Chantal Neuwirth (1948): cast.
Er zijn 14 films gevonden.

Brèves de comptoir

2014 | Komedie

Frankrijk 2014. Komedie van Jean-Michel Ribes. Met o.a. André Dussollier, Yolande Moreau, Bruno Solo, Chantal Neuwirth en Didier Benureau.

Twintig jaar lang tekende Jean-Marie Gourio, ooit begonnen bij het satirische tijdschrift Hara-Kiri dat later Charlie Hebdo werd, op wat hij hoorde in café's en bistro's. Oogst: de bloemlezingen Brêves de comptoir ('Toogkortjes'). Daaruit distilleerde Ribes deze sprankelend vertolkte film. Tussen openings- en sluitingstijd van het fictieve voorstadcafé l'Hirondelle ('De Zwaluw') trekt al taalpingpongend zo'n beetje de gehele levenstragikomedie van buitengewoon gewone mensen langs. Een ad fundum-feest voor Franse-taal- en -filmfijnproevers. Gourio stopte de dag na de islamistenmoordpartij op de Charlie-redactie met de Brêves.

Cortex

2008 | Thriller, Mysterie, Misdaad

Frankrijk 2008. Thriller van Nicolas Boukhrief. Met o.a. André Dussollier, Claire Nebout, Chantal Neuwirth, Marthe Keller en Aurore Clément.

Dussollier heeft een fijne kluif aan de lastige hoofdrol in deze sinistere thrillerpuzzel. Hij vertolkt de gepensioneerde rechercheur Charles Boyer, die zich in een Alzheimer-kliniek laat opnemen. Wanneer om hem heen patiënten op raadselachtige wijze sterven gaat Boyer, gehandicapt door zijn versneld afbrokkelende geheugen, op onderzoek uit. Boukhrief begaf zich eerder op soortgelijk terrein: hij schreef met Mathieu Kassovitz diens zwartgallige Assassin(s), waarin Michel Serrault een huurmoordenaar met Alzheimer speelt. Cortex is bezet met een keur aan kundige (Claire Nebout, Pascal Elbé, Aurore Clément) acteurs.

Gabrielle

2005 | Historische film, Drama

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Italië 2005. Historische film van Patrice Chéreau. Met o.a. Isabelle Huppert, Pascal Greggory, Claudia Coli, Thierry Hancisse en Chantal Neuwirth.

Pascal Greggory en Isabelle Huppert zijn in Gabrielle een man en een vrouw die aan het begin van de 20ste eeuw zichzelf, elkaar en hun relatie zo slecht begrijpen dat ze meerdere malen hardhandig gedwongen worden zich aan te passen. De stijl van Chéreau's kostuumfilm sluit zich naadloos bij de relationele botsingen aan. Gabrielle is op veel verschillende manieren gefilmd. In een bedaard tempo, met een haastige, beweeglijke camera, in zwartwit en in kleur, zwijgend en met geluid. De manier waarop Chéreau's vertelwijzes op elkaar botsen en de momenten waarop de film van het ene ritme op het andere overschakelt: die maken Gabrielle.

Le voyage organisé

2002 |

Frankrijk 2002. Alain Nahum en Julie Jezequel. Met o.a. Chantal Neuwirth, Marco Bonini, Gaëla LeDevéhat en Gaëla Le Devehat.

Pascal Greggory en Isabelle Huppert zijn in Gabrielle een man en een vrouw die aan het begin van de 20ste eeuw zichzelf, elkaar en hun relatie zo slecht begrijpen dat ze meerdere malen hardhandig gedwongen worden zich aan te passen. De stijl van Chéreau's kostuumfilm sluit zich naadloos bij de relationele botsingen aan. Gabrielle is op veel verschillende manieren gefilmd. In een bedaard tempo, met een haastige, beweeglijke camera, in zwartwit en in kleur, zwijgend en met geluid. De manier waarop Chéreau's vertelwijzes op elkaar botsen en de momenten waarop de film van het ene ritme op het andere overschakelt: die maken Gabrielle.

Nationale 7

2001 | Komedie, Drama

Frankrijk 2001. Komedie van Jean-Pierre Sinapi. Met o.a. Nadia Kaci, Olivier Gourmet, Lionel Abelanski, Chantal Neuwirth en Julien Boisselier.

