Piera Degli Esposti

Nerolio

Italië 1996. Drama van Aurelio Grimaldi. Met o.a. Marco Cavicchioli, Lucia Sardo, Vincenzo Crivello, Piera Degli Esposti en Franco Mirabella.

L'appassionata

Italië 1989. Drama van Gianfranco Mingozzi. Met o.a. Piera Degli Esposti, Nicola Farron, Federico Provvedi, Ornella Marcucci en Daniela Morelli.

De hoofdpersoon is een veertigjarige vrouw die haar hart verliest aan een jonge Italiaanse Amerikaan in de jaren vijftig. Deze affaire put haar lichamelijk en psychisch uit. Matig acteren. Het camerawerk is goed, maar de film is noch aantrekkelijk, noch onderhoudend.

Il Decime clandestino

Italië 1989. Drama van Lina Wartmüller. Met o.a. Piera Degli Esposti, Dominque Sanda, Hartmut Becker, Susanna Marcomeni en Giorgio Trestini.

Een traag maatschappelijk commentaar dat oorspronkelijk als een tv-drama van een uur bedoeld was, maar in een verlengde speelfilmversie in Cannes terechtkwam. Een verhaal over negen brave kinderen en hun moeder, die van de boerderij naar de stad moeten verhuizen na de dood van de vader. De vrouw kan niemand vinden die haar en haar kinderen een appartement wil verhuren, totdat een aristocraat haar een mooie zolder verhuurt omdat ze liegt dat ze alleen is. Wanneer ze de kinderen voor de dageraad wegstuurt en 's avonds laat terug laat komen, worden ze ontdekt. Ook bekend als TO SAVE NINE.

Don Bosco

Italië 1988. Biografie van Leandro Castellani. Met o.a. Ben Gazzara, Patsy Kensit, Karl Zinny, Raymond Pellegrin en Philippe Leroy.

Het verhaal van Don Bosco, de 19e eeuwse heilige van Turijn, die wezen en straatkinderen, armen en hongerigen hielp en hun hoop en liefde gaf. Gazzara speelt goed, maar dat kan niet van sommige andere acteurs gezegd worden. 1988 was het honderdste sterfjaar van Don Bosco.

Coda del diavolo

Italië 1987. Thriller van Giorgio Treves. Met o.a. Robin Renucci, Isabelle Pasco, Piera Degli Esposti, Paolo Rossi en Gianfranco Barra.

In een klein dorpje woont een kolonie van lepralijders, geleid door een arts. De leefomstandigheden zijn er afschuwelijk. Er woont ook een tiental griezelige figuren in de kolonie en de arts wordt verliefd op een van hen, een doorgewinterde prostituée, en probeert tevergeefs de duivel in haar uit te drijven. Hiertoe gebruikt hij marteling als therapie. Een interessant verhaal, maar regie en spel zijn onevenwichtig. Engelse titel: THE DEVIL'S TAIL.

Le Mal d'aimer

Frankrijk​/​​Italië 1986. Drama van Giorgio Treves. Met o.a. Carole Bouquet, Robin Renucci, Isabelle Pasco, Erland Josephson en Piera Degli Esposti.

In het Frankrijk van Lodewijk de XIIe ten tijde van het aanbreken van de Renaissance richten nieuwe ziekten vernielingen aan, de keerzijde van de medaille. In Parijs wordt een puber tot opsluiting in een leprozenhuis veroordeeld, waar de levensomstandigheden nauwelijks menselijk zijn. Ondanks alles slagen sommigen er echter in er de liefde te vinden. Een interessante parabel die ons net zo erg aan AIDS als aan de vernietigingskampen van de nazi's doet denken. Treves - die opvalt door zijn scenario's en hier zijn eerste lange speelfilm aflevert - heeft zijn onderwerp noch weten te bekorten noch uit te diepen. Wat rest is niet minder dan een waardige gedeeltelijke mislukking - dan wel een gedeeltelijk succes.

Storia di piera

Italië​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1983. Drama van Marco Ferreri. Met o.a. Marcello Mastroianni, Isabelle Huppert, Hanna Schygulla, Tanya Lopert en Angelo Infanti.

Eugenia (Schygulla), de vrouw van professor Lorenzo (Mastroianni), etaleert naar de maatstaven van de Italiaanse provincie in de jaren 1950 een uitdagende seksuele vrijheidsbeleving. Wanneer ze dat niet doet, verblijft ze steeds in psychiatrische inrichtingen. Ze betrekt haar twaalf-jarige dochter Piera (Gr[KA3]uhn) in haar affaires; deze pleegt als een volwassen actrice (Huppert) incest met haar demente vader en troost haar moeder in de kliniek. Door de opmerkelijke rol van Schygulla als de moeder raakt de vraag of zij een positieve of funeste invloed op haar dochter heeft (actrice Pierra degli Esposito wier autobiografie het startpunt was) op de achtergrond. Het slotbeeld van de twee naakte vrouwen aan het strand is Ferreri's handelsmerk, meer dan dat het in dramatisch opzicht iets verduidelijkt of oplost. Het scenario is van regisseur Ferreri, Piera Degli Esposti en Dacia Maraini naar het verhaal van deze laatste twee en bovengenoemde autobiografie. Het camerawerk is van Ennio Guarnieri. Eastmancolor, Mono.

Giocare d'azzardo

Italië 1983. Drama van Cinzia Torrini. Met o.a. Piera Degli Esposti, Renzo Montagnani, Remo Girone en Remo Rimotti.

Een huisvrouw, ingedut in een leventje van luxe en comfort, ontdekt na de dood van een vriend de voor haar volkomen nieuwe wereld van het gokspel. Ze raakt bezeten van het gokken en zet haar hele familiefortuin op het spel. Niet bijster origineel, maar goed geacteerd en de regie kan er mee door.

A Joke Of Destiny

1983. Lina Wertmüller. Met o.a. Renzo Montagnani, Piera Degli Esposti, Gastone Moschin en Ugo Tognazzi.

Een huisvrouw, ingedut in een leventje van luxe en comfort, ontdekt na de dood van een vriend de voor haar volkomen nieuwe wereld van het gokspel. Ze raakt bezeten van het gokken en zet haar hele familiefortuin op het spel. Niet bijster origineel, maar goed geacteerd en de regie kan er mee door.

Sogni d'oro

Italië 1981. Experimenteel van Nanni Moretti. Met o.a. Nanni Moretti, Piera Degli Esposti, Laura Morante, Alessandro Haber en Gigi Morra.

Een anarchistische komedie over een regisseur die een regisseur wil maken over de studentenrevoltes van '68 en daarbij in absurde conflicten komt met producenten, medewerkers, collega's en zijn dominerende moeder. Deze persoonlijke variant op Fellini's OTTO E MEZZO compleet met Freudiaanse- fantasiescènes, heeft een verkwikkende ironie, al zullen veel sarcastische referenties de niet-cinefiel gevormde toeschouwer ontgaan. In deze context is de acteur-regisseur soms te vriendelijk voor zijn eigen personage.