en volgde zijn zoon Mohammed Reza Pahlevi (Sander) hem op. Reza ging nog even door als playboy zolang de geallieerden de lakens in het land uitdeelden. Nadat de Russen zich in 1946 als laatsten hadden teruggetrokken begon de sjah met een pro-westers beleid en moest hij nog even met hulp van zijn westelijke beschermers een opstand van zijn premier afslaan. Het werd tijd voor deze begeerde vrijgezel om te trouwen en voor nakomelingen te zorgen. De zuster (May) van de sjah woonde in Berlijn, waar zij Soraya Bakhtiari (Valle), die een Perzische vader en een Duitse moeder had, in 1949 uitnodigde voor een ontvangst, en de boodschap overbracht dat de sjah haar wilde ontmoeten. De in Keulen geboren Soraya wilde toneelspeelster worden en ging aarzelend en pas na hevig aandringen van haar vader naar Iran. Het was liefde op het eerste gezicht tussen haar en de sjah, maar helaas had Soraya een broze gezondheid. Ze werd ernstig ziek, maar trouwde de sjah in 1950 toen ze enigszins hersteld was en het gewaad van zestien kilo kon dragen. Hun geluk zou echter van korte duur zijn, omdat bleek dat Soraya geen kinderen kon krijgen. De sjah liet zich van haar scheiden, Soraya ging in Parijs wonen, kreeg een vorstelijke alimentatie, zette haar eerste schreden op de planken en ging voor de camera staan. Hoewel ze een oogverblindende verschijning was, kwam het niet tot een carrière als actrice. Ze ontmoet de Italiaanse regisseur Franco Indovina, en beleeft een romance met hem, maar helaas sterft hij in een vliegtuigongeluk, vlak voordat zij zouden gaan trouwen. Ze leidde geen onplezierig leven, maar ze ging om met de verkeerde mensen, die tot de steenrijken behoorden. In 2001 stierf ze in Parijs. Hoofdrol Valle is niet slecht, wordt gesteund door adequate bijrollen, maar over de echte Soraya kom je door het gedramatiseerde en sentimentele scenario van Jacqueline Feather en David Seidler naar een idee van Umberto Marino tamelijk weinig te weten. De definitieve biopic moet nog gemaakt worden. Het camerawerk is van Fabio Zamarion. Wordt meestal in twee delen uitgezonden.

Navarro : Secrets

1998 | Misdaad, Familiefilm

Frankrijk​/​​Zwitserland 1998. Misdaad van Nicolas Ribowski. Met o.a. Roger Hanin, Christian Rauth, Daniel Rialet, Jacques Martial en Jean-Claude Caron.

Nadat de Engelsen en de Sovjets Iran hadden bezet in 1941 uit angst voor collaboratie met nazi-Duitsland trad de sjah af en volgde zijn zoon Mohammed Reza Pahlevi (Sander) hem op. Reza ging nog even door als playboy zolang de geallieerden de lakens in het land uitdeelden. Nadat de Russen zich in 1946 als laatsten hadden teruggetrokken begon de sjah met een pro-westers beleid en moest hij nog even met hulp van zijn westelijke beschermers een opstand van zijn premier afslaan. Het werd tijd voor deze begeerde vrijgezel om te trouwen en voor nakomelingen te zorgen. De zuster (May) van de sjah woonde in Berlijn, waar zij Soraya Bakhtiari (Valle), die een Perzische vader en een Duitse moeder had, in 1949 uitnodigde voor een ontvangst, en de boodschap overbracht dat de sjah haar wilde ontmoeten. De in Keulen geboren Soraya wilde toneelspeelster worden en ging aarzelend en pas na hevig aandringen van haar vader naar Iran. Het was liefde op het eerste gezicht tussen haar en de sjah, maar helaas had Soraya een broze gezondheid. Ze werd ernstig ziek, maar trouwde de sjah in 1950 toen ze enigszins hersteld was en het gewaad van zestien kilo kon dragen. Hun geluk zou echter van korte duur zijn, omdat bleek dat Soraya geen kinderen kon krijgen. De sjah liet zich van haar scheiden, Soraya ging in Parijs wonen, kreeg een vorstelijke alimentatie, zette haar eerste schreden op de planken en ging voor de camera staan. Hoewel ze een oogverblindende verschijning was, kwam het niet tot een carrière als actrice. Ze ontmoet de Italiaanse regisseur Franco Indovina, en beleeft een romance met hem, maar helaas sterft hij in een vliegtuigongeluk, vlak voordat zij zouden gaan trouwen. Ze leidde geen onplezierig leven, maar ze ging om met de verkeerde mensen, die tot de steenrijken behoorden. In 2001 stierf ze in Parijs. Hoofdrol Valle is niet slecht, wordt gesteund door adequate bijrollen, maar over de echte Soraya kom je door het gedramatiseerde en sentimentele scenario van Jacqueline Feather en David Seidler naar een idee van Umberto Marino tamelijk weinig te weten. De definitieve biopic moet nog gemaakt worden. Het camerawerk is van Fabio Zamarion. Wordt meestal in twee delen uitgezonden.

Navarro : Le quatrième homme

1998 | Misdaad, Familiefilm

Frankrijk​/​​Zwitserland 1998. Misdaad van Gérard Marx. Met o.a. Roger Hanin, Jacques Martial, Christian Rauth, Daniel Rialet en Maurice Vaudaux.

Nadat de Engelsen en de Sovjets Iran hadden bezet in 1941 uit angst voor collaboratie met nazi-Duitsland trad de sjah af en volgde zijn zoon Mohammed Reza Pahlevi (Sander) hem op. Reza ging nog even door als playboy zolang de geallieerden de lakens in het land uitdeelden. Nadat de Russen zich in 1946 als laatsten hadden teruggetrokken begon de sjah met een pro-westers beleid en moest hij nog even met hulp van zijn westelijke beschermers een opstand van zijn premier afslaan. Het werd tijd voor deze begeerde vrijgezel om te trouwen en voor nakomelingen te zorgen. De zuster (May) van de sjah woonde in Berlijn, waar zij Soraya Bakhtiari (Valle), die een Perzische vader en een Duitse moeder had, in 1949 uitnodigde voor een ontvangst, en de boodschap overbracht dat de sjah haar wilde ontmoeten. De in Keulen geboren Soraya wilde toneelspeelster worden en ging aarzelend en pas na hevig aandringen van haar vader naar Iran. Het was liefde op het eerste gezicht tussen haar en de sjah, maar helaas had Soraya een broze gezondheid. Ze werd ernstig ziek, maar trouwde de sjah in 1950 toen ze enigszins hersteld was en het gewaad van zestien kilo kon dragen. Hun geluk zou echter van korte duur zijn, omdat bleek dat Soraya geen kinderen kon krijgen. De sjah liet zich van haar scheiden, Soraya ging in Parijs wonen, kreeg een vorstelijke alimentatie, zette haar eerste schreden op de planken en ging voor de camera staan. Hoewel ze een oogverblindende verschijning was, kwam het niet tot een carrière als actrice. Ze ontmoet de Italiaanse regisseur Franco Indovina, en beleeft een romance met hem, maar helaas sterft hij in een vliegtuigongeluk, vlak voordat zij zouden gaan trouwen. Ze leidde geen onplezierig leven, maar ze ging om met de verkeerde mensen, die tot de steenrijken behoorden. In 2001 stierf ze in Parijs. Hoofdrol Valle is niet slecht, wordt gesteund door adequate bijrollen, maar over de echte Soraya kom je door het gedramatiseerde en sentimentele scenario van Jacqueline Feather en David Seidler naar een idee van Umberto Marino tamelijk weinig te weten. De definitieve biopic moet nog gemaakt worden. Het camerawerk is van Fabio Zamarion. Wordt meestal in twee delen uitgezonden.

Navarro : Double identité

1998 | Misdaad, Familiefilm

Zwitserland​/​​Frankrijk 1998. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Roger Hanin, Christian Rauth, Daniel Rialet, Jacques Martial en Jean-Claude Caron.

Nadat de Engelsen en de Sovjets Iran hadden bezet in 1941 uit angst voor collaboratie met nazi-Duitsland trad de sjah af en volgde zijn zoon Mohammed Reza Pahlevi (Sander) hem op. Reza ging nog even door als playboy zolang de geallieerden de lakens in het land uitdeelden. Nadat de Russen zich in 1946 als laatsten hadden teruggetrokken begon de sjah met een pro-westers beleid en moest hij nog even met hulp van zijn westelijke beschermers een opstand van zijn premier afslaan. Het werd tijd voor deze begeerde vrijgezel om te trouwen en voor nakomelingen te zorgen. De zuster (May) van de sjah woonde in Berlijn, waar zij Soraya Bakhtiari (Valle), die een Perzische vader en een Duitse moeder had, in 1949 uitnodigde voor een ontvangst, en de boodschap overbracht dat de sjah haar wilde ontmoeten. De in Keulen geboren Soraya wilde toneelspeelster worden en ging aarzelend en pas na hevig aandringen van haar vader naar Iran. Het was liefde op het eerste gezicht tussen haar en de sjah, maar helaas had Soraya een broze gezondheid. Ze werd ernstig ziek, maar trouwde de sjah in 1950 toen ze enigszins hersteld was en het gewaad van zestien kilo kon dragen. Hun geluk zou echter van korte duur zijn, omdat bleek dat Soraya geen kinderen kon krijgen. De sjah liet zich van haar scheiden, Soraya ging in Parijs wonen, kreeg een vorstelijke alimentatie, zette haar eerste schreden op de planken en ging voor de camera staan. Hoewel ze een oogverblindende verschijning was, kwam het niet tot een carrière als actrice. Ze ontmoet de Italiaanse regisseur Franco Indovina, en beleeft een romance met hem, maar helaas sterft hij in een vliegtuigongeluk, vlak voordat zij zouden gaan trouwen. Ze leidde geen onplezierig leven, maar ze ging om met de verkeerde mensen, die tot de steenrijken behoorden. In 2001 stierf ze in Parijs. Hoofdrol Valle is niet slecht, wordt gesteund door adequate bijrollen, maar over de echte Soraya kom je door het gedramatiseerde en sentimentele scenario van Jacqueline Feather en David Seidler naar een idee van Umberto Marino tamelijk weinig te weten. De definitieve biopic moet nog gemaakt worden. Het camerawerk is van Fabio Zamarion. Wordt meestal in twee delen uitgezonden.

