Georges Staquet

La Taule

Frankrijk 1999. Komedie van Alain Robak. Met o.a. Claude Brasseur, Olivier Martinez, Bernard Le Coq, Saïd Taghmaoui en Gilbert Melki.

Maigret et l'écluse no.1

Frankrijk​/​​België​/​​Zwitserland 1994. Misdaad van Olivier Schatzky. Met o.a. Bruno Cremer, Jean Yanne, Georges Staquet, Jean-Claude Frissung en Eric Berger.

Yanne speelt hier, in een van zijn zeldzame tv-optredens, de rijk geworden schipper Ducrau, die wordt gemolesteerd en in een kanaal belandt. Hij brengt het er levend af maar heeft zijn belager niet herkend. Maigret (Cremer) gaat op onderzoek. Aan het begin van het verhaal is er, in goede Simenon-traditie, een groot aantal verdachten: Yanne's ouwe gabber (Staquet), zijn bloedeigen wereldvreemde zoon, zijn schoonzoon, die op zijn fortuin uit is, zijn echtgenote, die zijn jarenlange ontrouw wel eens zou willen wreken etc. Gebaseerd op de Maigret-roman 'L'ecluse No 1' (Maigret en het Gulden Vlies) uit 1933 door Christian Rullier bewerkt. Traag, maar met mooie vasthoudendheid en met een Cremer in optima forma.

Dis maman, tu m'aime?

Frankrijk 1992. Drama van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Eva Darlan, Bruno Pradal, Vanessa Guedj, Georges Staquet en Jean de Coninck.

Guedj is een uiterst gevoelige vijftien-jarige adolescente, die samen met haar gescheiden moeder en haar zes-jarig broertje in Quiberon aan de kust leeft. Haar verlangen om lief te hebben en geliefd te worden, projecteert ze op haar moeder. Haar jonge leven wordt dan ook overhoop gehaald wanneer een nieuwe man verschijnt in het leven van mama. Een variatie op het dubbele thema van de puberteit en het mislukte huwelijk, gezien door de ogen van een jong meisje. Het is allemaal braafjes verteld en mooi in beeld gebracht, maar veel nieuws wordt er niet gebracht. De zakdoek wel bij de hand houden. Sarah Romano, Daniel Boublil en François Effem schreven het scenario dat vakkundig in mooie plaatjes werd omgezet door Henri Decomps. Daniel Gutenberg bewerkte muziek van Ravel, Schubert en Debussy.

Pognon sur rue

Frankrijk​/​​Zwitserland 1991. Drama van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Daniel Prévost, Franck Lapersonne, Marie Lenoir, Georges Staquet en Muse Dalbray.

Prévost is een gehaaide makelaar in onroerende goederen. Steeds weer slaagt hij erin om zelfs de meest koppige huurder uit een pand te verdrijven wanneer dit voor afbraak bestemd is. Momenteel gaan de zaken achteruit, maar Prévost is ervan overtuigd dat het maar tijdelijk is. Dan verschijnt inderdaad Lapersonne, een meedogenloze zakenman die voor het Coge-2000- bureau werkt. Zij willen een heel pand in het oude Parijs platleggen om er nieuwbouw op te zetten. De lage kantjes van makelaars worden op pijnlijke wijze blootgelegd in deze satire, die eerder bitter doet lachen. De acteurs presteren op niveau en het scenario van Christian Biegalsky, Eric Kristy en Bertucelli tracht taboes te doorbreken, maar gaan net niet ver genoeg. Fotografie van Paul Bonis.

Les lendemains qui tuent

Frankrijk 1990. Drama van Daniel Duval. Met o.a. Daniel Duval, Fanny Bastien, Florence Thomassin, Roland Blanche en Albert Dray.

Getrouwe bewerking van de gelijknamige roman van Patrick Pesnot met als thema de zoektocht van een man naar het werkelijke verleden van zijn vader, die om het leven kwam tijdens de oorlog. De voorbeeldige regie is helaas slecht afgestemd op het verwarrende onderwerp, dat Duval wel bijzonder moet hebben aangesproken, want hij speelt tevens met veel overtuiging de hoofdrol.

L'adieu aux as

Frankrijk 1990. Avonturenfilm van Jean-Pierre Decourt. Met o.a. Bruno Pradal, Gernot Endemann, Reinhilt Schneider, Rolf Becker en Eric Vasberg.

Het luchtvaart-avontuur in Latijns-Amerika, over de Frans- Duitse rivaliteit, de piloten van de posterijen en die van de Condor. Geromantiseerde geschiedenis, opgenomen met voldoende geld voorhanden en resulterend in een van die zeldzame tv-series die kwalitateit vertonen.

