Aurélia Petit: cast.
Er zijn 11 films gevonden.

Les indésirables

2023 | Drama

Frankrijk​/​​België 2023. Drama van Ladj Ly. Met o.a. Alexis Manenti, Anta Diaw, Aristote Luyindula, Steve Tientcheu en Aurélia Petit.

In het veelgeprezen misdaaddrama Les misérables (2019) wist regisseur Ladj Ly op indrukwekkende wijze zijn frustraties voelbaar te maken over sociale misstanden in de banlieues van Frankrijk. Zijn tweede film Les indésirables is weliswaar geen vervolg, maar voelt wel zo: wederom legt Ly de vinger op de zere plek van scheve maatschappelijke verhoudingen in achterstandswijken. Ditmaal geen relaas over politiegeweld, maar over een falend politiek apparaat. We volgen de activistische Haby (Diaw) terwijl ze opkomt voor de belangen van haar medebewoners uit de buurt, die door de lokale politici totaal over het hoofd worden gezien. Ly’s vertelling is wederom genuanceerd en urgent, maar voelt ook een beetje als een herhaling van zetten.

Saint Omer

2022 | Drama

Frankrijk 2022. Drama van Alice Diop. Met o.a. Guslagie Malanda, Kayije Kagame, Valérie Dréville, Aurélia Petit en Xavier Maly.

Universiteitsprofessor Rama is aanwezig bij rechtszaak tegen de Senegalese Laurence (een uitstekende Malanda), die haar vijftien maanden oude baby heeft vermoord. Iets wat de welbespraakte Laurence – ze studeerde filosofie – niet ontkent, maar toeschrijft aan hekserij en hallucinaties. Intrigerend rechtbankdrama, waarin het niet draait om de uitspraak, maar om de verhalen van alle betrokkenen. Wat alles bij elkaar een fascinerende film oplevert over moederschap, klasse, en etnische en culturele verschillen. Fictiedebuut van documentairemaker Diop, gebaseerd op proces waarbij ze zelf aanwezig was. Winnaar van (onder veel meer) de Zilveren Leeuw – zeg maar de tweede prijs – op Venetië 2022.

Les pieds dans le tapis

2015 |

Frankrijk 2015. Nader T. Homayoun. Met o.a. Michel Vuillermoz, Aurélia Petit, Babak Hamidian en Golab Adineh.

Universiteitsprofessor Rama is aanwezig bij rechtszaak tegen de Senegalese Laurence (een uitstekende Malanda), die haar vijftien maanden oude baby heeft vermoord. Iets wat de welbespraakte Laurence – ze studeerde filosofie – niet ontkent, maar toeschrijft aan hekserij en hallucinaties. Intrigerend rechtbankdrama, waarin het niet draait om de uitspraak, maar om de verhalen van alle betrokkenen. Wat alles bij elkaar een fascinerende film oplevert over moederschap, klasse, en etnische en culturele verschillen. Fictiedebuut van documentairemaker Diop, gebaseerd op proces waarbij ze zelf aanwezig was. Winnaar van (onder veel meer) de Zilveren Leeuw – zeg maar de tweede prijs – op Venetië 2022.

Les heures souterraines

2015 | Drama

Frankrijk 2015. Drama van Philippe Harel. Met o.a. Marie-Sophie Ferdane, Mehdi Nebbou, Eric Savin en Aurélia Petit.

Marketingmedewerkster Mathilde, weduwe met drie kinderen, lijdt onder de schofterige vernederingen van haar chef. Spoedarts Thibault ziet iedere dag het verborgen leed achter Parijse deuren, en breekt bedroefd met zijn liefdeloze vriendin. Verschillende werelden, dezelfde grotestadseenzaamheid, een minuscule kans dat M en T elkaar ooit zullen ontmoeten. Eclecticus Harel (Le vélo de Ghislain Lambert, Extension du domaine de la lutte) treft in deze Arte-productie de sombere toon van Delphine de Vigans roman. Ferdane en Nebbou zijn geweldig en de ouderwetse voice-over verleent het geheel een cineliteraire kwaliteit.

Week-ends

2014 | Drama

Frankrijk 2014. Drama van Anne Villacèque. Met o.a. Karin Viard, Noémie Lvovsky, Jacques Gamblin, Ulrich Tukur en Aurélia Petit.

Sinds de jaren tachtig hebben bevriende stellen Christine/Jean en Sylvette/Ulrich op het Franse platteland hun tweede huizen tegenover elkaar, slechts een landweg ligt ertussen. Nu, vele jaren later, verlaat Jean Christine voor een jonge blom, en begint Sylvette zich af te vragen of het één-tweetje met Ulrich eigenlijk nog wel de moeite is. Via een ijzersterk speelkwartet (Viard voorop) en met een feilloze blik voor het opgekropte en verzwegene trancheert Villacèque twee huwelijken. Vijfde en zesde hoofdrolspelers zijn de huizen: eerst gelukseilandjes van weekendontspanning, later desolate mausoleumpjes van het voorbije.

L'enfance du mal

2010 | Drama

Frankrijk 2010. Drama van Olivier Coussemacq. Met o.a. Anaïs Demoustier, Pascal Greggory, Ludmila Mikaël en Aurélia Petit.

Het kinderloze echtpaar Henri en Nathalie van Eyck ontdekt de vijftienjarige Céline, stiekem kamperend in de schuur. Ze ontfermen zich over haar, maar iets klopt er niet. Regiedebuut van opdrachtscenarist en assistent-regisseur Coussemacq wekt associaties met Chabrol en Simenon. Helaas wordt van de kijker wel erg veel goedgelovigheid verwacht, hetgeen Claude noch Georges bij het schrijven zou zijn overkomen. Demoustier, Greggory en Mikaël vormen echter een intrigerend drietal. Andere plus is de Kammerspiel-achtige mise en scène, die alle nieuwerwetse fratsen links laat liggen.

