Jean-Pol Brissart: cast.
Er zijn 10 films gevonden.

Sur quel pied danser ?

2000 | Misdaad

Frankrijk 2000. Misdaad van Jacques Fansten. Met o.a. Dominique Blanc, Jimmy Noufel, Pierre Lacan, Anne Le Ny en Gérard Croce.

Le secret de Saint-Junien

1997 | Komedie, Drama

Frankrijk 1997. Komedie van Christiane Spierro. Met o.a. Caroline Tresca, Luc Thuilier, Grace De Capitani, André Valardy en Brigitte Auber.

Le dernier été

1997 | Drama, Biografie, Oorlogsfilm

Duitsland​/​​Frankrijk 1997. Drama van Claude Goretta. Met o.a. Jacques Villeret, Catherine Frot, Jean Davy, Hanns Zischler en Jean Dautremay.

L'enfant des Terres Blondes

1997 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk​/​​Zwitserland 1997. Drama van Edouard Niermans. Met o.a. Jean Yanne, Veronika Varga, Lucie Barret, Julien Rivière en Hervé Pierre.

Parisien, tête de chien

1996 | Komedie, Sportfilm

Frankrijk 1996. Komedie van Christiane Spiero. Met o.a. Sam Karmann, Marthe Villalongo, Paul Crauchet, Guillaume Romain en Virginie Peignien.

Et si on faisait un bébé?

1996 | Komedie

Frankrijk 1996. Komedie van Christiane Spiero. Met o.a. Macha Méril, Patrick Chesnais, Tsilla Chelston, Marina Foïs en Quentin Ogier.

Les apprentis

1995 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1995. Komedie van Pierre Salvadori. Met o.a. François Cluzet, Guillaume Depardieu, Judith Henry, Claire Laroche en Marie Trintignant.

Vrolijke buddy-komedie over twee zeer verschillende mannen die met elkaar opgescheept zitten in een Parijs' appartement waar beiden 'tijdelijk' verblijven. Prima dialogen en charmante hoofdrollen van Cluzet als neurotische schrijver zonder inspiratie en Depardieu als ongecompliceerde, rokkenjagende jongeling. Gedreven door geldnood organiseren ze samen een overval. De in 1971 geboren zoon van Gérard Depardieu was eerder te zien in regisseur Salvadori's debuut Cible émouvante. Voor zijn rol in Les apprentis werd hij onderscheiden met een César voor meest veelbelovende jonge acteur.

Un crime de guerre

1994 | Oorlogsfilm, Drama

Frankrijk 1994. Oorlogsfilm van Michel Wyn. Met o.a. Guy Tréjean, Sylvain Joubert, Gérard Lartigau, Mathias Jung en Alain Floret.

Voor de militaire rechtbank van Bordeaux begint op 12 januari 1953 het proces 'Oradour-sur-Glane'. Rechter Tréjean herinnert bij de aanvang aan de gruwelijke taferelen die zich in dat dorpje afspeelden op 10 juni 1944. De 'S.S. Panzerdivision Das Reich' slachtte toen 642 mensen af, waaronder bijna vijfhonderd vrouwen en kinderen. De rechter betreurt het dat niet de hoofdschuldigen in de beklaagdenbank zitten. Hij moet zich tevreden stellen met de berechting van ondergeschikten, acht Duitsers en twaalf Elzassers. Een aangrijpende reconstructie van een oorlogsmisdaad, die om vergelding vraagt. Daarbij is het een wrange gedachte dat de hoofdschuldigen, zoals in de meeste gevallen, de dans ontspringen. Een sterk scenario geschreven door Sylvain Joubert, die zelf de rol van advocaat van een van de beschuldigden speelt. Sober in beeld gebracht door André Neaud.

Les amants du lac

1989 | Thriller, Misdaad

Frankrijk 1989. Thriller van Joyce Buñuel. Met o.a. Maxime Leroux, Catherine Wilkening, Roland Blanche, Marc de Jonge en Danielle Lebrun.

Een bewerking van een psychologische detective van Day Keene rond de verdwijning van twee zakenlui, waarin zeden en gebruiken een belangrijke rol spelen. De plaats waar het verhaal zich afspeelt is echter 'La France profonde' geworden. Een trieste en perverse intrigegeschiedenis, vakkundig verteld door de vrouw van de cineast Juan Buñuel alsmede overtuigend spel.

Brigade mondaine

1978 | Misdaad, Erotiek

Frankrijk 1978. Misdaad van Jacques Scandelari. Met o.a. Patrice Valota, Odile Michel, Florence Cayrol, Patrick Olivier en Jacques Berthier.

Het lijk van een jong meisje wordt gevonden met een overdosis aan een seksueel stimulerend en wilsverzwakkend middel. Een inspecteur van de zedenpolitie komt op het spoor van een liederlijke graaf, maar krijgt pressie van bovenaf om het onderzoek te stoppen vanwege diens regeringsverleden. De politie doet toch een inval tijdens een grote orgie op een kasteel. De fluttige serie-roman van Gérard de Villiers werd zo mogelijk een nog slechtere film zonder enige spanning, waarbij de regisseur zich zichtbaar alleen interesseerde voor sadistisch rituele orgiescènes die een barokke vormgeving kregen. De constante disco-muziek is een aanslag op het uithoudingsvermogen.