Jean Lefebvre

Les surprises du chef

Frankrijk 1996. Romantiek van André Flédérick. Met o.a. Jean Lefebvre, Marthe Mercadier, Thierry Redler, Karine Mauran en Robert Castel.

Le congrès

Frankrijk 1990. Komedie van Claude Guillemot. Met o.a. Jean Lefebvre, Patrice Melennec, Geoffrey Bateman, Bernadette Robert en Nicole Gobbi.

Andr[KA1]e Delamare (Lefebvre) is een oudere werknemer in een bedrijf. Hij heeft altijd geweigerd achter toetsenborden en computerschermen te kruipen en is inmiddels dan ook net zo uit de tijd als zijn oude bureau, maar dat interesseert hem geen snars. In de ogen van het leidinggevend personeel, die geheel versteld staan door dit fenomeen, is hij een dagdromer. Makkelijke grappen met ongetwijfeld voorspelbare effecten, maar Lefebvre weet dit soort, zogenaamd naïeve personages uitstekend te brengen. Voorheen was hij een niet onverdienstelijk maker van korte speelfilms, en nu heeft deze regisseur zich in de anonimiteit van de tv teruggetrokken.

Sous le signe du Poisson

Frankrijk 1989. Komedie van Serge Penard. Met o.a. Jean Lefebvre, Daniela Akerblom en M.J. Brighel.

Op aandringen van zijn vrouw laat Michel S[KA1]en[KA1]echal (Lefebvre) zijn passie varen: vissen op volle zee. Aangezien hij nu geen andere afleiding meer heeft dan de aanblik van de krulspelden van zijn wederhelft, verveelt hij zich dood in het boerengat waar hij woont. Hij is dan ook meestal aan de fles in het café te vinden. Op een avond ziet hij op een circusaffiche de oproep om de authentieke sirene Elsa te komen ontdekken. Waarom zou hij niet eens een kijkje nemen? Ze blijkt niet authentieker dan de ander kermismonsters, maar de twee worden wel op slag verliefd! Zoals in al zijn films exploiteert de regisseur zijn geboortestreek Bretagne met zijn grove kluchten, zijn overdadige Franse humor, zijn verwarrende middelmatigheid en zijn ontzettende platvloersheid. Met Lefebvre in een ontstellend 'komische' rol waar hij patent op schijnt te hebben, terwijl hij toch nog zoveel andere pijlen op zijn boog heeft! Minder dan

La folle journée ou le mariage de Figaro

Frankrijk 1989. Komedie van Roger Coggio. Met o.a. Fanny Cottençon, Roger Coggio, Marie Laforêt, Claude Giraud en Line Renaud.

Een bewerking van het beroemde stuk van Beaumarchais ter gelegenheid van het tweede eeuwfeest van de Franse Revolutie. Roger Coggio, die ervoor heeft gekozen zichzelf weg te cijferen ten behoeve van het werkstuk, maakte een serieuze en opgelegde film met weinig vindingrijkheid op het gebied van de enscenering. Bovendien lijkt de film soms wat lang te duren en worden bepaalde steeds terugkerende komische effecten op den duur irritant, zoals met name het gestotter van Carel. Mooie decors van Thierry Leproust en goede originele muziek met dezelfde sarcastische ondertoon als in het stuk.

Le gaffeur

Frankrijk 1985. Komedie van Serge Pénard. Met o.a. Jean Lefebvre, Jean Roucas, Denise Grey, Marie Bunel en Claude Gensac.

Enig gekrakeel in een stadje in Normandië tussen de pastoor, zijn net uit de gevangenis ontslagen vriend, de dochter van de dominee en een bende straatjongeren. Het geheel is doorspekt met clichés en slechte karikaturen: een zeer wellustige pastoor, een opzichtig gekleed vrouwmens en een vervelende politieagent. Niet de moeite waard om verder bij stil te staan. Deze klungelige film - die zelfs de zaal van een jeugdhonk niet haalt - is zonder ook maar een schijntje verbeeldingskracht gemaakt. Scenario van regisseur Penard.

Salut la Puce

Frankrijk 1982. Komedie van Richard Balducci. Met o.a. Jean Lefebvre, Georges Géret, Pierre Tornade, Ursula Fellner en Jean-Marie Proslier.

Balducci heeft een bewerking van zijn eigen roman gemaakt. Een mengsel van humor, nostalgie, vertedering en Parijse straatpoëzie. In deze bescheiden film komen de personen uit de marge sympathiek over. Er is ook nog een overbodig politieverhaal dat er op geplakt lijkt als een fopneus op een gezicht. Daardoor werd de film onnodig lang, maar Balducci heeft wel slechtere gemaakt.

On n'est pas sorti de l'auberge

Frankrijk 1982. Komedie van Max Pécas. Met o.a. Jean Lefebvre, Bernadette Lafont, Yves Massart, Olivia Dutron en Henri Guybet.

Om een eventuele koper van hun herberg te overtuigen zetten Félix en Geneviève een ganse mise-en-scène in elkaar. Onverwachte en onwelkome gasten plus Momo, het hulpje in de keuken, zorgen voor de nodige verwikkelingen.

N'oublie pas ton père au vestiaire

Frankrijk 1982. Komedie van Richard Balducci. Met o.a. Jean Lefebvre, Manuel Gélin, Eric Adjani, Patricia Elig en Denise Grey.

De zoon van een fluitist zakt voor zijn eindexamen, omdat hij zoveel van popmuziek houdt. Hij gaat na een conflict met zijn vader op zichzelf wonen. Na een reeks van belevenissen wordt hij verliefd op een kunststudente en verzoent zich met zijn ouders. Generatieconflict-komedies zijn een nieuw Frans succes, waarvan dit wel een z[KA1]e[KA1]er muf voorbeeld is, met als strekking dat jongeren even hun wilde haren moeten verliezen om daarna des te gedwee[KA3]er tot de normen terug te keren. Flauwe quasi- grapjes over quasi-modieusheden. (Gélin is de zoon van Daniel Adjani, de broer van Isabelle).

Le Braconnier de Dieu

Frankrijk 1982. Komedie van Jean-Pierre Darras. Met o.a. Pierre Mondy, Annie Cordy, Jean Lefebvre, Michel Galabru en Jean-Piere Darras.

Niet alleen is een goede Franse komische film al een zeldzaamheid, maar dit produkt slaat waarschijnlijk alles: een grove, beledigende en antikerkelijke klucht. Ook twintig goede acteurs zouden het niet tot een goed eind kunnen brengen met een dergelijk plat scenario. Even zwaar en vulgair als Annie Cordy dus. Naar de roman van René Fallet.

Prends ta rolls et va pointer

Frankrijk 1981. Komedie van Richard Balducci. Met o.a. Jean Lefebvre, Micheline Luccioni, Marco Perrin, Patricia Giles en Robert Dalban.

De humoristische lotgevallen van een doorsnee Frans gezin dat in het bezit komt van een oude Rolls Royce. Maar er zijn nog anderen die belangstelling hebben voor de wagen.

Le Chêne d'Allouville

Frankrijk 1980. Komedie van Serge Pénard. Met o.a. Bernard Menez, Jean Lefebvre, Henri Guybet, Pierre Tornade en François Dyrek.

Idiote dorpsklucht waarin de pastoor en de plaatselijke notabelen zich inspannen om de geplande aanleg van een autoweg door het dorp te verhinderen. Een en ander is niet naar de zin van de plaatselijke volksvertegenwoordiger die zakelijke belangen in de onderneming heeft en de burgemeester heeft omgekocht door hem het Légion d'Honneur te beloven. Beide partijen komen lijnrecht tegenover elkaar te staan en het conflict bereikt een hoogtepunt als de pastoor wordt gearresteerd door de rijkswacht. Het scenario, hoewel niet bepaald spetterend origineel, biedt enige mogelijkheden die echter door regisseur Pénard enthousiast worden genegeerd ten voordele van het vertrouwde gooi- en smijtwerk. Lawaaierig en dom.

Ils sont fous ces Normands

Frankrijk 1980. Serge Pénard. Met o.a. Jean Lefebvre, Bernard Menez, Henri Guybet, Pierre Tornade en Philippe Nicaud.

Dorps gedoe dankzij een Normandische regisseur, die er in verscheidene films in is geslaagd zijn streek belachelijk te maken. Verwikkelingen rond een meer dan duizend jaar oude eik, die wordt bedreigd door de verbreding van een weg. Pénard staat voor Pijnlijk en, bovendien, wie is dan wel Alphonse Boudard, de maker van het scenario? Karikaturale personages, waaronder Menez in de hoofdrol van plattelander. Een produktie van Marcel Dassault. Meer valt er niet over te zeggen. De achterlijke titel komt in plaats van de vorige, LE CHÊNE D'ALLOUVILLE, waarvan is afgezien.

Tendrement vache

Frankrijk 1979. Komedie van Serge Penard. Met o.a. Jean Lefebvre, Isabelle Gauthier, Bernard Menez, François Dyrek en Jacques Alric.

