Sabine Haudepin: cast.
Er zijn 36 films gevonden.

Super Lola

2013 | Drama

Frankrijk 2013. Drama van Régis Musset. Met o.a. Saïda Jawad, Laurent Bateau en Sabine Haudepin.

Lola is verpleegster bij de thuiszorg. Haar ziekelijke verlegenheid en haar hoogtevrees zijn grote handicaps in haar dagelijkse leven, maar de omstandigheden veranderen haar in een gemaskerde superheld. Ze trekt de aandacht van Laurent, een gewone freelancer die ervan droomt onderzoeksreporter te worden. Hij weet niet dat het masker zijn vrouw Lola verbergt.

Les naufrages de la D17

2002 | Komedie

Frankrijk 2002. Komedie van Luc Moullet. Met o.a. Sabine Haudepin, Iliana Lolitch en Patrick Bouchitey.

Lola is verpleegster bij de thuiszorg. Haar ziekelijke verlegenheid en haar hoogtevrees zijn grote handicaps in haar dagelijkse leven, maar de omstandigheden veranderen haar in een gemaskerde superheld. Ze trekt de aandacht van Laurent, een gewone freelancer die ervan droomt onderzoeksreporter te worden. Hij weet niet dat het masker zijn vrouw Lola verbergt.

Le hasard fait bien des choses!

2002 | Drama

Frankrijk​/​​Zwitserland 2002. Drama van Lorenzo Gabriele. Met o.a. Antonio Interlandi, Sabine Haudepin, Jean-Claude Brialy en Jean-Claude Biraly.

Vijftiger Muller (Brialy) is een gerespecteerd universitair docent die zijn hechte relatie met de jongere Armando (Interlandi) geheim houdt. Zijn leven loopt op rolletjes totdat de rechtbank hem aanwijst als de voogd van de zeventienjarige wees Antoine (Bravo). Muller vreest voor zijn carrière als zijn homoseksualiteit bekend wordt en roept de hulp in van zijn 'echtgenote' Alice (Haudepin), een vrouw die hij jaren eerder met een papieren huwelijk aan een verblijfsvergunning hielp. De televisiefilm Le hasard fait bien les choses! wasemt goedmoedigheid. Een knap geschreven en warm geacteerd drama over de angst om gekend en afgewezen te worden.

Victoire ou la douleur des femmes : Printemps 1954

2000 | Drama

Frankrijk 2000. Drama van Nadine Trintignant. Met o.a. Marie Trintignant, Marina Vlady, Sergio Castellitto, Sabine Haudepin en Jean-Michel Fete.

Vijftiger Muller (Brialy) is een gerespecteerd universitair docent die zijn hechte relatie met de jongere Armando (Interlandi) geheim houdt. Zijn leven loopt op rolletjes totdat de rechtbank hem aanwijst als de voogd van de zeventienjarige wees Antoine (Bravo). Muller vreest voor zijn carrière als zijn homoseksualiteit bekend wordt en roept de hulp in van zijn 'echtgenote' Alice (Haudepin), een vrouw die hij jaren eerder met een papieren huwelijk aan een verblijfsvergunning hielp. De televisiefilm Le hasard fait bien les choses! wasemt goedmoedigheid. Een knap geschreven en warm geacteerd drama over de angst om gekend en afgewezen te worden.

Victoire ou la douleur des femmes : 1967

2000 | Drama

Frankrijk 2000. Drama van Nadine Trintignant. Met o.a. Marie Trintignant, Marina Vlady, Sabine Haudepin, Jean-Michel Fete en Yves Lambrecht.

Vijftiger Muller (Brialy) is een gerespecteerd universitair docent die zijn hechte relatie met de jongere Armando (Interlandi) geheim houdt. Zijn leven loopt op rolletjes totdat de rechtbank hem aanwijst als de voogd van de zeventienjarige wees Antoine (Bravo). Muller vreest voor zijn carrière als zijn homoseksualiteit bekend wordt en roept de hulp in van zijn 'echtgenote' Alice (Haudepin), een vrouw die hij jaren eerder met een papieren huwelijk aan een verblijfsvergunning hielp. De televisiefilm Le hasard fait bien les choses! wasemt goedmoedigheid. Een knap geschreven en warm geacteerd drama over de angst om gekend en afgewezen te worden.

