Claude Melki

Claude Melki: cast.
Er zijn 13 films gevonden.

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1992	Parpaillon
1980	Mais qu'est-ce que j'ai fait au bon dieu pour avoir une femme qui boit dans les cafés avec les hommes?
1980	Le Rose et le Blanc
1976	Le grand fanfaron
1974	Q
1973	Salut, voleurs!
1972	Certaines chattes n'aiment pas le mou
1971	Le Seuil du vide
1970	Le pistonné
1970	La Maison
1970	L'acrobate
1968	L'amour c'est gai, l'amour c'est triste
1965	Paris vu par...

Mais qu'est-ce que j'ai fait au bon dieu pour avoir une femme qui boit dans les cafés avec les hommes?
Jan Saint-Hamont, 1980

Le Rose et le Blanc
Robert Pansard-Besson, 1980

Le grand fanfaron
Philippe Clair, 1976

Q
Jean-François Davy, 1974

Salut, voleurs!
Frank Cassenti, 1973

Certaines chattes n'aiment pas le mou
Bob Logan, 1972

L'acrobate
Jean-Daniel Pollet, 1970

L'amour c'est gai, l'amour c'est triste
Jean-Daniel Pollet, 1968

Parpaillon

1992 | Komedie

Frankrijk 1992. Komedie van Luc Moullet. Met o.a. Rémy Martin, Catherine Michaud, Frank Getreau, Leny Sellan en Brigitte Canaan.

Het is weer zover. Zoals elk jaar verzamelt een zootje wielertoeristen zich voor de traditionele beklimming aan de voet van de 2.632m hoge Col de Parpaillon in de Franse Alpen. Voor enkelen is het de eerste keer, anderen hebben al meer ervaring. Sommigen komen om te kijken, weer anderen willen bekeken worden. Er zijn er zelfs die verliefd worden. Sportiviteit is geen algemene regel. Arm en rijk zijn deze dag gelijk. Een gekke komedie, waarin de beklimming van de berg enkel dient als kapstok voor een sociale satire. Soms doet de film wat teveel denken aan Jacques Tati, die duidelijk de inspiratiebron is. Moullet schreef ook het scenario, naar Parpaillon, ou à la recherche de l'homme à la pompe d'Ursus van Alfred Jarry. Achter de camera stond Jean-Jacques Flori.

Mais qu'est-ce que j'ai fait au bon dieu pour avoir une femme qui boit dans les cafés avec les hommes?

1980 | Komedie

Frankrijk 1980. Komedie van Jan Saint-Hamont. Met o.a. Robert Castel, Antoinette Moya, Michel Boujenah, Lorraine Bracco en Jacques Legras.

Een hysterische en bijna steeds vervelende komedie die uitgaat van het idee dat het gesticuleren en het rare accent van een pied-noir (een Fransman die in Algerije geboren is en na de Algerijnse onafhankelijkheid naar Frankrijk kwam) per definitie geestig zijn. Verder is alle energie van de vier (!) scenarioschrijvers duidelijk in de marathontitel gekropen en werd de film door de acteurs ter plaatse geïmproviseerd. Gezien het talent, of althans het opvallende gebrek daaraan, van die acteurs beslist geen goed idee. Scenario van regisseur Jan Saint- Hamont, Daniel Saint-Hamont, Alain Le Henry en Robert Castel.

Le Rose et le Blanc

1980 | Avonturenfilm, Fantasy, Mysterie

Frankrijk 1980. Avonturenfilm van Robert Pansard-Besson. Met o.a. Raymond Pellegrin, Bulle Ogier, Michael Lonsdale, Yves Alfonso en Vittorio Caprioli.

Deze film hoort thuis bij dat zeldzame rijtje films dat net zo origineel en onmogelijk om na te vertellen is als ZAZIE DANS LE METRO, waarmee hij verschillende punten van overeenkomst vertoont. Denk ook aan L`ANNEE DERNIERE A MARIENBAD of HISTOIRE DU MANUSCRIT TROUVE A SARAGOSSE. Ditmaal speelt het in Parijs. Een moza[KA3]iekvormige allegorie in een dromerig-po[KA3]etisch- komische stijl met talloze knipogen en imitaties (van HOTEL DU NORD tot LES PARAPLUIES DE CHERBOURG), die ondanks enkele langdradige momenten eé[KA1]n van de beste in zijn soort is.