La louve

Frankrijk 1989. Misdaad van José Giovanni. Met o.a. Mimsy Farmer, Georges Corraface, Mark Stokle, Georges Staquet en Teco Celio.

Een gewetensvolle maar cinematografisch gezien niet bijster originele bewerking van de roman van J.B. Pouy, verschenen in de beroemde Gallimard-reeks. In het zuiden van Frankrijk verdwijnen regelmatig jongens van acht tot tien jaar en er wordt een onderzoek ingesteld in zigeunerkringen naar eventuele kindersmokkel. Hierbij dient opgemerkt te worden dat dit thema zo langzamerhand eentonig begint te worden, want je komt het overal tegen. Afgezien daarvan is sprake van innemend spel en het professionalisme van de regisseur doet de rest.

Eh bien, chantez maintenent!

Frankrijk 1988. Misdaad van Alain Franck. Met o.a. Jacques Debary, Marc Eyraud, Frédérique Tirmont, Geneviève Omini en Martine Chauvin.

In een Frans stadje in Thiérache, vlakbij de Belgische grens, leidt men een rustig leven. Dan wordt de rust wreed verstoord door beledigende anonieme brieven en telefoontjes. De slachtoffers delen een geheim. Niet zo goed als LE CORBEAU van Clouzot, maar de plot zit goed in elkaar.

Commissaire Moulin, police judiciaire : Intox

Frankrijk 1988. Misdaad van François Dupont-Midy. Met o.a. Yves Rénier, Guy Montagné, Georges Staquet, William Sabatier en Véronique Jannot.

Het zoveelste onderzoek van commissaris Moulin, gespeeld door Renier. Een tamelijk ingenieus verhaal waarin de commissaris door een getuige per abuis wordt aangewezen als de dader van een moord die in de metro heeft plaatsgevonden. Zijn dubbelganger, de echte moordenaar, wordt op zijn beurt ook gedood, waarna de commissaris besluit diens plaats in te nemen. De regie is nog altijd even doorsnee, maar de spanning wordt goed erin gehouden, terwijl het bovendien om een populair filmpersonage gaat. Meer hoeft een onderhoudende film in dit genre niet te bieden. Scenario van Paul Andreota.

Les pièges

Frankrijk 1987. Misdaad van Claude Loursais. Met o.a. Jacques Debary, Marc Eyraud, Jean-Marie Richier, Thierry Gimenez en Victor Garrivier.

Een heuse in commando`s verdeelde militie voert `s nachts manoeuvres uit in de straten van een dorp waarvan de geterroriseerde bewoners hun huizen niet durven te verlaten. Ze hebben alles: verzwaarde gummieknuppels, portofoons en de rest van het paramilitaire arsenaal. Maar wie is er nu de baas en wat zoeken ze? Commissaris Cabrol (Debary) en zijn inspecteur Menardeau (Eyraud) zoeken naar antwoorden. Een alledaags script, zoals dat in deze serie de gewoonte is, een gegarandeerd dreigende nachtelijke sfeer en een slimme spanningsopbouw. Pretentieloos amusement.

Le maître d'école

Frankrijk 1981. Familiefilm van Claude Berri. Met o.a. Coluche, Josiane Balasko, Charlotte de Turckheim, Jacques Debary en Roland Giraud.

Een werkloze weet ondanks zijn gebrek aan opleiding, een aanstelling als hulponderwijzer te krijgen, en weet zijn collega's, die door depressie of ziekte geveld zijn, met goed gevolg te vervangen, tegen de bezwaren van de vakbond in. Deze simpele komedie laat de bekende theaterkomiek Michel Coluche met goedgehumeurde spontaniteit op de kinderen reageren en de regisseur heeft nauwelijks moeite om die scènes in een scenario in te passen. De subversieve stelling, dat iedereen met wat goede wil een betere pedagoog kan zijn, dan degene die ervoor gestudeerd heeft, krijgt van de luie film zo weinig overtuigingskracht, dat hij niet eens het aanvechten waard is. Scenario van de regisseur. Camerawerk van Colin Mounier.

La guerre des polices

Frankrijk 1979. Drama van Robin Davis. Met o.a. Claude Brasseur, Marlène Jobert, Claude Rich, François Périer en Jean-François Stévenin.