Meilleur espoir féminin

2000 | Komedie

Frankrijk 2000. Komedie van Gérard Jugnot. Met o.a. Gérard Jugnot, Bérénice Béjo, Antoine Duléry, Sabine Haudepin en Mohamed Hicham.

Vijftiger Muller (Brialy) is een gerespecteerd universitair docent die zijn hechte relatie met de jongere Armando (Interlandi) geheim houdt. Zijn leven loopt op rolletjes totdat de rechtbank hem aanwijst als de voogd van de zeventienjarige wees Antoine (Bravo). Muller vreest voor zijn carrière als zijn homoseksualiteit bekend wordt en roept de hulp in van zijn 'echtgenote' Alice (Haudepin), een vrouw die hij jaren eerder met een papieren huwelijk aan een verblijfsvergunning hielp. De televisiefilm Le hasard fait bien les choses! wasemt goedmoedigheid. Een knap geschreven en warm geacteerd drama over de angst om gekend en afgewezen te worden.

Belle époque

1995 | Drama

Frankrijk​/​​Hongarije​/​​Spanje​/​​Duitsland​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Italië​/​​België​/​​Canada 1995. Drama van Gavin Millar. Met o.a. André Dussollier, Kristin Scott Thomas, Benno Fürmann, Isabelle Carré en Yves Jacques.

Parijs rond 1900. Uitvinder/zakenman Dussollier redt, op de trein, Scott-Thomas die door haar geesteszieke man met de dood bedreigd wordt. Hij wordt op haar verliefd maar zij weigert haar zieke man te verlaten. Fürmann, een anarchist, krijgt de opdracht Dussollier te vermoorden. Zijn aanslag mislukt echter en Dussollier vraagt de jongeman voor hem te werken. Enkele maanden later stelt Dussollier zijn nieuwe uitvinding voor: een roltrap, ontworpen door Fürmann, naar een idee van hemzelf. Deze laatste ontmoet Carré, het nichtje van een kunsthandelaar. Nadat hij haar zijn liefde bekend heeft verdwijnt het meisje. De echtgenoot van Scott-Thomas sterft in het hospitaal in een brand die hijzelf veroorzaakt heeft. De weduwe wil echter niet onmiddellijk een nieuwe relatie beginnen. Fürmann verneemt dat de aandeelhouders Dussollier uit de zaak willen zetten en hij raadt hem aan naar Oostende te gaan voor een conferentie. Hier ontmoet hij Carré en vraagt haar ten huwelijk. Ze accepteert. Hiermee drijft hij een wig tussen zichzelf en zowel Scott-Thomas als Fürmann. Romantische avonturen in de hogere klasse begin twintigste eeuw. De tijdssfeer werd uitstekend gerecreëerd en de overvloedige cast werd met zorg geselecteerd. Een 'Euro-pudding' van grote klasse gemaakt naar een nooit verwezenlijkt scenario dat François Truffaut begin jaren 1980, kort voor zijn dood, schreef samen met Jean Gruault. De verbindende teksten worden gesproken door Jeanne Moreau. Prachtige fotografie van William Lubtchansky. Uitgezonden in drie delen. Formaat 16/9. Stereo.

Des mots qui déchirent

1994 |

Frankrijk 1994. Marco Pauly. Met o.a. Sabine Haudepin, Patrick Bouchitey en Pascal Greggory.

Parijs rond 1900. Uitvinder/zakenman Dussollier redt, op de trein, Scott-Thomas die door haar geesteszieke man met de dood bedreigd wordt. Hij wordt op haar verliefd maar zij weigert haar zieke man te verlaten. Fürmann, een anarchist, krijgt de opdracht Dussollier te vermoorden. Zijn aanslag mislukt echter en Dussollier vraagt de jongeman voor hem te werken. Enkele maanden later stelt Dussollier zijn nieuwe uitvinding voor: een roltrap, ontworpen door Fürmann, naar een idee van hemzelf. Deze laatste ontmoet Carré, het nichtje van een kunsthandelaar. Nadat hij haar zijn liefde bekend heeft verdwijnt het meisje. De echtgenoot van Scott-Thomas sterft in het hospitaal in een brand die hijzelf veroorzaakt heeft. De weduwe wil echter niet onmiddellijk een nieuwe relatie beginnen. Fürmann verneemt dat de aandeelhouders Dussollier uit de zaak willen zetten en hij raadt hem aan naar Oostende te gaan voor een conferentie. Hier ontmoet hij Carré en vraagt haar ten huwelijk. Ze accepteert. Hiermee drijft hij een wig tussen zichzelf en zowel Scott-Thomas als Fürmann. Romantische avonturen in de hogere klasse begin twintigste eeuw. De tijdssfeer werd uitstekend gerecreëerd en de overvloedige cast werd met zorg geselecteerd. Een 'Euro-pudding' van grote klasse gemaakt naar een nooit verwezenlijkt scenario dat François Truffaut begin jaren 1980, kort voor zijn dood, schreef samen met Jean Gruault. De verbindende teksten worden gesproken door Jeanne Moreau. Prachtige fotografie van William Lubtchansky. Uitgezonden in drie delen. Formaat 16/9. Stereo.

