Jean Penzer

Jean Penzer (1927): camera.
Er zijn 25 films gevonden.

Le vieil homme et l'enfant
Claude Berri, 1967

Les morts de la Seine

1989 | Documentaire, Experimenteel, Historische film

Nederland/Frankrijk 1989. Documentaire van Peter Greenaway. Met o.a. Jean-Michel Dagory, Jim van der Woude, Hans Verbrugge, Denis Verkroese en Roos Peters.

In vroege de jaren na de Franse Revolutie van 1789 werden 306 lijken opgevist uit de Seine. Waarom ze gedood werden weet niemand. Twee citoyens uit de nieuwe jaartelling worden aangesteld om alle bijzonderheden over de doden te noteren en te trachten ze te identificeren. Zonder chronologische volgorde brengt Greenaway overdenkingen bij een aantal van de slachtoffers met alle details over hun dood en over wie ze zijn. Een filmisch essay, in 1988 in opdracht gemaakt, ter gelegenheid van de tweehonderdste verjaardag van de Franse Revolutie. Het is allesbehalve aantrekkelijk en mensen met een zwakke maag kunnen beter niet gaan kijken. De meeste acteurs op de aftiteling 'spelen' voor lijk! Indrukwekkend, maar griezelig met schitterende barokke decors van Ben van Os. Het scenario is van Greenaway, die zelf de teksten inspreekt van de Engelse versie, terwijl je in de Franse versie Alain Franco hoort en in de Nederlandse Emil Fallaux. Het camerawerk is van Jean Penzer.

Trois places pour le 26

1988 | Musical, Komedie, Biografie, Muziek

Frankrijk 1988. Musical van Jacques Demy. Met o.a. Yves Montand, Mathilda May, Françoise Fabian, Patrick Fierry en Catriona Macoll.

'Ivo, monta!' riep mevrouw Livi als het tijd was dat haar zoontje Ivo van de straat kwam. Dat werd al snel Yves Montand toen de boerenfamilie het fascistische Italië de rug toekeerde en neerstreek in Marseilles. De goudomrande quasi biografie Trois places pour le 26 laat zien hoe de geboren Italiaan uitgroeide tot Frankrijks meest geliefde acteur/chansonnier. In 1988, het productiejaar van de film, was Yves Montand al 67 maar desondanks wist de viriele man (zijn toen 28-jarige vriendin schonk hem in hetzelfde jaar een kind) de hoofdrol uitstekend te vervullen. We beginnen in Marseilles waar Montand na jaren afwezigheid de planken opgaat. Terwijl hij een persoonlijke show voorbereidt overdenkt hij zijn rijke leven waarin de hunkering naar jeugdliefde Mylène (Françoise Fabian) een belangrijke rol speelt. Echtgenote Simone Signoret en minnaressen Edith Piaf en Marilyn Monroe passeren ook de revue. Regisseur Demy maakte er een opgewekte film van met af en toe een liedje en een dansje.

Bernadette

1988 | Biografie, Drama

Frankrijk/Zwitserland/Luxemburg 1988. Biografie van Jean Delannoy. Met o.a. Sydney Penny, Jean-Marc Bory, Michèle Simonnet, Roland Lesaffre en Bernard Dhéran.

Decennialang draaide in het bioscoopje van bedevaartsoord Lourdes non-stop de klassieker The Song of Bernadette van Henry King uit 1943, tot zich eindelijk deze vervanger aandiende. De nieuwe verfilming van het levensverhaal van de jonge Maria Bernarda Soubirous, die rond 1858 in een grot achttien Mariaverschijningen zou hebben meegemaakt, is minder aangedikt en melodramatisch dan de vorige, maar daarmee ook een stukje saaier. Werd tegelijk opgenomen in zowel Frans als Engels, om een zo breed mogelijk (religieus) publiek te bedienen.

Tenue de soirée

1986 | Komedie, Erotiek, Drama, Misdaad

Frankrijk 1986. Komedie van Bertrand Blier. Met o.a. Gérard Depardieu, Michel Blanc, Miou-Miou, Jean-François Stévenin en Mylène Demongeot.

