Muddy Waters

Pop Galerie: Joe Cocker

Duitsland 1997. Documentaire van Rudi Dolezal en Hannes Rossacher. Met o.a. Joe Cocker, Tina Turner, Ray Charles, Tom Jones en Eric Clapton.

The Rolling Stones

Oostenrijk​/​​Duitsland 1995. Documentaire van Rudi Dolezal en Hannes Rossacher. Met o.a. Mick Jagger, Keith Richards, Bill Wyman en Brian Jones.

Een portret van de legendarische rockgroep vanaf hun begin in 1962 tot de start van de Voodou Lounge Tour in 1995. Via hun optredens en de schandalen in hun privé-leven maken de cineasten een exclusieve balans op van wat uitgegroeid is tot 'de grootste rock-band ter wereld'. Oostenrijker Dolezal zocht The Stones op in Buenos Aires, waar de groep zich op hun wereldtournee aan het voorbereiden was. Hij interviewt de leden, maar gaat tevens te rade bij popfenomenen zoals Diana Ross, Alexis Korner en Frank Zappa. Voor de fans een unieke gelegenheid om hun idolen achter de schermen aan het werk te zien, maar of niet-liefhebbers door deze documentaire voor de muziek van The Rolling Stones warm zullen lopen, valt nog te betwijfelen. Op de soundtrack uiteraard een staaltje van hun grootste hits.

Eric Clapton and his Rolling Hotel

Verenigd Koninkrijk 1981. Muziek van Rex Pyke. Met o.a. Eric Clapton, George Harrison, Elton John en Muddy Waters.

Ondermaatse rockdocumentaire over Claptons Europese tournee van 1979.

The Last Waltz

Verenigde Staten 1978. Muziek van Martin Scorsese. Met o.a. The Band, Neil Diamond, Neil Young, Bob Dylan en Joni Mitchell.

'This film should be played loud!' Met deze woorden opent Martin Scorseses registratie van het allerlaatste optreden van The Band, veelvuldig geroemd als de beste concertfilm aller tijden. Dat is misschien wat overdreven, de korte interviews over hun beginjaren en het leven 'on the road' die door de film zijn geweven voelen ongemakkelijk en halen steevast het ritme en de energie eruit. Maar als tijdsbeeld, vooral dankzij de vele gastoptredens van onder andere Bob Dylan, Neil Young en Muddy Waters, is The Last Waltz nog altijd onvergetelijk.

Mandingo

Verenigde Staten 1975. Drama van Richard Fleischer. Met o.a. James Mason, Susan George, Perry King, Richard Ward en Brenda Sykes.

Louisiana 1840. Samen met zijn kreupele zoon King beheert Mason een plantage. Niet de katoenopbrengst brengt daar geld in het laatje, maar de slavenhandel. Als hij een erfgenaam wenst, regelt hij een huwelijk tussen zijn zoon en George, de neurotische dochter van een naburige plantagebezitter. Tijdens zijn huwelijksreis koopt King een zwarte slaaf van de Mandingo- stam, die hij wil gebruiken als dekhengst en strijder. Ondertussen ontdekt hij dat zijn echtgenote geen maagd meer is. Razend begint hij een verhouding met Sykes, een knappe zwarte slavin. Onsmakelijk en onmogelijk melodrama over zwarten die langzaam maar zeker beseffen dat ook zij mensen zijn. Het gewelddadige en perverse scenario baseerde Norman Wexler op de roman van genrespecialist Kyle Onstott en het toneelstuk van Jack Kirkland. Voor de fotografie was Richard H. Kline verantwoordelijk. Wat een verkwisting van talent! Het vervolg, DRUM, is net zo verwerpelijk.