Le paradis absolument

1993 | Komedie

Frankrijk 1993. Komedie van Patrick Volson. Met o.a. Christophe Malavoy, Connie Nielsen, Patrick Bouchitey, Marc Jolivet en Sabine Haudepin.

Wanneer hij wordt ontslagen werpt Malavoy zijn koffertje in de zee, om zich dan te herinneren dat zijn sleutels er nog in zitten. Hij springt erachteraan. De mooie mannequin Nielsen ziet het gebeuren en denkt dat hij zelfmoord wil plegen. Ze 'redt' hem. Hij was nog liever verdronken, maar zijn vrienden duwen hem in de armen van het meisje. Hij is echter gehuwd en wil zijn huwelijk niet kapot maken, al is hij ondertussen wel verliefd op Nielsen. Zo raakt hij verstrikt in een net van leugens. Een sentimentele komedie over trouw en ontrouw. Het toeval wil trouwens dat Malavoy's filmechtgenote een radioprogramma presenteert over huwelijksproblemen. Als je van dit soort boulevard-komedies houdt, kun je er wel van genieten. Het scenario van Pierre Colin-Thibert, Jean-Claude Islert en Michel Lengliney is niet bepaald origineel of geestig te noemen, maar de hoofdrolspelers doen hun best. Dominique Brabant stond in voor het camerawerk.

Grossesse nerveuse

1993 | Komedie

Zwitserland​/​​Frankrijk 1993. Komedie van Denis Rabaglia. Met o.a. Tom Novembre, Sabine Haudepin, Isabelle Townsend, Catherine Samie en Patrick Braoudé.

Martin (Novembre) is vertegenwoordiger van een fabrikant van hondenvoer. Hij heeft een hekel aan viervoeters, wat tot spanningen leidt met zijn baas. Het wordt nog erger als hij erachter komt dat het Britse au-pair-meisje Sally (Townsend) na een avontuurtje van [KA1]e[KA1]en nacht met hem, zwanger is. Het meisje is vastbesloten haar kind alleen groot te brengen. Martin gaat Sally opzoeken, niet alleen om het vaderschap op te eisen, maar ook omdat hij verliefd is op haar. Hij heeft alleen geen rekening gehouden met zijn moeder (Samie), en zijn ex-vrouw Genevi[KA2]eve (Haudepin). Een nogal naïeve fabel over de verantwoordelijkheden van het ouderschap, voorspelbaar en vol kunstmatig aandoende wendingen. Rabaglia schreef zelf het scenario, maar zijn film overtuigt niet. Pierluigi Zaretti stond in voor de fotografie.

Single

1992 | Romantiek, Komedie

Frankrijk 1992. Romantiek van Michel Boisrond. Met o.a. Sabine Haudepin, Fanny Cottençon, Pierre-Loup Rajot, Yann Babilée en Lucienne Hamon.

Flauwe tragikomedie over een jonge vrouw, die vergeefs op zoek is naar de ware liefde. Na de zoveelste ruzie geeft Marie (Haudepin) haar vriend Philippe (Rajot) definitief de bons. Ze geniet met volle teugen van haar nieuwe bestaan als single. Althans zo doet zij zich voor tegenover haar hartsvriendin Claire (Cotten[KA10]con) en haar moeder (Hamon). In werkelijkheid lijdt ze onder de eenzaamheid en de onmacht iemand aan zich te binden. De vraag is wie er geïnteresseerd is in de relatieproblemen van Marie en waarom juist daarover een film gemaakt moest worden. Het scenario is van Annette Carducci, die hierop misschien antwoord kan geven. Het camerawerk is van Jacques Audrain. Ook bekend als SÉPARÉMENT VÔTRE.

