Gérard Frot-Coutaz: regie.
Er zijn 3 films gevonden.

Après après-demain

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Gérard Frot-Coutaz. Met o.a. Simon de La Brosse, Anémone, Agnès Soral en Micheline Presle.

Paul (La Brosse) wordt verliefd op Isabelle (Anémone) die zich ook tot hem aangetrokken voelt, maar in geen geval voor hem haar carrière als modestyliste en haar onafhankelijkheid wil opgeven. Vrienden en buren om hen heen zijn de getuigen van een hartstocht vol hindernissen. Deze regisseur munt uit in wat 'de pathetische komedie' zou kunnen heten: een scherp observatievermogen, een subtiele schets van de controverses tussen hart en verstand en van warme, menselijke personages, die het er maar moeilijk mee hebben. Zeer verzorgd en strak camerawerk.

Beau temps mais orageux en fin de journée

1986 | Komedie, Drama

Frankrijk 1986. Komedie van Gérard Frot-Coutaz. Met o.a. Micheline Presle, Claude Piéplu, Xavier Deluc en Tonie Marshall.

Eerste veelbelovende film over een 'gewone' familie met de gebruikelijke spanningen, ruzies, verzoeningen, generatiekloven etc. Een moeilijk onderwerp dat met zorg behandeld dient te worden. De regisseur, een man die 'zowel van lachen als huilen houdt als ze onderling verhelderend werken, als een regenboog bij een stortbui', heeft het er goed van afgebracht, maar dat is mede te danken aan de zeer natuurlijke vertolking van de rolverdeling, en ook aan de moeite die hij heeft genomen niet te vervallen in populair gedoe. Kijk uit naar het volgende werk. Het scenario is van Jacques Davila en Frot-Coutaz. Het camerawerk is van Jean- Jacques Bouhon. Agfacolor, Mono.

L' Archipel des amours

1982 | Drama, Komedie, Experimenteel

Frankrijk 1982. Drama van Paul Vecchiali, Jacques Frenais, Gérard Frot-Coutaz, Michel Delahaye en Jean-Claude Guiguet. Met o.a. Jean-Christophe Bouvet, Jean-Claude Drouot, Françoise Fabian, Christine Fersen en Dénise Gence.

Deze episodenfilm, een manifestatie van een collectief rond Vecchiali van in de bioscoopmarge opererende acteurs als een demonstratie van eensgezindheid, schiet zijn doel voorbij omdat de formule juist de verschillen in kwaliteit en talent benadrukt. Lang niet elke filmer heeft de vereiste puntigheid voor dit korte bestek, hoewel de bijdrage van Frot-Coutaz een scenaristisch meesterstukje is met een reeks van parallel-intriges in een beperkt aantal minuten. De geestigste sketch is die van Davila, nota bene over de besmettelijkheid van platjes. Treilhous episode over een keutelig-ruziënd oud echtpaar tegen de absurde achtergrond van winters Lourdes met alle verwijzingen naar bedevaart-toerisme en -commercie viel als afzonderlijke film in diverse prijzen. De belangeloze medewerking van prominente toneel-acteurs zorgt soms voor andere boeiende momenten.