Een slome boer meent in een koe zijn overleden vrouw te herkennen en neemt het beest in huis. Dit is voor regisseur Penard aanleiding tot het maken van voor de hand liggende plattelandsgrapjes waarin vooral mest, koeiestront en dergelijke een prominente rol spelen. Een als steeds ongeïnteresseerde Lefèbvre slaapwandelt door zijn rol en de show wordt dan ook moeiteloos gestolen door de koe die alle andere acteurs van het doek loeit.

Les Borsalini

Frankrijk 1979. Komedie van Michel Nerval. Met o.a. Robert Castel, Darry Cowl, Jean Lefebvre, Sacha Davidot en Billy Kearns.

Eén blik op de rolverdeling volstaat om te beseffen dat deze parodie op BORSALINO en aanverwante Franse gangsterfilms enkel de zoveelste platte, inspiratieloze Franse komedie is, vertolkt door de vertrouwde bende ondermaatse acteurs die hun affectie voor het genre herhalen door steeds opnieuw in dit soort boertige kluchten in het water te vallen, tegen deuren te lopen, taarten in het gezicht te krijgen en zich in het bijzijn van vrouwelijk schoon te gedragen als bronstige holenmensen.

Duos sur canapé

Frankrijk 1979. Komedie van Marc Camoletti. Met o.a. Michel Galabru, Marina Vlady, Jean Lefebvre, Bernard Menez en Lorraine Bracco.

Een vrouwelijke tandarts en een advocaat gaan uit elkaar, maar blijven hun praktijk aan huis voortzetten. Zij begint een verhouding met een acteur, hij met een fotomodel, maar de door de secretaris-huisknecht gemanipuleerde intriges leiden tot een verzoening. Deze succesvolle boulevardklucht werd door de schrijver zonder filmervaring zelf geregisseerd en verliest door het gebrek aan tempo en fantasie alles, wat op de planken leuk zou kunnen zijn. De stuurloze acteurs leggen het er veel te dik op, Vlady uitgezonderd.

Plein les poches pour pas un rond

Frankrijk 1978. Komedie van Daniel Daert. Met o.a. Michel Constantin, Dany Saval, Nicole Norden en Jean Lefebvre.

De weinige opwindende en al evenmin komische avonturen van een stel antipathieke gauwdieven staan centraal in deze geestig bedoelde avonturenfilm die er, ondanks de bekkentrekkerij van de niet bepaald getalenteerde hoofdrolspelers, in slaagt niet één keer, maar dan echt geen enkele keer leuk of gewoon maar onderhoudend te zijn. Een ramp, kortom. Scenario van Jacques Vilfrid en Robert Berri.

Le temps des vacances

Frankrijk 1978. Komedie van Claude Vital. Met o.a. Nathalie Delon, François-Eric Gendron, Eléonore Klarwein, Bernard Menez en Jean Lefebvre.

Een schoolmeisje wordt verliefd op een jonge wiskundeleraar die meer aandacht lijkt te hebben voor haar aantrekkelijke moeder. Tijdens een gezamenlijke vakantie in Djerba groeit haar jaloezie en ze vlucht naar haar vader. Gevolg: verzoening tussen de ouders en romantische beloften van de leraar voor de toekomst na het eindexamen. Meisjesboek-romantiek en halfzachte humor in een lang uitgesponnen reclamespot voor Club Méditerranée. De acteurs zijn kansloos tegen de toeristische prentjes, al maken Delon en Ceccaldi nog iets van het ouderpaar.

Ils sont fous ces sorciers

Frankrijk 1978. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Jean Lefebvre, Henri Guybet, Julien Guiomar, Daniel Ceccaldi en Renée Saint-Cyr.

Een vertegenwoordiger in visconserven wordt naar het eiland Mauritius gezonden om een exclusief contract voor bouillabaisse in blik te sluiten. Samen met een lid van zijn reisgezelschap doet hij een plasje tegen een afgodstotem, waardoor ze een vloek over zich afroepen. Een deskundige in paranormale verschijnselen probeert hen vervolgens van de verontrustende symptomen die zich bij hen voordoen af te helpen. Lautner promoveert in deze film de vaste bijrolspelers uit zijn vorige films naar de hoofdrollen: door de flauwiteiten in het scenario zijn zij en hijzelf vrijwel kansloos. Scenario van Norbert Carbonnaux.

Freddy

Frankrijk 1978. Komedie van Robert Thomas. Met o.a. Jean Lefebvre, Sophie Daumier, Pierre Doris, Marie-Christine Adam en Richard Darbois.

Melige verfilming van een ooit door Fernandel vertolkt toneelstuk over een clown die zichzelf beschuldigt van de moord op een woekeraarster om in de publiciteit te komen en zo geld in te zamelen voor zijn circus. De regie van Thomas is bijzonder slapjes en hoofdvertolker Lefèbvre ziet eruit alsof hij net uit een honderdjarige slaap is gewekt, een handicap die ten onrechte als komisch wordt beschouwd.

Le maestro

Frankrijk 1977. Komedie van Claude Vital. Met o.a. Jean Lefebvre, Sophie Desmarets, Daniel Ceccaldi, Caroline Cartier en Geneviève Grad.

De boulevard-komedie Les vignes du seigneur - over drankzuchtige huwelijkskandidaten die hun mond voorbij praten zodra ze een slok op hebben - wordt geacteerd alsof de acteurs het bovenste schouwburgbalkon willen beschreeuwen en in beeld gebracht als in de begindagen van de televisie.

La septième compagnie au clair de lune

Frankrijk 1977. Komedie van Robert Lamoureux. Met o.a. Jean Lefebvre, Henri Guybet, Pierre Mondy, Jean Carmet en André Pousse.

Een melige soldatenkomedie waarin een stel Franse tweederangsacteurs grappig willen zijn door bijvoorbeeld Engels te spreken om zo een boer te doen geloven dat ze R.A.F.-piloten zijn. De maneschijnscènes werden overdag gedraaid en de militaire uitrusting is van plastic; dit om u duidelijk te maken dat het hier géén superproductie betreft. Scenario van Lamoureux en Jean Poiré. Camerawerk van Marcel Grignon.

La 7ieme Compagnie Au Clair De Lune

Frankrijk 1977. Komedie van Robert Lamoureux. Met o.a. Pierre Mondy, Henri Guybet en Jean Lefebvre.

Een melige soldatenkomedie waarin een stel Franse tweederangsacteurs grappig willen zijn door bijvoorbeeld Engels te spreken om zo een boer te doen geloven dat ze R.A.F.-piloten zijn. De maneschijnscènes werden overdag gedraaid en de militaire uitrusting is van plastic; dit om u duidelijk te maken dat het hier géén superproductie betreft. Scenario van Lamoureux en Jean Poiré. Camerawerk van Marcel Grignon.

Casanova & Co

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Oostenrijk​/​​Italië 1977. Komedie van Franz Antel. Met o.a. Tony Curtis, Marisa Berenson, Marisa Mell, Britt Ekland en Umberto Orsini.

De rokkenjager Giacomo Casanova blijkt impotent, maar vindt een dubbelganger die zijn reputatie op kan houden. Dit opportunistische 'vluggertje', dat inhaakte op de publiciteit rond Fellini's CASANOVA, verenigt alle slechte kwaliteiten van de co-producerende landen, waarbij de ranzige Duitse dubbelzinnigheden in de dialogen het uiteindelijk winnen. Curtis schmiert erop los in zijn dubbelrol en een reeks van bekende actrices wordt onderling alleen onderscheiden door hun borstomvang, wat onvoldoende variatie biedt voor de chaotisch gemonteerde eentonigheid. Ook bekend als SEX ON THE RUN.

Le jour de gloire

Duitsland​/​​Frankrijk 1976. Komedie van Jacques Besnard. Met o.a. Jean Lefebvre, Pierre Tornade, Darry Cowl, Jacques Marin en Robert Rollis.

Een bedenkelijke, komisch bedoelde soldatenklucht waarin aan het einde van WO II een peloton Duitse soldaten zijn intrek neemt in een Frans plattelandsdorpje, met alle gevolgen vandien. Onfris, plat en dom. Scenario van Jacques-Henri Marin. De muziek is van Darry Cowl die de rol van meneer pastoor speelt.

Le chasseur de Chez Maxim's

Frankrijk 1976. Komedie van Claude Vital. Met o.a. Michel Galabru, Jean Lefebvre, Daniel Ceccaldi, Francis Perrin en Claude Gensac.

Een Franse boulevard-komedie met Galabru als uitsmijter bij de chique nightclub Maxim's. Regisseur Vital doet geen enkele moeite de toneeloorsprong van het overigens vrij banale materiaal te verbergen, zodat het vooral Galabru is die met een enthousiaste vertolking het geheel min of meer overeind houdt. Meer min dan meer, helaas.

Le Chasseur De Chez Maxim

Frankrijk 1976. Drama van Claude Vital. Met o.a. Jean Lefebvre en Sabine Azéma.

Een Franse boulevard-komedie met Galabru als uitsmijter bij de chique nightclub Maxim's. Regisseur Vital doet geen enkele moeite de toneeloorsprong van het overigens vrij banale materiaal te verbergen, zodat het vooral Galabru is die met een enthousiaste vertolking het geheel min of meer overeind houdt. Meer min dan meer, helaas.

