Jean-Loup Dabadie

Bon rétablissement!

Frankrijk 2014. Komedie van Jean Becker. Met o.a. Gérard Lanvin, Fred Testot, Jean-Pierre Darroussin, Claudia Tagbo en Swann Arlaud.

La tête en friche

Frankrijk 2010. Drama van Jean Becker. Met o.a. Gérard Depardieu, Gisèle Casadesus, Maurane, Patrick Bouchitey en Jean-François Stévenin.

De vriendelijke dikkerd Germain (Depardieu) leidt een simpel bestaan op het Franse platteland. Hij is zo goed als analfabeet, maar daar komt verandering in wanneer hij in een parkje de 95-jarige kinderloze vrouw Margueritte (Casadesus) ontmoet. Zij introduceert hem in de wondere wereld van (Franse) literatuur. Doordat hij gaat lezen gaan er nieuwe werelden voor hem open. Becker schetst een nogal zoet verhaal dat zonder het prima spel van Depardieu en vooral Casadesus het glazuur van de tanden zou laten springen. Een mooie film voor wie daar tegen kan.

Claude Sautet, ou la magie invisible

Frankrijk​/​​Duitsland 2003. Documentaire van N.T. Binh. Met o.a. Bertrand Tavernier, Philippe Sarde, Jean-Paul Rappenau, José Giovanni en Jean-Louis Livi.

De vriendelijke dikkerd Germain (Depardieu) leidt een simpel bestaan op het Franse platteland. Hij is zo goed als analfabeet, maar daar komt verandering in wanneer hij in een parkje de 95-jarige kinderloze vrouw Margueritte (Casadesus) ontmoet. Zij introduceert hem in de wondere wereld van (Franse) literatuur. Doordat hij gaat lezen gaan er nieuwe werelden voor hem open. Becker schetst een nogal zoet verhaal dat zonder het prima spel van Depardieu en vooral Casadesus het glazuur van de tanden zou laten springen. Een mooie film voor wie daar tegen kan.

Romy Passions

Frankrijk 1998. Documentaire van Bob Decout. Met o.a. Daniel Biasini, Sarah Biasini, Horst Buchholz, Claudia Cardinale en Jean-Claude Brialy.

De vriendelijke dikkerd Germain (Depardieu) leidt een simpel bestaan op het Franse platteland. Hij is zo goed als analfabeet, maar daar komt verandering in wanneer hij in een parkje de 95-jarige kinderloze vrouw Margueritte (Casadesus) ontmoet. Zij introduceert hem in de wondere wereld van (Franse) literatuur. Doordat hij gaat lezen gaan er nieuwe werelden voor hem open. Becker schetst een nogal zoet verhaal dat zonder het prima spel van Depardieu en vooral Casadesus het glazuur van de tanden zou laten springen. Een mooie film voor wie daar tegen kan.

Intersection

Verenigde Staten 1994. Drama van Mark Rydell. Met o.a. Richard Gere, Sharon Stone, Lolita Davidovich, Martin Landau en David Selby.

Amerikaanse versie van LES CHOSES DE LA VIE van Claude Sautet met Gere in de rol van Michel Piccoli. Gere, hier architect, moet kiezen tussen zijn chique, zakelijke en koele vrouw (Stone) en zijn warme, levendige en spirituele vriendin (Davidovich). Hij doet dat tijdens een autorit, als hij zijn leven overdenkt. Hij hoeft de keuze uiteindelijk niet echt te maken, want hij rijdt zich te pletter. De dames (leuk contrast) zetten hun rivaliteit niet voort over het graf, en dat is aardig van ze. Innemend debuut van Morrison, die de dochter van Gere speelt. En als Stone haar kleren aanhoudt, is ze net een echte actrice. Scenario van David Rayfiel en Marshall Brickman. Het Franse origineel is beter, al is deze film beslist niet slecht.

Le bal des casse-pieds

Frankrijk 1992. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Jean Rochefort, Jacques Villeret, Victor Lanoux, Miou-Miou en Jean Carmet.

Het lijkt erop dat de filmer een vervolg op het amusante en geenszins verouderde LES CASSE-PIEDS (1948) van Jean Dr[KA1]eville heeft willen maken, met als gangmaker de fascinerende No[KA3]el-No[KA3]el. Het resultaat is vlees noch vis want met het inconsequente scenario (van de regisseur en Jean- Loup Dabadie), dat nogal eens in herhalingen vervalt, is slordig omgesprongen. Soms valt er even te lachen maar de vele mogelijkheden van het thema - het dagelijks bestaan wordt immers voortdurend verstoord door lastige, domme en middelmatige figuren, met name door achterlijke ambtenaren - werden helaas niet ten volle benut. Een speciale vermelding voor Lemercier die op treffende wijze verbijstert. Camerawerk van Robert Alazraki.