Le grand fanfaron

1976 | Komedie

België/Frankrijk 1976. Komedie van Philippe Clair. Met o.a. Michel Galabru, Claude Melki, Micheline Dax, Carole Chauvet en Gilbert Servien.

Lachfilm, maar dan een slechte, over twee vrienden die elkaar na jaren terugvinden in India. Scenario van regisseur Clair, Pierre Pelegri en Freha Benzacken. Ook bekend als LES BIDASSES EN CAVALE.

Q

1974 | Erotiek, Komedie

Frankrijk 1974. Erotiek van Jean-François Davy. Met o.a. Philippe Gasté, Anne Libert, Jean Parédès, Yvonne Clech en Claude Melki.

Een berooide garagehouder richt een mannenbordeel op waar potente jongeheren worden opgeleid ter bevrediging van welgestelde dames. Regisseur Davy, die om den brode soft-porno moest gaan maken, bereikt hiermee de grenzen van cynisme ten aanzien van zijn eigen produkt. De onverhulde minachting voor het genre en het publiek daarvan, resulteert in platvloersheid waaraan geen enkel genoegen valt te beleven, tenzij men het superioriteitsgevoel ten aanzien van de in de film geportretteerden, medespelenden en de zogenaamde doelgroep met de regisseur deelt.

Salut, voleurs!

1973 | Komedie

Frankrijk 1973. Komedie van Frank Cassenti. Met o.a. Jacques Higelin, Anouk Ferjac, Jean-Luc Bideau, László Szabó en Claude Melki.

Een amateur-jazzmusicus kan na zijn diensttijd in Algerije noch zijn draai vinden noch een bevredigende baan. Na het zoveelste ontslag leeft hij op kosten van een barmeisje, totdat hij een oude dienstmakker terug ziet die een bank wil beroven waar hij als kassier gewerkt heeft. Deze anarchistische misdaadkomedie krijgt een boeiende méérwaarde door het beeld van een ontgoochelde generatie na de Algerijnse oorlog en de situering in duffe stad Lille. Debutant Cassenti heeft niet op alle elementen van zijn film voldoende greep, maar weet zijn acteurs te inspireren.

Certaines chattes n'aiment pas le mou

1972 | Mysterie, Erotiek

Frankrijk 1972. Mysterie van Bob Logan. Met o.a. Claude Melki, Dora Doll, Evira Djinns, Jacques Couderc en Claudine Beccarie.

De dochter en de ex-vrouw die bordeelhoudster geworden is van een in Afrika overleden olie-miljonair strijden met elkaar om zijn nalatenschap, die verdwenen is. Er wordt een privé-detective ingeschakeld, maar tenslotte blijkt de magnaat zijn dood alleen te hebben voorgewend om in zijn kist geld naar Frankrijk te kunnen smokkelen. Deze parodie op de Amerikaanse film uit de jaren '40 - niet alleen thriller, maar ook musical en burlesque - dankt enkele geslaagde momenten aan het transformatievermogen van Melki, maar is verder een lusteloos ratjetoe met soft-porno-scènes, die inmiddels ook alweer uiterst voorzichtig overkomen.

Le Seuil du vide

1971 | Horror, Mysterie

Frankrijk 1971. Horror van Jean-François Davy. Met o.a. Dominique Erlanger, Jean Servais, Pierre Vaneck, Odette Duc en Michel Lemoine.

De geliefde van een overgeplaatst politicus huurt via een bevriende arts een kamer bij een oude Parijse dame, die haar toegang tot één bepaald vertrek verbiedt. Ze gaat toch naar binnen, ziet vreemde verschijningen en verschijnselen en ontdekt dat de arts haar lichaam wil gebruiken voor de verjonging van de oude hospita. Interessante poging tot een eigentijdse Franse horrorfilm, die door middel van dubbelzinnige details de alledaagse werkelijkheid verontrustend weet te tekenen, maar in de vormgeving van de fantasie beroep doet op overbekende effecten. Niettemin een veelbelovend debuut dat nooit bioscooproulatie kreeg, zodat de regisseur zich moest omscholen voor pornofilms om faillissement te ontlopen.