Pas de problème!

Frankrijk 1975. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Miou-Miou, Bernard Menez, Jean Lefebvre, Henri Guybet en Anny Duperey.

Wanneer in het huis van Anita (Miou-Miou) een man binnenstrompelt en overlijdt, begint een reeks van vreemde situaties. Anita, juist vrij uit het gevang, verstopt het lijk in de kofferbak van de auto van Edmond, de vader van haar vriendje (Menez). Deze pakt onverwacht dezelfde auto om ermee naar Zwitserland te rijden. Comedy of errors van regisseur Lautner (Le Professionel, met Jean Paul Belmondo), moet het hebben van leuke acteurs (let op de jonggestorven Patrick Dewaere als barman), ohlala-momenten en charmante jaren zeventig-sfeer.

On a retrouvé la 7e compagnie

Frankrijk 1975. Komedie van Robert Lamoureux. Met o.a. Jean Lefebvre, Pierre Mondy, Henri Guybet, Robert Lamoureux en Pierre Tornade.

In dit tweede deel van een serie films weet een drietal Franse soldaten in mei 1940 de compagnie die ze waren kwijtgeraakt terug te vinden en van de Duitsers te bevrijden, maar ze vinden daarna ook hun kolonel die in zijn eentje de oorlog doorzet. Dezelfde voor de hand liggende soldatenkluchtigheid en domme onhandigheid die averechts succesvolle resultaten bereiken. Scenario van de regisseur, en Jean-Marie Poiré. Camerawerk van Marcel Grignon.

On A Retrouvee La 7e Compagnie

Frankrijk 1975. Komedie van Robert Lamoureux. Met o.a. Pierre Mondy, Henri Guybet en Jean Lefebvre.

In dit tweede deel van een serie films weet een drietal Franse soldaten in mei 1940 de compagnie die ze waren kwijtgeraakt terug te vinden en van de Duitsers te bevrijden, maar ze vinden daarna ook hun kolonel die in zijn eentje de oorlog doorzet. Dezelfde voor de hand liggende soldatenkluchtigheid en domme onhandigheid die averechts succesvolle resultaten bereiken. Scenario van de regisseur, en Jean-Marie Poiré. Camerawerk van Marcel Grignon.

La situation est grave ... mais pas déseperée

Frankrijk 1975. Komedie van Jacques Besnard. Met o.a. Jean Lefebvre, Maria Pacôme, Michel Serrault, Daniel Prévost en Cécile Vassort.

Een aristocrate en een ondernemer proberen een minister te bewerken voor toestemming tot de bouw van een torenflat. Reeksen omstandigheden in en om het kasteel brengen de geheimhouding van de ontmoeting in gevaar. Deze banale toneelklucht kreeg een fantasieloze verfilming waarin de acteurs doen wat ze kunnen, dus veel te veel. Scenario van de regisseur naar het toneelstuk van Pierre Germont.

C'est jeune et ça sait tout

Frankrijk​/​​Canada 1975. Komedie van Claude Mulot. Met o.a. Daniel Ceccaldi, Darry Cowl, Jean Lefebvre en Michel Galabru.

Gruwelijke Frans-Canadese komedie waarin pientere Franse meisjes van zestien vier semi-idiote Canadese vrijgezellen één en ander bijbrengen over de liefde. Ceccaldi, Cowl en Lefèbvre zijn pijnlijke spelingen van de natuur en horen thuis in een beschermde werkplaats, maar Galabru zou toch beter moeten weten.

Le Plumard en folie

Frankrijk 1974. Komedie van Jacques Lemoine (Jacques Lem). Met o.a. Alice Sapritch, Michel Galabru, Jean Lefebvre, Claudine Gensac en Patrick Topaloff.

Met als medeplichtigen een klein losbandig dienstmeisje en een bediende, vertelt een goudkleurig bed zijn geschiedenis. Hij heeft heel wat meegemaakt! Inbrekers, gigolo's, overspelige vrouwen, ontrouwe echtgenoten, homoseksuelen, lesbiënnes, machines die het schudden van het bed bij de seksuele spelletjes meten en opgehitste jonge paartjes. Aan het slot zakt het bed in elkaar. Vederlichte komedie die niet echt pornografisch is. Ook bekend als LE LIT.

L'éducatrice

Canada​/​​Frankrijk 1974. Erotiek van Claude Mulot. Met o.a. Jean Lefebvre, Nathalie Courval, Françoise Lemieux, Michel Galabru en Daniel Ceccaldi.

Canandees echtpaar Martine (Lemieux) en Charles Lebrun (Lefebvre) krijgt Jo[KA3]elle (Cousineau), een Frans nichtje, te logeren. Het stel meent haar seksueel te moeten opvoeden gezien haar prille leeftijd, maar het wichtje weet alles al en kan oom en tante nog het nodige bijbrengen: het echtpaar wordt zelfs tot partnerruil met een agent van de zedenpolitie en zijn vrouw gebracht. Deze muffe sekskomedie krijgt door de situering in Montreal niets extra's en de regisseur citeert koket uit zijn eigen pornofilms die hij onder pseudoniem maakte. Bekwame komieken doen tegen beter weten in hun best, maar alleen Galabru is leuk als een gefrustreerde zedelijkheidsapostel Monsieur Lambris die prostituées als missiezusters naar Caracas laat vertrekken. Het scenario is van Michel Lebrun en regisseur Mulot. Het camerawerk is van Jacques Assuérus. Ook bekend als C'EST JEUNE ET ÇA SAIT TOUT en Y'A PAS MAL À SE FAIRE DU BIEN.

Impossible...pas Francais

Frankrijk 1974. Drama van Robert Lamoureux.

Canandees echtpaar Martine (Lemieux) en Charles Lebrun (Lefebvre) krijgt Jo[KA3]elle (Cousineau), een Frans nichtje, te logeren. Het stel meent haar seksueel te moeten opvoeden gezien haar prille leeftijd, maar het wichtje weet alles al en kan oom en tante nog het nodige bijbrengen: het echtpaar wordt zelfs tot partnerruil met een agent van de zedenpolitie en zijn vrouw gebracht. Deze muffe sekskomedie krijgt door de situering in Montreal niets extra's en de regisseur citeert koket uit zijn eigen pornofilms die hij onder pseudoniem maakte. Bekwame komieken doen tegen beter weten in hun best, maar alleen Galabru is leuk als een gefrustreerde zedelijkheidsapostel Monsieur Lambris die prostituées als missiezusters naar Caracas laat vertrekken. Het scenario is van Michel Lebrun en regisseur Mulot. Het camerawerk is van Jacques Assuérus. Ook bekend als C'EST JEUNE ET ÇA SAIT TOUT en Y'A PAS MAL À SE FAIRE DU BIEN.

Impossible... pas français

Frankrijk 1974. Komedie van Robert Lamoureux. Met o.a. Jean Lefebvre, Pierre Mondy, Pierre Tornade, Robert Lamoureux en Magali De Vendeuil.

Twee broers - Antoine (Mondy) en Louis (Lefebvre) Brisset - beginnen met hun zwager Albert Lombard (Tornade) een bedrijfje waar zij als privé-detectives werkzaam zijn. Ondanks hun absolute ongeschiktheid nemen ze een riskante opdracht aan die binnen 48 uur uitgevoerd moet worden. Lamoureux maakt met steeds hetzelfde groepje komieken een reeks kluchten waarin de onhandigheid uiteindelijk toch resultaten boekt. Als je er een hebt gezien, heb je ze allemaal gezien. Scenario van de regisseur en camerawerk van Marcel Grignon.

Comme un pot de fraises

Frankrijk 1974. Komedie van Jean Aurel. Met o.a. Jean-Claude Brialy, Marianne Eggerickx, Bernard Menez, Bernard LeCocq en Jean Lefebvre.

Een fotomodel met de 'mooiste billen van Parijs' is veelgevraagd voor reclamefoto's maar komt vanwege haar uitzonderlijk grote neus nooit met haar gezicht in beeld. Spaargeld voor plastische chirurgie wordt er echter steeds doorheen gejaagd door haar spilzieke zuster. Deze lusteloze komedie steunt op een anderhalf ideetje en weet zelf nauwelijks een glimlachje te wekken. Zowel voor als achter de camera ontbrak de inspiratie.

C'est pas parce qu'on a rien à dire qu'il faut fermer sa gueule

Frankrijk 1974. Komedie van Jacques Besnard. Met o.a. Bernard Blier, Jean Lefebvre, Michel Serrault, Tsilla Chelton en Marion Game.

Kruimeldieven krijgen lucht van koffer vol geld in kluis op Gare de l'Est die aan toiletten grenst. In reeks snelle vermommingen moeten ze wc constant bezet houden om muur open te breken, maar ze hebben gerekend buiten slimheid van toiletjuffrouw. Idee van acteurs uit café-theatergroep Splendid werkt door één locatie en verkleedpartijen waarschijnlijk beter op toneel en kreeg filmbewerking en rolbezetting in traditioneler kluchttraditie. Spel van Blier en Serrault blijft echter leuk en een geestiger film waard.