Quelque part dans la vie

Frankrijk 1989. Komedie van Thierry Beccaro. Met o.a. Pierre Dux, Jane Birkin en Jean-Loup Dabadie.

Ontmoeting met de schrijver van toneelstukken, romans en dialoog Jean-Loup Dabadie ter gelegenheid van de première van zijn stuk in het Theater des Bouffes Parisiens. De belangrijkste rollen hierin worden vertolkt door twee veelzijdige komediespelers. Een ongecompliceerde verfilming waarin de dialogen en het spel zeek sterk zijn.

J'ai oublié de vivre

Frankrijk 1989. Biografie van Christian Vidalie. Met o.a. Michel Piccoli, Claude Sautet, Yves Montand, Jean-Claude Brialy en Jean-Louis Trintignant.

Herinnering aan de grote actrice Romy Schneider ter gelegenheid van de zevende gedenkdag van haar overlijden. Daar deze film, naast de exclusieve interviews waarin ieder z'n zegje doet en weer uit beeld verdwijnt, ook opname-scènes en filmfragmenten bevat, wordt het allemaal wat teveel van het goede. Niettemin kan de toeschouwer zich een aardig beeld vormen van de mens en actrice Romy Schneider. Ook bekend als Romy Schneider.

Partir Revenir

Frankrijk 1985. Drama van Claude Lelouch. Met o.a. Annie Girardot, Jean-Louis Trintignant, Evelyne Bouix, Michel Piccoli en Françoise Fabian.

De eigenaardige titel is die van een boek geschreven door de hoofdpersoon Salomé Lerner over haar ervaringen als vervolgde jodin tijdens WO II. Zoals altijd is Claude Lelouch een man van allerlei stijlen: een mengeling van goede en slechte elementen. Men moet hem nemen zoals hij is en er niets aan willen veranderen. Hij is het evenbeeld van een 19de-eeuwse schrijver en regisseert zijn acteurs op voortreffelijke wijze.

La septième cible

Frankrijk 1984. Misdaad van Claude Pinoteau. Met o.a. Lino Ventura, Lea Massari, Jean Poiret, Elisabeth Bourgine en Roger Planchon.

Op een dag wordt Bastien Grimaldi (Ventura) vlak bij zijn huis in Parijs door twee onbekenden mishandeld. Even later staat zijn auto in de fik. Bastien wil weten wie het op hem gemunt heeft, zijn zoektocht brengt hem naar Berlijn. Misdaadthriller met een prima hoofdrol van Ventura en veel eigenaardige wendingen houdt misschien niet de hele tijd de spanning vast, maar heeft een aangenaam nuchtere sfeer. De Italiaans-Franse Ventura (La bonne année), die in 1987 zou overlijden, maakte vier films met regisseur Pinoteau.

Garçon!

Frankrijk 1983. Komedie van Claude Sautet. Met o.a. Yves Montand, Jacques Villeret, Nicole Garcia en Rosy Varte.

Zoals de titel al impliceert speelt Sautets film zich grotendeels in een restaurant af. De kelner van een vooraanstaand Parijs restaurant besluit de charme en dienstbare flair die bij uitstek bij zijn beroep past, ook in te zetten in zijn privéleven. Hij wil op een geërfd stukje grond een pretpark beginnen. Maar Garçon! (kelner, dus) gaat vooral over mannen & vrouwen: hun relaties, hun dromen, hun onzekerheden. De reünie van regisseur Sautet en schrijver Jean-Loup Dabadie levert een aantrekkelijke tragikomedie op, met een prettig overacterende Montand. De film is rijkelijk voorzien van fraaie vrouwenrollen en de dynamische restaurant-scènes zijn meesterstukjes van cameraregie en mise-en-scène.

Attention, une femme peut en cacher une autre!

Frankrijk 1983. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Miou-Miou, Roger Hanin, Eddy Mitchell en Dominique Lavanant.

