David Pontremoli: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Un mauvais fils

1980 | Drama

Frankrijk 1980. Drama van Claude Sautet. Met o.a. Patrick Dewaere, Brigitte Fossey, Yves Robert, Jacques Dufilho en Claire Maurier.

Bruno Calgagni (Dewaere), een ex-drugsverslaafde, keert na jaren terug in Frankrijk, waar zijn vader (Robert) en hij elkaar de zelfmoord van de moeder verwijten. Er groeit wederzijds begrip met de al even moeizaam verlopende maatschappelijke herintegratie. De specialist in de problematiek van de bourgeois van middelbare leeftijd, Sautet, richt zich nu op jongere personages in een proletarischer milieu, maar de gevoelige aandacht voor de personages en hun omgeving plus de liefdevolle regie van de niet zo voor hun rol geschikte acteurs zijn van gelijke kwaliteit. Het scenario is van Jean-Paul Torok, regisseur Sautet en Daniel Biasini naar diens verhaal. Het camerawerk is van Jean Boffety. Mono.

Il Malato immaginario

1979 | Komedie, Historische film

Italië 1979. Komedie van Tonino Cervi. Met o.a. Alberto Sordi, Laura Antonelli, Marina Vlady, Bernard Blier en Stefano Satta Flores.

Rondom het ziekbed van een rijke zwartkijker spelen intriges en persoonsverwarringen waar een kordate huishoudster helderheid in brengt zodat haar baas voorlopig ook van zijn denkbeeldige kwaaltjes afkomt. De klassieke komedie van Molière werd naar het 17de-eeuws Rome verplaatst. De banale kluchteffecten doen aan de humor meer af dan toe, maar uitbundig acteren compenseert de stijlloze regie.

Servante et maîtresse

1977 | Drama, Erotiek

Frankrijk 1977. Drama van Bruno Gantillon. Met o.a. Andréa Ferréol, Victor Lanoux, Evelyne Buyle, Gabriel Cattand en David Pontremoli.

Een huishoudster die de neef van haar werkgever vergeefs heeft bemind, erft diens hele fortuin waardoor de machtsverhoudingen worden omgekeerd. De neef wordt knecht en in alle opzichten vernederd totdat hij in zijn afhankelijkheid echt verliefd wordt op de vrouw die vervolgens zelfmoord pleegt. Het acteren van Ferréol en Lanoux maakt een eroto-psychologisch kamerduel het aanzien waard dat toch nogal onwezenlijk blijft door het volledig negeren van de buitenwereld, hoewel het scenario de situatie in het verleden zonder flashbacks knap weet te suggereren. De vormgeving is al te prenteboekachtig.