C'est Pas Parce Qu'on A Rien A Dire

Frankrijk 1974. Komedie van Jacques Besnard. Met o.a. Michel Serrault, Bernard Blier en Jean Lefebvre.

Kruimeldieven krijgen lucht van koffer vol geld in kluis op Gare de l'Est die aan toiletten grenst. In reeks snelle vermommingen moeten ze wc constant bezet houden om muur open te breken, maar ze hebben gerekend buiten slimheid van toiletjuffrouw. Idee van acteurs uit café-theatergroep Splendid werkt door één locatie en verkleedpartijen waarschijnlijk beter op toneel en kreeg filmbewerking en rolbezetting in traditioneler kluchttraditie. Spel van Blier en Serrault blijft echter leuk en een geestiger film waard.

Mais où est donc passée la septième compagnie ?

Italië​/​​Frankrijk 1973. Komedie van Robert Lamoureux. Met o.a. Jean Lefebvre, Pierre Mondy, Aldo Maccione, Robert Lamoureux en Eric Colin.

In mei 1940 weten drie Fransen bij toeval te ontsnappen uit krijgsgevangenschap en trekken naar het zuiden om zich bij de andere troepen te voegen. Met meer geluk dan wijsheid of moed slagen ze erin een Panzer-tank te vernietigen, waarna ze in gevangenschap hun kwijtgeraakte compagnie hervinden. De rats- kuch-en-bonen-klucht hemelt heldendom tegen wil en dank op in een reeks revueachtige sketches. Ondanks (of door) de bedenkelijke strekking resulteerde het succes in twee vervolgen. Het scenario is van de regisseur zelf. Camerawerk van Marcel Grignon.

Mais Ou Est Donc Passee La 7ieme Compag

Frankrijk 1973. Komedie van Robert Lamoureux. Met o.a. Pierre Mondy, Jean Lefebvre en Aldo Maccione.

In mei 1940 weten drie Fransen bij toeval te ontsnappen uit krijgsgevangenschap en trekken naar het zuiden om zich bij de andere troepen te voegen. Met meer geluk dan wijsheid of moed slagen ze erin een Panzer-tank te vernietigen, waarna ze in gevangenschap hun kwijtgeraakte compagnie hervinden. De rats- kuch-en-bonen-klucht hemelt heldendom tegen wil en dank op in een reeks revueachtige sketches. Ondanks (of door) de bedenkelijke strekking resulteerde het succes in twee vervolgen. Het scenario is van de regisseur zelf. Camerawerk van Marcel Grignon.

La valise

Frankrijk 1973. Avonturenfilm van Georges Lautner. Met o.a. Mireille Darc, Michel Constantin, Jean-Pierre Marielle, Michel Galabru en Amidou.

Frans geheim agent Augier (Constantin) ziet zich voor de idiote taak gesteld om Israëlische collega Bloch (Marielle) onbemerkt en heelhuids probleemland Libië uit te krijgen. Aldus begint een reis waarin het lijdend voorwerp in een ouderwetse hutkoffer langs de vele risicopunten wordt gesmokkeld. De eigenlijke spilrol in deze amusante avonturenkomedie is niettemin voor Darc, die als de libertijnse Françoise met haar charmes en kordaatheid het onfortuinlijke spionnentweetal uit de penarie helpt. Niet Lautners vlotste werk, maar sympathiek vanwege de cast en zeer luchthartig van toon.

Dov'è finita la 7a compagnia?

Italië​/​​Frankrijk 1973. Oorlogsfilm van Robert Lamoureux. Met o.a. Aldo Maccione, Jean Lefebvre en Pierre Mondy.

Deze oorlogskomedie speelt in 1940 aan het Frans-Duitse front. De Franse 7e compagnie wordt ingesloten door het leger van het Derde Rijk, maar een paar helden weten de Fransen uit hun netelige positie te bevrijden.

Quelques messieurs trop tranquilles

Frankrijk 1972. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Nathalie Courval, Dani, Michel Galabru, Henri Guybet en Miou-Miou.

Een suf dorpje dat toeristenoord hoopt te worden krijgt een invasie van 'langharig tuig'. De beroering daarover wordt vergroot door een reeks van onverklaarbare misdaden en incidenten. Deze makkelijke parodie op dorpelingen enerzijds en hippies anderzijds, wordt op een geestiger plan getild door de misdaad-satire en bravoure van de rolbezetting. Scenario van Georges Lautner en Jean-Marie Poiré naar de roman van Alain Camille La nuit des grands chiens malades. Camerawerk van Maurice Fellous.

Quand c'est parti, c'est parti

Frankrijk​/​​Canada 1972. Komedie van Denis Héroux. Met o.a. Jean Lefebvre, Dominique Michel, Regis Simard, Francis Blanche en Mylène Demongeot.

Met de fine fleur lourde van de Franse komische film wil de populaire filmer Heroux uit Quebec op een lichtvoetige manier de tegenstellingen tussen de Canadese francofonen en anglofonen illustreren via een modelbediende uit Quebec die zijn gezinnetje in een woonwagen stouwt en ermee naar Vancouver trekt. Zwaar op de hand liggende komedie die begint met enkele goede ideeën maar als geheel slechts klein divertissement.

Le Solitaire

Duitsland​/​​Frankrijk 1972. Misdaad van Alain Brunet. Met o.a. Hardy Krüger, Raymond Pellégrin, Georges Géret, Francis Blanche en Jean Lefebvre.

Een veroordeelde inbreker laat zich door de hoofd-cipier overhalen tot het kraken van een kluis, in ruil voor ontsnapping samen met een celgenoot, die uiteindelijk achter dit komplot blijkt te zitten. Motivatie voor de held is de hereniging met zijn aan een oude vriend toevertrouwde dochtertje, dat op het moment van de vlucht naar het buitenland echter verkiest bij de pleegvader te blijven. Een bekwaam, maar zonder oorspronkelijkheid uitgevoerd misdaaddrama, dat een extra- dimensie krijgt door de tragische vaderliefde die de film weliswaar naïef, maar binnen het genre ongewoon menselijk maakt, waardoor de acteurs meer dan cliché-personages kunnen worden.

Bluebeard

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Italië​/​​Hongarije​/​​Verenigde Staten 1972. Komedie van Edward Dmytryk. Met o.a. Richard Burton, Raquel Welch, Virna Lisi, Nathalie Delon en Joey Heatherton.

Een danseres trouwt met een oorlogsheld en ontdekt in een diepvrieskelder zeven vrouwenlijken. Haar echtgenoot legt uit waarom hij ze moest ombrengen, maar de nieuwe bruid wordt op het nippertje gered. De computerachtige co-produktie bevat talloze commerciële elementen met weinig fantasie en zonder enige inspiratie. Burton acteert op zijn sloffen, het merendeel van zijn bruiden gaat alleen uit de kleren, hoewel Lisi zeer komisch is als een zenuwslopende coloratuurzangeres. In de verondersteld humoristische context werkt een onnodig lange en bloederige jachtpartij extra stuitend. Ook bekend als LANDRU.

L' Ingénu

Frankrijk 1971. Komedie van Norbert Carbonnaux. Met o.a. Renaud Verley, Corinne Marchand, Jean Lefebvre, Marianne Eggerickx en Gérard Lartigau.

Een jonge indiaan uit het Amazonegebied, met een schip mee naar een Franse havenplaats gebracht, wordt verliefd op een jonge aristocrate die met een Parijse zakenman gaat trouwen. De Indiaanse tactiek verstoort het huwelijk en de rust in het stadje en hij wil de boot terug nemen, als een abt in hem een verdwenen neef herkent. De regisseur gooit in zijn tweede Voltaire-verfilming - na CANDIDE - opnieuw alle satire en filosofie overboord en houdt alleen een vlotte komedie over. De acteurs spelen geanimeerd en zijn boeiend, maar de uitbundigheid van Verley als natuurmens is een aanslag op het geduld.

Une drôle de bourrique

Frankrijk 1970. Romantiek van Jean Canolle. Met o.a. Jean Lefebvre, Eliane Mazel, Jacques Astoux en Tino Rossi.

Een melige folkloristische Franse komedie gesitueerd op Corsica. Een eeuwenoude vete tussen twee dorpen wordt opgelost als twee jonge mensen uit de verschillende clans verliefd worden op elkaar. Totaal waardeloos. Het scenario is van Pierre Pasquini en regisseur Conolle. Het camerawerk is van Pierre Petit. Ook bekend als L'ÂNE DE ZIGLIARA.

Le gendarme en balade

Frankrijk​/​​Italië 1970. Komedie van Jean Girault. Met o.a. Louis de Funès, Claude Gensac, Michel Galabru, Jean Lefebvre en Yves Vincent.

De gendarme op drift (Nederlandse titel) met eeuwige adjudant Galabru en inspecteur De Funès in flauwe situatiekomedie. Nou ja, eeuwig: dit keer wordt de oude politiemacht van St. Tropez op pensioen gestuurd. Vooral de inspecteur is aan de vut toe, want al in de eerste scène blijkt hij aan z'n bureau in slaap te zijn gevallen. Om het geheugen van een van de agenten op te frissen hijsen de mannen zich toch weer in uniform en vallen binnen bij nudisten.