Klassieker uit het oeuvre van Bertrand Blier, de Fransman die grossiert in zwarte humor. Onbehouwen dief (Gérard Depardieu) verstoort een woordenwisseling tussen echtelieden (Miou-Miou en Michel Blanc) en neemt ze prompt mee op sleeptouw. Het drietal, gaandeweg verwikkeld in een absurdistische ménage-à-trois, berooft diverse huizen, maar de welgestelde eigenaren zijn zo verveeld dat ze de dieven verwelkomen als een aardig verzetje. Boosaardige grappen, rake observaties van de strijd der seksen en uitstekend spel van met name Depardieu, een van Bliers favoriete acteurs.

On ne meurt que deux fois

1985 | Misdaad, Drama, Thriller

Frankrijk 1985. Misdaad van Jacques Deray. Met o.a. Michel Serrault, Charlotte Rampling, Xavier Deluc, Elisabeth Depardieu en Gérard Darmon.

Deze bewerking is Robin Cooks boek totaal niet trouw, en is tot het uiterste vereenvoudigd ten behoeve van het grote publiek, zodat alle personages verbasterd zijn. Had de regisseur een origineel scenario gebruikt dan was de kritiek minder negatief geweest. De handeling gaat over inspecteur Serrault, die een moord onderzoekt waarbij Rampling betrokken is. Hij wordt verliefd op haar en als hij ontdekt dat zij in bed ligt met haar broer Deluc, onbrandt er een strijd tussen de twee mannen, waarop Rampling haar broer doodt. Scenario van de regisseur en Michel Audiard. Camerawerk van Jean Penzer.

Notre Histoire

1984 | Drama

Frankrijk 1984. Drama van Bertrand Blier. Met o.a. Alain Delon, Nathalie Baye, Gérard Darmon, Geneviève Fontanel en Jean-Pierre Darroussin.

Een drankzuchtige garagehouder (Delon) zit in de trein en overpeinst zijn leven. Een vrouw (Baye) komt de coupé in. Ze hebben seks en zij verdwijnt weer. Hij gaat achter haar aan. In het niet altijd navolgbare universum van cineast Blier (Buffet froid) is dit het begin van een filmisch commentaar met surrealistische trekjes op burgerlijkheid, liefde en seks. Delon speelt nadrukkelijk iets anders dan de gangster die het Franse publiek voordien van hem kende en werd beloond met een César. Blier kreeg er een voor zijn scenario.

Le bon plaisir

1984 | Drama

Frankrijk 1984. Drama van Francis Girod. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Catherine Deneuve, Michel Serrault, Michel Auclair en Alexandra Stewart.

Een jonge dief komt bij toeval in het bezit van een brief waaruit een buitenechtelijke verhouding van de minister-president blijkt (waaruit ook nog een inmiddels tienjarige zoon is geboren). De zaak moet snel in de doofpot, vindt het staatshoofd, desnoods neemt hij wel drastische maatregelen. Gebaseerd op een roman van ex-minister Françoise Giroud. De hoofdpersoon heeft wel wat weg van oud-president François Mitterrand, die echter, toen hij door een journalist geconfronteerd werd met het bestaan van een buitenechtelijke dochter, juist heel onderkoeld reageerde: 'Nou en?'

La femme de mon pôte

1983 | Komedie, Experimenteel

Frankrijk 1983. Komedie van Bertrand Blier. Met o.a. Isabelle Huppert, Coluche, Thierry Lhermitte, François Perrot en Daniel Colas.

Een vampje uit Parijs verovert tijdens een wintersportvakantie de aantrekkelijke skikledingverkoper en verstoort zo zijn vriendschap met een sukkelige disk-jockey, die geleidelijk aan ook voor haar valt. Een teleurstellende, conventionele driehoekskomedie van Blier, die af en toe sentimenteel ontspoort. Een aardige rol van Huppert als driestuivers-femme fatale, maar de dikkerd Coluche geeft zijn underdog-rol te weinig dimensie. Scenario van Gérard Brach en regisseur Blier. Camerawerk van Jean Penzer.