Rivaliteit tussen politiecommissaris Jacques Fush (Brasseur) en een collega Ballestrat (Rich) van de anti-terreurbrigade leidt tot de ontsnapping van een terrorist en de dood van een agent, waarna ze van hogerhand bevel krijgen tot samenwerking. Niettemin blijven ze elkaar dwarszitten, tot een commissaris van deze brigade een staatsvijand weet te doden, alvorens zelf te sneuvelen. Gedegen, maar niet opmerkelijk scenario, dat op ware gebeurtenissen is geïnspireerd en daarbij kritische kanttekeningen plaatst, kreeg verrassend gespannen vormgeving met indringende beelden in een nerveuze montage, waardoor de film verfrissend afwijkt van de gemiddelde policier. Briljant spel van Brasseur en Rich als de rivalen. Het scenario is van Jean-Marie Guillaume, Jacques Labib, Patrick Laurent, Jean-Patrick Manchette en regisseur Davis. Het camerawerk is van Ramón F. Suárez. Eastmancolor, Mono.

Un jour de fête

Frankrijk 1975. Musical van Pierre Sisser en Elie Chouraqui. Met o.a. Michel Fugain, Nathalie Baye, Charles Gérard, Didier Kaminka en Michel Beaune.

Een vage geschiedenis over een groep jongeren uit de Parijse banlieue (Chanteloup Les Vignes), die het mikpunt van de haat van een caféhouder vormt. Ze organiseren een gratis kermis, waarop de burgemeester van de gemeente scherp wordt veroordeeld, terwijl de caféhouder een van de jongens van de groep doodt. Pseudo maatschappelijk thema en pseudo volks, en je krijgt de indruk dat men café-chantant à la 'Big Bazar' heeft willen maken. Een nogal slechte regie. En dan wortd er beweerd dat deze film is een komische musical zou zijn. Niet helemaal waardeloos vanwege enkele overtuigende acteurs, en een Baye die overigens helemaal niet thuishoort in deze warboel.

R.A.S.

Italië​/​​Frankrijk 1973. Oorlogsfilm van Yves Boisset. Met o.a. Jacques Spiesser, Jacques Weber, Jean-François Balmer, Philippe Leroy en Jacques Villeret.

In 1966 worden voor het eerst Franse dienstplichtigen naar Algerije gezonden. Ondanks hun onwil en verzet slaagt de commandant er in hen tot een keurkorps te drillen. Deze eerste Franse film die direct de Algerijnse oorlog tot onderwerp neemt, is vooral een indringend anti-militaristisch pamflet met een reeks opmerkelijke jonge acteurs. De titel staat voor: RIEN A SIGNALER.

Sans sommation

Italië​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1972. Drama van Bruno Gantillon. Met o.a. Maurice Ronet, Mario Adorf, Bruno Cremer, Anny Duperey en Marina Malfatti.

Om een ex-huurling uit te schakelen zonder officieel proces en ongewenste politieke ruchtbaarheid, neemt een lid van de politie in burger de identiteit aan van een naar Venezuela gevluchte misdadiger en laat hij zich arresteren in de hoop dat de huurling zal proberen hem te bevrijden. De film laat weinig bekende politiepraktijken zien, die naar de achtergrond verdwijnen voor vlotte avonturen en romantiek van vriendschap tussen feitelijke tegenstanders. Verontachtzaming van ideologie heeft een (onbedoelde) reactionaire strekking.

Le Temps de vivre

Frankrijk 1969. Drama van Bernard Paul. Met o.a. Marina Vlady, Frédéric de Pasquale, Cristea Avram, Catherine Allégret en Yves Afonso.

Een arbeider neemt steeds meer overwerk aan voor materieel welzijn van gezin, maar beseft niet dat hij het daardoor in tijd en aandacht te kort doet. Hoewel hij de verwijdering van zijn vrouw toeschrijft aan een leraar die ze tijdens een uitstapje met de kinderen heeft ontmoet, doet hij toch een poging om de situatie van vroeger terug te halen. Deze intieme en sobere film van een communistische regisseur om de invloed van sociale omstandigheden op het privéleven te tonen, steunt erg op dialoog, maar boeit vanwege onderwerp en spelprestaties.

Belhegor ou le Fantôme du Louvre

Frankrijk 1965. Mysterie van Claude. Met o.a. Juliette Gréco, René Dary, François Chaumette, Christine Delaroche en Madame Sylvie.

Tamelijk trouwe bewerking in onwezenlijke kleuren van de succesvolle politieroman van Bernède. Een doelmatige regie, goede montage en een goed script houden de toeschouwer in spanning.Een pretentieloos werk, waarin vakkundig geacteerd wordt.