Medisch assistente Alice (Miou-Miou) leeft een deel van de week met Philippe (Hanin), ze hebben samen een kind. Op andere momenten leeft ze samen met Vincent (Mitchell), met wie ze ook een gezin heeft. Haar dubbelleven gaat lange tijd goed, totdat het onvermijdelijke gebeurt: de beide mannen komen elkaar tegen. Zedenkomedie met jaren zeventig-thema's heeft prima acteurs, met Miou-Miou (die met regisseur Lautner ook Pas de problème! maakte) als stralend middelpunt. Een aardige rol is weggelegd voor Alice' vroegwijze zoontje Simon (Ferrache).

Clara et les chics types

Frankrijk 1981. Komedie van Jacques Monnet. Met o.a. Daniel Auteuil, Thierry Lhermitte, Josiane Balesko, Isabelle Adjani en Christian Clavier.

Zes dertigers, die hun draai in het leven nog niet hebben gevonden, spelen in een popgroep. Onderweg naar een concert hebben ze allerlei amoureuze en relationele ontmoetingen met ex-geliefden en nieuwe vlammen. Het verrassende en met milde ironie geschreven scenario geeft de uitstekende cast - onder wie enkele leden van café-theatergroep 'Splendid', die later de wereld zouden bestormen - de ruimte. Debuterend regisseur Monnet voegt daar weinig aan toe, toch is de film een interessant herkenbaar generatieportret.

Une histoire simple

Frankrijk 1978. Drama van Claude Sautet. Met o.a. Romy Schneider, Bruno Cremer, Claude Brasseur, Arlette Bonnard en Roger Pigaut.

Meedeinend op de tweede feministische golf van de jaren zeventig maakte schrijver-regisseur Sautet met zijn favoriete actrice Romy Schneider deze 'vrouwenfilm' over een einddertiger die na haar scheiding en een affaire op geheel eigen wijze richting aan haar leven geeft. Schneider, die met Sautet eerder ondermeer César et Rosalie, Mado en Les choses de la vie maakte, heeft een prachtrol, onderscheiden met een César. Ze wordt omgeven door andere prima acteurs, zoals Eva Darlan als Anna. De film werd genomineerd voor een Oscar voor beste niet-Engelstalige film.

Violette & François

Frankrijk 1977. Komedie van Jacques Rouffio. Met o.a. Isabelle Adjani, Jacques Dutronc, Serge Reggiani, Lea Massari en Françoise Arnoul.

Het span Adjani-Dutronc voert, als behoorlijk onverantwoordelijk jong stel met een kindje, het vaak misbruikte adagium 'Carpe diem' ad absurdum. Allebei vers ontslagen uit het zoveelste doodsaaie kantoorbaantje, vinden de richtingloze Violette en François een heuse ambitie: winkeldiefstal. Rouffio, geïnspireerd regisserend op een prachtscenario van Jean-Loup Dabadie, tilt het kleptomanenverhaal naar een aimabele comédie sociale zonder daarbij Dabadies serieuze ondertoon te verloochenen. De volledig complementaire Dutronc en Adjani zijn één en al sprankeling. Bonus: fijne nevenrollen van Reggiani, de Italiaanse Lea Massari en vroegere pin-up Françoise Arnoul.

Nous irons tous au paradis

Frankrijk 1977. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Jean Rochefort, Claude Brasseur, Guy Bedos, Victor Lanoux en Danièle Delorme.

Vier vrienden hebben allemaal zo hun problemen, vooral met vrouwen. Verteller en hoofdpersonage Etienne vindt een foto waarop zijn vrouw een onbekende man omhelst en verder zijn er complicaties met moeders, bazinnen, uit de kast komen en het naderen van de middelbare leeftijd. Ze kopen een rustig leuk weekendhuisje, dat, als een luchtvaartstaking afgelopen is, vlak bij de startbaan van een druk vliegveld blijkt te liggen. Vervolg op de hit 'Un eléphant ça trompe énormément', minder leuk maar kreeg toch César-nominaties voor script en beste film.

Un éléphant ça trompe énormément

Frankrijk 1976. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Jean Rochefort, Danièle Delorme, Anny Duperey, Guy Bedos en Victor Lanoux.

Étienne (Rochefort) is een gelukkig getrouwde man, in tegenstelling tot z'n vrienden, die allemaal vreemdgaan. Maar op een dag raakt hij geheel in de ban van een fotomodel (Delorme): hij moet en zal haar ontmoeten en het hof maken. Levendige komedie van acteur-regisseur Robert, die ook onder meer het tweeluik La gloire de mon père en Le château de ma mère op zijn naam heeft staan. Film kreeg een vervolg, Nous irons tous au paradis, en een Amerikaanse remake, The Woman in Red, die het overigens niet haalde bij het origineel.