Le Bourgeois gentil mec

Frankrijk 1969. Komedie van Raoul André. Met o.a. Jean Lefebvre, Francis Blanche, Darry Cowl, Georges Géret en Annie Cordy.

Een timide onderdirecteur wil om een vergeefse verliefdheid een stoere bink worden. Hij gaat daartoe in de leer bij een mondaine gangster, die hem enige geënsceneerde inbraken laat plegen met de bedoeling zijn pupil daarmee later te chanteren. Zeer vrij geïnspireerd op het klassieke toneelstuk LE BOURGEOIS GENTILHOMME; de zeer weinige goede scenariovondsten zijn rechtstreeks afkomstig van Molière. Lefèvres sullige personage is in zijn hele carrière verrassingsloos en eentonig, maar ditmaal al halverwege de film.

Un dröle de colonel

Frankrijk 1968. Komedie van Jean Girault. Met o.a. Pascale Roberts, Jean Lefebvre en Jean Yanne.

Een timide onderdirecteur wil om een vergeefse verliefdheid een stoere bink worden. Hij gaat daartoe in de leer bij een mondaine gangster, die hem enige geënsceneerde inbraken laat plegen met de bedoeling zijn pupil daarmee later te chanteren. Zeer vrij geïnspireerd op het klassieke toneelstuk LE BOURGEOIS GENTILHOMME; de zeer weinige goede scenariovondsten zijn rechtstreeks afkomstig van Molière. Lefèvres sullige personage is in zijn hele carrière verrassingsloos en eentonig, maar ditmaal al halverwege de film.

Un drôle de colonel

Frankrijk 1968. Komedie van Jean Girault. Met o.a. Jean Yanne, Jean Lefebvre, Pascale Roberts, Maria Pacôme en Michel Galabru.

Britse gangsters willen een stripteasedanseres inschakelen bij hun inbraken, maar merken dat een mysterieuze concurrent hen steeds voor is. Ze willen hem voor één keer voor zijn, door een legerkolonel en diens Hindoestaanse bediende - die ze van een Indiase diamant willen beroven - te gijzelen. Door vervolgens in de huid van de kolonel en diens bediende te kruipen willen ze hun rivaal ontmaskeren en uitschakelen. De mogelijkheden voor een onderhoudende misdaadkomedie werden verwaarloosd ter wille van vermoeiende leukdoenerij, waarmee de Fransen het 'typisch Britse' op de hak proberen te nemen. Scenario van de regisseur en Jacques Vilfrid. Camerawerk van Willy Gricha.

Le gendarme se marie

Frankrijk​/​​Italië 1968. Komedie van Jean Girault. Met o.a. Louis de Funès, Geneviève Grad, Claude Gensac, Jean Lefebvre en Michel Galabru.

Tijdens het hoogseizoen jagen de gendarmes van Saint-Tropez in burger op verkeersovertreders. Wanneer Ludovic Cruchot echter ineens oog in oog staat met snelheidsduivel annex kolonelsweduwe Josépha Lefrançois, vonkt het tussen de twee (letterlijk). Derde Gendarme-film is ondanks getroebleerde ontstaansgeschiedenis - opnamechaos vanwege Mei '68, een stuntman liet het leven - wellicht de fruitigste in de succesreeks. Naast de niet-aflatende reeks gags zorgt de chemie tussen De Funès en topcomedienne Gensac (1927-2016) voor onvergetelijke momenten. Onder de vele klassieke scènes is die waarin Cruchot schriftelijk promotie-examen doet.

Le fou du labo 4

Frankrijk 1967. Komedie van Jacques Besnard. Met o.a. Bernard Blier, Pierre Brasseur, Michel Serrault, Maria Latour en Margo Lion.

Een na[KA3]ieve uitvinder, Eug[KA2]ene Ballanchon (Lefebvre), ontdekt een gas dat iedereen vriendelijk en goedgehumeurd maakt. Een spionage-organisatie die door directiesceretaris Beauchard (Blier) wordt aangevoerd, probeert zijn vinding te pakken te krijgen. Warrig verhaal is alleen kapstok voor gezochte grappen en de acteurs spannen zich overmatig in om er nog iets leuks van te maken. Vergeefs. Het scenario is van regisseur Besnard en Jean Halain naar de roman van René Cambon. Het camerawerk is van Raymond Le Moigne.

Un idiot à Paris

Frankrijk 1966. Komedie van Serge Korber. Met o.a. Jean Lefebvre, Dany Carrel, Bernard Blier, Philippe Avron en Bernadette Lafont.

Een naïeve 'dorpsidioot' wordt mee naar Parijs genomen en achtergelaten bij de Hallen. Hij ontmoet een vriendelijke hoer die op het platteland wil gaan tuinieren en een middenstander met een zwak voor verschoppelingen. De regie en de acteurs zetten het pittoreske van de personages zo nadrukkelijk aan dat de film nergens aandoenlijk wordt. Scenario van regisseur Korber, Jean Vermorel en Michel Audiard naar de roman van René Fallet. Camerawerk van Jean Rabier.

Un Idiot A Paris

Frankrijk 1966. Drama van Serge Korber. Met o.a. Bernard Blier, Pierre Richard en Jean Lefebvre.

Een naïeve 'dorpsidioot' wordt mee naar Parijs genomen en achtergelaten bij de Hallen. Hij ontmoet een vriendelijke hoer die op het platteland wil gaan tuinieren en een middenstander met een zwak voor verschoppelingen. De regie en de acteurs zetten het pittoreske van de personages zo nadrukkelijk aan dat de film nergens aandoenlijk wordt. Scenario van regisseur Korber, Jean Vermorel en Michel Audiard naar de roman van René Fallet. Camerawerk van Jean Rabier.

Trois enfants dans le désordre

Frankrijk 1966. Komedie van Léo Joannon. Met o.a. Bourvil, Jean Lefebvre, Rosy Varte, Jeanne Colletin en Gérard Lartigau.

Door een onterechte verdenking van hoogverraad wordt een kleine ondernemer niet alleen met gevangenisstraf bedreigd, maar ook met onteigening van zijn bezit. Om dat veilig te stellen adopteert hij als vrijgezel drie 'onwettige' kinderen. Na zijn vrijspraak wil hij dit gezin niet verloochenen. Een simpele en huisbakken komedie zoals Bourvil ze in het begin van zijn carrière vaak speelde. Zijn gerijptheid als acteur geeft deze herhalingsoefening meer dimensie, maar de regie laat het op alle punten afweten. Scenario van regisseur Joannon en Jacques Emmanuel. Camerawerk van Henri Persin.

On a volé la Joconde

Frankrijk​/​​Italië 1966. Komedie van Michel Deville. Met o.a. Marina Vlady, George Chakiris, Margaret Lee, Jean Lefebvre en Paul Frankeur.

Een kunstminnaar slaagt er in 1911 in de Mona Lisa uit het Louvre te stelen en heeft een waterdicht alibi waardoor de verdenking op zijn vriendin valt die behalve de politie ook andere dieven achter zich aan krijgt. Ongewoon logge grappen voor de anders zo lichtvoetige Deville en relatief weinig verrassende verhaalswendingen houden de achtervolgingskomedie middelmatig, met de schoonheid van Vlady en de locaties als voornaamste kwaliteit.

Le Solitaire passe à l'attaque

Spanje​/​​Frankrijk 1966. Actiefilm van Ralph Habib. Met o.a. Roger Hanin, Jean Lefebvre, Sophie Agacinski, Teresa Gimpera en Gerard Tichy.

Een Franse geheim agent in Barcelona heeft één van de drie microfilms met de formule van een atoomwapen weten te redden, maar wordt door een overgekomen collega vermoord aangetroffen. Als bezitter van de film wordt deze nu naar het leven gestaan, waarbij een persfotografe en de minnares van de hoofdverdachte zijn avonturen verder compliceren. Dit typerend voor de jaren zestig geheim-agentenavontuur is - ondanks halfhartige pogingen tot parodistische humor - weinig fantasierijk uitgevallen, hoewel Hanin zich dapper weert.

Le Solitaire Passe A L'attaque

Frankrijk 1966. Thriller van Ralph Habib.

Een Franse geheim agent in Barcelona heeft één van de drie microfilms met de formule van een atoomwapen weten te redden, maar wordt door een overgekomen collega vermoord aangetroffen. Als bezitter van de film wordt deze nu naar het leven gestaan, waarbij een persfotografe en de minnares van de hoofdverdachte zijn avonturen verder compliceren. Dit typerend voor de jaren zestig geheim-agentenavontuur is - ondanks halfhartige pogingen tot parodistische humor - weinig fantasierijk uitgevallen, hoewel Hanin zich dapper weert.

Du mou dans la gâchette

Italië​/​​Frankrijk 1966. Komedie van Louis Grospierre. Met o.a. Bernard Blier, Jean Lefebvre, Francis Blanche, Corinne Marchand en Michel Serrault.