Les voix dans la nuit: Le chambre sécrète

1991 | Mysterie, Horror, Fantasy

Frankrijk 1991. Mysterie van Didier Haudepin. Met o.a. Carol Kame, Jean-François Stévenin, Sabine Haudepin, Claude Duneton en Eléonore Hirt.

Een klein meisje (Kame) is ongelukkig, omdat haar ouders haar verjaardag zijn vergeten. Om het goed te maken, kopen ze voor haar een prachtig oud poppenhuis bij een antiekhandelaar. Maar dat blijkt te spoken. Een verrassend slot. De vroegere acteur Didier Haudepin is achter de camera gekropen, en maakte twee opmerkelijke films (PACO L'INFAILLIBLE en ELSA ELSA) die echter commercieel flopten, zodat hij sinds 1985 op tv is aangewezen. De sfeer die hij in deze film creëert is knap gedaan en hetzelfde geldt voor het subtiele en bijna ongemerkte overswitchen van fantasie naar werkelijkheid. Voortreffelijke dialogen. Prima en tegelijk verwarrend spel. De term 'horror' is misschien wat sterk, 'fantasy' past beter. Maakt deel uit van de serie Les voix dans la nuit.

La Pagaille

1991 | Komedie

Frankrijk 1991. Komedie van Pascal Thomas. Met o.a. Rémy Girard, Coralie Seyrig, François Périer, Clément Thomas en Emilie Thomas.

Bij de familie Girard-Seyrig is het eigenlijk een zooitje. Moeder en vader hebben minnaars en minaressen; schoonvader Périer woont in en is een zuiplap en een gokker. Op een dag laat moeder Seyrig vader Girard zitten voor een ander. De kinderen zorgen voor vervanging en dan komt hupse Haudepin. Dat gaat eigenlijk heel goed totdat moeder weer besluit terug te komen. Typische klucht voor een gallisch beeldbuispubliek. Het broertje en zusje worden gespeeld door de kindertjes van de regisseur. Het scenario is van Age, Adriano Incrocci en regisseur Thomas. Renan Pollès zorgde voor de correctie fotografie.

Une table pour six

1990 | Drama

Frankrijk 1990. Drama van Gérard Vergez en Yves Dangerfield. Met o.a. Véronique Genest, Sabine Haudepin, M. Assas, Lilah Dadi en Y. Epstein.

Een jonge vrouw kan niet met haar man mee naar Egypte, omdat ze geen visum heeft. Terwijl ze haar vakantie noodgedwongen in Zuid-Frankrijk doorbrengt verdenkt ze haar echtgenoot ervan dat hij de hele visumgeschiedenis bekonkeld heeft. Dat is aanleiding voor anderhalf uur psychologisch bedoelde prietpraat tussen een aantal vrouwen. Het geheel heeft erg weinig inhoud, ondanks het talent van de acteurs. Vergez gaat als regisseur gewoonlijk toch wel wat geïnspireerder te werk, maar hier is hij dan ook niet meer dan de co-regisseur van een obscuur tv-regisseurtje.

On ne badine pas avec l'amour

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Caroline Huppert. Met o.a. Didier Haudepin, Isabelle Huppert, Sabine Haudepin en André Julian.

Een adaptatie van de klassieke komedie in drie actes van Alfred de Musset (1834), waarin de vrouwelijke hoofdrol, Camille, wordt gespeeld door de zuster van de tv-regisseuse. Een soepele en kronkelige stijl, die de personages goed tot uiting doet komen en een homogene rolbezetting, bestaande uit vrienden.

Le noeud de vipéres

1990 | Drama

Frankrijk 1990. Drama van Jacques Trébouta. Met o.a. Pierre Dux, Suzanne Flon, Michel Peyrelon, Nelly Borgeaud en Sabine Haudepin.

Dux ervaart dat zijn vrouw Flon geen enkele belangstelling voor hem aan de dag legt. Langzaam maar zeker begint hij haar intens te haten. Naar een roman van François Mauriac. Het dialoog werd geschreven door Jean Chatenet.

La campagne de Cicéron

1990 | Drama

Frankrijk 1990. Drama van Jacques Davile. Met o.a. Judith Magre, Tonie Marschall, Michel Gautier, Sabine Haudepin en Jacques Bonnafé.

