Gisèle Oudart: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Transit hôtel

1979 | Drama, Romantiek

België 1979. Drama van Jean-Louis Calmant. Met o.a. Raymond Peira, Sylvie Milhaud, Christian Maillet, Gérard Marti en Gisèle Oudart.

Een romance tussen een Franse journalist en een jonge Roemeense, onmogelijk gemaakt, doordat ze in verschillende landen wonen. Zo krijgen ze te maken met starre ideologieën, snibbige politici en officiële ambtenaartjes. Wat wint, de liefde of de 'kille monsters'? Bepaald geen nieuw onderwerp en bovendien op veels te anecdotische wijze gebracht. Kortom, een ouderwetse film met sterk gesimplificeerde personages en gebrek aan psychologische nuance.

Le cercle étroit

1975 | Drama

Frankrijk 1975. Drama van Paul Roland. Met o.a. Guy Lesire, Sophie Barjac, Jeanine Patrick, Eric Pradier en Julien Roy.

Een succesvolle schrijver van politieromans wordt door zijn vrouw in de steek gelaten. Hij blijft alleen achter met zijn dochtertje, van wie hij heel veel houdt. Heel, heel, heel erg veel als we de regisseur moeten geloven. Deze tovert ons namelijk een wereldje voor dat heel netjes, heel zoet, heel lief, heel conformistisch en dus heel erg nep is. Zoals de mannelijke acteurs geregisseerd worden, zou je verwachten dat ze hun kopje thee met de pink omhoog drinken! Deze onbenullige film blijft ver onder de maat.

Manalive

1972 | Mysterie

België 1972. Mysterie van Frédéric Geilfus en Denise Geilfus. Met o.a. Pierre Vernier, Anna Gaël, Gisèle Oudart, Suzanne Colin en André Debaar.

Op basis van een roman van Chesterton, die zich afspeelt in een kasteel waar de tijd heeft stilgestaan, en waar een grillige en geheimzinnige onbekende de boel op stelten komt zetten. Bij de Engelse auteur overheerst de humor, waarvan geen spoor is terug te vinden. In deze film zijn slechts visuele arabesken, verwrongen camerabewegingen en een pretentieuze en vluchtige stijl te zien, terwijl de zombie-achtige acteurs in een overvol, veel te nadrukkelijk aanwezig en overweldigend decor ronddolen. Doet sterk denken aan een wassenbeeldenmuseum. Alleen de talentvolle Vernier doet zijn uiterste best, maar daarmee is deze slechte 'cultuurfilm' nog niet gered.