Parodie over twee gangsters uit de provincie die besluiten om in Parijs fortuin te maken en daar in een bendeoorlog terechtkomen.

Quand passent les faisans

Frankrijk 1965. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Paul Meurisse, Bernard Blier, Jean Lefebvre, Michel Serrault en Claire Maurier.

Kruimeldieven gaan samenwerken met een meesteroplichter die op zijn beurt door een rijke weduwe wordt benadeeld, zodat hij gekwetst zijnde, spoorloos verdwijnt en zijn handlangers voor de gevolgen van hun kraak laat opdraaien. Ook de acteurs in overbekende typeringen en de vlotte regie kunnen het mager en het voorspelbare scenario van Jacques Emmanuel en Albert Simonin niet redden, waardoor ook geslaagde grappen door de inhoud bedorven worden. Camerawerk van Raymond Lemoigne. Ook bekend als QUAND PASSENT LES ESCROCS.

Ne nous fâchons pas

Frankrijk 1965. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Lino Ventura, Mireille Darc, Jean Lefebvre, Michel Constantin en André Pousse.

Een ex-gangster die winkelier in Zuid-Frankrijk is geworden laat zich door oude vrienden overhalen om een dief op te sporen die hen bedrogen heeft en ook wordt gezocht door een Britse bende. Deze misdaadkomedie verloopt volgens een overbekend stramien omdat Lautner te veel eerdere films met dezelfde acteurs in dezelfde soort rollen maakte. Ventura als driftkop die zijn leuze 'maak je niet kwaad' keer op keer vergeet blijft niettemin vermakelijk. Het scenario is van Michel Audiard. Het camerawerk is van Maurice Fellous.

Ne Nous Fachons Pas

Frankrijk 1965. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Mireille Darc, Michel Constantin, Lino Ventura en Jean Lefebvre.

Een ex-gangster die winkelier in Zuid-Frankrijk is geworden laat zich door oude vrienden overhalen om een dief op te sporen die hen bedrogen heeft en ook wordt gezocht door een Britse bende. Deze misdaadkomedie verloopt volgens een overbekend stramien omdat Lautner te veel eerdere films met dezelfde acteurs in dezelfde soort rollen maakte. Ventura als driftkop die zijn leuze 'maak je niet kwaad' keer op keer vergeet blijft niettemin vermakelijk. Het scenario is van Michel Audiard. Het camerawerk is van Maurice Fellous.

Les bons vivants

Frankrijk 1965. Komedie van Gilles Grangier en Georges Lautner. Met o.a. Bernard Blier, Frank Villard, Dominique Davray, Yori Bertin en Andréa Parisy.

Drieluik (UN GRAND SEIGNEUR, LA FERMETURE, AU TRIBUNAL) over de nasleep van de sluiting van een bordeel. Uiteindelijk wordt een burgerman die zich over een dakloze hoer heeft ontfermd door haar erkentelijke collega's gepromoveerd tot nieuwe bordeelhouder. Deze episodenfilm heeft het voordeel dat de sketches op elkaar aansluiten. Alleen de laatste bijdrage echter - van Lautner, met Darc en De Funès - heeft enige verve en sjeu. Scenario van Albert Simonin en camerawerk van Michel Magne.

Le dix-septième ciel

Frankrijk 1965. Mysterie van Serge Korber. Met o.a. Marie Dubois, Jean-Louis Trintignant, Jean Lefebvre en Marcel Dalio.

Een eerste zowel ironische als romantische, poëtische en dromerige speelfilm waarmee de maker in het voetspoor van Marivaux treedt. De met allerlei misverstanden gepaard gaande liefdesverwikkelingen van een vaak in dromen vluchtende ramenlapper en een dienstmeisje gedurende hun vakantie in een met veel gevoeligheid door Georges Barsky gefilmd Bretagne. Een beetje iel en met een paar langdradige stukken maar met ook knap gevonden, bijna absurde grappen en hele aardige dialogen van Pascal Jardin. Zeer veelbelovend maar jammergenoeg ging Korber daarna heel erg tegenvallen.

Une Souris chez les hommes

Frankrijk 1964. Komedie van Jacques Poitrenaud. Met o.a. Dany Saval, Louis de Funès, Dany Carrel, Maurice Biraud en Dora Doll.

Inbrekers worden betrapt door de grillige dochter des huizes die medeplichtig wil worden en hun ideeën voor allerhande kraken aanpraat. De standaardrol van Saval als irritant warhoofd geeft De Funès alle reden voor zijn bekende woedeuitbarstingen, maar wordt in het verloop van de film nogal eentonig, omdat hij weinig anders te bieden heeft. De toegenomen populariteit van De Funès leidde tot een tweede roulement als UN DROLE DE CAID.

Relaxe toi, chérie

Frankrijk​/​​Italië 1964. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Fernandel, Sandra Milo, Jean-Pierre Marielle, Yvonne Vlech en Jean Lefebvre.

Een jarenlang stabiel huwelijksgeluk wordt bedreigd als de vrouw aan de mode van de psychoanalyse gaat meedoen en overtuigd raakt dat de standvastigheid en trouw van haar wederhelft vreselijke trauma's verbergen. De man stemt in met een zogenaamde groepssessie waarbij aan de analyticus zelf de meeste steken los blijken. Deze nogal flauwe boulevardklucht heeft een slaafse en lusteloze filmversie gekregen waarbij Marielle als de pedante zieleknijper de ster Fernandel overtreft.

Le gendarme de St. Tropez

Frankrijk​/​​Italië 1964. Komedie van Jean Girault. Met o.a. Louis de Funès, Geneviève Grad, Michel Galabru, Jean Lefebvre en Christian Marin.

Eerste van zes komedies die Louis de Funès, in de rol van de ambitieuze gendarme Ludovic Cruchot, ruimschoots gelegenheid gaven voor zijn onnavolgbare woede-uitbarstingen en hyperactieve waanzin. Na zijn overplaatsing naar Saint-Tropez, wordt gendarme Cruchot plots een toonbeeld van ambitie en plichtsbesef: met overgave jaagt hij samen met zijn collega's op nudisten. Ook heeft hij problemen met zijn dochter die aansluiting zoekt bij de mondaine en hippe jongeren van Saint-Tropez. Nogal oubollig en gedateerd, maar toch ook wel weer charmant en grappig.

Allez France !

Frankrijk 1964. Komedie van Robert Dhéry. Met o.a. Robert Dhéry, Diana Dors, Colette Brosset, Raymond Bussières en Jean Carmet.

Rugby-supporter gaat aan de vooravond van zijn huwelijk stiekem naar een interland Engeland-Frankrijk en hem wordt een paar tanden uitgeslagen. Nieuwe stifttanden dwingen hem de mond dicht te houden en zo verdwaalt hij in Londen en verijdelt per ongeluk de ontvoering van een filmster. Dhéry heeft meer komische kwaliteiten als schrijver-regisseur dan als acteur, dus is zwijgzaamheid het voordeel voor de film met een reeks grappen en spelprestaties van wisselend niveau, maar met een behoorlijk gemiddelde. Het scenario is van Pierre Tchernia, Jean Lhote, Colette Brosset en regisseur Dhéry. De fotografie is van Jean Tournier.

Les Copains

Frankrijk 1963. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Philippe Noiret, Pierre Mondy, Claude Rich, Michael Lonsdale en Guy Bedos.

Zeven schoolvrienden - inmiddels van middelbare leeftijd - brengen samen hun vakantie door met drinkgelagen en practical jokes als in 'de goeie ouwe tijd'. Vriendschap tussen veertigers die zich nog gedragen alsof ze kleine jongens zijn, is een thema waarmee Robert met deels dezelfde acteurs later zijn grootste successen zou behalen. Deze vroege poging - naar een roman van Jules Romains - heeft al veel van de latere kwaliteiten, al weten niet alle acteurs de juiste toon te treffen. De grote uitzondering is Noiret, in een prachtig nummer in vermomming als een prelaat die op de kansel een schunnige preek houdt.

Le Roi des montagnes

Frankrijk 1963. Avonturenfilm van Willy Rozier. Met o.a. Félix Marten, Lucile Saint-Simon, Claude Rollet, Suzet Maïs en Jean Lefebvre.

Een Albanese avonturier ontvoert een gezelschap toeristen voor een hoog losgeld, niet wetend dat onder zijn gegijzelden familie zit van de Londense bankier bij wie hij zelf een rekening heeft, zodat het losgeld op zijn eigen debet komt. De in Frankrijk succesvolle kioskroman kreeg een vlakke B-filmversie waarin de onuitstaanbare leukdoenerigheid van de acteurs in de plaats komt van echte humor.

La Mort d'un tueur

Frankrijk 1963. Misdaad van Robert Hossein. Met o.a. Robert Hossein, Marie-France Pisier, Simon Andreu, Robert Dalban en Jean Lefebvre.