Davile, die in 1979 de Jean Vigo-prijs voor zijn eerste lange speelfilm CERTAINES NOUVELLES ontving, filmt over het geheel genomen weinig want dit is zijn derde speelfilm in tien jaar. `La campagne` is de naam van het afgelegen huis in de Corbi[KA2]eres - opmerkelijk in beeld gebracht door Jean-Bernard Menoud - waar een groep stedelingen die op een of andere manier iets met de muziekwereld te maken hebben hun vakantie doorbrengt. De regisseur, een veelzijdig man, beschrijft de ontwikkeling in de onderlinge verhoudingen, die uitloopt op een moord. Maar in feite houdt deze film waarin iedereen (heel erg) zijn ziel blootlegt voortdurend het midden tussen een drama en een aardigheidje. Onevewnwichtig maar boeiend.

Kean

1990 | Biografie, Historische film

Frankrijk 1990. Biografie van Robert Hossein. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Béatrice Agenin, Sabine Haudepin, Danielle Volle en Gabriel Cattand.

Uit het leven van de beroemde Britse acteur Kean, naar het stuk van Jean-Paul Sartre uit 1953, op zijn beurt geïnspireerd op Alexandre Dumas. De vraag is wat er resteert van dit personage, dat dezelfde is als de persoon die echt heeft bestaan. Deze aflevering speelt zich in het begin van de 19e eeuw op het landgoed van de graaf van Koefeld af. Zoals al het toneelwerk van Sartre, doet het stuk onevenwichtig aan, en de filosofie die kenmerkend is voor de schrijver van Walging, drukt de ongebreidelde romantiek van Dumas naar de achtergrond. De kijker bevindt zich op het randje van de verveling, maar er wordt schitterend gespeeld door vooral de actrices.

Palace

1989 | Komedie, Erotiek

Frankrijk 1989. Komedie van Jean-Michel Ribes. Met o.a. Pierre Arditi, Michel Blanc, Jean Carmet, Darry Cowl en Eva Darlan.

Dit gedrocht bestaat uit een aantal scenes waartussen de titel het enige verband vormt, aangezien ze zich in een etablissement met een aantal zeer gevarieerde en vooral seksueel provocerende attracties afspelen. De totale afwezigheid van een scenario kan niet goedgemaakt worden door de acteurs, die te goed zijn voor deze logge en vulgaire komedie. De auteur komt uit de wereld van het toneel of, om precies te zijn, het kleinkunsttheater, maar niets van wat hij op het witte doek of de TV geproduceerd heeft voegt ook maar iets aan zijn toneelwerk, dat hem terecht beroemd gemaakt heeft, toe. Daar komt dan nog eens de verschrikkelijk vlakke regie bij, waardoor de film meer weg heeft van een soort revue, waarin iedereen drie korte optredens doet om vervolgens weer te verdwijnen. Meer verbijsterend dan

Manon Roland

1989 | Biografie, Historische film

Frankrijk 1989. Biografie van Edouard Molinaro. Met o.a. Sabine Haudepin, Jacques Perrin, Christine Citti, Niels Arestrup en Francis Lax.

Ze wordt ook wel Madame Roland (1754-1793) genoemd en beleeft haar laatste momenten in de Parijse gevangenis La Conciergerie, alvorens onder de guillotine te moeten sterven. Zij denkt terug aan haar verleden. In feite een bewerking van haar Memoires en Lettres, die het dagelijks bestaan van de hogere burgerij aan het einde van de XVIIIe eeuw beschrijven. Een knappe en overtuigende alhoewel tamelijk schoolse en onpersoonlijke regie. Sabine Haudepin speelt op uitstekende wijze een grote heldin die indruk maakt door de waardige wijze waarop zij het aanstaande vertrek afwacht.

Les sièges de l'Alcazar

1989 |

Frankrijk 1989. Luc Moullet. Met o.a. Olivier Mattinti, Sabine Haudepin en Elisabeth Moreau.

Moullet is tegelijk een in het oog lopend criticus, een opmerkelijk filmer en een heel origineel tv-regisseur, kortom van een zeldzame soort. De titel is een woordspeling want het zijn de zitplaatsen van de Parijse bioscoop 'L'Alcazar' die worden bedoeld. Ofwel de herinneringen van een jonge cinefiel, natuurlijk Moullet, aan de jaren zestig, benaderd vanuit een hoogst amusante, zo niet absurde invalshoek. Met vooral veel visuele vondsten. Bovendien bewijst de maker dat het mogelijk is met weinig geld uitstekende tv-films te maken.

