Pascal Quignard: scenario en schrijver.
Er zijn 3 films gevonden.

Villa Amalia

2009 | Drama

Frankrijk​/​​Zwitserland 2009. Drama van Benoît Jacquot. Met o.a. Isabelle Huppert, Jean-Hugues Anglade, Xavier Beauvois, Maya Sansa en Clara Bindi.

Huppert is op haar sfinksachtige mooist als een vrouw die durft waarvan velen slechts dromen. Concertpianiste Ann verbrandt resoluut alle schepen achter zich nadat ze haar wederhelft op overspel heeft betrapt. Op het Italiaanse eiland Ischia huurt ze de Villa Amalia die, tegen een berghelling gebouwd, over de Middellandse Zee uitkijkt. Jeugdvriend Georges (Anglade) is de enige connectie met haar oude leven, donkerharige schone Giulia (Sansa) een nieuw avontuur. Regisseur Jacquot voelt de landerig-sensuele toon van Pascal Quignards roman perfect aan, hij laat de natuur spreken en Huppert gedachtenzwerven.

Una pura formalità

1994 | Misdaad, Drama, Thriller

Frankrijk​/​​Italië 1994. Misdaad van Giuseppe Tornatore. Met o.a. Gérard Depardieu, Roman Polanski, Sergio Rubini, Nicola Di Pinto en Tano Cimarosa.

Ergens midden in een bos, in een bouwvallig en sprookjesachtig politiebureau, worden twee onafscheidelijke personages met elkaar geconfronteerd: een politiecommissaris en een verdachte. De laatste, Onoff (Depardieu), doet zich voor als schrijver en is in de regen betrapt zonder papieren. De commissaris (Polanski), die het werk van Onoff uit zijn hoofd kent, ondervraagt hem streng, maar dit blijkt schijn te zijn.

Tous les matins du monde

1991 | Biografie, Drama, Romantiek

Frankrijk 1991. Biografie van Alain Corneau. Met o.a. Gérard Depardieu, Jean-Pierre Marielle, Anne Brochet, Guillaume Depardieu en Caroline Silhol.

Drama naar de gelijknamige roman van Pascal Quignard, met in de hoofdrol Gérard Depardieu als basse de viole Marin Marais, die aan het hof van Lodewijk XIV als hofmuzikant op Versailles werkt. In flashbacks vertelt een vergrijsde Depardieu over zijn jeugdjaren en zijn rivaliteiten. De jonge Marais wordt gespeeld door Depardieu's zoon Guillaume. Dit juweeltje over barokke muziek is indrukwekkend in beeld gebracht met een spel van licht en schaduw in de stijl van de toenmalige schilder Georges de la Tour. De beeldvoering, de taal en de muziek zorgen voor een meeslepend melancholische sfeer. Genomineerd voor maar liefst elf Césars, waarvan er drie werden verzilverd (Beste Film, Beste Regisseur en Beste Acteur).