Navarro : Avec les loups

1998 | Misdaad, Familiefilm

Zwitserland​/​​Frankrijk 1998. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Roger Hanin, Jacques Martial, Christian Rauth, Daniel Rialet en Jean-Claude Caron.

Nadat de Engelsen en de Sovjets Iran hadden bezet in 1941 uit angst voor collaboratie met nazi-Duitsland trad de sjah af en volgde zijn zoon Mohammed Reza Pahlevi (Sander) hem op. Reza ging nog even door als playboy zolang de geallieerden de lakens in het land uitdeelden. Nadat de Russen zich in 1946 als laatsten hadden teruggetrokken begon de sjah met een pro-westers beleid en moest hij nog even met hulp van zijn westelijke beschermers een opstand van zijn premier afslaan. Het werd tijd voor deze begeerde vrijgezel om te trouwen en voor nakomelingen te zorgen. De zuster (May) van de sjah woonde in Berlijn, waar zij Soraya Bakhtiari (Valle), die een Perzische vader en een Duitse moeder had, in 1949 uitnodigde voor een ontvangst, en de boodschap overbracht dat de sjah haar wilde ontmoeten. De in Keulen geboren Soraya wilde toneelspeelster worden en ging aarzelend en pas na hevig aandringen van haar vader naar Iran. Het was liefde op het eerste gezicht tussen haar en de sjah, maar helaas had Soraya een broze gezondheid. Ze werd ernstig ziek, maar trouwde de sjah in 1950 toen ze enigszins hersteld was en het gewaad van zestien kilo kon dragen. Hun geluk zou echter van korte duur zijn, omdat bleek dat Soraya geen kinderen kon krijgen. De sjah liet zich van haar scheiden, Soraya ging in Parijs wonen, kreeg een vorstelijke alimentatie, zette haar eerste schreden op de planken en ging voor de camera staan. Hoewel ze een oogverblindende verschijning was, kwam het niet tot een carrière als actrice. Ze ontmoet de Italiaanse regisseur Franco Indovina, en beleeft een romance met hem, maar helaas sterft hij in een vliegtuigongeluk, vlak voordat zij zouden gaan trouwen. Ze leidde geen onplezierig leven, maar ze ging om met de verkeerde mensen, die tot de steenrijken behoorden. In 2001 stierf ze in Parijs. Hoofdrol Valle is niet slecht, wordt gesteund door adequate bijrollen, maar over de echte Soraya kom je door het gedramatiseerde en sentimentele scenario van Jacqueline Feather en David Seidler naar een idee van Umberto Marino tamelijk weinig te weten. De definitieve biopic moet nog gemaakt worden. Het camerawerk is van Fabio Zamarion. Wordt meestal in twee delen uitgezonden.

Navarro : Une femme à l'index

1997 | Misdaad, Familiefilm

Frankrijk​/​​Zwitserland 1997. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Roger Hanin, Christian Rauth, Daniel Rialet, Jacques Martial en Jean-Claude Caron.

Nadat de Engelsen en de Sovjets Iran hadden bezet in 1941 uit angst voor collaboratie met nazi-Duitsland trad de sjah af en volgde zijn zoon Mohammed Reza Pahlevi (Sander) hem op. Reza ging nog even door als playboy zolang de geallieerden de lakens in het land uitdeelden. Nadat de Russen zich in 1946 als laatsten hadden teruggetrokken begon de sjah met een pro-westers beleid en moest hij nog even met hulp van zijn westelijke beschermers een opstand van zijn premier afslaan. Het werd tijd voor deze begeerde vrijgezel om te trouwen en voor nakomelingen te zorgen. De zuster (May) van de sjah woonde in Berlijn, waar zij Soraya Bakhtiari (Valle), die een Perzische vader en een Duitse moeder had, in 1949 uitnodigde voor een ontvangst, en de boodschap overbracht dat de sjah haar wilde ontmoeten. De in Keulen geboren Soraya wilde toneelspeelster worden en ging aarzelend en pas na hevig aandringen van haar vader naar Iran. Het was liefde op het eerste gezicht tussen haar en de sjah, maar helaas had Soraya een broze gezondheid. Ze werd ernstig ziek, maar trouwde de sjah in 1950 toen ze enigszins hersteld was en het gewaad van zestien kilo kon dragen. Hun geluk zou echter van korte duur zijn, omdat bleek dat Soraya geen kinderen kon krijgen. De sjah liet zich van haar scheiden, Soraya ging in Parijs wonen, kreeg een vorstelijke alimentatie, zette haar eerste schreden op de planken en ging voor de camera staan. Hoewel ze een oogverblindende verschijning was, kwam het niet tot een carrière als actrice. Ze ontmoet de Italiaanse regisseur Franco Indovina, en beleeft een romance met hem, maar helaas sterft hij in een vliegtuigongeluk, vlak voordat zij zouden gaan trouwen. Ze leidde geen onplezierig leven, maar ze ging om met de verkeerde mensen, die tot de steenrijken behoorden. In 2001 stierf ze in Parijs. Hoofdrol Valle is niet slecht, wordt gesteund door adequate bijrollen, maar over de echte Soraya kom je door het gedramatiseerde en sentimentele scenario van Jacqueline Feather en David Seidler naar een idee van Umberto Marino tamelijk weinig te weten. De definitieve biopic moet nog gemaakt worden. Het camerawerk is van Fabio Zamarion. Wordt meestal in twee delen uitgezonden.

Navarro : Un mari violent

1997 | Misdaad, Familiefilm

Zwitserland​/​​Frankrijk 1997. Misdaad van José Pinheiro. Met o.a. Roger Hanin, Jacques Martial, Christian Rauth, Daniel Rialet en Laurence Février.

Nadat de Engelsen en de Sovjets Iran hadden bezet in 1941 uit angst voor collaboratie met nazi-Duitsland trad de sjah af en volgde zijn zoon Mohammed Reza Pahlevi (Sander) hem op. Reza ging nog even door als playboy zolang de geallieerden de lakens in het land uitdeelden. Nadat de Russen zich in 1946 als laatsten hadden teruggetrokken begon de sjah met een pro-westers beleid en moest hij nog even met hulp van zijn westelijke beschermers een opstand van zijn premier afslaan. Het werd tijd voor deze begeerde vrijgezel om te trouwen en voor nakomelingen te zorgen. De zuster (May) van de sjah woonde in Berlijn, waar zij Soraya Bakhtiari (Valle), die een Perzische vader en een Duitse moeder had, in 1949 uitnodigde voor een ontvangst, en de boodschap overbracht dat de sjah haar wilde ontmoeten. De in Keulen geboren Soraya wilde toneelspeelster worden en ging aarzelend en pas na hevig aandringen van haar vader naar Iran. Het was liefde op het eerste gezicht tussen haar en de sjah, maar helaas had Soraya een broze gezondheid. Ze werd ernstig ziek, maar trouwde de sjah in 1950 toen ze enigszins hersteld was en het gewaad van zestien kilo kon dragen. Hun geluk zou echter van korte duur zijn, omdat bleek dat Soraya geen kinderen kon krijgen. De sjah liet zich van haar scheiden, Soraya ging in Parijs wonen, kreeg een vorstelijke alimentatie, zette haar eerste schreden op de planken en ging voor de camera staan. Hoewel ze een oogverblindende verschijning was, kwam het niet tot een carrière als actrice. Ze ontmoet de Italiaanse regisseur Franco Indovina, en beleeft een romance met hem, maar helaas sterft hij in een vliegtuigongeluk, vlak voordat zij zouden gaan trouwen. Ze leidde geen onplezierig leven, maar ze ging om met de verkeerde mensen, die tot de steenrijken behoorden. In 2001 stierf ze in Parijs. Hoofdrol Valle is niet slecht, wordt gesteund door adequate bijrollen, maar over de echte Soraya kom je door het gedramatiseerde en sentimentele scenario van Jacqueline Feather en David Seidler naar een idee van Umberto Marino tamelijk weinig te weten. De definitieve biopic moet nog gemaakt worden. Het camerawerk is van Fabio Zamarion. Wordt meestal in twee delen uitgezonden.