L'Africain

1983 | Avonturenfilm, Komedie, Romantiek

Frankrijk 1983. Avonturenfilm van Philippe de Broca. Met o.a. Philippe Noiret, Catherine Deneuve, Jean-François Balmer en Jacques François.

Philippe Noiret en Catherine Deneuve spelen water en vuur als gescheiden echtelieden die hun wederzijdse irritatie én liefde zien opborrelen in de binnenlanden van Afrika. Deneuve's blonde personage zoekt naar nieuwe bestemmingen voor haar reisorganisatie en Noiret speelt de bevlogen natuurbeschermer die niets moet hebben van toeristen. De aanwezigheid van kwaadwillige ivoorstropers schept een band, zeker nadat Deneuve door de wilddieven wordt ontvoerd. Regisseur De Broca trakteerde het publiek op een vermakelijk niemendalletje met fris acteerwerk en prachtige natuurplaatjes.

Une chambre en ville

1982 | Drama, Musical

Frankrijk/Italië 1982. Drama van Jacques Demy. Met o.a. Dominique Sanda, Danielle Darrieux, Richard Berry, Michel Piccoli en Fabienne Guyon.

In het Nantes van 1955 wordt stakende arbeider François halsoverkop verliefd op Edith, een zich in louter een bontmantel prostituerende aristocratendochter. De amour fou zet een meervoudige tragedie in gang. Dit geheel gezongen drama is het verlate, donkere contrastuk tot de kleurige sprookjes waarmee Franse bioscoopbezoekers Demy tot dan toe associeerden. Terwijl de film flopte, ontstond een verhitte discussie over de kloof tussen verondersteld elitaire cinema en de zogenaamde 'publieksfilm'. Demy verwerkte heel wat jeugdherinneringen en cinefiele knipogen in zijn verhaal. Tevens met Michel Piccoli. Met Nederlandse ondertiteling.

La passante du Sans-Souci

1982 | Oorlogsfilm, Drama

Frankrijk/Duitsland 1982. Oorlogsfilm van Jacques Rouffio. Met o.a. Romy Schneider, Michel Piccoli, Helmut Griem, Maria Schell en Mathieu Carrière.

In 1934 vlucht een vrouw met haar joodse pleegzoontje uit Berlijn naar Parijs, waar haar pogingen om haar echtgenoot uit het concentratiekamp te bevrijden uitmonden in een tragedie. Bijna vijftig jaar later herkent de pleegzoon in een Zuid-Amerikaanse ambassadeur de verantwoordelijke nazi van destijds. De scène waarin een huilende Schneider luistert naar het vioolspel van haar 12-jarige pleegzoon is verreweg het meest aangrijpende moment in deze mooie film. Geen biografie laat onvermeld dat de jongen haar herinnerde aan haar eigen zoontje David die kort tevoren was verongelukt. De film werd dan ook aan David (en zijn vader) opgedragen.

Buffet froid

1979 | Thriller, Komedie

Frankrijk 1979. Thriller van Bertrand Blier. Met o.a. Gérard Depardieu, Jean Carmet, Bernard Blier, Denise Gence en Carole Bouquet.

Alphonse (Depardieu) ruziet op een metroperron wat met een man, en geeft hem zijn mes. Later op de avond ziet hij de man weer, het mes in zijn buik gestoken. Politieinspecteur Morvandieu (Blier, vader van de regisseur) is niet bijzonder geboeid. Beiden wonen in een vervreemdende, vrijwel lege flat. Bertrand Blier maakte in de jaren zeventig en tachtig een reeks absurdistische, wat duistere films zoals Préparez vos mouchoirs en Tenue de soirée, waarmee Gérard Depardieu zichzelf op de kaart zette als ongrijpbare, provocatieve acteur. Het scenario van Blier kreeg een César.

Préparez vos mouchoirs

1978 | Drama, Erotiek

Frankrijk/België 1978. Drama van Bertrand Blier. Met o.a. Gérard Depardieu, Patrick Dewaere, Carole Laure, Michel Serrault en Eléonore Hirt.