Massa (Hossein) komt uit de gevangenis, waar hij enkele jaren heeft doorgebracht in verband met een overval met een bende. Terug in Nice komt hij erachter dat zijn zus samenwoont met de medeplichtige die hij ervan verdenkt hem te hebben verraden. Tijdens een gevecht doodt hij hem. Hij moet vluchten, maar zijn zuster Maria zal zich wreken en zijn dood veroorzaken. Een ongeloofwaardig scenario en stompzinnige dialogen. De voortdurend aanwezige Hossein gaat op de zenuwen werken, en voor Pisier, in de dubbelrol van blondine en brunette, geldt hetzelfde. Een ronduit slechte film, maar enkele karakteristieke bijrollen in de bende van Hossein (Dalban, Lefebvre) verdienen een klein vleugje welwillendheid.

Coup de bambou

Frankrijk 1963. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Micheline Presle, François Périer, Jean Richard, Jacques Dufilho en Noël Roquevert.

De vrouw van een caféhouder veinst geheugenverlies omdat ze het geld waarvoor haar man zijn café heeft verkocht in een taxi heeft laten liggen. De echtgenoot krijgt van de schok echte amnesie, zodat zijn ober van de gelegenheid misbruik maakt om met de identiteit van zijn baas zelf achter het geld aan te gaan. Deze zouteloze en geroutineerd geregiseerde klucht krijgt nog een schijn van esprit door de inzet van de bekwame acteurs.

Chair de poule

Frankrijk 1963. Thriller van Julien Duvivier. Met o.a. Robert Hossein, Jean Sorel, Catherine Rouvel, Georges Wilson en Nicole Berger.

Een vrouw wacht in een afgelegen pompstation in Haute- Provence op de kans om haar oudere echtgenoot het spaargeld afhandig te maken. Die lijkt ze te krijgen in de persoon van een ontsnapte gevangene die daar onderdak zoekt. Veteraan-regisseur Duvivier weet het gegeven van James Hadley Chase een broeierige spanning te geven met Rouvel als femme fatale in de traditie van thrillers van vóór WO II. Fraaie landschapsopnamen en een verrassende ontknoping. Scenario van René Barjavel en Julien Duvivier. Camerawerk van Henri Burel.

Bébert et l'omnibus

Frankrijk 1963. Familiefilm van Yves Robert. Met o.a. Petit Gibus, Jean Richard, Blanchette Brunoy, Pierre Mondy en Michel Serrault.

Tijdens vakantievoorbereidingen van de familie trekt een lastig jongetje er alleen op uit. Zowel hijzelf als de gezinsleden die hem zoeken beleven allerhande avonturen. Aardige en verfrissende komedie voor alle leeftijden, al is Petit Gibus (uit Roberts GUERRE DES BOUTONS) soms een nogal irritant kinder- acteurtje.

Les grands chemins

Frankrijk​/​​Italië 1962. Drama van Christian Marquand. Met o.a. Robert Hossein, Anouk Aimée, Renato Salvatori, Fernand Sardou en Jean Lefebvre.

Rondtrekkende gitarist en kaartspeler sluit vriendschap met Italiaanse vrachtrijder en trekt ook in het pension van diens minnares. Dorpelingen wantrouwen zijn succes met kaartspelen en breken zijn handen. Depressieve zelfvernietigingsdrang laat hem de vrouw verleiden om daarmee de Italiaan ook tegen zich te krijgen. Drama van geïsoleerde mensen kreeg - ondanks geforceerd scenario - kracht mee door landschapsopnamen van Zuidwest-Frankrijk en passend gekweld spel van Hossein. Regiedebuut van acteur Marquand, met supervisie van Roger Vadim.

Les Veinards

Frankrijk 1962. Komedie van Philippe de Broca, Jean Girault en Jack Pinoteau. Met o.a. France Anglade, Francis Blanche, Blanchette Brunoy, Daniel Ceccaldi en Geneviève Cluny.

Een vijfluik waarin de personages respectievelijk een nertsmantel, een gastronomisch maal, een nacht met een filmster, een luxe-jacht en de loterij winnen, met onverwachte en tegenvallende gevolgen. Een sterke rolbezetting in deze episodenfilm die niet meer is dan een reeks zonder veel surprises uitgebouwde moppen. De anders geestrijker De Broca onderscheidt zich hier in niets van zijn in deze ongein gespecialiseerde collega's.

Le gentleman d'Epsom

Frankrijk 1962. Komedie van Gilles Grangier. Met o.a. Jean Gabin, Madeleine Robinson, Frank Villard, Louis de Funès en Jean Lefebvre.

Gepensioneerd officier Gabin heeft zich geru[KA3]ineerd bij de paardenrennen en probeert nu aspirant-gokkers op te lichten door hun geld zogenaamd op verliezende paarden in te zetten, zodat hij stiekem de winst kan incasseren. De film steunt te veel op flauwe dialooggrapjes en maakt weinig spectaculairs van renbaansc[KA2]enes. De Fun[KA2]es in een van zijn eerste rollen als gierige driftkikker. Scenario van Albert Simonin, Michel Audiard (die ook de dialogen schreef) en regisseur Grangier. Camerawerk van Louis Page.

Les Ennemis

Frankrijk 1961. Edouard Molinaro. Met o.a. Roger Hanin, Pascale Audret, Dany Carrel, Claude Brasseur en Michel Vitold.

Functionaris van Sovjetambassade duikt onder, met medeneming van geheime code, en wordt daarom gezocht door agenten van Franse geheime dienst die Russische collega's vóór willen zijn. Spionage-avontuur voor tijd van JAMES BOND kan geen midden vinden tussen actie en parodie, hoewel ironie in scenario ook niet sterk is. In plaats van op spanning concentreert regie zich op formele virtuositeit die weinig indruk maakt en acteurs nauwelijks kansen geeft.

La Vendetta

Italië​/​​Frankrijk 1961. Komedie van Jean Cherasse. Met o.a. Francis Blanche, Marisa Merlini, Mario Carotenuto, Olivier Hussenot en Rossy Varte.

Een man die op Corsica komt om te rentenieren laat zich overhalen om zijn kandidatuur te stellen tegen een corrupte burgemeester en verzet zich tegen de verkering van zijn neef met de dochter van een roemruchte bandiet, die een toeristische trekpleister is. Om de onvermijdelijke vendetta uit te vechten laat hij vijf gangsterneefjes uit Amerika overkomen. De Corsicaanse vendetta's vormden jarenlang het onderwerp van Franse filmkluchten en ze worden nu hooguit naar een wat hoger niveau getild door de uitbundige 'schmiere' van Blanche en De Funès. De vormgeving is allesbehalve temperamentvol.

La Belle Américaine

Frankrijk 1961. Komedie van Robert Dhéry. Met o.a. Robert Dhéry, Alfred Adam, Colette Brosset, Jean Carmet en Jacques Charrier.

De opbrengst van de verkoop van een luxe auto van een overleden bankier moet naar zijn minnares gaan, dus verkoopt de weduwe hem voor een spotprijsje aan een arbeidersechtpaar dat door onderhouds- en brandstofkosten van de wagen hun bestaan en dat in hun wijk drastisch veranderd ziet. De meestgeslaagde komedie van Dhéry met zóveel gags dat het gebrek aan oorspronkelijkheid van de meeste niet meer opvalt. In de grote, goedgehumeurde rolbezetting trok De Funès in zijn dubbelrol voor het eerst echt de aandacht. Scenario van de regisseur en Pierre Tchernia.

Tabarin

Italië​/​​Frankrijk 1958. Musical van Richard Pottier. Met o.a. Sonja Ziemann, Michel Piccoli, Sylvia Lopez, Annie Cordy en Jean-Pierre Kérien.

De directeur van een music-hall wil zijn ex-geliefde als ster-attractie engageren en brengt daarmee zijn huwelijksgeluk in gevaar. Een toegewijde secretaresse brengt orde op zaken en wordt ondertussen zelf ontdekt als zangeres. Deze poging tot een musical heeft een uitermate flauw verhaaltje, dat eveneens weinig opmerkelijke zang- en dans-nummers aan elkaar moet rijgen. Cordy zet haar overbekende typetje neer, de aanwezigheid van de andere acteurs in een dergelijke film wekt voornamelijk verbazing.

Le dos au mur

Frankrijk 1958. Thriller van Edouard Molinaro. Met o.a. Gérard Oury, Jeanne Moreau, Philippe Nicaud, Claire Maurier en Jean Lefebvre.

Wanneer Jacques Decrey (Oury) erachter komt dat echtgenote Gloria (Moreau) hem bedondert met een sukkelende acteur (Nicaud), bedenkt hij een diabolisch chantageplan om het hun betaald te zetten. Dat loopt faliekant mis in deze fraaie mengeling van liefdestragedie en film noir à la française. Oury en Molinaro schreven later filmgeschiedenis als komedieregisseurs met respectievelijk La grande vadrouille en La cage aux folles. Het inkzwarte scenario is gebaseerd op Délivrez-nous du mal van San-Antonio-serieauteur Frédéric Dard, regieassistent was niemand minder dan Claude Sautet.

La Fille de Hambourg

Frankrijk 1958. Drama van Yves Allégret. Met o.a. Hildegard Knef, Daniel Gélin, Daniel Sorano en Jean Lefebvre.