Le pistonné

1970 | Komedie, Drama

Frankrijk 1970. Komedie van Claude Berri. Met o.a. Guy Bedos, Yves Robert, Rosy Varte, Georges Géret en Jean-Pierre Marielle.

Een dienstplichtige wordt naar Marokko gezonden en ziet de effecten van de kolonisatie. Het anti-semitisme binnen het leger maakt hem voortdurend de gebeten hond. Deze autobiografische komedie van Berri laat onder de soldatenhumor allerlei sociale en politieke problemen zien en geeft daarnaast een boeiend beeld van een traditioneel joods gezinsleven.

La Maison

1970 | Komedie

Frankrijk 1970. Komedie van Gérard Brach. Met o.a. Michel Simon, Patti D'Arbanville, Alain Libolt, Paul Préboist en Richard Bohringer.

Een ex-leraar natuurlijke historie woont in een oud landhuis met zijn bediende, waar hij ongevraagd de dochter van een Amerikaanse collega te logeren krijgt in wier gevolg zich een groep hippies op zijn terrein installeert. Hij geniet van alle onverwachte voorvallen en is zich na hun vertrek zijn eenzaamheid des te pijnlijker bewust. Het non-conformisme van de oude Simon en de frisheid van het fotomodel dat het lied MY LADY D`ARBANVILLE inspireerde zijn ideaal voor de broze tragi-komedie waarmee de scenarioschrijver van Polanski veelbelovend debuteerde. (Hij zou het echter bij slechts één volgende film laten.)

L'acrobate

1970 | Komedie

Frankrijk 1970. Komedie van Jean-Daniel Pollet. Met o.a. Claude Melki, Guy Marchand, Marion Game, Laurence Bru en Micheline Dax.

Een underdog, werkzaam als badmeester in een sauna, beleeft onverwachte triomfen als hij als tango-danser aan een ballroom- competitie gaat deelnemen. Hij wint het Europees kampioenschap, maar verspeelt de liefde van zijn partner. Deze ongebruikelijke komedie zal niet naar iedere smaak zijn. Melki vertoont een opvallende gelijkenis met Buster Keaton, ook in zijn spel. Scenario van regisseur Pollet. Camerawerk van Alain Levent en Christian Garnier.

L'amour c'est gai, l'amour c'est triste

1968 | Komedie

Frankrijk 1968. Komedie van Jean-Daniel Pollet. Met o.a. Claude Melki, Bernadette Lafont, Chantal Goya, Jean-Pierre Mariel en Rémo Forlani.

Een kleermaker woont samen met zijn zuster, een waarzegster, in hetzelfde appartement. Wanneer hij bij toeval verneemt dat zijn zuster zich in werkelijkheid prostitueert, en hij bovendien nog verliefd wordt op een beschermelinge van haar, is de verwarring compleet. Uitgebracht in 1971. Scenario van Remo Forliani.

Paris vu par...

1965 | Drama, Komedie

Frankrijk 1965. Drama van Jean Douchet, Jean Rouch, Jean-Daniel Pollet, Eric Rohmer en Jean-Luc Godard. Met o.a. Barbara Wilkind, Jean-Pierre Andréani, Nadine Ballot, Barbet Schroeder en Micheline Dax.

Een in zes verschillende wijken gesitueerde episodenfilm waarbij de 16mm-camera de regisseurs ongewone bewegingsvrijheid geeft en het low-budget hen bevrijdt van commerciële restricties. Er zijn sketches van wisselende toon en niveau - vooral Rohmers bijdrage valt tegen - met een uitschieter van Chabrol - ook als acteur - in een ongeremd venijnig beeld van een bourgeois huwelijk en de verrassende wraak van het zoontje. De in een doorlopende camerabeweging opgenomen sketch van Rouch waarin een jonge vrouw geconfronteerd wordt met een zelfmoordenaar is niet slechts een technisch hoogstandje, maar maakt zo de continuïteit van de emotie zichtbaar.

imdb: Zoek Claude Melki op IMDB

name

email

mijn instellingen