Stephen Bray: cast en muziek.
Er zijn 3 films gevonden.

Between The Devil And The Deep Blue Sea

1995 | Drama

België​/​​Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 1995. Drama van Marion Hänsel. Met o.a. Stephen Rea, Ling Chu, Adrian Brine, Mascha Aznavour en Maka Kotto.

Een roestig vrachtschip, ooit eigendom van een rederij die bankroet ging, ligt aangemeerd aan een kade in Hong Kong. De bemanning moet weken, of nog veel langer, afwachten wat er met hen gaat gebeuren, of ze gage zullen krijgen, etc.

Who's That Girl

1987 | Romantische komedie

Verenigde Staten 1987. Romantische komedie van James Foley. Met o.a. Madonna, Griffin Dunne, Haviland Morris, John McMartin en Robert Swan.

Regisseur Foley en zijn scenarioschrijvers wilden van Who's That Girl een soort screwball comedy maken, een excentrieke klucht die voor deze gelegenheid volledig werd toegesneden op de persoon van Madonna met wie Foley al eerder een paar videoclips draaide. Een succes werd het niet. In een warrig verhaal speelt Madonna een vrijgevochten punk die zich tot een oppportunistisch yuppentiep ontwikkelt. Voor de gelegenheid mat ze zich een hoog stemmetje aan, maar ondanks haar inspanningen ontving ze een Raspberry voor Slechtste Actrice. Foley leek een slechte regisseur, maar sloeg later terug met het onvergelijkbare Glengarry Glen Ross.

Psycho III

1986 | Thriller, Horror

Verenigde Staten 1986. Thriller van Anthony Perkins. Met o.a. Anthony Perkins, Diana Scarwid, Jeff Fahey, Roberta Maxwell en Hugh Gillin.

Totaal overbodige voortzetting van het bloedige verhaal van Norman Bates, de snedigste motelhouder uit de filmgeschiedenis. Perkins speelt niet alleen de rol opnieuw, hij fungeert tevens als regisseur. De sheriff is ervan overtuigd dat Bates genezen is, maar de dorpelingen denken daar anders over, zeker wanneer er weer doden vallen. Ondanks de vele knipoogjes naar het Hitchcock- origineel, komt deze aflevering nooit boven het banale stalk `n slash-genre uit. Robert Bloch (de originele auteur) wou er, om begrijpelijke redenen, niet mee geassocieerd worden. Wel mooi camerawerk van Bruce Surtees en een knappe soundtrack van Carter Burwell. Nog één sequel volgde, voordat de vroegtijdige dood van Perkins een einde maakte aan Norman Bates.