La Barbe Bleue

1989 | Misdaad, Romantiek

Frankrijk 1989. Misdaad van Alain Ferrari. Met o.a. Sami Frey, Sabine Haudepin, Anne-Marie Philipe en Philippe Lebas.

De zoveelste bewerking van het bekende Blauwbaard-verhaal. De regisseur had slechts een beperkt budget tot zijn beschikking en dat is te zien. Frey in de titelrol is zeer matig, maar de aantrekkelijke Haudepin maakt het geheel nog enigszins verteerbaar.

Force Majeure

1989 | Drama, Thriller

Frankrijk 1989. Drama van Pierre Jolivet. Met o.a. Patrick Bruel, François Cluzet, Kristin Scott Thomas, Alan Bates en Sabine Haudepin.

Drie jongemannen ontmoeten elkaar tijdens een vakantie in Azië en raken bevriend. Alvorens naar Frankrijk terug te keren geven twee van hen aan Hans, die achterblijft, de rest van de hashies die zij als toeristen hebben gekocht. Enige maanden later laat een advocaat van Amnesty hen weten dat Hans ter dood is veroordeeld wegens drugshandel, tenzij ze voor hun aandeel in de zaak uitkomen. Rond dit serieuze thema heeft Jolivet een harde, heldere, wrange en compromisloze film gemaakt. Soms wat eentonig maar het boeiende spel weet dit ingehouden werk niettemin een behoorlijke dosis gevoeligheid mee te geven.

Les Maris, les Femmes, les Amants

1988 | Drama, Komedie

Frankrijk 1988. Drama van Pascal Thomas. Met o.a. Susan Moncur, Clément Thomas, Emilie Thomas, Olga Vincent en Michel Robin.

Een prettige verrassing, deze eerste film van Thomas sinds 1980. Een ironische en soms felle film over een groepje mensen dat de vakantie aan zee doorbrengt. Geen echt verhaal, maar een soort mozaïek à la Jacques Tati en Pierre Etaix. Hoewel de regisseur niet het niveau haalt van deze twee meesters, bevat de film een serie grappige scènes. De personages worden nooit echt belachelijk gemaakt, want Thomas voelt zich duidelijk met hen verbonden. Scenario van de regisseur en François Caviglioli. Camerawerk van Renan Polles.

La Comédie du Travail

1988 | Komedie, Erotiek

Frankrijk 1988. Komedie van Luc Moullet, Antonietta Pizzorno en Hassan Ezzedine. Met o.a. Roland Blanche, Sabine Haudepin, Henri Deus, Antonietta Pizzorno en Jean Abeille.

Het geromantiseerde verhaal dient slechts om een potsierlijke, absurde en komische allegorie te schetsen van de maatschappij waarin gewerkt wordt. Hierin de man die graag veel werkt om succesvol te zijn maar tot niets komt, de vrijwillige en gelukkige werkloze die desondanks prompt aangenomen wordt, de directeur van het arbeidsbureau wiens voornaamste zorg het is nooit te zorgen voor werk voor de werkzoekenden, de directeur van de bank die er een absolute regel van maakt elk verzoek om een lening te weigeren, etc. etc. Als dit de realiteit is, zou dat een ramp zijn oftewel Kafka op bezoek bij koning Ubu. Verbeeld op bovengenoemde wijze is het onweerstaanbaar!

L' Homme qui n'était pas là

1987 | Drama, Film noir

Frankrijk 1987. Drama van René Féret. Met o.a. René Féret, Claude Jade, Jacques Dufilho, Sabine Haudepin en Valérie Stroh.

Een bewerking van de griezelroman van McLeish. Door allerlei manipulaties wordt een man gek. Anderen willen zich een erfenis toe-eigenen. De film is tweeslachtig, ongeloofwaardig, hoogdravend en onsamenhangend. Het gebruik van Panavision maakt dat niet goed. Toch levert waanzin op deze manier weergegeven een quasi-surrealistisch werk op.

Pas de vieux os

1986 | Misdaad

Frankrijk 1986. Misdaad van Gérard Mordillat. Met o.a. François Dunoyer, Yves Robert, Gérard Blain, Elisabeth Bourgine en Sabine Haudepin.