Le sauvage

Frankrijk​/​​Italië 1975. Drama van Jean-Paul Rappeneau. Met o.a. Catherine Deneuve, Yves Montand, Tony Roberts, Luigi Vannucchi en Dana Wynter.

Nelly (Deneuve) wil af van haar verloofde, gangster Vittorio. Ze ontmoet Martin (Montand), een Fransman van middelbare leeftijd. Die helpt haar om te ontsnappen en keert dan terug naar zijn fijne, eenzame leven op een tropisch eiland. Daar duikt, tot zijn stomme verbazing, Nelly opnieuw op, en pogingen om haar te laten vertrekken mislukken keer op keer. Deneuve speelde nu eens niet een ijzige schoonheid, maar een drukke en temperamentvolle schoonheid. Aardige komedie van Rappeneau, die later met Gérard Depardieu een erg leuke versie van Cyrano de Bergerac maakte.

Vincent, François, Paul et les autres

Italië​/​​Frankrijk 1974. Drama van Claude Sautet. Met o.a. Yves Montand, Michel Piccoli, Serge Reggiani, Gérard Depardieu en Stéphane Audran.

Vincent, François, Paul en de anderen zijn goede vrienden. In de weekeinden komen ze regelmatig bij elkaar in Pauls landhuis in de Provence, op zondagavond keren allen weer terug naar de stad en naar hun eigen problemen. Fabrikant Vincent (Montand), heeft moeilijkheden met zijn bedrijf, zijn vrouw en zijn minnares. Arts François (Piccoli) wordt door zijn vrouw bedrogen. En Paul (Reggiani) is schrijver en gelukkig getrouwd, maar zijn boek zal wel nooit af komen. Mooi, optimistisch portret van drie vrienden die elkaar door hun mid-life crises helpen.

La gifle

Frankrijk​/​​Italië 1974. Komedie van Claude Pinoteau. Met o.a. Lino Ventura, Annie Girardot, Isabelle Adjani, Nicole Courcel en Francis Perrin.

Gescheiden aardrijkskundeleraar Jean (Ventura) en zijn opgroeiende dochter Isabelle (Adjani) hebben dezelfde opvliegende aard. Een stevige ruzie eindigt met een klap, waarop Isabelle naar haar moeder Hélène (Girardot) in Engeland vertrekt. Jean, die ook nog ruzie met zijn vriendin heeft, besluit Isabelle achterna te reizen. Ventura en Girardot zijn goed in deze aardige, tikje melancholieke komedie over moeizame familierelaties, maar de belangrijkste trekpleister van de film is Adjani, destijds pas achttien jaar, die een geweldige temperamentvolle meid neerzet en met deze film doorbrak.

Le silencieux

Frankrijk​/​​Italië 1973. Thriller van Claude Pinoteau. Met o.a. Leo Genn, Lino Ventura, Suzanne Flon, Lea Massari en Robert Hardy.

Lino Ventura is goed op dreef als de Sovjetrussische natuurkundige Haliakov die tijdens een wetenschappelijk uitstapje in Londen wordt gekidnapt door de Britse geheime dienst MI5. Of hij maar even wat namen wil noemen van Britse spionnen; als dat geregeld is, is hij weer vrij man. Maar Haliakov heeft een geschiedenis. Eigenlijk heet hij Clément Tibère; hij is Fransman van geboorte en werd ooit door de Sovjets ontvoerd en in een natuurkundig laboratorium te werk gesteld. Als de MI5 hem vrijlaat, is de KGB vast nog niet met hem klaar. Le silencieux is de debuutfilm van toenmalig regie-assistent Claude Pinoteau die vaker samenwerkte met Ventura, onder andere in films als La septième cible en La gifle.

Une belle fille comme moi

Frankrijk 1972. Komedie van François Truffaut. Met o.a. Bernadette Lafont, Claude Brasseur, Charles Denner, Guy Marchand en Philippe Léotard.

Buitenbeentje in het oeuvre van Truffaut. Lafont is een mannenverslindster die haar vader een handje heeft geholpen bij diens overlijden en die na haar verblijf in een verbeteringsgesticht op zoek gaat naar nieuwe prooien. Een jonge socioloog redt haar uit die gevangenis door haar onschuld met behulp van opnames van een amateurfilmer te bewijzen, maar belandt er zelf in door haar, terwijl zij carrière gaat maken als gevierd zangeres. Cynisch, erotisch en toch teder. De film werd bij zijn eerste release slecht onthaald, maar is sindsdien uitgegroeid tot een cult-film. Regisseur Truffaut en Jean-Loup Dabadie schreven het scenario naar de roman van Henry Farrell, getiteld Such A Gorgeous Kid Like Me. Pierre- William Glenn deed de fotografie.