Vijftiger René woont in een instelling voor lichamelijk gehandicapten aan de Franse Route nationale 7. Hij is berucht vanwege zijn slechte humeur totdat de jonge verpleegster Julie ontdekt waar het hem aan mankeert: seks. Een prostituee lijkt de oplossing maar wanneer René's medebewoners lucht krijgen van het nieuwe zorgaanbod is het hek van de dam. Debuutfilm van Sinapi die met fijn uitgewerkte personages en een bitterkomisch script een festivalfavoriet afleverde. Winnaar van de publieksprijs op het Berlijns Filmfestival 2000.

La voleuse de Saint Lubin

1999 | Drama

Frankrijk 1999. Drama van Claire Devers. Met o.a. Dominique Blanc, Denis Podalydès, Michelle Goddet, Maryline Even en Chantal Neuwirth.

Vijftiger René woont in een instelling voor lichamelijk gehandicapten aan de Franse Route nationale 7. Hij is berucht vanwege zijn slechte humeur totdat de jonge verpleegster Julie ontdekt waar het hem aan mankeert: seks. Een prostituee lijkt de oplossing maar wanneer René's medebewoners lucht krijgen van het nieuwe zorgaanbod is het hek van de dam. Debuutfilm van Sinapi die met fijn uitgewerkte personages en een bitterkomisch script een festivalfavoriet afleverde. Winnaar van de publieksprijs op het Berlijns Filmfestival 2000.

Madeline

1998 | Komedie, Familiefilm, Drama

Verenigde Staten​/​​Frankrijk 1998. Komedie van Daisy von Scherler Mayer. Met o.a. Frances McDormand, Nigel Hawthorne, Hatty Jones, Ben Daniels en Arturo Venegas.

Voor jeugdige Amerikanen met een zwak voor de boeken van Ludwig Bemelmans (waarop deze film is gebaseerd) is Madeline een must, maar coole kikkers uit het buitenland zullen zich door het trage verteltempo snel vervelen. Dit ondanks de acteerprestaties van Hatty Jones als de 12-jarige Madeline die wil voorkomen dat haar Parijse (kost)school wordt doorverkocht aan een of andere ambassadeur. Oudere kijkers beleven vast plezier aan de mooie bijrollen van Nigel Hawthorne als kwade genius en Frances McDormand als schooldirectrice die soms, maar helaas niet altijd onraad ruikt. De mooie muziek van Michel Legrand past goed bij de sfeer van het verhaal.

Ceux qui m'aiment prendront le train

1998 | Komedie, Drama

Frankrijk 1998. Komedie van Patrice Chéreau. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Valeria Bruni Tedeschi, Pascal Greggory, Charles Berling en Vincent Perez.

Als Patrice Chéreau de condition humaine fileert, kun je erop wachten: zwarte romantiek, cynisme over intieme relaties, clichés over de herenliefde, ongeremde verering van de zoete dood. In Ceux volgen we een vijftiental treinreizigers die op weg zijn naar Limoges om 'vriend' en schilder Jean-Baptiste te begraven. Tussen de rails blijkt het goed reflecteren over al die onderwerpen die Chéreau na aan het hart liggen. Voor flitsende gebeurtenissen is weinig ruimte, de film speelt zich voor tweederde in de trein af. Schitterende (dubbel)rol van Jean-Louis Trintignant.

Violetta, la reine de la moto

1997 | Drama

Frankrijk 1997. Drama van Guy Jacques. Met o.a. Florence Pernel, Dominique Pinon, Daniel Prévost, Eva Darlan en Julien Guiomar.

Als Patrice Chéreau de condition humaine fileert, kun je erop wachten: zwarte romantiek, cynisme over intieme relaties, clichés over de herenliefde, ongeremde verering van de zoete dood. In Ceux volgen we een vijftiental treinreizigers die op weg zijn naar Limoges om 'vriend' en schilder Jean-Baptiste te begraven. Tussen de rails blijkt het goed reflecteren over al die onderwerpen die Chéreau na aan het hart liggen. Voor flitsende gebeurtenissen is weinig ruimte, de film speelt zich voor tweederde in de trein af. Schitterende (dubbel)rol van Jean-Louis Trintignant.