Een aflevering uit de beroemde Série Noire van Gallimard. Het verloop van een bokswedstrijd is tevoren tot in de puntjes uitgestippeld. De Fransman zal in de zesde ronde door zijn Engelse tegenstander 'knock-out' worden geslagen. Er wordt afgeweken van het programma wanneer de Fransman de Engelsman doodt. Was het met opzet? Deze tv-film is een van de betere uit de serie, dankzij rake sfeerschets, ondoorgrondelijke karakters, veel verdacht gedrag en een knappe regie, met galgehumor van hetzelfde niveau. Tamelijk

La Bête noire

1983 | Drama

Frankrijk 1983. Drama van Patrick Chaput. Met o.a. Philippe Sfez, Richard Bohringer, Sabine Haudepin, Jean Bouise en Eddie Constantine.

Het kind van een prosituée wordt gedwongen door de kinderbescherming in een pleeggezin op het platteland geplaatst. Als 17-jarige delinquent ontmoet hij een scenarioschrijver die in zijn levensverhaal wel filmstof ziet. De dubbele bodem van fictionalisering van de ervaring van de hoofdpersoon maakt de tamelijke voorspelbaarheid ervan - geweldsdelicten, drugs - acceptabel. Men ziet goed spel van Sfez en Bohringer en veel bekende gezichten in de bijrollen.

Hôtel des Amériques

1981 | Drama

Frankrijk 1981. Drama van André Téchiné. Met o.a. Catherine Deneuve, Patrick Dewaere, Etienne Chicot, Sabine Haudepin en Josiane Balasko.

De personages in deze eerste samenwerking tussen regisseur Téchiné en scenarist Gilles Taurand zijn niet erg sympathiek. Gilles (Dewaere) leeft in Biarritz op kosten van zijn moeder, uitbater van het hotel uit de titel. Wanneer hij op een avond bijna door de getroebleerde Hélène omver wordt gereden, start een turbulente relatie. Dewaere (1949-1982) is geknipt voor zijn rol, zoals de meeste rollen in Téchiné-films geheel verankerd in een psychologiserend script. Niet geschikt voor iedereen, dit kille universum zonder verlossing, maar wel zeer goed geregisseerd en vertolkt.

Le dernier métro

1980 | Oorlogsfilm, Drama, Romantiek

Frankrijk 1980. Oorlogsfilm van François Truffaut. Met o.a. Catherine Deneuve, Gérard Depardieu, Jean Poiret, Heinz Bennent en Andréa Ferréol.

Catherine Deneuve is de onbetwiste ster van deze 'kroniek van het theater tijdens de oorlog, gezien door de ogen van een kind' (zoals Truffaut zijn film zelf noemde). Als echtgenote van een ondergedoken, joodse theaterdirecteur (Bennent) probeert Deneuve de 'troupe' bij elkaar te houden en het lopende toneelproject tot een goed einde te brengen. Truffaut vond Deneuve zonder meer fantastisch: 'een gepassioneerde actrice die nu haar echte kunnen kon tonen'. En 'de kei' Gérard Depardieu (Deneuve's minnaar in Le dernier metro) werd meteen gecontracteerd als hoofdrolspeler van Truffauts volgende film, La femme d'à côté (1981).

Passe ton bac d'abord

1979 | Drama

Frankrijk 1979. Drama van Maurice Pialat. Met o.a. Philippe Marlaud, Sabine Haudepin, Valérie Chassigneux, Annick Alane en Christian Bouillette.

Eindexamenleerlingen in een Noordfranse stad bereiden zich onverschillig of met inspanning voor op het diploma en de onvermijdelijke werkeloosheid daarna, en lopen ondanks verzet of uit vriendschap of verliefdheid geput optimisme in precies dezelfde fuiken als hun ouders. De sobere en schijnbaar spontane registratie zonder een intellectuele afstandname tot personages die zelf niet kunnen objectiveren geeft de film - ondanks een sociaal pessimisme - grote warmte. (Marlaud als de vergeefs zijn beste doende leerling verbrandde levend tijdens een kampeervakantie, Adam als de in goede bedoelingen falende leraar, pleegde zelfmoord.)

Dernière sortie avant Roissy

1977 | Drama

Frankrijk 1977. Drama van Bernard Paul. Met o.a. Pierre Mondy, Anne Jousset, Hervé Bellon, Roseline Villaume en Jacques Zanetti.