Navarro : Un bon flic

1997 | Misdaad, Familiefilm

Frankrijk​/​​Zwitserland 1997. Misdaad van José Pinheiro. Met o.a. Roger Hanin, Jacques Martial, Christian Rauth, Daniel Rialet en Emmanuelle Boidron.

Nadat de Engelsen en de Sovjets Iran hadden bezet in 1941 uit angst voor collaboratie met nazi-Duitsland trad de sjah af en volgde zijn zoon Mohammed Reza Pahlevi (Sander) hem op. Reza ging nog even door als playboy zolang de geallieerden de lakens in het land uitdeelden. Nadat de Russen zich in 1946 als laatsten hadden teruggetrokken begon de sjah met een pro-westers beleid en moest hij nog even met hulp van zijn westelijke beschermers een opstand van zijn premier afslaan. Het werd tijd voor deze begeerde vrijgezel om te trouwen en voor nakomelingen te zorgen. De zuster (May) van de sjah woonde in Berlijn, waar zij Soraya Bakhtiari (Valle), die een Perzische vader en een Duitse moeder had, in 1949 uitnodigde voor een ontvangst, en de boodschap overbracht dat de sjah haar wilde ontmoeten. De in Keulen geboren Soraya wilde toneelspeelster worden en ging aarzelend en pas na hevig aandringen van haar vader naar Iran. Het was liefde op het eerste gezicht tussen haar en de sjah, maar helaas had Soraya een broze gezondheid. Ze werd ernstig ziek, maar trouwde de sjah in 1950 toen ze enigszins hersteld was en het gewaad van zestien kilo kon dragen. Hun geluk zou echter van korte duur zijn, omdat bleek dat Soraya geen kinderen kon krijgen. De sjah liet zich van haar scheiden, Soraya ging in Parijs wonen, kreeg een vorstelijke alimentatie, zette haar eerste schreden op de planken en ging voor de camera staan. Hoewel ze een oogverblindende verschijning was, kwam het niet tot een carrière als actrice. Ze ontmoet de Italiaanse regisseur Franco Indovina, en beleeft een romance met hem, maar helaas sterft hij in een vliegtuigongeluk, vlak voordat zij zouden gaan trouwen. Ze leidde geen onplezierig leven, maar ze ging om met de verkeerde mensen, die tot de steenrijken behoorden. In 2001 stierf ze in Parijs. Hoofdrol Valle is niet slecht, wordt gesteund door adequate bijrollen, maar over de echte Soraya kom je door het gedramatiseerde en sentimentele scenario van Jacqueline Feather en David Seidler naar een idee van Umberto Marino tamelijk weinig te weten. De definitieve biopic moet nog gemaakt worden. Het camerawerk is van Fabio Zamarion. Wordt meestal in twee delen uitgezonden.

Navarro : Regrettable incident

1997 | Misdaad, Familiefilm

Frankrijk​/​​Zwitserland 1997. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Roger Hanin, Christian Rauth, Daniel Rialet, Jacques Martial en Jean-Claude Caron.

Nadat de Engelsen en de Sovjets Iran hadden bezet in 1941 uit angst voor collaboratie met nazi-Duitsland trad de sjah af en volgde zijn zoon Mohammed Reza Pahlevi (Sander) hem op. Reza ging nog even door als playboy zolang de geallieerden de lakens in het land uitdeelden. Nadat de Russen zich in 1946 als laatsten hadden teruggetrokken begon de sjah met een pro-westers beleid en moest hij nog even met hulp van zijn westelijke beschermers een opstand van zijn premier afslaan. Het werd tijd voor deze begeerde vrijgezel om te trouwen en voor nakomelingen te zorgen. De zuster (May) van de sjah woonde in Berlijn, waar zij Soraya Bakhtiari (Valle), die een Perzische vader en een Duitse moeder had, in 1949 uitnodigde voor een ontvangst, en de boodschap overbracht dat de sjah haar wilde ontmoeten. De in Keulen geboren Soraya wilde toneelspeelster worden en ging aarzelend en pas na hevig aandringen van haar vader naar Iran. Het was liefde op het eerste gezicht tussen haar en de sjah, maar helaas had Soraya een broze gezondheid. Ze werd ernstig ziek, maar trouwde de sjah in 1950 toen ze enigszins hersteld was en het gewaad van zestien kilo kon dragen. Hun geluk zou echter van korte duur zijn, omdat bleek dat Soraya geen kinderen kon krijgen. De sjah liet zich van haar scheiden, Soraya ging in Parijs wonen, kreeg een vorstelijke alimentatie, zette haar eerste schreden op de planken en ging voor de camera staan. Hoewel ze een oogverblindende verschijning was, kwam het niet tot een carrière als actrice. Ze ontmoet de Italiaanse regisseur Franco Indovina, en beleeft een romance met hem, maar helaas sterft hij in een vliegtuigongeluk, vlak voordat zij zouden gaan trouwen. Ze leidde geen onplezierig leven, maar ze ging om met de verkeerde mensen, die tot de steenrijken behoorden. In 2001 stierf ze in Parijs. Hoofdrol Valle is niet slecht, wordt gesteund door adequate bijrollen, maar over de echte Soraya kom je door het gedramatiseerde en sentimentele scenario van Jacqueline Feather en David Seidler naar een idee van Umberto Marino tamelijk weinig te weten. De definitieve biopic moet nog gemaakt worden. Het camerawerk is van Fabio Zamarion. Wordt meestal in twee delen uitgezonden.

Navarro : Regrettable incident

1997 | Misdaad, Familiefilm

Frankrijk​/​​Zwitserland 1997. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Roger Hanin, Christian Rauth, Daniel Rialet, Jacques Martial en Jean-Claude Caron.

Nadat de Engelsen en de Sovjets Iran hadden bezet in 1941 uit angst voor collaboratie met nazi-Duitsland trad de sjah af en volgde zijn zoon Mohammed Reza Pahlevi (Sander) hem op. Reza ging nog even door als playboy zolang de geallieerden de lakens in het land uitdeelden. Nadat de Russen zich in 1946 als laatsten hadden teruggetrokken begon de sjah met een pro-westers beleid en moest hij nog even met hulp van zijn westelijke beschermers een opstand van zijn premier afslaan. Het werd tijd voor deze begeerde vrijgezel om te trouwen en voor nakomelingen te zorgen. De zuster (May) van de sjah woonde in Berlijn, waar zij Soraya Bakhtiari (Valle), die een Perzische vader en een Duitse moeder had, in 1949 uitnodigde voor een ontvangst, en de boodschap overbracht dat de sjah haar wilde ontmoeten. De in Keulen geboren Soraya wilde toneelspeelster worden en ging aarzelend en pas na hevig aandringen van haar vader naar Iran. Het was liefde op het eerste gezicht tussen haar en de sjah, maar helaas had Soraya een broze gezondheid. Ze werd ernstig ziek, maar trouwde de sjah in 1950 toen ze enigszins hersteld was en het gewaad van zestien kilo kon dragen. Hun geluk zou echter van korte duur zijn, omdat bleek dat Soraya geen kinderen kon krijgen. De sjah liet zich van haar scheiden, Soraya ging in Parijs wonen, kreeg een vorstelijke alimentatie, zette haar eerste schreden op de planken en ging voor de camera staan. Hoewel ze een oogverblindende verschijning was, kwam het niet tot een carrière als actrice. Ze ontmoet de Italiaanse regisseur Franco Indovina, en beleeft een romance met hem, maar helaas sterft hij in een vliegtuigongeluk, vlak voordat zij zouden gaan trouwen. Ze leidde geen onplezierig leven, maar ze ging om met de verkeerde mensen, die tot de steenrijken behoorden. In 2001 stierf ze in Parijs. Hoofdrol Valle is niet slecht, wordt gesteund door adequate bijrollen, maar over de echte Soraya kom je door het gedramatiseerde en sentimentele scenario van Jacqueline Feather en David Seidler naar een idee van Umberto Marino tamelijk weinig te weten. De definitieve biopic moet nog gemaakt worden. Het camerawerk is van Fabio Zamarion. Wordt meestal in twee delen uitgezonden.

Navarro : Pleure pas petit homme

1997 | Misdaad, Familiefilm

Frankrijk​/​​Zwitserland 1997. Misdaad van Gérard Marx. Met o.a. Roger Hanin, Jacques Martial, Christian Rauth, Danial Rialet en Francoise Armelle.