César et Rosalie

Frankrijk​/​​Italië​/​​Duitsland 1972. Drama van Claude Sautet. Met o.a. Romy Schneider, Yves Montand, Sami Frey, Umberto Orsini en Bernard LeCocq.

Romy Schneider speelt een sterke vrouw, die niet kan kiezen tussen twee mannen, ook niet wíl kiezen, en liever beiden verlaat, of - vanuit de optiek van de mannen - min of meer ongewild wordt buitengesloten. De mannen in kwestie worden na een periode van rivaliteit vette maatjes. Dus wat heb je als vrouw dan nog bij die twee te zoeken? Romy Schneider en Yves Montand waren na de opnames van César et Rosalie dik tevreden. Ze konden zichzelf kwijt in het verhaal, moesten vooral zichzelf spelen en werden daarbij krachtig gecoacht door acteursregisseur pur sang Sautet.

Max et les ferrailleurs

Frankrijk​/​​Italië 1971. Misdaad van Claude Sautet. Met o.a. Romy Schneider, Michel Piccoli, Bernard Fresson en François Périer.

Sautet, die vooral bekendheid verwierf met zijn verhalen over de middenklasse in midlife crisis in films als Vincent, François, Paul... et les autres en Une histoire simple, richt zich hier op de relatie tussen een cynische inspecteur en een sympathieke prostituee. De twee hoofdrollen worden vertolkt door Sautets favoriete acteurs, Piccoli en Schneider, die in vrijwel al zijn films te zien zijn. Piccoli wil een groep kleine criminelen in de val lokken en heeft daarvoor de hulp nodig van Schneider, die zonder het zelf te beseffen zijn plan terzijde staat.

La Poudre d'escampette

Frankrijk​/​​Italië 1970. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Marlène Jobert, Michel Piccoli, Michael York, Louis Velle en Amidou.

Een Franse zwarthandelaar en een Britse piloot weten in de woestijn van Libië aan Italiaanse troepen te ontkomen en zoeken toevlucht bij een Zwitserse diplomaat die om zijn eigen hachje te redden liever collaboreert, al denkt zijn echtgenote daar anders over. Deze achtervolgingskomedie heeft spectaculaire scènes en exotische locaties, maar is weinig ideaal bezet met het ster-trio waarbij vooral Piccoli de grenzen van de schmiere geregeld overschrijdt. Scenario van Jean-Loup Dabadie naar een roman van Robert Beylen La Route au Soleil.

Anna

Frankrijk 1967. Musical van Pierre Koralnic. Met o.a. Serge Gainsbourg, Jean-Claude Brialy, Anna Karina, Serge Brialy en Marianne Faithfull.

Een Franse zwarthandelaar en een Britse piloot weten in de woestijn van Libië aan Italiaanse troepen te ontkomen en zoeken toevlucht bij een Zwitserse diplomaat die om zijn eigen hachje te redden liever collaboreert, al denkt zijn echtgenote daar anders over. Deze achtervolgingskomedie heeft spectaculaire scènes en exotische locaties, maar is weinig ideaal bezet met het ster-trio waarbij vooral Piccoli de grenzen van de schmiere geregeld overschrijdt. Scenario van Jean-Loup Dabadie naar een roman van Robert Beylen La Route au Soleil.

Les Sultans

Frankrijk​/​​Italië 1966. Komedie van Jean Delannoy. Met o.a. Gina Lollobrigida, Louis Jourdan, Corinne Marchand, Philippe Noiret en Daniel Gélin.

Een mode-fotografe is de maîtresse van een getrouwde industrieel die niet op een afspraak komt vanwege plotselinge vaderlijke verplichtingen als zijn dochter ook de geliefde van een getrouwde heer van middelbare leeftijd blijkt. De mededeling dat haar amant met een jonge vrouw is gesignaleerd wordt door de fotografe verkeerd opgevat. Deze ironische komedie over de dubbele moraal van vreemdgaande heren wekt de indruk dat Lollobrigida, Jourdan noch de regisseur de humor van de situaties en de dialogen hebben beseft, zodat satirische elementen alleen komen van Marchand en Noiret als het parallelle koppel vreemdgangers.