Een Fransman is tijdens zijn krijgsgevangenschap verliefd geworden op een Duitse, die hij na de oorlog opspoort en hervindt als prostituée. Pogingen om haar uit 'het leven' te krijgen worden beiden noodlottig. Dit bekende zelfkantdrama zou door het oorlogsaspect iets meer dimensie moeten krijgen, maar het banale scenario en de produktionele ingrepen - beide van de latere porno-regisseur Bénazeraf - maken er een bijna complete mislukking van. De hoofdrolspelers zijn ook wel eens beter op dreef geweest.

Méfiez-vous fillettes

Frankrijk 1957. Misdaad van Yves Allégret. Met o.a. Antonella Lualdi, Robert Hossein, Michèle Cordoue, Jean Gaven en André Luguet.

Op Montmartre wordt een gangsteroorlog tussen rivaliserende benden uitgevochten en een jonge vrouw die daar toevallig getuige van is, wordt gekidnapt en in een bordeel gestopt om haar tot zwijgen te dwingen. Regisseur Allégret verspeelde zijn artistieke reputatie met deze sensationele James Hadley Chase- verfilming, die problemen met de censuur kreeg, maar qua zwartgalligheid nauwelijks verschilt van zijn sociale films noir uit de jaren veertig. Goed spel.

La Bigorne, caporal de France

Frankrijk 1957. Avonturenfilm van Robert Darène. Met o.a. François Périer, Rossana Podestà, Henri Logan, Robert Hirsch en Jean Lefebvre.

Een franse korporaal zonder zee-ervaring krijgt het bevel over een schip dat jacht moet maken op een piraat aan de kust van Madagascar. In plaats daarvan neemt de piraat hem gevangen, maar hij weet te ontsnappen. Périer heeft vele kwaliteiten, maar atletische souplesse is daar niet bij. Hij probeert zich te redden met een ironische knipoog, evenals zijn voor dit soort film net zo ongeschikte medespelers en regisseur. Scenario biedt hun onvoldoende humoristische kansen, zodat het resultaat een opgewekte maar slome film is.

La Châtelaine du Liban

Italië​/​​Frankrijk 1956. Avonturenfilm van Richard Pottier. Met o.a. Gianna Maria Canale, Jean-Claude Pascal, Jean Servais, Juliette Gréco en Omar Sharif.

Een ingenieur vertelt de ontdekking van uranium aan een vriend die in de ban is van een geheimzinnige avonturierster die hem vermoordt, haar aanbidder ervan beschuldigt en haar bondgenoot-in-misdaad op de hoogte brengt. De verplaatsing naar moderne tijd maakt dit exotische misdaadmelodrama er niet waarschijnlijker op, maar de curieuze rolbezetting werkt onbedoeld vermakelijk. Eerste westerse filmrol van Egyptenaar Sharif.

Et Dieu... créa la femme

Frankrijk 1956. Drama van Roger Vadim. Met o.a. Brigitte Bardot, Curd Jürgens, Jean-Louis Trintignant, Jane Marken en Jean Tissier.

Het Zuid-Franse Saint Tropez was nooit meer hetzelfde nadat de zwoele, 22-jarige Brigitte Bardot in haar doorbraakrol voor een internationale sensatie had gezorgd. Onder regie van haar eerste echtgenoot en motor achter haar wulpse imago, speelt 'BB' een rusteloos meisje dat in het kustplaatsje trouwt met de broer van de man op wie ze verliefd is. Met haar losse lange haren en blote voeten (dansscène in een bar!) was Bardot een compleet andere verschijning dan tijdgenoten als Marilyn Monroe of Audrey Hepburn. 'Een duivelse vrouw', bestempelde het Vaticaan haar eens.

Cette sacrée gamine

Frankrijk 1956. Komedie van Michel Boisrond. Met o.a. Brigitte Bardot, Jean Bretonnière, Raymond Bussières, Françoise Fabian en Mischa Auer.

Goedhumeurfilmer Boisrond (1921-2002) was de man voor het lichtverteerbare mopje buurtbioscoopverstrooiing, waarvan akte in zijn met Roger Vadim geschreven regiedebuut. Toenmalige brunette Bardot speelt een kruidje-roer-me-niet dat door haar vader tijdelijk bij de zanger van zijn nachtclub in bewaring wordt gegeven. Vermakelijke cinenostalgie, dit in Eastmancolor en 'Scope gedraaide niemendalletje, met BB speels dansend door droomvignetten in variétéstijl. Het tweetal Michel Serrault/Jean Poiret, indertijd vermaard als sketchduo in de Parijse cabarets, verschijnt als inspecteurs. Opkikkersoundtrack en Françoise Fabian-bijrol gratis meegeleverd.

Une Fille épatante

Frankrijk 1955. Komedie van Raoul André. Met o.a. Sophie Desmarets, Raymond Rouleau, Grégoire Aslain, Mona Dol en André Versini.

Een kruimeldievegge ziet een politie-inspecteur aan voor een gangster en wil met hem zaken doen. Ook als ze achter de waarheid komt, blijft ze verliefd en helpt hem met het oprollen van een bende goudsmokkelaars. Een pretentieloze komedie, die het meer van dialoogvuurwerk moet hebben dan van de dynamische vorm. Er wordt aanstekelijk geacteerd, al is Rouleau wat te oud voor zijn rol.

Les diaboliques

Frankrijk 1955. Thriller van Henri-Georges Clouzot. Met o.a. Simone Signoret, Véra Clouzot, Paul Meurisse, Charles Vanel en Jean Brochard.

Het kan altijd zwartgalliger en gemener, dacht maître Clouzot en draaide met deze akelige Boileau/Narcejac-adaptatie de ultieme Franse noir-klassieker. Waarin de sadistische internaatdirecteur Delassalle (Meurisse) door zijn ziekige echtgenote (Clouzot) en koelbloedige maîtresse (Signoret) middels verdrinking uit het ondermaanse wordt verwijderd. Feilloze operatie, totdat het lijk, gedeponeerd op de bodem van het internaatszwembad, spoorloos blijkt. Het openingscitaat van decadentenauteur Jules Barbey d'Aurevilly, naar wiens standaardwerk de film werd vernoemd, spreekt boekdelen. Centraal in dit Zwitsers uurwerkje met horrorpieken staat de vraag wie hier nu het meest duivels is. Filmdebuut van Michel Serrault als hielenlikkende leraar. Prix Louis Delluc '54.

Les Aventures de Gil Blas de Santillane

Frankrijk​/​​Spanje 1955. Avonturenfilm van René Jolivet. Met o.a. Georges Marchal, Susana Canales, Barbara Laage, Jacques Castelot en Marthe Mercadier.

Tegen zijn wil is Gil Blas medeplichtige van bandieten die aristocrate op weg naar koning in Madrid beroven. Hij rehabiliteert zich in reeks van avonturen en trouwt haar. Voorspelbare schermavonturen in fraaie landschappen met weinig gevoel voor spektakel, maar wel met tempo gefilmd.

Gas-Oil

Frankrijk 1955. Misdaad van Gilles Grangier. Met o.a. Jean Gabin, Jeanne Moreau, Gaby Basset, Marcel Bozzuffi en Simone Berthier.

Misdaadfilm met Jean Gabin als noeste, goudeerlijke vrachtwagenchauffeur Jean Chape, die het aan de stok krijgt met gangsters op de Franse plattelandswegen van de vroege jaren vijftig rond Clermont-Ferrand. De gangsters menen dat Chape aan de haal is met de buit van een overreden handlanger. Chape weet van niets maar deinst niet terug om met zijn zwaar materiaal - en dat van zijn collega routiers - grondig terug te slaan nadat de gangsters wat al te opdringerig worden. Acteur Jean Gabin is als vanouds op dreef als de stoïcijnse antiheld die door omstandigheden gedwongen wordt de onherbergzame regionen van zijn (film)karakter te ontginnen.

Une Fille sur la route

Frankrijk 1951. Musical van Jean Stelli. Met o.a. Georges Guétary, Liliane Bert, Robert Pizani, Robert Seller en Léonore Aubert.

Een succesvolle zanger wil aan zijn fans ontsnappen tijdens een door hem incognito gehouden vakantie. Hij komt in contact met een aantrekkelijke liftster met wie hij naar de camping gaat. Daar wordt het meisje ingesponnen door een chique oplichter. Deze simpele musical werd zonder enige verve of fantasie geregisseerd en was uitsluitend gericht op de toenmalige aanhang van zanger Guétary.

Bouquet de joie

Frankrijk 1951. Musical van Maurice Gamm. Met o.a. Charles Trenet, Tilda Thamar, Jean Lefebvre, Armontel en Milly Mathis.

De zanger Trenet heeft tussen twee tournees door een afspraak aan de Côte d'Azur met vrienden die een boerderij willen kopen, maar hij vergeet dit plan voor een uitstapje naar Juan-les-Pins waar hij een oude vlam ontmoet. Het zouteloos verhaaltje werd ondanks alle simpelheid een onsamenhangend scenario dat alleen een vehikel is voor Trenet die - niettegenstaande zijn kwaliteiten als zanger en componist - een allesbehalve innemende filmpersoonlijkheid blijkt te zijn.