Nadat de Engelsen en de Sovjets Iran hadden bezet in 1941 uit angst voor collaboratie met nazi-Duitsland trad de sjah af en volgde zijn zoon Mohammed Reza Pahlevi (Sander) hem op. Reza ging nog even door als playboy zolang de geallieerden de lakens in het land uitdeelden. Nadat de Russen zich in 1946 als laatsten hadden teruggetrokken begon de sjah met een pro-westers beleid en moest hij nog even met hulp van zijn westelijke beschermers een opstand van zijn premier afslaan. Het werd tijd voor deze begeerde vrijgezel om te trouwen en voor nakomelingen te zorgen. De zuster (May) van de sjah woonde in Berlijn, waar zij Soraya Bakhtiari (Valle), die een Perzische vader en een Duitse moeder had, in 1949 uitnodigde voor een ontvangst, en de boodschap overbracht dat de sjah haar wilde ontmoeten. De in Keulen geboren Soraya wilde toneelspeelster worden en ging aarzelend en pas na hevig aandringen van haar vader naar Iran. Het was liefde op het eerste gezicht tussen haar en de sjah, maar helaas had Soraya een broze gezondheid. Ze werd ernstig ziek, maar trouwde de sjah in 1950 toen ze enigszins hersteld was en het gewaad van zestien kilo kon dragen. Hun geluk zou echter van korte duur zijn, omdat bleek dat Soraya geen kinderen kon krijgen. De sjah liet zich van haar scheiden, Soraya ging in Parijs wonen, kreeg een vorstelijke alimentatie, zette haar eerste schreden op de planken en ging voor de camera staan. Hoewel ze een oogverblindende verschijning was, kwam het niet tot een carrière als actrice. Ze ontmoet de Italiaanse regisseur Franco Indovina, en beleeft een romance met hem, maar helaas sterft hij in een vliegtuigongeluk, vlak voordat zij zouden gaan trouwen. Ze leidde geen onplezierig leven, maar ze ging om met de verkeerde mensen, die tot de steenrijken behoorden. In 2001 stierf ze in Parijs. Hoofdrol Valle is niet slecht, wordt gesteund door adequate bijrollen, maar over de echte Soraya kom je door het gedramatiseerde en sentimentele scenario van Jacqueline Feather en David Seidler naar een idee van Umberto Marino tamelijk weinig te weten. De definitieve biopic moet nog gemaakt worden. Het camerawerk is van Fabio Zamarion. Wordt meestal in twee delen uitgezonden.

Navarro : Le parfum du danger

1997 | Misdaad, Familiefilm

Zwitserland​/​​Frankrijk 1997. Misdaad van Nicolas Ribowski. Met o.a. Roger Hanin, Christian Rauth, Daniel Rialet, Jacques Martial en Jean-Claude Caron.

Nadat de Engelsen en de Sovjets Iran hadden bezet in 1941 uit angst voor collaboratie met nazi-Duitsland trad de sjah af en volgde zijn zoon Mohammed Reza Pahlevi (Sander) hem op. Reza ging nog even door als playboy zolang de geallieerden de lakens in het land uitdeelden. Nadat de Russen zich in 1946 als laatsten hadden teruggetrokken begon de sjah met een pro-westers beleid en moest hij nog even met hulp van zijn westelijke beschermers een opstand van zijn premier afslaan. Het werd tijd voor deze begeerde vrijgezel om te trouwen en voor nakomelingen te zorgen. De zuster (May) van de sjah woonde in Berlijn, waar zij Soraya Bakhtiari (Valle), die een Perzische vader en een Duitse moeder had, in 1949 uitnodigde voor een ontvangst, en de boodschap overbracht dat de sjah haar wilde ontmoeten. De in Keulen geboren Soraya wilde toneelspeelster worden en ging aarzelend en pas na hevig aandringen van haar vader naar Iran. Het was liefde op het eerste gezicht tussen haar en de sjah, maar helaas had Soraya een broze gezondheid. Ze werd ernstig ziek, maar trouwde de sjah in 1950 toen ze enigszins hersteld was en het gewaad van zestien kilo kon dragen. Hun geluk zou echter van korte duur zijn, omdat bleek dat Soraya geen kinderen kon krijgen. De sjah liet zich van haar scheiden, Soraya ging in Parijs wonen, kreeg een vorstelijke alimentatie, zette haar eerste schreden op de planken en ging voor de camera staan. Hoewel ze een oogverblindende verschijning was, kwam het niet tot een carrière als actrice. Ze ontmoet de Italiaanse regisseur Franco Indovina, en beleeft een romance met hem, maar helaas sterft hij in een vliegtuigongeluk, vlak voordat zij zouden gaan trouwen. Ze leidde geen onplezierig leven, maar ze ging om met de verkeerde mensen, die tot de steenrijken behoorden. In 2001 stierf ze in Parijs. Hoofdrol Valle is niet slecht, wordt gesteund door adequate bijrollen, maar over de echte Soraya kom je door het gedramatiseerde en sentimentele scenario van Jacqueline Feather en David Seidler naar een idee van Umberto Marino tamelijk weinig te weten. De definitieve biopic moet nog gemaakt worden. Het camerawerk is van Fabio Zamarion. Wordt meestal in twee delen uitgezonden.

La belle vie !

1997 | Komedie

Frankrijk 1997. Komedie van Gérard Marx. Met o.a. Jean Yanne, Danielle Evenou, Paulette Dubost, Christian Rauth en Vanessa Devraine.

Nadat de Engelsen en de Sovjets Iran hadden bezet in 1941 uit angst voor collaboratie met nazi-Duitsland trad de sjah af en volgde zijn zoon Mohammed Reza Pahlevi (Sander) hem op. Reza ging nog even door als playboy zolang de geallieerden de lakens in het land uitdeelden. Nadat de Russen zich in 1946 als laatsten hadden teruggetrokken begon de sjah met een pro-westers beleid en moest hij nog even met hulp van zijn westelijke beschermers een opstand van zijn premier afslaan. Het werd tijd voor deze begeerde vrijgezel om te trouwen en voor nakomelingen te zorgen. De zuster (May) van de sjah woonde in Berlijn, waar zij Soraya Bakhtiari (Valle), die een Perzische vader en een Duitse moeder had, in 1949 uitnodigde voor een ontvangst, en de boodschap overbracht dat de sjah haar wilde ontmoeten. De in Keulen geboren Soraya wilde toneelspeelster worden en ging aarzelend en pas na hevig aandringen van haar vader naar Iran. Het was liefde op het eerste gezicht tussen haar en de sjah, maar helaas had Soraya een broze gezondheid. Ze werd ernstig ziek, maar trouwde de sjah in 1950 toen ze enigszins hersteld was en het gewaad van zestien kilo kon dragen. Hun geluk zou echter van korte duur zijn, omdat bleek dat Soraya geen kinderen kon krijgen. De sjah liet zich van haar scheiden, Soraya ging in Parijs wonen, kreeg een vorstelijke alimentatie, zette haar eerste schreden op de planken en ging voor de camera staan. Hoewel ze een oogverblindende verschijning was, kwam het niet tot een carrière als actrice. Ze ontmoet de Italiaanse regisseur Franco Indovina, en beleeft een romance met hem, maar helaas sterft hij in een vliegtuigongeluk, vlak voordat zij zouden gaan trouwen. Ze leidde geen onplezierig leven, maar ze ging om met de verkeerde mensen, die tot de steenrijken behoorden. In 2001 stierf ze in Parijs. Hoofdrol Valle is niet slecht, wordt gesteund door adequate bijrollen, maar over de echte Soraya kom je door het gedramatiseerde en sentimentele scenario van Jacqueline Feather en David Seidler naar een idee van Umberto Marino tamelijk weinig te weten. De definitieve biopic moet nog gemaakt worden. Het camerawerk is van Fabio Zamarion. Wordt meestal in twee delen uitgezonden.

Une ex pas possible

1996 | Romantiek

Frankrijk 1996. Romantiek van Patrick Jamain. Met o.a. Bernard Giraudeau, Elisabeth Vitali, Alicia Alonso, Christine Boisson en Agathe Derain.

Nadat de Engelsen en de Sovjets Iran hadden bezet in 1941 uit angst voor collaboratie met nazi-Duitsland trad de sjah af en volgde zijn zoon Mohammed Reza Pahlevi (Sander) hem op. Reza ging nog even door als playboy zolang de geallieerden de lakens in het land uitdeelden. Nadat de Russen zich in 1946 als laatsten hadden teruggetrokken begon de sjah met een pro-westers beleid en moest hij nog even met hulp van zijn westelijke beschermers een opstand van zijn premier afslaan. Het werd tijd voor deze begeerde vrijgezel om te trouwen en voor nakomelingen te zorgen. De zuster (May) van de sjah woonde in Berlijn, waar zij Soraya Bakhtiari (Valle), die een Perzische vader en een Duitse moeder had, in 1949 uitnodigde voor een ontvangst, en de boodschap overbracht dat de sjah haar wilde ontmoeten. De in Keulen geboren Soraya wilde toneelspeelster worden en ging aarzelend en pas na hevig aandringen van haar vader naar Iran. Het was liefde op het eerste gezicht tussen haar en de sjah, maar helaas had Soraya een broze gezondheid. Ze werd ernstig ziek, maar trouwde de sjah in 1950 toen ze enigszins hersteld was en het gewaad van zestien kilo kon dragen. Hun geluk zou echter van korte duur zijn, omdat bleek dat Soraya geen kinderen kon krijgen. De sjah liet zich van haar scheiden, Soraya ging in Parijs wonen, kreeg een vorstelijke alimentatie, zette haar eerste schreden op de planken en ging voor de camera staan. Hoewel ze een oogverblindende verschijning was, kwam het niet tot een carrière als actrice. Ze ontmoet de Italiaanse regisseur Franco Indovina, en beleeft een romance met hem, maar helaas sterft hij in een vliegtuigongeluk, vlak voordat zij zouden gaan trouwen. Ze leidde geen onplezierig leven, maar ze ging om met de verkeerde mensen, die tot de steenrijken behoorden. In 2001 stierf ze in Parijs. Hoofdrol Valle is niet slecht, wordt gesteund door adequate bijrollen, maar over de echte Soraya kom je door het gedramatiseerde en sentimentele scenario van Jacqueline Feather en David Seidler naar een idee van Umberto Marino tamelijk weinig te weten. De definitieve biopic moet nog gemaakt worden. Het camerawerk is van Fabio Zamarion. Wordt meestal in twee delen uitgezonden.