Vanaf zijn doorbraak Les Valseuses in 1974 hield Bertrand Blier zich in zijn films graag bezig met de seksuele machtsstrijd tussen vrouwen en mannen. Zo ook in dit met een Oscar onderscheiden drama waarin Solange (Carole Laure), seksueel onbevredigd, lijdt onder het uitblijven van een zwangerschap. Haar man (Bliers favoriete acteur Gérard Depardieu) stelt voor het eens met een ander (Patrick Dewaere) te proberen. Nauwelijks beter, maar de mannen kunnen het wel met elkáár vinden. Fraai tijdsbeeld en uitstekende acteurs: Blier maakt met Dewaere ook nog het tedere Beau-père voordat de acteur in 1982 door zelfmoord omkwam.

Lady Oscar

1978 | Komedie, Historische film, Romantiek

Frankrijk/Japan 1978. Komedie van Jacques Demy. Met o.a. Catriona MacColl, Barry Stokes, Christina Böhm, Jonas Bergström en Terence Budd.

De zoveelste dochter van een 18de-eeuwse Fransman zonder stamhouder wordt als man opgevoed en brengt het als 'Oscar' tot lijfwacht van Koningin Marie-Antoinette. In de jaren vóór de revolutie wordt ze hierdoor steeds heen en weer geslingerd tussen met elkaar overhoop liggende klassen en seksuele identiteiten. De stijlvolle aanpak en de afwisselend ironische en gevoelige spelregie behoeden de film voor ANGÉLIQUE-kitsch, ondanks de curieuze productie-opzet: een Japanse productie - naar een Japans stripverhaal -met overwegend Britse acteurs, maar authentieke Franse locaties. Het scenario is van de regisseur en Patricia L. Knop naar de roman Rose of Versailles van Riyoko Okeda. Het camerawerk is van Jean Penzer.

Le corps de mon ennemi

1976 | Drama, Misdaad, Thriller

Frankrijk 1976. Drama van Henri Verneuil. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Marie-France Pisier, Bernard Blier, Charles Gérard en Daniel Ivernel.

Na zeven jaar onschuldig in de gevangenis te hebben gezeten, komt een man weer in zijn woonplaats terug om wraak te nemen op zijn omgeving. Hij weet hij als nachtclubeigenaar carrière te maken, waardoor men hem wel als gelijke moet accepteren als een drugssmokkel aan het daglicht komt. Hierdoor krijgt hij de kans de oude rekening te vereffenen. A priori een welkome afwisseling van Verneuil op het gebruikelijke avontuurlijke stuntwerk van Belmondo. De film krijgt bar weinig overtuigingskracht door de onbestemdheid van de misdaadintrige en de ongerichte sociale kritiek, waardoor de held geen spat beter lijkt dan zijn opponenten. Scenario van de regisseur, Michel Audiard en Felicien Marceau naar een roman van Marceau. Camerawerk van Jean Penzer.

L'alpagueur

1976 | Misdaad, Thriller, Actiefilm

Frankrijk 1976. Misdaad van Philippe Labro. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Bruno Cremer, Jean Négroni, Victor Garrivier en Jean-Pierre Jorris.

Jean-Paul Belmondo (À bout de souffle) is een 'alpagueur', een Frans straatwoord voor premiejager. Hij wordt door de politie gevraagd om undercover respectievelijk een drugsbende en een prostitutiebende aan te pakken. Later volgt een nog grotere zaak: die van 'De Havik' (Cremer), een crimineel die jongeren gebruikt voor zijn misdaad en ze vervolgens ombrengt. Belmondo is in vorm in deze door scenarist/regisseur Labro capabel gemaakte misdaadfilm die hier en daar wat te raden overlaat. Het begin van de film werd opgenomen in de provincie Zeeland.

Peur sur la ville

1975 | Misdaad, Actiefilm, Thriller

Frankrijk/Italië 1975. Misdaad van Henri Verneuil. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Charles Denner, Lea Massari, Adalberto Maria Merli en Rosy Varte.

In Parijs is een seriemoordenaar actief die het op vrouwen heeft voorzien. Inspecteur Jean Letellier bijt zich vast in de zaak. En hoe. Het verhaal mag weinig verrassends te bieden hebben, regisseur Verneuil zorgt voor stevig vermaak met fraai actiewerk. Belmondo, op dat moment een zeer populaire ster, liet zich erop voorstaan zijn stunts zelf te doen, en die zijn spectaculair. De acteur klautert over het dak van Galeries Lafayette, springt door glazen daken, hangt aan balkonhekjes en komt terecht in een achtervolging bovenop een rijdende metro. Heerlijke film.

