Tara Römer

Je ne vois pas ce qu'on me trouve

Frankrijk 1997. Komedie van Christian Vincent. Met o.a. Jackie Berroyer, Karin Viard, Tara Römer, Estelle Larrivaz en Zinedine Soualem.

Pour une vie ou deux

Frankrijk 1995. Romantiek van Marc Angelo. Met o.a. Lambert Wilson, Judith Godrèche, Raoul Billerey, Christian Vadim en Luc Thuillier.

De schatrijke chemische ingenieur No[KA3]el Gr[KA1]egorio (Wilson) staat op het punt te trouwen met de mooie Andr[KA1]ea (Broustal). Op weg naar zijn kantoor rijdt hij Mila (Godr[KA2]eche) omver die met haar moto boodschappen doet voor een fotograaf. Ze is niet gewond maar kan een gunstige financi[KA3]ele regeling treffen met No[KA3]el. De foto`s die ze moest wegbrengen zijn echter hopeloos verloren en ze krijgt de bons van haar baas. Weer een zware slag voor het meisje dat juist een einde heeft gemaakt aan haar relatie met G[KA1]erard (Thuillier). Deze wil echter het voogdijschap over hun zesjarig dochtertje Betty (Serre) en grijpt elke gelegenheid te baat om haar in discrediet te brengen. Ten einde raad vraagt Mila de hulp van Noël. Gérard, die haar schuilplaats ontdekt heeft, ontvoert Betty en vlucht met de auto van Noël. Een ontspannende farce die weinig om het lijf heeft en bovendien erg voorspelbaar is. Het puike spel van Wilson en Godrèche maakt de film wel aantrekkelijk, evenals het ontwapenende acteertalent van de kleine Serre. Niets om voor thuis te blijven, maar als je niets anders te doen hebt best vermakelijk. Philippe Setbon, Claude Lerist en Léon Noël baseerden hun scenario op een origineel verhaal van Georges Desmouceaux en Yvan Lopez Garcia. Fotografie is van Jacques Boumendil. Stereo.

Le dernier voyage

Frankrijk 1995. Drama van Bruno Gentillon. Met o.a. Annie Girardot, Tara Römer, Jean-Pierre Moulin, Lysiane Meis en André Thorent.

De 25-jarige Martial (R[KA3]omer), zoon van een binnenschipper, wacht een succesvolle bokscarri[KA2]ere. Wanneer zijn vader Jacques (Moulin) onverwacht sterft, besluit Martial om zijn moeder Yvonne (Girardot) te vergezellen op haar laatste tocht met hun binnenschip naar Antwerpen. Girardot is schitterend en bijzonder geloofwaardig als de schippersvrouw. Mooi portret van het harde leven van de binnenvaart. De dialogen zijn van Francis Rick. Het scenario is van regisseur Gentillon en Francis Ryck naar een verhaal van Michèle Culnart en Hipollyte Boissel. Het camerawerk is van Houshang Baharlou en is heel sfeervol. 16/9. Nicam Stereo.

La vie est un long fleuve tranquille

Frankrijk 1988. Komedie van Étienne Chatiliez. Met o.a. Benoît Magimel, Valérie Lalande, Daniel Gélin, Patrick Bouchitey en Denis Barbier.

In de (weinig talrijke) gelederen van satirische cineasten is het wegvallen van een Jacques Tati extra goed te merken terwijl Pierre Etaix erg weinig filmt sinds 1971. Deze debuutfilm verraadt een bijzonder temperament. De beschrijving van het dagelijks bestaan van twee families: een 'fatsoenlijk' burgergezin en een ander gezin waar de domheid en slechte smaak van afstraalt. Chatiliez en zijn co-scenariste Florence Quentin hebben naar hartelust zoveel mogelijk wrange, sarcastische en pikante sketches bij elkaar gezocht. Deze schets van de Fransen is niet erg vrolijk en niet bepaald vriendelijk, maar in elk geval kan er gelachen worden.