Mario De Benito

Pepe Carvalho : Tai como éramos

Frankrijk​/​​Spanje​/​​Italië 1999. Misdaad van Rafael Moleón. Met o.a. Juanjo Puigcorbé, Valeria Marini, Jean Benguigui, Walter Vidarte en Lluis Marco.

Spanish Fly

Frankrijk​/​​Spanje​/​​Verenigd Koninkrijk 1998. Romantiek van Daphna Kastner. Met o.a. Daphna Kastner, Toni Canto, Martin Donovan, Danny Huston en Marianne Sägebrecht.

Nadat er positieve reacties waren gekomen op het artikel van Zoe (Kastner) over macho`s in het damesblad [KL]Vanity Fair[KLE] tekende Zoe een contract om een boek over de machocultuur te schrijven. De bakermat ervan bevindt zich in Spanje. Zoe vertrekt van New York naar Madrid om mannen te interviewen. Omdat ze nauwelijks Spaans spreekt, huurt ze als tolk Antonio (Cant[KA1]o) in. Antonio geeft opzettelijk een draai aan de antwoorden op Zoe`s bitcherige vragen. Zoe zoekt in Madrid haar collegeprofessor Carl (Donovan) op, die een Engelse boekwinkel is begonnen, maar hun relatie loopt op niets uit. Zoe laat zich verleiden door de flamencogitarist Julio (Castro), maar dat is zo`n ijdeltuit dat hij in bed in de spiegel kijkt of zijn haar nog wel goed zit en of zijn tanden wit genoeg zijn. Bovendien denkt hij serieus dat hij de beste minnaar ter wereld is. Een regelrechte ramp. Zoe`s ex-vriendje John (Huston) duikt ook nog even op, maar van het aanhalen van de vriendsschapsbanden is geen sprake. Als Zoe in het gezelschap van Antonio naar de Spaanse Costa del Sol gaat, komt het tot een toenadering en een onthulling over Zoe`s jeugd, die veel verklaart. Op dat punt is de film afgegleden naar een moeder-en-dochter verhaal (per telefoon met de stem van Mary McDonell, want Zoe`s moeder krijg je niet te zien). Het weinig opzienbarende scenario van regisseusse/hoofdrol Kastner (in haar tweede film) is idioot, de humor wordt als zout in de wonden gewreven en de romantiek is ver zoek. In cameo's maken Sägebrecht als Rosa en De Medeiros als Rossy hun opwachting. De film draaide een weekje in de Amerikaanse bioscopen, leverde aan de kassa vijftienduizend dollar op, om daarna geruisloos te verdwijnen. Het camerawerk is van Arnaldo Catinari. Dolby.

Pepe Carvalho: El hermano pequeño

Italië​/​​Spanje​/​​Frankrijk 1998. Misdaad van Enrique Urbizu. Met o.a. Juanjo Puigcorbé, Valeria Marini, Jean Benguigui, Walter Vidarte en Blanca Apilanze.

Nadat er positieve reacties waren gekomen op het artikel van Zoe (Kastner) over macho`s in het damesblad [KL]Vanity Fair[KLE] tekende Zoe een contract om een boek over de machocultuur te schrijven. De bakermat ervan bevindt zich in Spanje. Zoe vertrekt van New York naar Madrid om mannen te interviewen. Omdat ze nauwelijks Spaans spreekt, huurt ze als tolk Antonio (Cant[KA1]o) in. Antonio geeft opzettelijk een draai aan de antwoorden op Zoe`s bitcherige vragen. Zoe zoekt in Madrid haar collegeprofessor Carl (Donovan) op, die een Engelse boekwinkel is begonnen, maar hun relatie loopt op niets uit. Zoe laat zich verleiden door de flamencogitarist Julio (Castro), maar dat is zo`n ijdeltuit dat hij in bed in de spiegel kijkt of zijn haar nog wel goed zit en of zijn tanden wit genoeg zijn. Bovendien denkt hij serieus dat hij de beste minnaar ter wereld is. Een regelrechte ramp. Zoe`s ex-vriendje John (Huston) duikt ook nog even op, maar van het aanhalen van de vriendsschapsbanden is geen sprake. Als Zoe in het gezelschap van Antonio naar de Spaanse Costa del Sol gaat, komt het tot een toenadering en een onthulling over Zoe`s jeugd, die veel verklaart. Op dat punt is de film afgegleden naar een moeder-en-dochter verhaal (per telefoon met de stem van Mary McDonell, want Zoe`s moeder krijg je niet te zien). Het weinig opzienbarende scenario van regisseusse/hoofdrol Kastner (in haar tweede film) is idioot, de humor wordt als zout in de wonden gewreven en de romantiek is ver zoek. In cameo's maken Sägebrecht als Rosa en De Medeiros als Rossy hun opwachting. De film draaide een weekje in de Amerikaanse bioscopen, leverde aan de kassa vijftienduizend dollar op, om daarna geruisloos te verdwijnen. Het camerawerk is van Arnaldo Catinari. Dolby.