Quai no. 1 : Le cahier de Jeanne

1996 | Misdaad

Frankrijk​/​​België 1996. Misdaad van Marc Angelo. Met o.a. Sophie Duez, Olivier Marchal, Jean-Pierre Bouvier, Raoul Billerey en Marc De Jonge.

Nadat de Engelsen en de Sovjets Iran hadden bezet in 1941 uit angst voor collaboratie met nazi-Duitsland trad de sjah af en volgde zijn zoon Mohammed Reza Pahlevi (Sander) hem op. Reza ging nog even door als playboy zolang de geallieerden de lakens in het land uitdeelden. Nadat de Russen zich in 1946 als laatsten hadden teruggetrokken begon de sjah met een pro-westers beleid en moest hij nog even met hulp van zijn westelijke beschermers een opstand van zijn premier afslaan. Het werd tijd voor deze begeerde vrijgezel om te trouwen en voor nakomelingen te zorgen. De zuster (May) van de sjah woonde in Berlijn, waar zij Soraya Bakhtiari (Valle), die een Perzische vader en een Duitse moeder had, in 1949 uitnodigde voor een ontvangst, en de boodschap overbracht dat de sjah haar wilde ontmoeten. De in Keulen geboren Soraya wilde toneelspeelster worden en ging aarzelend en pas na hevig aandringen van haar vader naar Iran. Het was liefde op het eerste gezicht tussen haar en de sjah, maar helaas had Soraya een broze gezondheid. Ze werd ernstig ziek, maar trouwde de sjah in 1950 toen ze enigszins hersteld was en het gewaad van zestien kilo kon dragen. Hun geluk zou echter van korte duur zijn, omdat bleek dat Soraya geen kinderen kon krijgen. De sjah liet zich van haar scheiden, Soraya ging in Parijs wonen, kreeg een vorstelijke alimentatie, zette haar eerste schreden op de planken en ging voor de camera staan. Hoewel ze een oogverblindende verschijning was, kwam het niet tot een carrière als actrice. Ze ontmoet de Italiaanse regisseur Franco Indovina, en beleeft een romance met hem, maar helaas sterft hij in een vliegtuigongeluk, vlak voordat zij zouden gaan trouwen. Ze leidde geen onplezierig leven, maar ze ging om met de verkeerde mensen, die tot de steenrijken behoorden. In 2001 stierf ze in Parijs. Hoofdrol Valle is niet slecht, wordt gesteund door adequate bijrollen, maar over de echte Soraya kom je door het gedramatiseerde en sentimentele scenario van Jacqueline Feather en David Seidler naar een idee van Umberto Marino tamelijk weinig te weten. De definitieve biopic moet nog gemaakt worden. Het camerawerk is van Fabio Zamarion. Wordt meestal in twee delen uitgezonden.

Quai no. 1 : Compagnons de la Loco

1996 | Misdaad

Frankrijk​/​​België 1996. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Sophie Duez, Olivier Marchal, Raoul Billerey, François-Régis Marchasson en Marion Game.

Nadat de Engelsen en de Sovjets Iran hadden bezet in 1941 uit angst voor collaboratie met nazi-Duitsland trad de sjah af en volgde zijn zoon Mohammed Reza Pahlevi (Sander) hem op. Reza ging nog even door als playboy zolang de geallieerden de lakens in het land uitdeelden. Nadat de Russen zich in 1946 als laatsten hadden teruggetrokken begon de sjah met een pro-westers beleid en moest hij nog even met hulp van zijn westelijke beschermers een opstand van zijn premier afslaan. Het werd tijd voor deze begeerde vrijgezel om te trouwen en voor nakomelingen te zorgen. De zuster (May) van de sjah woonde in Berlijn, waar zij Soraya Bakhtiari (Valle), die een Perzische vader en een Duitse moeder had, in 1949 uitnodigde voor een ontvangst, en de boodschap overbracht dat de sjah haar wilde ontmoeten. De in Keulen geboren Soraya wilde toneelspeelster worden en ging aarzelend en pas na hevig aandringen van haar vader naar Iran. Het was liefde op het eerste gezicht tussen haar en de sjah, maar helaas had Soraya een broze gezondheid. Ze werd ernstig ziek, maar trouwde de sjah in 1950 toen ze enigszins hersteld was en het gewaad van zestien kilo kon dragen. Hun geluk zou echter van korte duur zijn, omdat bleek dat Soraya geen kinderen kon krijgen. De sjah liet zich van haar scheiden, Soraya ging in Parijs wonen, kreeg een vorstelijke alimentatie, zette haar eerste schreden op de planken en ging voor de camera staan. Hoewel ze een oogverblindende verschijning was, kwam het niet tot een carrière als actrice. Ze ontmoet de Italiaanse regisseur Franco Indovina, en beleeft een romance met hem, maar helaas sterft hij in een vliegtuigongeluk, vlak voordat zij zouden gaan trouwen. Ze leidde geen onplezierig leven, maar ze ging om met de verkeerde mensen, die tot de steenrijken behoorden. In 2001 stierf ze in Parijs. Hoofdrol Valle is niet slecht, wordt gesteund door adequate bijrollen, maar over de echte Soraya kom je door het gedramatiseerde en sentimentele scenario van Jacqueline Feather en David Seidler naar een idee van Umberto Marino tamelijk weinig te weten. De definitieve biopic moet nog gemaakt worden. Het camerawerk is van Fabio Zamarion. Wordt meestal in twee delen uitgezonden.

Navarro : L'échange

1996 | Misdaad, Familiefilm

Frankrijk​/​​Zwitserland 1996. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Roger Hanin, Jacques Martial, Christian Rauth, Daniel Rialet en Maurice Vaudaux.

Nadat de Engelsen en de Sovjets Iran hadden bezet in 1941 uit angst voor collaboratie met nazi-Duitsland trad de sjah af en volgde zijn zoon Mohammed Reza Pahlevi (Sander) hem op. Reza ging nog even door als playboy zolang de geallieerden de lakens in het land uitdeelden. Nadat de Russen zich in 1946 als laatsten hadden teruggetrokken begon de sjah met een pro-westers beleid en moest hij nog even met hulp van zijn westelijke beschermers een opstand van zijn premier afslaan. Het werd tijd voor deze begeerde vrijgezel om te trouwen en voor nakomelingen te zorgen. De zuster (May) van de sjah woonde in Berlijn, waar zij Soraya Bakhtiari (Valle), die een Perzische vader en een Duitse moeder had, in 1949 uitnodigde voor een ontvangst, en de boodschap overbracht dat de sjah haar wilde ontmoeten. De in Keulen geboren Soraya wilde toneelspeelster worden en ging aarzelend en pas na hevig aandringen van haar vader naar Iran. Het was liefde op het eerste gezicht tussen haar en de sjah, maar helaas had Soraya een broze gezondheid. Ze werd ernstig ziek, maar trouwde de sjah in 1950 toen ze enigszins hersteld was en het gewaad van zestien kilo kon dragen. Hun geluk zou echter van korte duur zijn, omdat bleek dat Soraya geen kinderen kon krijgen. De sjah liet zich van haar scheiden, Soraya ging in Parijs wonen, kreeg een vorstelijke alimentatie, zette haar eerste schreden op de planken en ging voor de camera staan. Hoewel ze een oogverblindende verschijning was, kwam het niet tot een carrière als actrice. Ze ontmoet de Italiaanse regisseur Franco Indovina, en beleeft een romance met hem, maar helaas sterft hij in een vliegtuigongeluk, vlak voordat zij zouden gaan trouwen. Ze leidde geen onplezierig leven, maar ze ging om met de verkeerde mensen, die tot de steenrijken behoorden. In 2001 stierf ze in Parijs. Hoofdrol Valle is niet slecht, wordt gesteund door adequate bijrollen, maar over de echte Soraya kom je door het gedramatiseerde en sentimentele scenario van Jacqueline Feather en David Seidler naar een idee van Umberto Marino tamelijk weinig te weten. De definitieve biopic moet nog gemaakt worden. Het camerawerk is van Fabio Zamarion. Wordt meestal in twee delen uitgezonden.

Langevin : Le secret

1996 | Drama, Fantasy

Frankrijk 1996. Drama van Patrick Jamain. Met o.a. Jean-François Garreaud, Michel Robin, Muriel Combeau, Louis Beyler en Frédérick Meininger.