Une trop bruyante solitude

1995 | Drama, Horror

Frankrijk 1995. Drama van Vera Caïs. Met o.a. Philippe Noiret, Chantal Neuwirth, Vlastimil Brodský, Agathe De La Fontaine en Jean-Claude Dreyfus.

Hanta (Noiret) is balenperser bij een oud papierhandel, waar men archieven vernietigt en boeken verpulpt. Tussen de literatuur bevinden z.g. meesterwerken, filosofische opstellen, oude prenten, e.d. Zonder het te beseffen is de drukinkt onder de huid gekropen van Hanta en heeft van hem een mens gemaakt die in het rijk van vervlogen schrijvers en hun personages leeft. Zijn wereldje bestaat verder uit de dieren, die hem omgeven en zigeuners die hem oudpapier komen brengen. Zijn baas (Dreyfuss) heeft geen gevoel voor de cultuurvernietiging en zit Hanta als een tiran achterna om productie te maken. Een monotone film, die gedomineerd word door Noiret. Het scenario is van regisseuse Caïs, die de roman van Bohumil Hrabal bewerkte. De fotografie is van Girolanno La Rosa.

Dancing nuage

1995 | Drama

Frankrijk 1995. Drama van Irène Jouannet. Met o.a. Mireille Perrier, Pierre-Quentin Fæsch, Sébastien Lesgent, Myriam Mézières en Chantal Neuwirth.

Madeleine (Perrier) leeft met haar zoontje van acht Simon (Fæsch) in een caravan, die ze Dancing nuage heeft genoemd. Haar man zit in de gevangenis en Madeleine, die geen werk heeft, vreest dat de kinderbescherming haar het oudersschap zal ontnemen. Ze neemt met Simon de benen voordat het te laat is. In plaats van haar droomreis, eerste klasse naar Versailles, wordt het een tocht door de hel van de daklozen. Sterk sociaal drama dat af en toe behoorlijk op het sentiment van de kijker mikt. Het slot is te optimistisch en ongeloofwaardig vergeleken met de algehele teneur van de film. Goed spel van beide hoofdrollen. Het scenario is van regisseuse Jouannet naar de roman van Georges-Paul Cuny. Het camerawerk is van Chris Renson. Formaat 16/9.

P.R.O.F.S.

1985 | Komedie

Frankrijk 1985. Komedie van Patrick Schulmann. Met o.a. Patrick Bruel, Fabrice Luchini, Laurent Gamelon, Christophe Bourseiller en Yolande Gilot.

Sinds ET LA TENDRESSE, BORDEL is het niveau van Patrick Schulmann gestaag slechter geworden, getuige ook dit werkje dat voorgeeft een portret van de leraren en leerlingen te zijn. Natuurlijk neemt de verstandige leraar snel de benen, terwijl zijn maffe collega achterblijft. Twee uur hansworsterijen, trivialiteiten en mislukte standjes. Een moeizame film.

Le pactole

1985 | Komedie, Thriller

Frankrijk 1985. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Richard Bohringer, Pauline Lafont, Bernadette Lafont, Marie Laforêt en Roland Blanche.

Een jong stel leidt een probleemloos leven, maar wordt getraumatiseerd door de dood van een collega, die net na haar pensionering overleden is. Zij besluiten van het leven te genieten zolang het nog kan en beroven de plaatselijke supermarkt.

Rendez-moi ma peau

1980 | Komedie

Frankrijk 1980. Komedie van Patrick Schulmann. Met o.a. Erik Colin, Bee Michelin, Jean-Luc Bideau, Alain Flick en Myriam Mezières.

Een onbekwame heks laat een tv-reparateur en een jonge bourgeoise elkaars gedaante aannemen, waarbij ze alleen hun eigen stem mogen behouden. Zij kan zonder de hulp van een goeroe- achtige meestermagi[KA3]er de situatie niet herstellen. Deze sarcastische komedie heeft te veel doelwitten (die bovendien in verregaande overdrijving te gemakkelijk gekozen zijn) om tot een evenwichtig resultaat te komen. De gedaanteverwisseling is aanleiding voor een satire op rolpatronen en resulteert in onderling beter begrip, maar de charletannerie in allerlei vakgebieden en modieuze mystiek resulteren in kinderachtige flauwiteiten, die wèl in vlot tempo worden opgedist.