A ciegas

Spanje 1997. Drama van Daniel Calparsoro. Met o.a. Najwa Nimri, Alfredo Villa, Ramón Barea, Javier Nogueiras en Elena Iureta.

Nadat er positieve reacties waren gekomen op het artikel van Zoe (Kastner) over macho`s in het damesblad [KL]Vanity Fair[KLE] tekende Zoe een contract om een boek over de machocultuur te schrijven. De bakermat ervan bevindt zich in Spanje. Zoe vertrekt van New York naar Madrid om mannen te interviewen. Omdat ze nauwelijks Spaans spreekt, huurt ze als tolk Antonio (Cant[KA1]o) in. Antonio geeft opzettelijk een draai aan de antwoorden op Zoe`s bitcherige vragen. Zoe zoekt in Madrid haar collegeprofessor Carl (Donovan) op, die een Engelse boekwinkel is begonnen, maar hun relatie loopt op niets uit. Zoe laat zich verleiden door de flamencogitarist Julio (Castro), maar dat is zo`n ijdeltuit dat hij in bed in de spiegel kijkt of zijn haar nog wel goed zit en of zijn tanden wit genoeg zijn. Bovendien denkt hij serieus dat hij de beste minnaar ter wereld is. Een regelrechte ramp. Zoe`s ex-vriendje John (Huston) duikt ook nog even op, maar van het aanhalen van de vriendsschapsbanden is geen sprake. Als Zoe in het gezelschap van Antonio naar de Spaanse Costa del Sol gaat, komt het tot een toenadering en een onthulling over Zoe`s jeugd, die veel verklaart. Op dat punt is de film afgegleden naar een moeder-en-dochter verhaal (per telefoon met de stem van Mary McDonell, want Zoe`s moeder krijg je niet te zien). Het weinig opzienbarende scenario van regisseusse/hoofdrol Kastner (in haar tweede film) is idioot, de humor wordt als zout in de wonden gewreven en de romantiek is ver zoek. In cameo's maken Sägebrecht als Rosa en De Medeiros als Rossy hun opwachting. De film draaide een weekje in de Amerikaanse bioscopen, leverde aan de kassa vijftienduizend dollar op, om daarna geruisloos te verdwijnen. Het camerawerk is van Arnaldo Catinari. Dolby.

Cronaca di un amore violato

Spanje​/​​Frankrijk​/​​Italië 1995. Thriller van Giacomo Battiato. Met o.a. Roberto Zibetti, Isabella Ferrari, Sophie Broustal, Goya Toledo en Marisa Paredes.

Luca (Zibetti) die aan de universiteit studeert, is onzeker. Uiterlijk merk je dat niet aan hem, maar zijn twijfel aan zichzelf heeft hem contactarm gemaakt en gestoord. Tegenover zijn woning is een tandartsenpraktijk waar hij de hupse assistente Valeria (Broustal) ziet. Hij heeft de wildste fantasie[KA3]en en de bizarste seksuele obssesies over haar. Hij begluurt haar en volgt haar heimelijk met zijn videocamera. Hij wordt steeds wanhopiger. Als hij ziet dat ze `s avonds haar auto niet aan de gang kan krijgen, besluipt hij haar en verkracht haar in het donker. Hij keert snel terug naar de woning en ontpopt zich even later als de barmhartige overbuur, die met haar te doen heeft. Valeria heeft hem niet herkend, is ontdaan over zijn warme gevoelens en is hem dankbaar. Terwijl Valeria het trauma over het voorval tracht te verwerken, gaat Luca gebukt onder schuldgevoelens. Als hij troost zoekt bij de oudere Lorena (Ferrari), vangt zij hem wel op, maar weigert iedere vorm van intimiteit. Nu komt de duivel pas echt los in Luca en belandt hij in een neerwaartse spiraal. Deze film gaat over de ontleding van een ongelukkige ziel en is gedaan in de vorm van een psychologische thriller. Broustal gooide later hogere ogen met vergelijkbare rollen in haar eigen land in sterkere films. Het magere scenario van regisseur Battiato en Graziano Diana naar de feministische roman van Anna Maria Pellegrino is behoorlijk traag. Het camerawerk is van Roberto Forza.