Lila Lili

1999 | Komedie, Drama

Frankrijk 1999. Komedie van Marie Vermillard. Met o.a. Alexia Monduit, Geneviève Tenne, Simon Abkarian, Zinedine Soualem en Antoine Chappey.

Het kinderloze echtpaar Henri en Nathalie van Eyck ontdekt de vijftienjarige Céline, stiekem kamperend in de schuur. Ze ontfermen zich over haar, maar iets klopt er niet. Regiedebuut van opdrachtscenarist en assistent-regisseur Coussemacq wekt associaties met Chabrol en Simenon. Helaas wordt van de kijker wel erg veel goedgelovigheid verwacht, hetgeen Claude noch Georges bij het schrijven zou zijn overkomen. Demoustier, Greggory en Mikaël vormen echter een intrigerend drietal. Andere plus is de Kammerspiel-achtige mise en scène, die alle nieuwerwetse fratsen links laat liggen.

La vie est dure, nous aussi

1999 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1999. Komedie van Charles Castella. Met o.a. Charles Castella, Fabienne Babe, Alice De Poncheville, Luc Leclerc du Sablon en Sandrine Le Berre.

Het kinderloze echtpaar Henri en Nathalie van Eyck ontdekt de vijftienjarige Céline, stiekem kamperend in de schuur. Ze ontfermen zich over haar, maar iets klopt er niet. Regiedebuut van opdrachtscenarist en assistent-regisseur Coussemacq wekt associaties met Chabrol en Simenon. Helaas wordt van de kijker wel erg veel goedgelovigheid verwacht, hetgeen Claude noch Georges bij het schrijven zou zijn overkomen. Demoustier, Greggory en Mikaël vormen echter een intrigerend drietal. Andere plus is de Kammerspiel-achtige mise en scène, die alle nieuwerwetse fratsen links laat liggen.

Papa est monté au ciel

1998 | Komedie, Fantasy, Familiefilm

Frankrijk​/​​België 1998. Komedie van Jacques Renard. Met o.a. Luce Mouchel, Aurélia Petit, Madeleine Marion, Elisabeth Legillon en Sylviane Goudal.

Het kinderloze echtpaar Henri en Nathalie van Eyck ontdekt de vijftienjarige Céline, stiekem kamperend in de schuur. Ze ontfermen zich over haar, maar iets klopt er niet. Regiedebuut van opdrachtscenarist en assistent-regisseur Coussemacq wekt associaties met Chabrol en Simenon. Helaas wordt van de kijker wel erg veel goedgelovigheid verwacht, hetgeen Claude noch Georges bij het schrijven zou zijn overkomen. Demoustier, Greggory en Mikaël vormen echter een intrigerend drietal. Andere plus is de Kammerspiel-achtige mise en scène, die alle nieuwerwetse fratsen links laat liggen.

Laisse un peu d'amour

1998 | Komedie, Drama

Frankrijk 1998. Komedie van Zaïda Ghorab-Volta. Met o.a. Andrée Damant, Lise Payen, Aurélia Petit, Michèle Ernou en Louise Vincent.

Het kinderloze echtpaar Henri en Nathalie van Eyck ontdekt de vijftienjarige Céline, stiekem kamperend in de schuur. Ze ontfermen zich over haar, maar iets klopt er niet. Regiedebuut van opdrachtscenarist en assistent-regisseur Coussemacq wekt associaties met Chabrol en Simenon. Helaas wordt van de kijker wel erg veel goedgelovigheid verwacht, hetgeen Claude noch Georges bij het schrijven zou zijn overkomen. Demoustier, Greggory en Mikaël vormen echter een intrigerend drietal. Andere plus is de Kammerspiel-achtige mise en scène, die alle nieuwerwetse fratsen links laat liggen.

Court toujours : Le dernier chaperon rouge

1995 | Drama, Fantasy, Horror, Musical

Frankrijk 1995. Drama van Jan Kounen. Met o.a. Emmanuelle Béart, Gérald Weingand, Diane Payne-Myers, Marc Caro en Stéphane Chivot.

Er was eens een koningin die van een zoon beviel die zo afzichtelijk was dat ze hem liet verbannen naar het toverbos. Uit het lelijkste komt echter soms het mooiste voort en zo kwamen er duizenden mooie roodkapjes in het bos, die echter een voor een gedood werden door het monster. Dit laatste wordt afgemaakt door het voorlaatste roodkapje, nadat het eerst reeds haar benen verminkte. Jaren gaan voorbij en het oude roodkapje (Payne-Myers) wil maar een ding: de benen stelen van de laatste van haar geslacht (B[KA1]eart). Deze wordt echter beschermd door een aantal vreemde plant-dieren, maar onder hen bevindt zich ook de verraderlijke wolf (Weingand). Volledig gezongen en gedanste griezel-sprookjesfilm die helemaal in het kader past van Caro's LA CITE DES ENFANTS PERDUS. Caro speelt trouwens de rol van het monster in de film. Zeker niet geschikt voor kinderen want de film zit vol wrede scènes en het einde kan hen helemaal verwarren. Een goed experiment dat echter niet gelukt is daar het inboet aan helderheid en duidelijkheid. Philippe Decouflé stond in voor de choreografie. Carlo de Boutiny en Kounen schreven het soms niet te volgen scenario. Tetsuo Naguta tekende voor de fotografie. DTS-Stereo.