L'incorrigible

1975 | Komedie, Drama

Frankrijk 1975. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Geneviève Bujold, Julien Guiomar, Capucine en Andréa Ferréol.

Onverbeterlijk, dat is Victor Vauthier (Belmondo), een charmante oplichter die onmiddellijk na vrijlating uit de gevangenis weer plannen maakt om op een handige manier aan geld te komen. Hij komt onder supervisie te staan van de niet minder charmante reclasseringsambtenaar Marie-Charlotte (een prima Bujold). De bedrieger besluit een triptiek van El Greco te stelen uit het Senlis museum, waar Charlotte's vader curator is. Vijfde en laatste samenwerking tussen regisseur De Broca en Belmondo is een matig geestige film waarin de ster onder meer in travestie te zien is.

L'héritier

1973 | Thriller

Frankrijk/Italië 1973. Thriller van Philippe Labro. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Carla Gravina, Jean Rochefort, Charles Denner en Jean Desailly.

Sterke politieke thriller van reporter/auteur/Franse-RTL-chef Labro. Een invloedrijke industrieel die tevens eigenaar is van een dagblad komt om bij een verdachte vliegtuigexplosie. Wanneer diens zoon en erfgenaam (Belmondo) uit de VS arriveert om de familiezaken waar te nemen, wordt hem meteen duidelijk dat ook hij zijn leven niet zeker is. Zijn speurneus leidt hem naar een neofascistisch netwerk met een bekend gezicht aan de top. Onheilspellend scenario van Labro en romanschrijver Jacques Lanzmann wortelt niet in complotparanoia, maar reflecteert reële schaduwstructuren in het naoorlogse Frankrijk.

Le cinéma de papa

1971 | Biografie, Drama

Frankrijk 1971. Biografie van Claude Berri. Met o.a. Yves Robert, Hénia Suchar, Claude Berri, Alain Cohen en Prudence Harrington.

In dit liefdevolle autobiografische drama blikt regisseur Berri terug op zijn jeugd. Als jongeman groeide hij in de jaren zestig op in een Parijs, Joods gezin. Neemt hij de zaak van zijn vader over, of kiest hij voor de cinema? De term 'le cinéma de papa' werd eind jaren vijftig door de hemelbestormers van de Nouvelle Vague gebruikt ter aanduiding van de naoorlogse, artistiek conservatieve films. Berri, die later films als Jean de Florette en Manon des sources zou maken, lijkt zich daar juist wel bij thuis te voelen.

Le diable par la queue

1968 | Komedie, Drama

Frankrijk 1968. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Yves Montand, Maria Schell, Madeleine Renaud, Jean Rochefort en Jean-Pierre Marielle.

Een berooide aristocratische familie heeft van een kasteel een hotel gemaakt waarin een Marseillaanse gangster komt logeren. De markiezin schakelt de hele familie in om hem zijn buit afhandig te maken, zonder succes, maar hij wordt verliefd op de dromerige oude vrijster en blijft met het geld op het kasteel wonen. Deze lichtvoetige en ironische komedie kreeg een ideale rolbezetting, waarbij vooral Montand en Renaud (die gewoonlijk in serieuzere rollen te zien zijn) opvallen, maar het gehele ensemble is perfect. Frans debuut van Keller. Scenario van de regisseur en Daniel Boulanger. Camerawerk van Jean Penzer.

Un homme à abattre

1967 | Drama, Misdaad, Thriller

Frankrijk/Spanje 1967. Drama van Philippe Condroyer. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, André Oumansky, Valérie Lagrange, Luis Prendez en Luis Prados.