Een vrij geslaagd sociaal-psychologisch drama over een jong koppel dat dreigt weg te zinken in de middelmatigheid van een saai bestaan in een troosteloze voorstad van Parijs. Als de man zijn werk verliest en steeds depressiever wordt, komt het tot een geweldadige uitbarsting. Ook al is het thema niet bijster origineel en de intrige soms nodeloos vertakt, toch slaagt regisseur Paul erin levensechte personages neer te zetten waar je in kan geloven. Regie, fotografie en muziek zijn sober en functioneel en staan in dienst van het verhaal, dat daardoor aan stootkracht wint. Geen grote film, maar beslist verdienstelijk en onderhoudend.

Le Jeu du solitaire

1976 | Drama

Frankrijk 1976. Drama van Jean-François Adam. Met o.a. Sami Frey, Alida Valli, Tanya Lopert, Romain Tagli en Emmanuel Ullmo.

Schuldgevoel over de zelfmoord van een patiënt drijft een psychiater naar zijn zoon uit een mislukt huwelijk die een verwaarloosd pleegbroertje blijkt te hebben. Die jongen vermoordt uit jaloezie zijn bevoorrechte leeftijdsgenoot, maar de zich in ieder opzicht mislukt voelende psychiater neemt de schuld op zich. Deze tweede film van de jonggestorven regisseur is opnieuw een variant op de onmogelijkheid het geluk van weleer en de jeugd te heroveren, waarbij emoties ingehouden spel en vormgeving krijgen die een beroep doen op de welwillende aandacht van de toeschouwer.

L'ours et la poupée

1969 | Komedie

Frankrijk 1969. Komedie van Michel Deville. Met o.a. Brigitte Bardot, Jean-Pierre Cassel, Daniel Ceccaldi, Xavier Gélin en Georges Claisse.

Een botsing tussen haar Rolls en zijn eend wordt gevolgd door een botsing van temperamenten tussen een grillige rijke jonge vrouw en een formele degelijke burgerman die de tijdelijke verantwoordelijkheid heeft voor een stel kinderen. Na hun eerste confrontatie zijn ze nog niet uitgeruzied en worden ze ondanks alles verliefd. Het scenario is niet het meest oorspronkelijke dat Deville verfilmde, maar de film brengt zo nodig in herinnering wat voor een aanstekelijke comédienne Bardot kan zijn in een attente regie. Het scenario is geschreven door Nina Companeez en Michel Delville. Door de camera keek Claude Lecomte.

La peau douce

1964 | Drama

Frankrijk​/​​Portugal 1964. Drama van François Truffaut. Met o.a. Jean Desailly, Françoise Dorléac, Nelly Benedetti, Daniel Ceccaldi en Laurence Badie.

'Ik zou over La peau douce weinig meer kunnen zeggen dan dat het gaat om het meest banale thema dat je je kunt voorstellen: Hij, Zij en de Andere. En verder? Dat zijn details.' Fraai verfilmde details overigens: een close-up van de veelbetekenende blik waarmee 'Hij' (een getrouwde uitgever) kijkt naar de manier waarop 'de Andere' (zijn aanstaande vriendin) haar stewardessenpumps verruilt voor hooggehakte damesschoenen, en een effectief gesneden slotsequens waarin 'Zij' (de jaloerse echtgenote) voorbereidingen treft om definitief een eind te maken aan de 'driehoeksrelatie'. Adequate score van Truffauts huiscomponist Georges Delerue.

Jules et Jim

1962 | Drama, Komedie, Romantiek

Frankrijk 1962. Drama van François Truffaut. Met o.a. Jeanne Moreau, Oskar Werner, Henri Serre, Vanna Urbino en Marie Dubois.

F 1962. Van François Truffaut. Truffauts Jules et Jim had eigenlijk Jules, Jim et Cathérine moeten heten, want Jeanne Moreau's Cathérine is een inmiddels klassiek geworden filmpersonage. Grillig, eigenzinnig, wonderschoon en een beetje gek, én de grote liefde van Jules en Jim. De drie houden zielsveel van elkaar, maar de kijker heeft al snel door dat de ménage à trois tussen de verlegen Duitser Jim (Oskar Werner), de flamboyante Fransoos Jim (Henri Serre) en de eerder genoemde Cathérine tot mislukken is gedoemd. Aan het slot van de film denkt Jim te weten waarom: 'La maxime de Cathérine est: Dans un couple, il faut que l'un des deux au moins soit fidèle: 'l'autre'.