Nadat de Engelsen en de Sovjets Iran hadden bezet in 1941 uit angst voor collaboratie met nazi-Duitsland trad de sjah af en volgde zijn zoon Mohammed Reza Pahlevi (Sander) hem op. Reza ging nog even door als playboy zolang de geallieerden de lakens in het land uitdeelden. Nadat de Russen zich in 1946 als laatsten hadden teruggetrokken begon de sjah met een pro-westers beleid en moest hij nog even met hulp van zijn westelijke beschermers een opstand van zijn premier afslaan. Het werd tijd voor deze begeerde vrijgezel om te trouwen en voor nakomelingen te zorgen. De zuster (May) van de sjah woonde in Berlijn, waar zij Soraya Bakhtiari (Valle), die een Perzische vader en een Duitse moeder had, in 1949 uitnodigde voor een ontvangst, en de boodschap overbracht dat de sjah haar wilde ontmoeten. De in Keulen geboren Soraya wilde toneelspeelster worden en ging aarzelend en pas na hevig aandringen van haar vader naar Iran. Het was liefde op het eerste gezicht tussen haar en de sjah, maar helaas had Soraya een broze gezondheid. Ze werd ernstig ziek, maar trouwde de sjah in 1950 toen ze enigszins hersteld was en het gewaad van zestien kilo kon dragen. Hun geluk zou echter van korte duur zijn, omdat bleek dat Soraya geen kinderen kon krijgen. De sjah liet zich van haar scheiden, Soraya ging in Parijs wonen, kreeg een vorstelijke alimentatie, zette haar eerste schreden op de planken en ging voor de camera staan. Hoewel ze een oogverblindende verschijning was, kwam het niet tot een carrière als actrice. Ze ontmoet de Italiaanse regisseur Franco Indovina, en beleeft een romance met hem, maar helaas sterft hij in een vliegtuigongeluk, vlak voordat zij zouden gaan trouwen. Ze leidde geen onplezierig leven, maar ze ging om met de verkeerde mensen, die tot de steenrijken behoorden. In 2001 stierf ze in Parijs. Hoofdrol Valle is niet slecht, wordt gesteund door adequate bijrollen, maar over de echte Soraya kom je door het gedramatiseerde en sentimentele scenario van Jacqueline Feather en David Seidler naar een idee van Umberto Marino tamelijk weinig te weten. De definitieve biopic moet nog gemaakt worden. Het camerawerk is van Fabio Zamarion. Wordt meestal in twee delen uitgezonden.

L'instit : Méchante

1996 | Drama

Zwitserland​/​​Frankrijk 1996. Drama van Denys Granier-Deferre. Met o.a. Gérard Klein, Clotilde De Bayser, Sylvie Audcœur, Bruno Léonetti en Eulalie Sgiaravello.

Nadat de Engelsen en de Sovjets Iran hadden bezet in 1941 uit angst voor collaboratie met nazi-Duitsland trad de sjah af en volgde zijn zoon Mohammed Reza Pahlevi (Sander) hem op. Reza ging nog even door als playboy zolang de geallieerden de lakens in het land uitdeelden. Nadat de Russen zich in 1946 als laatsten hadden teruggetrokken begon de sjah met een pro-westers beleid en moest hij nog even met hulp van zijn westelijke beschermers een opstand van zijn premier afslaan. Het werd tijd voor deze begeerde vrijgezel om te trouwen en voor nakomelingen te zorgen. De zuster (May) van de sjah woonde in Berlijn, waar zij Soraya Bakhtiari (Valle), die een Perzische vader en een Duitse moeder had, in 1949 uitnodigde voor een ontvangst, en de boodschap overbracht dat de sjah haar wilde ontmoeten. De in Keulen geboren Soraya wilde toneelspeelster worden en ging aarzelend en pas na hevig aandringen van haar vader naar Iran. Het was liefde op het eerste gezicht tussen haar en de sjah, maar helaas had Soraya een broze gezondheid. Ze werd ernstig ziek, maar trouwde de sjah in 1950 toen ze enigszins hersteld was en het gewaad van zestien kilo kon dragen. Hun geluk zou echter van korte duur zijn, omdat bleek dat Soraya geen kinderen kon krijgen. De sjah liet zich van haar scheiden, Soraya ging in Parijs wonen, kreeg een vorstelijke alimentatie, zette haar eerste schreden op de planken en ging voor de camera staan. Hoewel ze een oogverblindende verschijning was, kwam het niet tot een carrière als actrice. Ze ontmoet de Italiaanse regisseur Franco Indovina, en beleeft een romance met hem, maar helaas sterft hij in een vliegtuigongeluk, vlak voordat zij zouden gaan trouwen. Ze leidde geen onplezierig leven, maar ze ging om met de verkeerde mensen, die tot de steenrijken behoorden. In 2001 stierf ze in Parijs. Hoofdrol Valle is niet slecht, wordt gesteund door adequate bijrollen, maar over de echte Soraya kom je door het gedramatiseerde en sentimentele scenario van Jacqueline Feather en David Seidler naar een idee van Umberto Marino tamelijk weinig te weten. De definitieve biopic moet nog gemaakt worden. Het camerawerk is van Fabio Zamarion. Wordt meestal in twee delen uitgezonden.

L'instit : Le réveil

1996 | Drama

Frankrijk 1996. Drama van Pierre Koralnik. Met o.a. Gérard Klein, Pascale Rocard, Roger Mirmont, Caroline Gasser en Nicolas Scellier.

Nadat de Engelsen en de Sovjets Iran hadden bezet in 1941 uit angst voor collaboratie met nazi-Duitsland trad de sjah af en volgde zijn zoon Mohammed Reza Pahlevi (Sander) hem op. Reza ging nog even door als playboy zolang de geallieerden de lakens in het land uitdeelden. Nadat de Russen zich in 1946 als laatsten hadden teruggetrokken begon de sjah met een pro-westers beleid en moest hij nog even met hulp van zijn westelijke beschermers een opstand van zijn premier afslaan. Het werd tijd voor deze begeerde vrijgezel om te trouwen en voor nakomelingen te zorgen. De zuster (May) van de sjah woonde in Berlijn, waar zij Soraya Bakhtiari (Valle), die een Perzische vader en een Duitse moeder had, in 1949 uitnodigde voor een ontvangst, en de boodschap overbracht dat de sjah haar wilde ontmoeten. De in Keulen geboren Soraya wilde toneelspeelster worden en ging aarzelend en pas na hevig aandringen van haar vader naar Iran. Het was liefde op het eerste gezicht tussen haar en de sjah, maar helaas had Soraya een broze gezondheid. Ze werd ernstig ziek, maar trouwde de sjah in 1950 toen ze enigszins hersteld was en het gewaad van zestien kilo kon dragen. Hun geluk zou echter van korte duur zijn, omdat bleek dat Soraya geen kinderen kon krijgen. De sjah liet zich van haar scheiden, Soraya ging in Parijs wonen, kreeg een vorstelijke alimentatie, zette haar eerste schreden op de planken en ging voor de camera staan. Hoewel ze een oogverblindende verschijning was, kwam het niet tot een carrière als actrice. Ze ontmoet de Italiaanse regisseur Franco Indovina, en beleeft een romance met hem, maar helaas sterft hij in een vliegtuigongeluk, vlak voordat zij zouden gaan trouwen. Ze leidde geen onplezierig leven, maar ze ging om met de verkeerde mensen, die tot de steenrijken behoorden. In 2001 stierf ze in Parijs. Hoofdrol Valle is niet slecht, wordt gesteund door adequate bijrollen, maar over de echte Soraya kom je door het gedramatiseerde en sentimentele scenario van Jacqueline Feather en David Seidler naar een idee van Umberto Marino tamelijk weinig te weten. De definitieve biopic moet nog gemaakt worden. Het camerawerk is van Fabio Zamarion. Wordt meestal in twee delen uitgezonden.

L'instit : Frères de sang

1996 | Drama

Zwitserland​/​​Frankrijk 1996. Drama van Williams Crepin en Williams Crépin. Met o.a. Gérard Klein, Axel Moine, Yoann Denaive, Valérie Leboutte en Philippe Lefebvre.

Nadat de Engelsen en de Sovjets Iran hadden bezet in 1941 uit angst voor collaboratie met nazi-Duitsland trad de sjah af en volgde zijn zoon Mohammed Reza Pahlevi (Sander) hem op. Reza ging nog even door als playboy zolang de geallieerden de lakens in het land uitdeelden. Nadat de Russen zich in 1946 als laatsten hadden teruggetrokken begon de sjah met een pro-westers beleid en moest hij nog even met hulp van zijn westelijke beschermers een opstand van zijn premier afslaan. Het werd tijd voor deze begeerde vrijgezel om te trouwen en voor nakomelingen te zorgen. De zuster (May) van de sjah woonde in Berlijn, waar zij Soraya Bakhtiari (Valle), die een Perzische vader en een Duitse moeder had, in 1949 uitnodigde voor een ontvangst, en de boodschap overbracht dat de sjah haar wilde ontmoeten. De in Keulen geboren Soraya wilde toneelspeelster worden en ging aarzelend en pas na hevig aandringen van haar vader naar Iran. Het was liefde op het eerste gezicht tussen haar en de sjah, maar helaas had Soraya een broze gezondheid. Ze werd ernstig ziek, maar trouwde de sjah in 1950 toen ze enigszins hersteld was en het gewaad van zestien kilo kon dragen. Hun geluk zou echter van korte duur zijn, omdat bleek dat Soraya geen kinderen kon krijgen. De sjah liet zich van haar scheiden, Soraya ging in Parijs wonen, kreeg een vorstelijke alimentatie, zette haar eerste schreden op de planken en ging voor de camera staan. Hoewel ze een oogverblindende verschijning was, kwam het niet tot een carrière als actrice. Ze ontmoet de Italiaanse regisseur Franco Indovina, en beleeft een romance met hem, maar helaas sterft hij in een vliegtuigongeluk, vlak voordat zij zouden gaan trouwen. Ze leidde geen onplezierig leven, maar ze ging om met de verkeerde mensen, die tot de steenrijken behoorden. In 2001 stierf ze in Parijs. Hoofdrol Valle is niet slecht, wordt gesteund door adequate bijrollen, maar over de echte Soraya kom je door het gedramatiseerde en sentimentele scenario van Jacqueline Feather en David Seidler naar een idee van Umberto Marino tamelijk weinig te weten. De definitieve biopic moet nog gemaakt worden. Het camerawerk is van Fabio Zamarion. Wordt meestal in twee delen uitgezonden.