Barcelona, jaren zestig. Raphaël en Georges hebben ene Schmidt getraceerd, geobserveerd en gefilmd; een ex-nazi op de dodenlijst van hun chef Julius. Maar ís deze Schmidt wel de man die Julius' marteltrauma en dode broer op z'n geweten heeft? Vilein laat Condroyer (1927-2017) in zijn dialoogarme thriller over een vergeldingscommando in de spookschaduw van het verleden de kijker in het ongewisse. De eenzaten, vervreemdende sfeer en cinematografie herinneren aan het beste werk van Melville en Costa-Gavras. Trintignant is subliem enigmatisch als Raphaël, Valérie Lagrange speelt de vrouw op wie hij zijn bespiedend oog laat vallen.

Le vieil homme et l'enfant

1967 | Drama, Oorlogsfilm, Komedie

Frankrijk 1967. Drama van Claude Berri. Met o.a. Michel Simon, Alain Cohen, Luce Fabiole, Charles Denner en Zorica Lozic.

Dat tijdens de opnamen van Le vieil homme et l'enfant soms alleen de impromptu ingehuurde chauffeur op leeftijd kon communiceren met wispelturigheidskoning Michel Simon, deed uiteindelijk niets af aan de karaktercompositie die het monstre sacré neerzette. Als de virulent antisemitische oude knar die tijdens WO II een recalcitrante stadsjongen opneemt zonder diens joodse origines te kennen, is Simon simpelweg ontroerend. Berri draaide zijn autobiografische regiedebuut nabij Grenoble, op het platteland waar hij zelf indertijd als knaap ondergedoken zat. Onfortuinlijk miste de film Cannes-competitie en Oscar-inzending, maar scoorde in slechts twee Parijse bioscopen al 400.000 bezoekers.

La voleuse

1966 | Drama

Frankrijk/Duitsland 1966. Drama van Jean Chapot. Met o.a. Romy Schneider, Michel Piccoli, Hans-Christian Blech, Sonia Schwarz en Mario Huth.

Na twee jaar huwelijk biecht Julia aan wederhelft Werner op dat ze op haar negentiende een baby ter adoptie heeft afgestaan. Wanneer ze het nu zevenjarige jongetje, liefdevol opgenomen door het Poolse arbeidersechtpaar Kostrowicz, terugziet, wil ze hem koste wat kost terug. Intens drama van Chapot (1930-1998), met dialogen van Marguerite Duras, toont hoe wetgeving en emotie volstrekt incompatibel kunnen zijn. Schneider en Piccoli vlammen hier gezamenlijk al zoals ze later zouden doen in Claude Sautets meesterstukken Les choses de la vie en Max et les ferrailleurs.

L'amant de cinq jours

1961 | Komedie

Italië/Frankrijk 1961. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Jean Seberg, Micheline Presle, Jean-Pierre Cassel, François Périer en François Maistre.

De maintené van een mode-ontwerpster begint een verhouding met een getrouwde vrouw die in haar huwelijk romantiek mist. De gelieven houden voor elkaar een blasé rollenspel op, maar keren binnen een week terug bij hun oorspronkelijke partners. Een sierlijke en melancholieke liefdeskomedie met een ideaal gecast sterrenkwartet, waarbij vooral Presle en Périer als de half berustende, bedrogen partijen uitblinken. Het karikaturale beeld van de couturewereld zorgt voor de flauwere grappen. Scenario van Daniel Boulanger en regisseur De Broca, die het boek van Françoise Parturier bewerkten. Het camerawerk is van Jean-Bernard Penzer.

imdb: Zoek Jean Penzer op IMDB

Cameraman		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1989	Les morts de la Seine
1988	Trois places pour le 26
1988	Bernadette
1986	Tenue de soirée
1985	On ne meurt que deux fois
1984	Notre Histoire
1984	Le bon plaisir
1983	La femme de mon pôte
1983	L'Africain
1982	Une chambre en ville
1982	La passante du Sans-Souci
1979	Buffet froid
1978	Préparez vos mouchoirs
1978	Lady Oscar
1976	Le corps de mon ennemi
1976	L'alpagueur
1975	Peur sur la ville
1975	L'incorrigible
1973	L'héritier
1971	Le cinéma de papa
1968	Le diable par la queue
1967	Un homme à abattre
1967	Le vieil homme et l'enfant
1966	La voleuse
1961	L'amant de cinq jours

name

email

mijn instellingen