Pour une vie ou deux

1995 | Romantiek

Frankrijk 1995. Romantiek van Marc Angelo. Met o.a. Lambert Wilson, Judith Godrèche, Raoul Billerey, Christian Vadim en Luc Thuillier.

De schatrijke chemische ingenieur No[KA3]el Gr[KA1]egorio (Wilson) staat op het punt te trouwen met de mooie Andr[KA1]ea (Broustal). Op weg naar zijn kantoor rijdt hij Mila (Godr[KA2]eche) omver die met haar moto boodschappen doet voor een fotograaf. Ze is niet gewond maar kan een gunstige financi[KA3]ele regeling treffen met No[KA3]el. De foto`s die ze moest wegbrengen zijn echter hopeloos verloren en ze krijgt de bons van haar baas. Weer een zware slag voor het meisje dat juist een einde heeft gemaakt aan haar relatie met G[KA1]erard (Thuillier). Deze wil echter het voogdijschap over hun zesjarig dochtertje Betty (Serre) en grijpt elke gelegenheid te baat om haar in discrediet te brengen. Ten einde raad vraagt Mila de hulp van Noël. Gérard, die haar schuilplaats ontdekt heeft, ontvoert Betty en vlucht met de auto van Noël. Een ontspannende farce die weinig om het lijf heeft en bovendien erg voorspelbaar is. Het puike spel van Wilson en Godrèche maakt de film wel aantrekkelijk, evenals het ontwapenende acteertalent van de kleine Serre. Niets om voor thuis te blijven, maar als je niets anders te doen hebt best vermakelijk. Philippe Setbon, Claude Lerist en Léon Noël baseerden hun scenario op een origineel verhaal van Georges Desmouceaux en Yvan Lopez Garcia. Fotografie is van Jacques Boumendil. Stereo.

Navarro : Sanglante nostalgie

1995 | Misdaad, Familiefilm

Zwitserland​/​​Frankrijk 1995. Misdaad van Jacques Ertaud. Met o.a. Roger Hanin, Jean-Pierre Kalfon, Michel Creton, Jacques Martial en Christian Rauth.

In een opvangcentrum voor daklozen, geleid door Lemoine (Kalfon), wordt een lijk gevonden. Lemoine was in een vorig leven terrorist en Navarro (Hanin) vermoedt dat hij zich nog steeds met duistere zaakjes bezighoudt. Als klap op de vuurpijl verdenkt Navarro Lemoine ervan betrokken te zijn geweest bij bankoverval, twintig jaar geleden, waarbij de jonge zus van de commissaris het leven liet. De zaak wordt nog wat ingewikkelder wanneer een andere terrorist, Santini (Sergue), na jaren in de anonimiteit te hebben geleefd, plots komt opdagen om zijn deel in de buit van toen op te eisen. Episode, geschreven door Emmanuel Errer en Tito Topin, met een Navarro die over en weer wordt geslingerd tussen persoonlijke wraakgevoelens en professionele integriteit. Knap spel van Kalfon, een meester in het in de huid kruipen van ontredderde en dubbelzinnige personages. Tito Topin bedacht het personage van Navarro. Aflevering van het seizoen, nummer van 104.

Navarro : Femmes en colère

1995 | Misdaad, Familiefilm

Frankrijk​/​​Zwitserland 1995. Misdaad van Marc Angelo. Met o.a. Roger Hanin, Christian Rauth, Daniel Rialet, Jacques Martial en Jean-Claude Caron.

Navarro (Hanin) is verontwaardigd wanneer hij verneemt dat in twee maanden tijd vijf jonge vrouwen verkracht werden in het park van Buttes-Chaumont. Hij geraakt geen stap verder in zijn onderzoek: slachtoffers weigeren klacht neer te leggen en getuigen doen warrig. Met hulp van psychologie-specialist in de mati[KA2]ere, Catherine B[KA1]enard (Otero) moet het uiteraard wel loslopen... Meer emoties loswekkend dan gebruikelijk blijft deze NAVARRO-aflevering trouw aan zijn succes opleverend mengsel van wat actie, wat humor en wat suspense. Hanin is zichzelf maar Otero is bijzonder overtuigend. Het scenario is van Tito Topin, die het personage van Navarro bedacht. Aflevering van het seizoen, nummer van 112.

Navarro : Coup bas

1995 | Misdaad, Familiefilm

Frankrijk​/​​Zwitserland 1995. Misdaad van Marc Angelo. Met o.a. Roger Hanin, Christian Rauth, Daniel Rialet, Jacques Martial en Jean-Claude Caron.

Rijke drugsbaron Morales (Garcin), die zijn waar uit Spanje betrekt, geniet bescherming in de hoogste kringen en hoeft zich schijnbaar geen zorgen te maken. Wanneer bij treffen met drugsmokkelaars drie mensen neergekogeld worden is bij inspecteur Navarro (Hanin) de maat vol. De dader, drugskoerier Michel Pajol (Dupuy), gaat er met de waar en met het geld vandoor en zoekt onderdak bij zijn zus, het hoertje Nadine (Steffen). Lekkere cocktail van actie, humor en emoties, geschreven door Eric Prungnaud en Sylviane Corgiat. De in Frankrijk redelijk bekende komiek DanyBoon schittert in rol die niet bij zijn persoonlijkheid past, met name die van meedogenloze killer Jeff. Tito Topin bedacht het personage van Navarro. Aflevering van het seizoen, nummer van 112.

Navarro : Le choix de Navarro

1994 | Misdaad, Familiefilm

Frankrijk​/​​Zwitserland 1994. Misdaad van Nicolas Ribowski. Met o.a. Roger Hanin, Christian Rauth, Daniel Rialet, Jacques Martial en Jean-Claude Caron.

Mooie sloerie wordt dood aangetroffen nabij een leegstaand pand dat door zigeuners is `ingenomen`. Navarro (Hanin) leidt het onderzoek. Het hoertje had een vriendje, de gitan Nino (Negret), die stapel op haar was en die vastbesloten is het recht in eigen handen te nemen. Navarro komt erachter dat een bende neo-nazi's de buurt en de zigeuners terroriseren. Ongewone Navarro-episode, geschreven door Noël Sissini, waarin Navarro en de kijkers kennismaken met het lot van zelden begrepen zigeuners. Plot blijft spannend tot laatste beeld. Indrukwekkend spel van Negret. Tito Topin bedacht het personage van Navarro. Aflevering van het seizoen, nummer van 104.

Navarro : Fort Navarro

1994 | Misdaad, Familiefilm

Zwitserland​/​​Frankrijk 1994. Misdaad van Nicolas Ribowski. Met o.a. Roger Hanin, Jacques Martial, Christian Rauth, Daniel Rialet en Jean-Claude Caron.

Commissaris Navarro (Hanin) is het nieuwe jaar goed begonnen. Met hulp van ex-collega slaagt hij erin beruchte oplichter Sarkis (gespeeld door bekende Franse chansonnier Gilbert B[KA1]ecaud, onherkenbaar gemaakt) te arresteren. Maar Sarkis` zonen zinnen op wraak en maken plannen om hun vader uit zijn cel te bevrijden. Borelli (Caron), aan de drank verslaafde ex-smeris en vriend van Navarro, doet geslaagde entree in door Tito, Frédérique en Sandra Topin geschreven episode, die opvalt door vrij gewelddadige beelden. Bécaud weet te overtuigen als peetvader der peetvaders die terugkeert uit zijn verbanning in Uruguay. Tito Topin bedacht het personage van Navarro. Aflevering van het seizoen, nummer van 104.

Le visiteur

1994 | Drama

Frankrijk 1994. Drama van Gérard Vergez. Met o.a. Robert Rimbaud, Thierry Fortineau, Josiane Stoleru en Joël Barbouth.

Aan de vooravond van WO II (1939-45) woont de oude Professor Freud (Rimbaud) nog met zijn dochter Anna (Stoleru) in Wenen waar hij zich als jood steeds meer bedreigd voelt door het sterk vertegenwoordigde nazisme. Op een avond krijgen ze bezoek van een SS-officier (Barbouth), die schaamteloos op zoek gaat naar anti- nazistische geschriften. Anna verzet zich en wordt meegenomen. De radeloze man is tot alles bereid om zijn dochter te redden. Dan verschijnt er eensklaps vanuit het niets een onbekende (Fortineau). Wie is hij? Een Goddelijke boodschapper? Een gezant van de duivel? Of enkel een gedreven mythomaan? Voor de atheïst Freud is het moeilijk uit te maken. Ondanks het feit dat de hele film zich in één kamer afspeelt ontpoppen de dialogen tussen Freud en zijn bezoeker zich tot boeiende psychologische gesprekken waarin heel wat zware thema's aan bod komen. De regisseur deed weinig moeite om de theater-oorsprong van het stuk te verdoezelen, maar hij kon rekenen op vier uiterst sterke acteurs, die de rollen die ze op de planken creëerden herhaalden. Eric-Emmanuel Schmitt bewerkte zelf zijn meermaals bekroond toneelstuk. Geen gemakkelijke ontspanning maar zeker de moeite waard voor toneelliefhebbers. Voor de fotografie tekende André Diot.

Navarro : Un visage d'ange

1993 | Misdaad, Familiefilm

Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Roger Hanin, Jacques Martial, Christian Rauth, Daniel Rialet en Olivia Brunaux.

In Parijs worden jonge toeristen op beestachtige manier vermoord. Commissaris Navarro (Hanin) en zijn inspecteurs trachten de identiteit van de waanzinnige moordenaar te achterhalen. Zij krijgen daarbij de hulp van de vrouwelijke politie-inspecteur Sylvie Varnier (Brunaux), een levendige en leuk ogende specialiste op Europees vlak in het opsporen van beestachtige seriemoordenaars. Navarro wordt intussen steeds meer onder druk gezet want er zijn al negentien slachtoffers gevallen en de politie wordt ervan beschuldigd het zoontje van een hoge pief te beschermen. Het scenario van Fabienne Duvigneau en Jeffrey Frohner komt maar langzaam op dreef en het verhaal evolueert bij momenten ontzettend traag. Hanin deelt in het gebrek aan overtuigingskracht en zijn collega's-smerissen gedragen zich zichtbaar verstrooid en bij momenten erg onverantwoord. De liefhebbers van deze policier-serie zijn beter gewend. Tito Topin bedacht het personage van Navarro. Aflevering van het seizoen, nummer van 104.

Navarro : Les enfants de nulle part

1993 | Misdaad, Familiefilm

Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Roger Hanin, Sam Karmann, Jacques Martial, Christian Rauth en Daniel Rialet.

In Parijse vreemdelingenwijk wordt `s nachts politie-agent neergeschoten. Vermoedelijke dader Rachid Ben Sa[KA3]id (Bouajila) wordt ingerekend maar die bezwijkt in zijn cel aan hartaanval. Inspecteur Navarro (Hanin) vindt dat niet leuk want Rachids vader vocht aan zijn zijde tijdens de oorlog in Algerije. Gelukkig is er de mooie Amina (Da Costa), het vriendinnetje van Rachid: haar onthullingen leiden Navarro naar het juiste spoor. Voor de liefhebbers van Navarro en zijn wereldje best genietbaar hoewel scenario van Paul Lucas op momenten onwaarschijnlijk overkomt. Tito Topin bedacht het personage van Navarro. Aflevering van het seizoen, nummer van 112.

Navarro : Le contrat

1993 | Misdaad, Familiefilm

Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Misdaad van Gérard Marx. Met o.a. Roger Hanin, Sam Karmann, Jacques Martial, Christian Rauth en Daniel Rialet.

Navarro (Hanin) krijgt op zijn commissariaat bezoek van jonge vrouw Martine (Golovine) die hem een tip over nakende bankoverval geeft. Het gaat echter om valstrik waarbij Navarro's medewerker Baumier neergeschoten wordt door beroepsmoordenaar die het op Navarro gemunt had. Hanin komt opnieuw over als een soort perfecte Navarro. Plot bevat bovendien een bijzonder spannende ontknoping. Het scenario is van Tito Topin, die het personage van Navarro bedacht. Aflevering van het seizoen, nummer van 112.

Navarro : Coupable, je présume ?

1993 | Misdaad, Familiefilm

Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Misdaad van Nicolas Ribowski. Met o.a. Roger Hanin, Jacques Martial, Christian Rauth, Daniel Rialet en Grace De Capitani.

Een oude dame werd het slachtoffer van een roodmoord. C[KA1]edric (Belvaux), een dakloze drugsverslaafde, die op het moment van de misdaad in de buurt rondzwierf, wordt meteen als de dader aangewezen. De vrouwelijke onderzoeksrechter, Catherine Vallet (Laroque), gelooft ook dat C[KA1]edric de schuldige is. Gelukkig is er Navarro (Hanin), die sceptisch blijft. Knap spel tussen Hanin en mooie Laroque, geruggesteund door spannende plot, geschreven door Alain Robillard en geestige dialogen van Tito Topin. Spanning blijft tot laatste minuut. Bijzonder geslaagde NAVARRO-episode. Tito Topin bedacht het personage van Navarro.

Navarro : Mort d'un témoin

1992 | Misdaad, Familiefilm

Frankrijk​/​​Zwitserland 1992. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Roger Hanin, Sam Karmann, Jacques Martial, Christian Rauth en Daniel Rialet.

Tijdens een hold-up doden drie overvallers een diamantair en zijn gezin. De volgende dag wordt een kruimeldief dood aangetroffen op het trottoir. Voor Navarro (Hanin) en zijn ploeg hebben de twee zaken iets met elkaar te maken. Een man meldt zich aan als getuige en één van de overvallers, Nelson, wordt gearresteerd. Navarro komt erachter dat de bloedige overval slechts met de hulp van één van zijn eigen inspecteurs kon plaatsvinden. Ra ra ra: wie is het zwarte schaap onder de flikken? Een vrij sterke 'polar', geschreven door Paul Lucas, met dialogen van Tito Topin, een Hanin in topconditie, paternalistischer dan ooit, een lastig onderzoek, een malafide smeris. Aflevering van het seizoen, nummer van 104.

Navarro : Samouraï

1991 | Misdaad, Familiefilm

Frankrijk​/​​Zwitserland 1991. Misdaad van Serge Leroy. Met o.a. Roger Hanin, Sam Karmann, Jacques Martial, Christian Rauth en Daniel Rialet.

Een clochard werd vermoord in een buurtbioscoop. De kleren die hij draagt zijn niet van hem en het bloed behoort niet tot zijn bloedgroep. Een en ander heeft te maken met Philippe Van Doren (Gendron), de Europese directeur van een machtige Japanse multinational. Commissaire Navarro (Hanin) vindt een samouraïzwaard, dat aan Van Doren behoort, en dat is dan het hek van de dam. Een af en toe geestige Hanin, die probeert de spelregels van een strijd met voor hem onbekende normen te begrijpen. Het scenario is van Jean-Luc Fromental, Joël Houssin, Daniel Riche en Tito Topin maar dit kwartet kon het geheel niet boven het alledaagse tillen. Aflevering 11 van het derde seizoen, nummer 11 van 112.

Navarro : Le cimetière des éléphants

1990 | Misdaad, Familiefilm

Frankrijk​/​​Zwitserland 1990. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Roger Hanin, Sam Karmann, Jacques Martial, Christian Rauth en Daniel Rialet.

Commissaire Navarro (Hanin) is bezig met de zaak van een drugsdealertje in de buurt van de Bastille als hij opgeroepen wordt om de moord op een dubieuze priv[KA1]e-detective te onderzoeken. Tussen diens documenten vindt Navarro een dossier over zijn eigen vrouw (Lenoir), die tien jaar geleden spoorloos is verdwenen! Tot zijn niet geringe verbazing komt Navarro erachter dat zij een nieuwe identiteit heeft aangenomen. Zij is als Rosalie gehuwd met de bekende chirurg Loeffer (Rebbot). Gedragen op een lekker lopend ritme bevat deze episode een eigenaardigheid: voor het eerst maakt een zekere ex-mevrouw Navarro haar opwachting. Hanin trekt enkele sentimentele registers open maar verliest daarbij zijn spreekwoordelijke koelheid niet. Het scenario is van Tito Topin, die het personage van Navarro bedacht. Aflevering 6 van het tweede seizoen, nummer 9 van 104.

Haute tension: Frontière du crime

1990 | Misdaad, Thriller

Canada​/​​Frankrijk 1990. Misdaad van Yves Boisset. Met o.a. Nick Mancuso, Leah Pinsent, Patrick Bauchau, Anne Letourneau en Jacques Godin.

Een vrije bewerking van de roman [KL]Sleep With The Devil[KLE] van Day Keene. Ten gevolge van autopech moet Flemming (Mancuso) de nacht doorbrengen bij sympathieke boeren, waar hij valt voor de charmes van de dochter Amy (Pinsent), terwijl hij zich voordoet als professor in de letterkunde. Een vreemde professor omdat hij in feite voor een slimme woekeraar van de mafia in de grote stad werkt, en schuldvorderingen moet innen. Een mengeling van een misdaadfilm op z`n Amerikaans, satire en romantiek maar de saus bindt niet echt, vanwege een gekortwiekt scenario (Robert Geoffrion, Alain Scoff die het `oorspronkelijke` verhaal schreef naar de opzet van regisseur Boisset) en weinig geloofwaardige personages. De stijl van Boisset is weliswaar terug te vinden, maar het ging voor hem toch duidelijk om slechts een klusje tussendoor (teneinde de financiën van zijn veel pretentieuzere film L'HÔPITAL rond te krijgen). Gesitueerd in Canada.